خسرو روزبهانی، پیرمرد ۷۵ ساله ای که هفت فرزند دارد و از بین آنها چهار دختر دچار معلولیت ذهنی هستند. روزگاری ساعت ساز بوده و چند سالی است که دیگر توان کار ندارد و در خانه مشغول نگهداری فرزندانش است.
چرخ روزگار برای او و خانواده اش خوب نچرخیده و حالا سعی می‌کند با دستان چین خورده‌اش کوکش کند تا مرهمی بر جسم و روح ناتوان فرزندانش شود. مادر هم شب‌ها پرستاری می‌کند و روزها در کنار همسر و فرزندانش است. اما درد بزرگ خانواده نابینا شدن تدریجی دختران است. دختر بزرگتر چند سالی است که سوی چشمانش را از دست داده و دکترها می‌گویند این سرنوشتی است که در انتظار سایر خواهرهایش نیز هست که داغی بر دل پیرمرد شده و توکل و امیدش بر رحمت خدا است.
نظر شما