شبی که ماه کامل شد

به گزارش خبرگزاری ایمنا، یک سال از شبی می‌گذرد که آسمان اشغالی، طعم انتقام را چشید و زمین زیر پای صهیونیست‌ها لرزید. عملیات مقتدرانه «وعده صادق ۱» بامداد بیست‌وششم فروردین سال گذشته، نه فقط پاسخ به جنایتی آشکار بود، بلکه تفسیر عملی وعده‌ای بود که دیگر هیچ‌گاه از خاطر حافظه استراتژیک منطقه پاک نخواهد شد؛ وعده‌ای که در پی حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به بخش کنسولی سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق و شهادت سرداران بلندپایه‌ای چون محمدرضا زاهدی، محمدهادی حاجی رحیمی و یارانشان، در قامتی از آتش و انفجار، چنان محکم ادا شد که هنوز پژواکش در پناهگاه‌های زیرزمینی سرزمین‌های اشغالی شنیده می‌شود.

در این عملیات، سپاه پاسداران با اتکا بر تسلیحات بومی و پیشرفته، با بهره‌گیری از پهپادهای انتحاری، موشک‌های بالستیک و کروز، به شکل هماهنگ و هوشمندانه، اهداف نظامی و حساس را در عمق سرزمین‌های اشغالی هدف قرار داد.

رژه مرگِ شاهدها

شاهد ۱۳۱ و ۱۳۶، دو عضو از خانواده پهپادهای شهادت‌آفرین، پیش‌قراولان وعده صادق بودند. شاهد ۱۳۶، با بُرد ۲۰۰۰ کیلومتری، پروازی ۱۴ ساعته و سرجنگی ۵۰ کیلویی، همچون سایه مرگی بی‌صدا، خطوط پدافندی دشمن را درنوردید. این پرنده‌های هوشمند با سامانه‌های ناوبری پیشرفته و دقتی مرگبار، سر از گور دشمن درآوردند و تبدیل به کابوس شب‌های آرامش‌طلب صهیونیست‌ها شدند.

شاهد ۱۳۶، پهپادی بزرگ‌تر، جسورتر و دوربردتر از نسخه ۱۳۱، با طول ۳.۵ متر و موتور ۵۰ اسب بخار، بدون نیاز به باند و پایگاه، از هر نقطه‌ای برخاسته و آسمان را به قلمروی انتقام بدل کرده است.

خیبرشکن؛ فاتح دیوارهای آهنین

موشک بالستیک سوخت جامد «خیبرشکن»، نامی که لرزه بر اندام ستادهای ارتش اشغالگر می‌اندازد، دیگر برگ برنده ایران در عملیات وعده صادق بود. این موشک که نخستین‌بار بهمن ۱۴۰۰ رونمایی شد، با برد اولیه ۱۴۵۰ کیلومتر و نسخه ارتقایافته ۱۸۰۰ کیلومتری‌اش، نه‌تنها به‌لحاظ قدرت تخریب، بلکه به‌دلیل وزن کمتر، سرعت آماده‌سازی بالاتر و سرجنگی هدایت‌شونده، نقطه عطفی در مهندسی موشکی ایران است.

در جریان رزمایش پیامبر اعظم ۱۸ نیز، همین خیبرشکن‌ها بودند که شبیه‌ساز پایگاه نواتیم، از مراکز هدف عملیات وعده صادق را به خاک و خون کشیدند، تا جهان ببیند که خیبرها چگونه یکی‌یکی فرو می‌ریزند.

عماد؛ شمشیر هدایت‌شونده از اعماق زمین

موشک عماد، نخستین بالستیک دوربرد سوخت مایع ایران با قابلیت هدایت در لحظه اصابت، دیگر جنگ‌افزار مهم عملیات وعده صادق بود. با بردی بالغ‌بر ۱۷۰۰ کیلومتر و توان حمل سرجنگی ۷۵۰ کیلوگرمی، این موشک ۱۵.۵ متری، وزنی معادل ۱۷ تن دارد و از زیرزمین‌های موشکی ایران که صهیونیست‌ها نامش را «رگبار موشکی» گذاشته‌اند برخاسته است و نقشه‌های دشمن را نقش بر زمین می‌کند.

پاوه؛ شمشیر کروز از مسیرهای ناشناخته

در میان تسلیحات به‌کاررفته، موشک کروز «پاوه» نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. این موشک با برد ۱۶۵۰ کیلومتر و سرعت ۷۰۰ تا ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت، توانایی انتخاب مسیرهای غافلگیرکننده را دارد. دشمن هرگز از همان سمتی که انتظار دارد ضربه نخواهد خورد؛ پاوه با سامانه‌های پیشرفته ناوبری و قدرت مانور بالا، خط دفاعی دشمن را فریب می‌دهد و دقیقاً از نقطه کور، فرود می‌آید.

در عملیات وعده صادق، تلفیق بی‌نظیر پهپادها و موشک‌ها، بهره‌گیری از زمان‌بندی و مسیرهای پروازی غیرقابل پیش‌بینی و هوش استراتژیک نیروهای مسلح ایران، رژیم صهیونیستی را در وضعیت اضطراری و بی‌پناهی قرار داد. سامانه‌های پدافندی رژیم که سال‌ها با دلارهای آمریکا تغذیه شده بودند، نتوانستند در برابر موج طوفانی حمله مقاومت ایستادگی کنند.

زیرساخت‌های حیاتی، مراکز فرماندهی و ماشین جنگی دشمن هدف قرار گرفت و ویران شد و این فقط یک آغاز بود، نه پایان.

وعده صادق؛ برگی از کتاب تازه مقاومت

عملیات وعده صادق ۱، یک پاسخ بود، اما نه‌تنها به یک جنایت، بلکه به دهه‌ها اشغال، تحقیر، ترور و تجاوز. این عملیات نشان داد که مقاومت، نه‌تنها زنده است، بلکه دقیق، هوشمند و آماده است تا در هر لحظه، شبی تیره برای اشغالگران بسازد.

وعده صادق طلیعه توازن جدیدی است؛ نظمی نو که دیگر نمی‌توان در آن به‌راحتی خون ریخت و مصون ماند. از این پس، هر دستی که به خون مقاومت آلوده شود، منتظر پاسخ باشد؛ پاسخی که شاید صدای بال شاهدی باشد، یا انفجار سکوت خیبری دیگر.

یادداشت از: سید ابوالفضل مدنی، سرویس سیاست ایمنا