به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بعضی از مقاصد گردشگری تمام توجه و علاقه گردشگران را دریافت می‌کنند و با دچار شدن به معضل توریسم بیش‌ازحد با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شوند، در عین حال مکان‌های دیگری به‌رغم فراوانی زیبایی‌های طبیعی، فرهنگی یا تاریخی به دور از هرگونه محبوبیتی دچار اجحاف شده‌اند و با وجود گزینه‌های بالقوه فراوانی که برای ارائه به گردشگران دارند، توجهی که باید را دریافت نمی‌کنند و شاید حتی هرگز دیده هم نشوند.
آخرین داده‌های گردشگری سازمان ملل متحد، بر اساس تعداد بازدیدکنندگان سال ۲۰۲۲، برخی از نامحبوب‌ترین کشورهای جهان را نشان می‌دهد که بازدید چندانی نداشته‌اند، بااین‌حال می‌توانند الهام‌بخش تجربیات تازه‌ای از سفر برای مسافران بی‌باک باشند.
تووالو
کشور ۹ جزیره‌ای تووالو به‌طور رسمی با کمتر از هزار گردشگر در سال ۲۰۲۲، کم‌بازدیدترین کشور جهان است، بااین‌حال به معدود مسافران خود شبکه‌ای از جزایر مرجانی کوچک را ارائه می‌دهد که در زنجیره‌ای به طول ۶۷۶ کیلومتر در اقیانوس آرام جنوبی گسترده شده‌اند. بازدیدکنندگان می‌توانند در منطقه حفاظت شده دریایی فونافوتی به کاوش بپردازند، مکان‌های تاریخی جذاب جنگ جهانی دوم را ببینند، با موتور سیکلت در جزایر گشت بزنند یا مراسم فرهنگی سنتی را در ماناپا (تالار شهر) محلی تماشا کنند.
نائورو
نائورو، کوچک‌ترین کشور جزیره‌ای جهان با تنها ۲۱ کیلومتر مربع مساحت و سومین کشور کوچک جهان پس از واتیکان و موناکو، جزیره‌ای دورافتاده در اقیانوس آرام است که در گذشته توسط کشورهای مختلفی اداره می‌شد و در سال ۱۹۶۸ به استقلال دست رسید. بخش عمده‌ای از مرکز این جزیره تحت استخراج فسفات قرار دارد، اما سواحل آن ترکیبی شگفت‌انگیز از سواحل شنی سفید را ارائه می‌دهند که توسط درختان نخل و صخره‌های مرجانی احاطه شده است. نائورو به سختی ۲۰۰ بازدیدکننده در سال دارد.
کیریباتی
کیریباتی کشور جزیره‌ای دورافتاده‌ای در منطقه میکرونزی اقیانوس آرام است که ۳۳ جزیره مرجانی و دیگر جزایر آن در خط استوا، درست بالای سطح دریا قرار دارند، این امر آن‌ها را در برابر تغییرات آب‌وهوایی بسیار آسیب‌پذیر می‌کند. این جزیره با تنها ۲ هزار بازدیدکننده در سال ۲۰۲۲، یکی از کم‌بازدیدترین و البته کمتر توسعه‌یافته‌ترین کشورهای جهان است. جزایر کوچک مرجانی کیریباتی پوشیده از درختان نارگیل هستند که در کنار میوه درختان نان، پاندان و تاروی غول‌پیکر باتلاقی به عنصر اصلی رژیم غذایی جزیره‌نشینان آن تبدیل شده است.
کره شمالی
مخفی‌ترین دولت جهان برای بسیاری از مسافرانی که مشتاق دیدن زندگی در پشت درهای آن هستند جذابیتی پایدار دارد. هر کسی که از مرز به کره شمالی عبور می‌کند (به‌طور عمده از چین) باید با یک تور سازماندهی شده سفر کند که البته خبرنگاران و مسافران با پاسپورت آمریکایی یا کره جنوبی اجازه ورود نخواهند داشت. کره‌شمالی در ژانویه ۲۰۲۰ درهای خود را به‌طور کامل روی مسافران بست، اما جریان گردشگران در بهار ۲۰۲۴ شروع به ورود مجدد به آن کردند، به این معنا که چشم‌انداز بازگشت بازدیدکنندگان این کشور به تعداد حدود ۱۰ هزار نفر سال قبل از همه‌گیری وجود دارد.
سائوتومه و پرنسیپ
کشور دو جزیره‌ای سائوتومه و پرینسیپ در خلیج گینه آفریقای غربی، دومین کشور کوچک آفریقاست و تعداد بازدیدکنندگانی مطابق با اندازه خود دارد، یعنی تنها ۱۵ هزار و ۱۰۰ نفر در سال ۲۰۲۱. این مکان به‌عنوان یکی از امن‌ترین نقاط در غرب آفریقا مشهور است، بااین‌حال دور بودن آن به‌معنای هزینه‌های گزاف اقامت و زندگی است. این جزایر و با جزایر اطراف آن‌ها یک ذخیره‌گاه زیست‌کره یونسکو هستند که مجموعه‌ای غنی از گیاهان بومی و حیات وحش را در خود جای داده‌اند. مسافران آن‌ها نیز می‌توانند از تماشای ارکیده‌های کمیاب، قورباغه‌های و پرندگان رنگارنگ پر جنب‌وجوش در جنگل‌های استوایی و بارانی، در میان کوه‌ها و قله‌های آتشفشانی لذت ببرند.
بوتان
بوتان، پادشاهی کوچک هیمالیا، تنها کشور کربن‌منفی جهان به‌دلیل جنگل‌های وسیعی که ۷۰ درصد از خاک آن را پوشش می‌دهد و به‌طور مشهور ثروت داخلی خود را بر اساس شادی ناخالص ملی می‌سنجد و نه موفقیت اقتصادی، مدت‌هاست که مقصدی جذاب برای مسافران ماجراجو بوده است. این کشور نخستین بار در سال ۱۹۷۴ به روی گردشگری باز شد و تنها ۲۷۴ نفر از مرزهای آن عبور کردند، اما تا سال ۲۰۲۲، این تعداد به ۲۱ هزار نفر افزایش داشت، با این‌حال هنوز هم طبق استانداردهای جهانی گردشگری ناچیز است.
تونگا
تونگا دارای تاریخ سیاسی غنی است که زمانی توسط پادشاهانی اداره می‌شد که بر گستره وسیعی از قلمرو اقیانوس آرام جنوبی حکومت می‌کردند و در میان کشورهای همسایه‌اش منحصربه‌فرد بود، زیرا هرگز حکومت بومی خود را از دست نداده است و امروزه فرهنگ محلی پر رونقی را به وجود آورده است. این جزیره در مسیر مهاجرت نهنگ‌های گوژپشت قرار دارد و بهترین زمان بازدید آن از جولای تا اکتبر است، اما در سال ۲۰۲۲ تنها ۲۲ هزار از آن بازدید کردند که یک‌چهارم آمار پیش از کروناست.
ساموآ
ساموآ یکی از نزدیک‌ترین کشورها به خط بین‌المللی تاریخ، بنابراین یکی از نخستین کشورهایی است که به استقبال روز جدید می‌رود. ۱۰ جزیره‌ای که ساموآ را تشکیل می‌دهند با چسبیدن به اقیانوس آرام جنوبی، تکه کوچک دیگری از بهشت را ارائه می‌دهند، اما تنها چهار جزیره آن مسکونی هستند. در سال ۲۰۲۲، پرجمعیت‌ترین و دارای بیشترین تنوع فعالیت‌ها و اقامتگاه‌ها آن، ۵۱ هزار بازدیدکننده داشت.
وانواتو
این مجمع الجزایر Y شکل از جزایر در اقیانوس آرام جنوبی هرگز برای گردشگری انبوه جذاب نبوده است، و پس از ویرانی‌های ناشی از طوفان Pam در سال ۲۰۱۵، با مسیری طولانی برای بازسازی زیرساخت‌های گردشگری روبه‌رو شد، بااین‌حال از پیاده‌روی تا بالای یک آتشفشان فعال در کوه یاسور گرفته تا غواصی در اعماق بستر دریا برای کاوش در کشتی‌های غرق شده جنگ جهانی دوم در کنار موزه‌ها، آتشفشان‌ها و خط ساحلی سرسبز معروف با سواحل ماسه‌ای کم‌رنگ، وانواتو جاذبه‌های گردشگری زیادی دارد.
پاپوآ گینه نو
جزایر پاپوآ گینه‌نو از صدها جامعه، فرهنگ و آداب‌ورسوم متمایز تشکیل شده است، بیش از ۸۰۰ زبان در سراسر آن صحبت می‌شود و از مهم‌ترین نکات فرهنگی آن جشنواره تمساح سپیک برای ادای احترام به کروکودیل‌های آب شور و شیرین است که در آب‌های این کشور پرسه می‌زنند. جشنواره فرهنگی انگا Enga نیز به دنبال حفظ شیوه‌های زندگی کمتر شناخته شده است. با ۳۸ گونه پرنده بهشتی و کوچک‌ترین طوطی جهان مراقبت از حیات وحش آن بسیار مهم است. این کشور اقیانوس آرام تنها ۶۹ هزار بازدیدکننده در سال ۲۰۲۲ داشت.
لیختن‌اشتاین
کشور اروپایی لیختن‌اشتاین با ۱۶۱ کیلومترمربع، یکی از دو کشور محصور در خشکی است که با ۱۰۱ هزار گردشگر در سال ۲۰۲۲، از کم‌بازدیدترین کشورهای جهان است. قلعه‌های افسانه‌ای و حومه شهری فریبنده، جاذبه‌های اصلی لیختن‌اشتاین کوچک هستند. بیش از ۳۰ مسیر در میان کوه‌های این کشور وجود دارد که نمایی از مناظر خیره‌کننده و دریاچه‌های درخشان ارائه می‌دهد.
بورکینافاسو
در سال ۲۰۲۲ کشور کوچک بورکینافاسو در غرب آفریقا ۱۱۶ هزار بازدیدکننده داشت، این مستعمره سابق فرانسه به صادرات طلا و پنبه معروف است و دولت‌های بریتانیا و آمریکا به گردشگران توصیه می‌کنند به دلیل بی‌ثباتی سیاسی و خطر آدم‌ربایی از آن دوری کنند، اما این کشور دارای بسیاری از نقاط برجسته فرهنگی از جمله مسجد جامع بوبو دیولاسو (Bobo Dioulasso) است، ساختاری خیره‌کننده که با زوایای سفید رنگی ساخته شده و نخستین سایت میراث جهانی یونسکو در این کشور است.
جزایر کوک
این مجموعه از ۱۵ جزیره پلینزی در هاوایی با دریاهای فیروزه‌ای و سواحل ماسه‌ای سفید که فضای داخلی سرسبز و گرمسیری را در بر می‌گیرد، تجسمی از بهشت است و در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۲۱ هزار بازدیدکننده داشت که البته با توجه به جمعیت ۲۰ هزار و ۲۰۰ نفری آن‌ها قابل‌توجه است.
جیبوتی
این کشور نادیده گرفته شده در شاخ آفریقا حتی میان فداکارترین طرفداران آفریقا نیز طرفدار چندانی ندارد، اما با مجموعه‌ای از مناظر مختلف از دریاچه‌های دهانه آتشفشانی و دره‌های وسیع و ناهموار گرفته تا چشمه‌های آب گرم و دودکش‌های سنگ‌آهکی که در دشت‌های متروک پراکنده شده‌اند و کمتر مکانی مشابه آن‌ها را دارد، شایسته است که بیشتر شناخته شود. در سال ۲۰۲۲ این ویژگی‌ها ۱۴۵ هزار مسافر را به جیبوتی جذب کرد.
گویان
گویان با جمعیتی تنها ۸۱۸ هزار نفری، مدت‌هاست که کم‌بازدیدترین کشور آمریکای جنوبی بوده است. پروازهای کم برای رسیدن به این کشور و جنگل‌های بارانی متراکم آمازون، آن را به مکانی چالش‌برانگیز برای کاوش حتی پس از رسیدن به آن تبدیل کرده است، اما احتمال تغییر شرایط وجود دارد، زیرا در سال‌های اخیر، خطوط هوایی بیشتری پرواز به پایتخت جورج‌تاون را آغاز کرده‌اند، به‌طوری که سال ۲۰۲۳ با کمی بیش از ۳۱۹ هزار بازدیدکننده بهترین سال آن برای بازدیدکنندگان بود.
نظر شما