به گزارش خبرگزاری ایمنا، آرامگاه داریوش هخامنشی یکی از مهم‌ترین و باارزش‌ترین آثار باستانی ایران است که فرهنگ و تاریخ غنی این سرزمین را به تصویر می‌کشد و نشان‌دهنده هنر و تمدن مردم آن زمان است؛ بنا به روایت‌های تاریخی و آثار به جا مانده، این آرامگاه می‌تواند منبعی الهام‌بخش برای هنرمندان و محققان باشد و بخشی از هویت تاریخی ایران را در خود منعکس کند؛ با توجه به نقش داریوش بزرگ در تاریخ ایران و همچنین پراکندگی فرهنگ هخامنشی در سایر نقاط دنیا، آرامگاه وی به عنوان یک جاذبه فرهنگی و تاریخی همیشه در کانون توجه پژوهشگران و گردشگران قرار دارد.
داریوش اول هخامنشی پسر ویشتاسب از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین پادشاهان تاریخ هخامنشی و جهان است که از شاخه‌های فرعی دودمان هخامنشیان به حساب می‌آمد و به لطف کارهای سیاسی و نظامی خود، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ ایران و جهان به دست آورد؛ در دوران حکومت او امپراتوری هخامنشیان به یکی از پهناورترین و قدرتمندترین امپراتوری‌ها تبدیل شد؛ حکومت داریوش در سال ۴۸۶ پیش از میلاد به پایان رسید؛ یکی از اسناد تاریخی ارزشمند که به‌خوبی زندگی سیاسی و نظامی داریوش را منعکس می‌کند، سنگ‌نوشته سه‌زبانه او است که در دامنه کوه بیستون واقع در کرمانشاه قرار دارد؛ این سنگ‌نوشته نه‌تنها وقایع تاریخی و سرگذشت سلطنت داریوش را روایت می‌کند، بلکه گواهی بر اراده و قاطعیت او در روبه‌رو با چالش‌هایی همچون از بین بردن تخت‌نشین دروغین به نام گئوماتای مغ است.
آرامگاه داریوش اول یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های تاریخ باستانی ایران و نماد عظمت شاهنشاهی هخامنشی، در محوطه تاریخی نقش رستم در مرودشت واقع شده است که با سه مقبره دیگر از پادشاهان هخامنشی، نشانی از تمدن غنی و فرهنگ بی‌نظیر این دوره تاریخی به شمار می‌رود؛ آرامگاه داریوش اول در دامنه کوه حاجی‌آباد و در ارتفاعی معادل ۲۶ متر از سطح زمین با شکلی شبیه به صلیب و با چهارشاخه مساوی، بر روی یک صخره به ارتفاع ۶۰ متر حجاری شده است؛ این ویژگی منحصربه‌فرد نشان‌دهنده دقت و هنرمندی هنرمندان آن دوران است که توانسته‌اند چنین ساختارهایی را در دل کوهستان اجرا کنند.
ساخت آرامگاه داریوش در سال ۵۱۷ پیش از میلاد آغاز شد که هم‌زمان با بنای کاخ آپادانا در شوش و تخت جمشید انجام می‌گرفت؛ این بنا به گونه‌ای طراحی شده بود که آمیزه‌ای از هنر و معماری ایرانی و تأثیرات فرهنگی دیگر تمدن‌ها را در خود جای دهد؛ به دلیل انباشت خاک در پنج قرن گذشته، ارتفاع آرامگاه نسبت به زمانی که ساخته شد کاهش یافته؛ اما همچنان عظمت آن مشهود است.
این آرامگاه به صورت یک ساختار چلیپایی شکل بر روی یک صخره با ارتفاع ۶۰ متر کنده‌کاری شده است و خود آرامگاه به طور تقریبی ۲۲ متر ارتفاع دارد. در نمای بیرونی یک نقش برجسته از داریوش بر روی تخت پادشاهی که در میان مردم سرزمین‌های مختلف ایستاده وجود دارد. این تصویر نمادی از قدرت و نفوذ وی در سرزمین‌های تحت سلطه‌اش است و همچنین نشانی از احترام و ارادت دیگر ملت‌ها به پادشاهی او به شمار می‌رود.
لازم به ذکر است آرامگاه چهار تن از پادشاهان هخامنشی (داریوش اول یا داریوش بزرگ، خشایارشا، اردشیر یکم و داریوش دوم)، نقش برجسته‌هایی از وقایع مهم دوران ساسانیان، بنای کعبه زرتشت و نقش‌برجسته ویران شده دوران ایلامیان در این مکان قرار گرفته‌اند تا یک نقطه گردشگری بزرگ و باارزش بسازند؛ مردم منطقه و بومیان این مکان را با نام‌های سه گنبدان، دو گنبدان، کوه حاجی‌آباد، کوه استخر یا کوه نِفِشت می‌شناسند؛ در سال ۱۹۳۱ میلادی (۱۳۱۰ خورشیدی) آرامگاه داریوش اول با شماره ۲۱ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
گردشگران برای دسترسی به آرامگاه داریوش اول و سایر جاذبه‌های نقش رستم می‌توانند از شهر شیراز به سمت کمربندی مرودشت رفته و از جنوب بزرگراه مرودشت – سعادت شهر تا خروجی روستای شول (جاده مرودشت – سارویی) ادامه دهند با پیچیدن به سمت چپ جاده به آرامگاه و سایر آثار تاریخی این منطقه خواهند رسید.
نظر شما