به گزارش خبرگزاری ایمنا، سال ۱۴۰۳ برای سهام‌داران ایران خودرو، سالی پر از تحولات و ابهامات بوده است، از تغییرات در ترکیب هیئت مدیره گرفته تا رأی شورای رقابت درباره شرکت کروز و از تلاش‌های ناموفق برای واگذاری سهام دولتی گرفته تا نگرانی‌ها درباره بدهی‌های سنگین شرکت، هر یک از این تحولات تأثیر مستقیمی بر وضعیت سهام‌داران و آینده ایران خودرو داشته است. در این میان، شفاف‌سازی اطلاعات و ارائه تصویری روشن از وضعیت سهام‌داران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سهام‌داران خرد، سرمایه‌گذاران نهادی، تحلیلگران اقتصادی و مردم عادی حق دارند بدانند چه کسانی در این شرکت بزرگ سهیم هستند، چه کسانی قدرت واقعی را در دست دارند و چه تصمیماتی برای آینده این شرکت گرفته می‌شود.
ترکیب سهام‌داران ایران خودرو از دیرباز پیچیده و متغیر بوده است. در حال حاضر، سهام این شرکت به طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:
-سهام‌داران دولتی: دولت به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق سازمان‌های وابسته و شرکت‌های دولتی، بخش قابل توجهی از سهام ایران خودرو را در اختیار دارد. این سهام‌داران به‌طور معمول اهداف و سیاست‌های دولت را در شرکت دنبال می‌کنند و نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های کلان دارند. میزان سهام‌داری مستقیم دولت در سال‌های اخیر کاهش پیدا کرده است، اما نفوذ دولت از طریق سهام‌داری غیرمستقیم همچنان قابل توجه است.
-سهام‌داران خصوصی: شرکت‌های خصوصی، سرمایه‌گذاران نهادی و سهام‌داران خرد، بخش دیگری از سهام‌داران ایران خودرو را تشکیل می‌دهند. این سهام‌داران به‌دنبال کسب سود و بازدهی از سرمایه‌گذاری خود هستند و ممکن است دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به سهام‌داران دولتی داشته باشند. شرکت قطعه‌سازی کروز و گروه بهمن از جمله سهام‌داران عمده خصوصی ایران خودرو هستند.
-سهام تودلی: سهام تودلی به سهامی اطلاق می‌شود که توسط شرکت‌های زیرمجموعه ایران خودرو خریداری شده است، این سهام به‌دلیل ایجاد یک چرخه بسته مالکیتی، ابهاماتی را درباره مدیریت و کنترل شرکت ایجاد می‌کند. تعیین‌تکلیف سهام تودلی یکی از موانع اصلی در مسیر واگذاری سهام دولتی ایران خودرو به بخش خصوصی است.
کشمکش بر سر واگذاری، داستان پر فرازو نشیب خصوصی‌سازی
ایده واگذاری سهام دولتی ایران خودرو و سایپا به بخش خصوصی، سال‌هاست که مطرح شده است. هدف از این واگذاری، افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها و بهبود کیفیت محصولات این دو خودروساز عنوان شده است. با این حال، فرایند واگذاری سهام ایران خودرو با چالش‌های متعددی روبه‌رو بوده است.
-موانع واگذاری: تعیین قیمت پایه، ابهامات مربوط به سهام تودلی، مقاومت برخی از ذی‌نفعان و نگرانی‌های مربوط به از دست دادن کنترل دولت بر شرکت، از جمله موانع اصلی در مسیر واگذاری سهام ایران خودرو به بخش خصوصی بوده‌اند.
-نقش کروز: شرکت قطعه‌سازی کروز، به‌عنوان یکی از سهام‌داران عمده خصوصی ایران خودرو، همواره به‌دنبال افزایش نفوذ و کنترل خود بر این شرکت بوده است. تلاش کروز برای تصاحب مدیریت ایران خودرو با مخالفت‌هایی روبه‌رو شده است. منتقدان معتقدند که واگذاری مدیریت به کروز می‌تواند منجر به انحصار بیشتر این شرکت در زنجیره تأمین قطعات خودرو شود.
-مداخله نهادهای نظارتی: نهادهای نظارتی، از جمله سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات به دلیل نگرانی‌های مربوط به فساد و سو استفاده از منابع عمومی، همواره نظارت دقیقی بر فرایند واگذاری سهام ایران خودرو داشته‌اند.
ترکیب اعضای هیئت مدیره ایران خودرو همواره محل مناقشه و جدال قدرت بین سهام‌داران مختلف بوده است، سهام‌داران دولتی و خصوصی تلاش می‌کنند تا با معرفی نمایندگان خود در هیئت مدیره، نفوذ خود را در تصمیم‌گیری‌های شرکت افزایش دهند. تغییرات مکرر در ترکیب هیئت مدیره و استعفای برخی از اعضا، نشان از وجود اختلافات و تنش‌های جدی در این نهاد دارد.
در مجمع عمومی عادی صاحبان سهام ایران خودرو، اعضای جدید هیئت مدیره انتخاب شدند. ترکیب این اعضا نشان می‌دهد که دولت همچنان نفوذ قابل توجهی در مدیریت شرکت دارد. شورای رقابت رأی به عدم اهلیت شرکت کروز و غیرقانونی بودن حضور این شرکت در هیئت مدیره ایران خودرو داد. این رأی ضربه‌ای بزرگ به تلاش‌های کروز برای تصاحب مدیریت شرکت بود. با وجود دستور رئیس جمهور برای واگذاری سهام دولتی ایران خودرو، این فرایند همچنان با موانع و ابهاماتی روبه‌رو است. به نظر می‌رسد که دولت قصد دارد با احتیاط بیشتری نسبت به واگذاری سهام اقدام کند تا از منافع خود و سهام‌داران خرد محافظت کند.
به گزارش ایمنا، با بررسی دقیق آخرین تحولات و وضعیت سهام‌داران ایران خودرو، به این نتیجه می‌رسیم که این شرکت در نقطه‌ای حساس و سرنوشت‌ساز قرار دارد، ساختار سهام‌داری پیچیده، کشمکش‌های بین سهام‌داران دولتی و خصوصی، ابهام در فرایند واگذاری و تأثیر تحریم‌ها، همگی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا ایران خودرو را در وضعیتی ناپایدار قرار دهند. ادامه این وضعیت، بدون شک، منجر به تضعیف بیشتر این شرکت، کاهش سهم بازار، افزایش بدهی‌ها و نارضایتی سهام‌داران خواهد شد. برای جلوگیری از این وضعیت، تغییرات اساسی در ساختار سهام‌داری، مدیریت و استراتژی‌های کسب‌وکار ایران خودرو ضروری است. واگذاری سهام دولتی به بخش خصوصی، جذب سرمایه‌گذاران استراتژیک، بهبود کیفیت محصولات، کاهش هزینه‌ها، توسعه بازارهای صادراتی و افزایش رقابت‌پذیری از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند به بهبود وضعیت ایران خودرو کمک کنند. با این حال، این اقدامات به تنهایی کافی نیستند و برای دستیابی به یک نتیجه مطلوب، لازم است همه ذی‌نفعان از جمله دولت، سهام‌داران، مدیران، کارکنان و قطعه‌سازان، با همکاری و تعامل، به‌دنبال راهکارهای مناسب باشند. آینده ایران خودرو در گرو تصمیماتی است که در ماه‌های آتی گرفته خواهد شد.
نظر شما