مریم مهابادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا درباره چگونگی برقراری ارتباط با کودکان سندرم داون اظهار کرد: برخی خانواده‌ها که فرزندشان مبتلا به سندرم داون است، نمی‌توانند بپذیرند که کودک آن‌ها دارای تفاوت‌هایی بوده و مهم است که با آگاهی لازم با این کودکان رفتار کرد، به طور قطع این دسته از والدین برای اینکه اطلاعات و آگاهی کافی در مورد سندرم داون ندارند، همچنین توانایی‌های کودک را نیز نمی‌شناسند.
وی افزود: خانواده به خاطر وجود کودک سندرم داون احساس گناه می‌کند، ترس از آینده، تشویش، باعث ایجاد استرس، اضطراب، نگرانی و نبود پذیرش می‌شود، تجربه‌های منفی مردم و جامعه نیز در این موضوع اثرگذار است.
روانشناس و مشاور خانواده گفت: کودکی که به سندرم داون مبتلا است، از نظر ویژگی‌های ظاهری با کودکان دیگر متفاوت است، صورت گرد، پهن، چشم‌های بادامی، چین‌های پلکی، زبان بیش از حد بزرگ از جمله ویژگی‌های این کودکان به شمار می‌رود.
وی با اشاره به اینکه کودک مبتلا به سندرم داون تمایل دارد، با دیگران ارتباط برقرار کند، تصریح کرد: هوش این کودک کم‌تر از حد متوسط و رو به پایین است، بنابراین فرایند یادگیری در این کودکان متفاوت است و با تأخیر و به کندی اتفاق می‌افتد، بنابراین خانواده باید کودک را بپذیرد، او را تشویق کند، برای انجام فعالیت‌های روزمره کودک برنامه‌ریزی ساده داشته باشد، با لحنی آرام، شمرده با او گفت‌وگو شود.
مهابادی خاطرنشان کرد: کودک سندرم داون باید شنیده شود، احساس امنیت کند، همچنین انجام مشاوره‌های پزشکی و درمان‌های لازم برای کودک نیز کمک‌کننده است.