دستان کارگر در حکم خالقی است که برای رفاه دیگران،محصولی میسازد.کارگران همچون ریشه های درختی هستند که اگرچه به چشم دیده نمی شوند اما موجب تنومند بودن درخت میشوند.مثل درختی که استواری اش را مدیون ریشه هایش است،چرخه ی اقتصادی هم مدیون کارگران است تا دوام بیاورد و پایدار بماند.
کارگران برای آنکه دوام بیاورند نیاز به حمایت دارند؛نیاز به انگیزه ای دارند تا بتوانند به تولید خود ادامه بدهند. حال کارگر ناخوش باشد،همه چیز ناخوش است.
نظر شما