به گزارش خبرگزاری ایمنا، برندسازی صنایع‌دستی از موضوعاتی است که برای معرفی فرهنگ ایرانی به سراسر دنیا اهمیت زیادی دارد، اما همچنان با چالش‌هایی روبه‌روست که روند آن را کندتر کرده است؛ در واقع با این روش می‌توان رقابتی صحیح، در عین ایجاد تمایز بین محصولات ایجاد کرد و با ارائه کیفیت صنایع دستی، بازارهای جهانی را به مقصدی برای این هنر تبدیل کند.
در این راستا، استفاده از فناوری‌های دیجیتال، هوش مصنوعی، برگزاری نمایشگاه‌ها و کارگاه‌های متعدد در کنار همکاری بین تولیدکنندگان و صادرکنندگان، می‌تواند مؤثر واقع شود، اما مشکلات زیرساختی همچون گرانی مواد اولیه مناسب و ساخت اجناس تقلبی، نوسانات قیمت دلار و محدودیت منابع مالی و انسانی از مواردی است که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.
ارائه سکوهای حوزه صادرات از برنامه‌های توسعه برندسازی صنایع دستی است
خاطره استادرضایی، معاون امور تعاون اتاق تعاون استان تهران به خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: در بحث برندسازی صنایع‌دستی باید به سه نکته توجه داشته باشیم، کیفیت، حفظ فرهنگ اصیل ایرانی و نوآوری است؛ در واقع با توجه تنوع بسیار بالای صنایع‌دستی ایرانی، سال‌هاست که درباره دسته‌بندی و سیستم کدینگ مربوط به آن بحث می‌شود که هزینه‌های کوچک و پراکنده‌ای هم برای آن انجام شد و در بخش دولتی نیز همچنان مورد بررسی است.
وی می‌افزاید: در بخش خصوصی به‌ویژه در بخش تعاونی، نیاز است که یک برند ملی با قابلیت تعامل با حوزه بین‌الملل داشته باشیم، در این راستا با همکاری دیگر بخش‌های فعال در صنایع دستی تلاش کردیم از قالب تعاونی، هم‌افزایی و تولیدکننده در بخش صنعتی استفاده بیشتری کنیم.
معاون امور تعاون اتاق تعاون استان تهران می‌گوید: ارائه پلتفرم‌های حوزه صادرات که از طریق همان عنوان و برند ملی که البته تاکنون وجود نداشته است، از دیگر برنامه‌هایی است که در دست اقدام است، در این راستا گروه‌های مختلفی ثبت لوگو کردند، اما باید بدانیم که یک برند، نیازمند تعاملات نمایشگاهی، تعاملات بازرگانی و تأمین مواد اولیه و بازار داشته باشد، همچنین از تبلیغات و حمایت مناسب بهره‌مند شوند.
صنایع دستی ایرانی، خواهان زیادی در دنیا دارد
استادرضایی خاطرنشان می‌کند: برخی فعالان این حوزه، مسیر را برعکس رفته‌اند، در واقع، عنوان خود را ثبت کرده‌اند و پیش از اینکه کیفیت را به نقطه‌ای که نیازسنجی را بالا ببرد، برسانند، به انجام سرمایه‌گذاری یک‌طرفه پرداخته‌اند، در حالی که در حوزه صنایع دستی باید کیفیت، نوآوری، سلیقه‌سنجی، بازارسازی و بازاریابی معینی را به‌طور هم‌زمان داشته باشیم.
معاون امور تعاون اتاق تعاون استان تهران تصریح می‌کند: ایران در رتبه‌بندی بین‌الملل از نظر رغبت و دوست داشته شدن صنایع دستی، مقام اول تا پنجم را دارد، اما در حوزه تولید و توسعه بازرگانی و صادرات، مقام درخوری ندارد، بنابراین ضعف عمده‌ای در زیرساخت اصلی و توسعه بازار صنایع دستی وجود دارد.
وی عنوان می‌کند: سند توسعه صنایع دستی در بخش دولتی به مراحل نهایی خود رسیده است که از مسائل مهم در برندسازی صنایع‌دستی محسوب می‌شود، ما نیازمند یک نقشه راه و سند توسعه صنایع دستی بودیم که آماده شده است، به‌طور کلی برای توسعه بازار صنایع دستی و برندسازی نیاز به احیای هویت ملی در هنر سنتی ایرانی داریم، یعنی حفظ جایگاه و احیای جایگاه هنرمندان، استادان و پیشکسوتان کنار تلفیق و تطبیق آن با نسل جوان.
فناوری در خدمت هنر و صنعت
استادرضایی عنوان می‌کند: ایجاد فرهنگ و احیای فضای رقابتی با رغبت و همراه با کرامت هنرمندان، نوآوری و بهره‌گیری از دانش فنی روز به شکلی که قالب هنر سنتی حفظ شود، از دیگر ملزومات این حوزه است، اما باید توجه داشت که استفاده از فناوری برای طراحی، نحوه فروش، انگیزه‌دار کردن تولیدکننده و خریدار و موضوعیت دادن فضای کاربردی می‌تواند مؤثر باشد.
وی ادامه می‌دهد: سال جاری به غیر از تاکید به برندسازی که سال‌هاست در حال انجام است، نیاز به توسعه سرمایه گذاری در بخش تولید و بحث حمایت‌های قانونی برای توسعه بازار داریم که در بخش دولتی و خصوصی در حال طی کردن مسیر خود است.
معاون امور تعاون اتاق تعاون استان تهران می‌گوید: در حال حاضر با اعلام نظر خوش‌بینانه معاونت کشور درباره ایجاد پلتفرم‌های صادراتی، ما در بخش غیردولتی به تجمیع هنرمندان، ایجاد بانک اطلاعاتی، سیستم فعال‌سازی و احیای دوباره کدینگ صنایع دستی، طراحی و ورود ابزار هوش مصنوعی و فضای دیجیتال پرداخته‌ایم و امیدواریم در کنار ارائه راهکارهای مناسب در کنار انتقاد، اتفاقات خوبی را رقم بزنیم.
به گزارش ایمنا، فراموش نکنیم که صنایع دستی هر منطقه، سفیران خاموش فرهنگی هستند که می‌توانند روایت‌های فراوانی از هنر و مهارت دستان مردان و زنان این سرزمین را به گوش جهان برسانند؛ آن‌ها خاموشند اما حرف‌های زیادی برای گفتن دارند…
نظر شما