به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پس از رونمایی از شواهدی که نشان می‌دهد اظهارات رژیم اسرائیل در زمینه حمله بیست‌وسوم مارس به ۱۵ امدادگر فلسطینی و امدادگران اورژانس غیرنظامی در جنوب نوار غزه، با واقعیت در تناقض است، هلال‌احمر خواستار تحقیقات بین‌المللی درباره این حمله شده است، چراکه طبق شواهد به‌دست‌آمده رژیم صهیونیستی به قصد کشتن این افراد را هدف گلوله قرار داده و این موضوع محکومیت‌های بین‌المللی را نسبت به آن برانگیخته است.
کشته‌شدگان شامل هشت کارمند هلال‌احمر، شش عضو آژانس دفاع مدنی غزه و یک کارمند آژانس سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی بودند و شواهد جدید ازجمله یک فیلم ویدئویی که نشان می‌دهد خودروهای امدادی با چراغ‌های قرمز چشمک‌زن در حال حرکت بودند که آن‌ها را قابل شناسایی می‌کرد و کارکنان در زمان شلیک جلیقه‌های ایمنی به تن داشتند، حتی نزدیک‌ترین حامیان اسرائیل را بر آن داشت تا خواستار تحقیقات فوری درباره این حادثه شوند.
اجساد کشته‌شدگان در نزدیکی محل تیراندازی در منطقه تل‌السلطان شهر رفح به حالتی همراه با خودروهایشان دفن شده‌اند که موجب شد دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل آن را گور دسته‌جمعی توصیف کند. نیروهای رژیم غاصب در ابتدا اعلام کرده بودند که هیچ آمبولانسی را به‌طور تصادفی هدف قرار نداده و تنها به تروریست‌هایی شلیک کرده‌اند که سوار بر خودروهای مشکوک با چراغ‌های خاموش به محل نزدیک می‌شدند، با این وجود ویدئوی ضبط‌شده توسط گوشی یکی از کشته‌شدگان حاکی از دور بودن این ادعا از حقیقت است.
ارتش صهیونیستی پس از این افشای حقیقت ادعای خود را تغییر داد و اظهار کرد اشتباهی رخ داده است، اما مدعی شد این حادثه به دلیل احساس تهدید رخ داده و حداقل شش نفر از این پزشکان با حماس مرتبط بوده‌اند، با این حال هیچ مدرکی در این زمینه ارائه نکرد. با توجه به اینکه هیچیک از کشته‌شدگان مسلح نبودند، فرمانده رژیم صهیونیستی دستور تحقیقات عمیق‌تر درباره این حمله را صادر کرده است، با این وجود رئیس هلال‌احمر در کرانه باختری اشغالی با اشاره به این حقیقت که حملات به‌صورت عمدی و با شلیک به بالاتنه کشته‌شدگان انجام گرفته و این حقیقت که عاملان سعی در پنهان کردن اجساد داشته‌اند، خواستار تشکیل یک کمیسیون مستقل و بی‌طرف برای تحقیقات بین‌المللی در زمینه این جنایت و مجازات همه عوامل و مسئولان آن شده است.
جنایات واضح رژیم اسرائیل علیه غیرنظامیان و بی‌توجهی جهانی
رژیم اسرائیل طی ۱۸ ماه جنگ جاری با حماس، حملات گسترده‌ای علیه صدها کارمند پزشکی و کارکنان سازمان‌های غیردولتی و ملل متحد همچنین خبرنگاران به بهانه حضور نیروهای مقاومت میان آن‌ها انجام داده است، اما با وجود متهم شدن، تنها تعداد کمی از سربازان خاطی تاکنون با عدالت روبه‌رو شده‌اند. از سوی دیگر این رژیم تاکنون تحقیقاتی در زمینه جنایت‌های نیروهای خود نکرده و طی ۵۰ سال گذشته هرگز نتوانسته است وجود رابطه‌ای را میان جمعیت هلال‌احمر یا کارکنان آن با حمل یا استفاده از هرگونه سلاحی ثابت کند.
نیروهای اسرائیلی همچنین به بمباران غزه ادامه می‌دهند و از ساعات اولیه روز دوشنبه حداقل ۶۰ نفر را کشته و بیش از ۴۰۰ هزار نفر را از زمان پایان آتش‌بس در هجدهم مارس آواره کرده‌اند. رژیم غاصب تنها در هفته اول پس از شکستن آتش‌بس بیش از ۱۰۰۰ کودک را کشته و زخمی کرده است که این امر موجب شد رؤسای شش آژانس سازمان ملل متحد خواستار تجدید فوری آتش‌بس در غزه شوند. دامنه این حملات به بهانه حضور نیروهای مقاومت، به چادرهای کمپ و رسانه‌ای و حتی آشپزخانه‌های خیریه‌ای گسترش پیدا کرده است که کودکان برای دریافت غذا با قابلمه‌های خالی در صف انتظار ایستاده‌اند.
حمله دوشنبه رژیم صهیونیستی به یک آشپزخانه خیریه هم‌زمان با کاهش ذخایر مواد غذایی تحت محاصره یک‌ماهه نوار غزه توسط آن، یکی از مجموعه‌ای از حملات در این منطقه بود که بیش از ۳۰ نفر (به‌طور عمده زنان و کودکان) را کشت. حمله دیگری به یک چادر رسانه‌ای نیز دو نفر از جمله یک خبرنگار محلی را کشت و شش خبرنگار دیگر را زخمی کرد. وزارت بهداشت غزه اعلام کرد که تاکنون حداقل ۵۰ هزار و ۶۹۵ فلسطینی کشته شده‌اند و ۱۱۵ هزار و ۳۳۸ زخمی در جنگ اسرائیل علیه غزه تأیید شده است. دفتر رسانه‌های دولتی نیز تعداد کشته‌های خود را بیش از ۶۱ هزار و ۷۰۰ نفر اعلام و اظهار کرد که گمان می‌رود هزاران نفر از افراد ناپدیدشده زیر آوار کشته شده‌اند. در این میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در کاخ سفید دیدار کرده‌اند تا درباره کشورهایی گفت‌وگو کنند که می‌توانند بعد به مردمی پناه دهند که به زور از غزه آواره شده‌اند.
بی‌توجهی به این قبیل جنایات نشان می‌دهد که سیاستمداران خواستار عادی‌سازی حوادثی هستند که از جانب رژیم غاصب در غزه رخ می‌دهد و این امر طی یک سال و نیم سکوت و سلب مسئولیت در برابر جنایت‌های آن در برابر غزه به‌طور کامل مشهود است. سیاست همواره یا مسیر این فجایع تاریخی را هموار می‌کند یا برای بازگشت به میز مذاکره به زبان ملایم، متوسل می‌شود تا با کم کردن اهمیت آن، زمینه‌های فراموشی را فراهم آورد. این مسئله روایتی آشنا از مردم غزه و زندگی روزمره‌شان است.
غزه از نظر جغرافیایی محدود شده است، روزنامه‌نگاران و سیاستمداران خارجی اجازه ورود به آن را ندارند، خبرنگاران محلی در آن کشته می‌شوند و راه دریافت کمک‌های خارجی در آن مسدود شده است. امدادگران محلی‌اش به قتل می‌رسند، دادگاه‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشر یک صدا درباره جرم‌انگاری آنچه در حال وقوع است صحبت می‌کنند، اما نادیده گرفته یا توسط حامیان اسرائیل مورد حمله قرار می‌گیرند. با این وجود شواهد غیرقانونی و نامتناسب بودن لشکرکشی رژیم غاصب اسرائیل به غزه همچنان در حال افزایش است.
ادعاهای دروغ رژیم صهیونیستی برای حمله ماه گذشته به کارمندان هلال‌احمر درباره مشکوک بودن فعالیت‌های این تیم طی فیلمی به اثبات رسید که توسط گوشی یکی از کشته‌شدگان ضبط شده بود و با شلیک مستقیم به سرش به قتل رسیده بود، این امر سوالی را ایجاد می‌کند که چه تعداد از این قبیل جنایات در تاریکی غزه رخ می‌دهد و مدفون می‌شود، بدون وجود فیلمی که خلاف ادعای رژیم اسرائیل باشد؟
به‌نظر می‌رسد رژیم غاصب تاکنون به خوبی توانسته است به‌عنوان قاضی، هیئت‌منصفه و جلاد عمل کند و با حمایت آمریکا و غرب در تفکیک فلسطینیان از دیگر اعضای جامعه بشریت موفق شود. اما اکنون با تشدید جنگ تشدید و خنثی شدن هرگونه توجیهی، گویی لازم است که شرایط با زور عادی‌سازی شود. اقدامات انجام‌گرفته در این زمینه همچون هدف قرار دادن دانشجویانی که علیه جنایات غزه صحبت می‌کنند و درگیر شدن و اخراج آن‌ها در آمریکا یا تلاش‌های آلمان برای اخراج افراد درگیر در اعتراضات طرفدار غزه، وضعیت را نگران‌کننده‌تر می‌کند. در این شرایط دیگر نمی‌توان جنایات رخ‌داده در غزه را تنها با سرزنش خاموش کرد و به بسیج نیروهای جهانی برای برجسته کردن ماجراهایی نیاز است که رژیم صهیونیستی آن را رقم زده است.
اقدامات دولت‌های غرب برای عادی‌سازی جنایات صورت‌گرفته با وارد شدن خودشان به بخشی از این جنایت‌ها به‌واسطه سرکوب فریاد حقایق یا قطع ارتباط با افرادی که مورد ستم قرار گرفته‌اند، روشن می‌کند که در اصل این خطرات متعلق به همه است. هدف این است که برای در امان ماندن از آزار و اذیت، چشمان را روی دیدن و زبان خود را روی بیان حقیقت بست. با این وجود آنچه رژیم غاصب و متحدانش گویی فراموش کرده‌اند، این است که تصویر هر جسد، هر شهری که به آوار تبدیل شده است، هر کودک خون‌آلود و هر عضو قطع‌شده، نه در سرزمینی ناامید در دوردست‌ها، بلکه درون سرزمین یک ملت به نام فلسطین وجود دارد. غیرممکن است که به جهانیان وحشیگری روزانه یک رژیم نشان داده شود و آن‌ها به دیدن آن عادت و در مقابله با آن سکوت کنند. ممکن است عده‌ای تصمیم به نادیده گرفتن یا توجیه ماجرا بگیرند یا حتی از آن حمایت کنند، اما هرگز نمی‌توان چنین حجمی از وقاحت را عادی‌سازی کرد.
متحدان رژیم اسرائیل با وجود تلاش‌ها برای برحق نشان دادن جایگاه غاصبان، به جای بیرون راندن غزه از این شرایط، جنگ را به خانه آورده‌اند و با چاشنی مرگ و گرسنگی، به افزایش وحوشت برای وارد آوردن فشارهای اخلاقی و شهادت منجر شده‌اند. اقدامات وحشیانه آن‌ها با محکومیت فوری و به صدا درآمدن زنگ‌های هشداری در سراسر جهان همراه بوده است که حتی خفته‌ترین خفتگان در خواب غفلت را نیز هوشیار می‌کند.
اسرائیل و متحدانش به افکار عمومی و کل نظام جهانی نفوذ کرده‌اند، دونالد ترامپ منطقه غزه را با شوک‌های متعدد از اقتصادی گرفته تا سیاسی پر کرده و وضعیت بسیار ناآرام و متلاطم است، با این حال دست جنایت‌کار رو شده است. زندگی در نوار غزه همچون جنگ ادامه دارد و اگر اعتراض و شهادت حتی یک زندگی را نجات دهد یا تنها یک دقیقه به پایان جنگ منجر شود، ادامه پیدا خواهد کرد.
نظر شما