به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان در مقاله‌ای در خصوص روز جهانی قدس که در روزنامه الاخبار لبنان به چاپ رسیده است، نوشت:
«در روز جهانی قدس امسال، ما بر تعهد استوار خود برای تحقق عدالت و حمایت از کرامت و حق مردم فلسطین برای تعیین سرنوشت خود تاکید می‌کنیم. مردم مظلوم فلسطین چندین دهه از اشغال وحشیانه، سیاست‌های آپارتاید، آوارگی اجباری و تلاش‌های نظام‌مند برای پاکسازی قومی به دست رژیم اسرائیل رنج کشیده‌اند.
روز جهانی قدس میراث بی نظیر امام خمینی (ره) برای آزادی بیت‌المقدس است. میراثی برخاسته از شناخت عمیق بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی از قدرت نرم و معنوی دین مبین اسلام از یک سو و درایت و شجاعت یک رهبر بزرگ بین‌المللی از سوی دیگر. در جوامع و نظام‌های سیاسی مختلف، امیدها و اندیشه‌های بسیاری وجود دارد که همه مطلوب و لازم است، اما عقایدی که اولاً مورد پذیرش عمومی قرار نمی‌گیرند و به برنامه عملی تبدیل نمی‌شوند، ثانیاً صرفاً رویاهای زیبایی باقی می‌مانند که به درد جوامع نمی‌خورد. بی شک روز جهانی قدس یکی از بارزترین مصادیق تحقق یک اندیشه در ابعاد مختلف و تبدیل آن به برنامه عملی برای جوامع مسلمان و حتی غیرمسلمان جهان است.
امروز دیگر صرف سازماندهی تجمعات اعتراضی یا ابراز همدردی با مردم فلسطین کافی نیست. ما به همت حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه) از این مرحله عبور کرده‌ایم. باید از استقبال بین‌المللی از ایده روز جهانی قدس برای ترغیب دولت‌های سراسر جهان برای اتخاذ تدابیر حقوقی، اقتصادی و بین‌المللی علیه جنایات رژیم اشغالگر استفاده کرد. خوشبختانه در دسامبر ۲۰۲۳، به لطف ابتکار آفریقای جنوبی برای ارائه پرونده نسل کشی علیه فلسطینیان به دست رژیم صهیونیستی به دیوان بین‌المللی دادگستری، بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای غیر اسلامی از این اقدام حمایت کردند. چنین اقداماتی باید با قدرت، مؤثرتر و مستمرتر تا پایان اشغال ادامه یابد.
در این روز بزرگ که همبستگی جهانی با مردم فلسطین را جشن می‌گیریم، باید به وضوح سه «نه» بزرگ در سطح جهانی علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی مطرح کنیم: نه به اشغال، نه به آپارتاید و نه به محو فلسطین. این «سه» به دلایل زیر است:
اول، نه به اشغالگری؛
بیش از هشت دهه است که فلسطین تاریخی از اشغال صهیونیست‌ها رنج می‌برد و هر روز بخشی از آن به رژیم اشغالگر ضمیمه می‌شود. تا امروز تنها ۷ درصد از فلسطین تاریخی باقی مانده است. این اشغال وحشیانه نه تنها مغایر با موازین متعدد بین‌المللی است، بلکه با قطعنامه‌های متعدد صادره از سوی شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد، از جمله قطعنامه‌های ۳۳۸، ۴۷۶ و ۲۳۳۴ شورای امنیت علیه رژیم اشغالگر صهیونیستی، علاوه بر رد ده‌ها قطعنامه غیر الزام آور مصوب مجمع عمومی سازمان ملل، محکوم شده است. شهرک‌های ایجاد شده توسط نهاد اشغالگر در سرزمین فلسطین نقض آشکار کنوانسیون ژنو تلقی می‌شود و دیوان بین‌المللی دادگستری ساخت دیوارها را غیرقانونی اعلام کرده است.
آنچه جامعه جهانی امروز باید انجام دهد، اعلام «نه» قاطع و جامع به این اشغالگری است. مبانی قانونی برقرار است و امروز دیگر کافی نیست مواضع نمادین در حمایت از آزادی اتخاذ شود، باید اقدام قاطع انجام شود.
دوم، نه به آپارتاید؛
آپارتاید طبق قوانین بین‌المللی جنایت علیه بشریت است؛ کنوانسیون بین‌المللی ۱۹۷۳ آپارتاید را به عنوان یک جنایت بین‌المللی به رسمیت شناخت و اقدامات سرکوبگرانه نژادپرستانه را محکوم کرد. اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی (ماده ۷) نیز آپارتاید را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقه بندی می‌کند که مستلزم پاسخگویی کیفری است. منشور سازمان ملل متحد (مواد ۱ و ۵۵) برابری و حقوق بشر را تأیید می‌کند. قطعنامه ۱۷۶۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد آپارتاید در آفریقای جنوبی را محکوم کرد و از کشورهای عضو خواست آن را تحریم کنند.
در همین راستا، کمیسیون تحقیق سازمان ملل که توسط شورای حقوق بشر تأسیس شد، در سال ۲۰۲۲ گزارش داد که سیاست‌های رژیم اشغالگر صهیونیستی در قبال فلسطینی‌ها باعث ایجاد یک سیستم آپارتاید شده است. در همان سال، عفو بین‌الملل در گزارشی این رژیم اشغالگر را یک رژیم آپارتاید دانست. در سال ۲۰۲۱، دیده‌بان حقوق بشر این واقعیت را تأیید کرد و رژیم صهیونیستی را رژیم آپارتاید توصیف کرد.
امروزه در ماهیت غیرانسانی رژیم آپارتاید اسرائیل تردیدی وجود ندارد و علی‌رغم اثبات آن در گزارش‌ها و تحقیقات معتبر بین‌المللی، به نظر می‌رسد که حامیان این نهاد همچنان از این واقعیت سرپیچی کنند.
سوم، نه به کوچ اجباری و محو فلسطین؛
اخراج یا انتقال اجباری مردم جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است. کنوانسیون چهارم ژنو (ماده ۴۹) اخراج جمعیت در سرزمین‌های اشغالی را ممنوع می‌کند. اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی (ماده ۷ و ۸) جابجایی اجباری را به عنوان جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت طبقه بندی می‌کند. کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی (۱۹۴۸) نیز به صراحت بیان می‌کند که جابجایی اجباری، اگر به قصد نابودی یک گروه قومی یا مذهبی باشد، به منزله نسل کشی است. قطعنامه‌های سازمان ملل (مانند ۴۷/۱۹۹۳ در مورد بوسنی) اخراج اجباری قومی را به عنوان پاکسازی قومی محکوم کرد.
کشورهای عربی منطقه باید بدانند که مقاومت نه تنها در لبنان و فلسطین، بلکه در سراسر جهان عرب، عامل بازدارنده و مانعی در برابر جاه طلبی‌های بی پایان غرب و رژیم صهیونیستی است. حوادث میدانی ثابت کرده است که در صورت تضعیف مقاومت، نه تنها سرزمین‌های اشغالی، بلکه سایر نقاط جهان عرب نیز در برابر تهدید تجاوز و تهاجم رژیم صهیونیستی آسیب پذیر خواهند شد.
در این زمینه، جامعه جهانی می‌تواند و باید گام‌های مشخصی برای مقابله با سیاست‌های رژیم صهیونیستی و حمایت از مردم فلسطین بردارد:
۱ - حمایت از حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین و رهایی از اشغال و آپارتاید.
۲ - تلاش برای پایان دادن به نسل کشی کنونی غزه و عملاً مخالفت با آوارگی اجباری مردم فلسطین از سرزمین خود.
۳ - پایان دادن به همکاری مستقیم و غیرمستقیم در جنایات رژیم اسرائیل از جمله توقف فروش تسلیحات، تعامل اقتصادی و حمایت دیپلماتیک که امکان ادامه اشغال و آپارتاید را فراهم می‌کند.
۴ - محاکمه مستمر رهبران رژیم غاصب صهیونیستی و مجازات مؤثر آنها بر اساس قوانین بین‌المللی از طریق دیوان بین‌المللی کیفری (ICC) و دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ).
آزادی فلسطین رؤیای دوری نیست. هیچ سیستم آپارتاید، هیچ اشغال نظامی و هیچ پروژه استعماری نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. صدای میلیون‌ها نفری که در سراسر جهان برای فلسطین تظاهرات می‌کنند، گواه این است که مبارزه برای عدالت زنده و غیرقابل توقف است و وجدان‌های بیدار تا رسیدن به این هدف والای انسانی و اخلاقی آرام نمی‌گیرند.»
نظر شما