به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.
پایدارترین شرکتهای جهان و کشورهای میزبان آنها
رتبهبندی ۱۰۰ شرکت جهانی پایدار که توسط شرکت تحقیقاتی پیشرو در اقتصاد پایدار Corporate Knights (شرکتهای قهرمان)، گردآوری شده است، اشنایدر، یک شرکت تجهیزات الکتریکی مستقر در فرانسه را بهعنوان پایدارترین شرکت جهان معرفی کرد. این شاخص جهانی که سالانه بهروز میشود، شرکتهای جهانی را بر اساس ترکیبی از شاخصهای پایداری و اخلاقی رتبهبندی میکند و در سال جاری بر اساس ارزیابی ۸۳۵۹ شرکت با بیش از یک میلیارد دلار درآمد انجام گرفته است.
شرکتهای برتر معرفیشده عبارتند از:
- اشنایدر الکتریک، فرانسه
- سیمز، استرالیا
- سیستمهای بادی وستاس، دانمارک
- برامبلز، استرالیا
- شرکت راهآهن سریعالسیر تایوان
- صنایع خورشیدی اسامای، آلمان
- آلستوم اسای، فرانسه
- آرستد، کانادا
- انفیزانرژی، دانمارک
- شرکت فناوری برق ولترونیک، آمریکا
عواملی که در رتبهبندی حاضر مورد بررسی قرار گرفتهاند شامل انتشار کربن، مصرف آب و سطوح سرمایهگذاری پایدار میشود و در آن شاخصهای غیرمحیطی همچون دستمزد کارگران و برابری جنسیتی نیز در نظر گرفته شده است. ۱۰۰ شرکت برتر تعیینشده در این رتبهبندی بهطور مشخصی شامل چندین شرکت فرانسوی، دانمارکی و آلمانی است. در خارج از اتحادیه اروپا نیز استرالیا پنج جایگاه برتر لیست را از آن خود کرد که مدیریت زباله سیمز و مبلمان برامبلز آن در جایگاههای دوم و چهارم لیست قرار دارند.
به گزارش این سازمان، ۵۸ درصد از مخارج سرمایه، تحقیق و توسعه و تملک شرکتهای لیست ۱۰۰ شرکت جهانی پایدار حاضر، در زمینههای سبز سرمایهگذاری شده است. این رقم حدود چهار برابر میانگین ۱۵ درصدی است که بهطور کلی برای سرمایهگذاریهای پایدار توسط سایر شرکتهای بزرگ (شرکتهایی با بیش از یک میلیارد درآمد) انجام شده است.
افزایش سرمایهگذاریهای پایدار به شرکتها این امکان را میدهد تا از این منابع بازده بیشتری کسب کنند. در طول پنج سال گذشته برای شرکتهای عمومی بزرگ جهانی، درآمدهای پایدار دو برابر سریعتر از سایر درآمدها رشد داشته است و اکنون بزرگترین شرکتهای سهامی عام بیش از ۵ تریلیون دلار درآمد سالانه دارند.
لیختناشتاین؛ مقصدی پنهان در قلب اروپا برای سفرهای ۲۰۲۵
روپا با مناظر متنوع خود از نقاط توریستی مشهور تا گنجینههای پنهانی که منتظر کشف هستند، مجموعهای چشمگیر از مقاصد گردشگری را ارائه میدهد. نزدیک به نیمی از مسافران جهان هر سال به این قاره سفر میکنند و فرانسه و اسپانیا بهطور مداوم در صدر فهرست کشورهای پر بازدید قرار میگیرند. با این حال، کشور کوچک و جذاب لیختناشتاین که بین اتریش و سوئیس قرار دارد، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
لیختناشتاین با مساحتی حدود ۱۶۰ کیلومتر مربع، یکی از کوچکترین کشورهای جهان بهشمار میرود و با اینکه تنها حدود ۳۹ هزار نفر جمعیت دارد، فرهنگ غنی و تاریخ جذابی را در خود جای داده است و تجربههای منحصربهفردی را ارائه میدهد. مسافران میتوانند در فصل زمستان، از فعالیتهای هیجانانگیزی همچون اسکی و اسنوبورد در ارتفاعات ۲۵۰۰ متری لذت ببرند. در ماههای گرمتر، زمینهای مرتفع لیختناشتاین مکانی دلپذیر برای فرار از گرمای تابستان است و مسیرهای زیبای آن بهار و پاییزی شگفتانگیز برای استراحت، پیادهروی و جستوجو در حیات وحش فراهم میکند.
غذاهای سنتی این کشور تحت تأثیر فرهنگهای سوئیسی و اتریشی قرار دارد و میتوان از جمله لذیذترین غذاها به گراوبن و گاشا (یک نوع سوپ گوشت) اشاره کرد. بازدید از یکی از رستورانهای محلی، تجربهای بینظیر از فرهنگ غذایی این کشور را به گردشگران هدیه میدهد.
این کشور کوچک در سال ۲۰۲۲ تنها ۱۰۱ هزار گردشگر داشت و به کمبازدیدترین کشور اروپا تبدیل شد. آمار گردشگری لیختناشتاین در مقایسه با سایر میکروکشورها، قابلتوجه نیست. موناکو که نزدیک به دو کیلومتر مربع وسعت دارد، در سال ۲۰۲۲ میزبان ۳۲۷ هزار گردشگر و سن مارینو با مساحت ۶۱.۲ کیلومتر مربع میزبان بیش از یک میلیون گردشگر بود. یکی از دلایل آمار پایین گردشگری لیختناشتاین، زیرساخت گردشگری محدود آن است. این کشور تا سال ۲۰۱۹، تنها ۳۳ هتل، ۶۳ آپارتمان تعطیلاتی و هفت کلبه کوهستانی بهعنوان اقامتگاه داشت.
لیختناشتاین بیشتر بر بانکداری، امور مالی، تولید و ساختوساز تکیه دارد و برخلاف کشورهای همسایه، گردشگری پایه اصلی اقتصاد آن نیست. دسترسی یکی دیگر از چالشهای گردشگری این میکروکشور است. لیختناشتاین فرودگاه مستقلی ندارد و نزدیکترین گزینهها در زوریخ سوئیس و فریدریشهافن آلمان قرار دارند که فاصله این فرودگاهها تا لیختناشتاین حدود ۹۰ دقیقه با خودرو است. اگرچه چارترهای هلیکوپتر در داخل کشور موجود است، اما این خدمات نادر هستند. برای سفر با قطار نیز نیاز به چندین بار جابهجایی وجود دارد.
با وجود این موانع، لیختناشتاین مکانی آرام و جذاب برای کسانی است که به دنبال تجربهای منحصربهفرد در قلب اروپا هستند. این مقصد کمتر شناختهشده با مناظر خیرهکننده و فعالیتهای متنوعی که در طول سال ارائه میدهد، یک تعطیلات فراموشنشدنی و جدای از مقاصد تکراری رقم میزند. سفر به این کشور فرصتی در اختیار مسافران قرار میدهد تا از شلوغی و حاشیههای توریستی دور بمانند و تجربهای آرام و منحصربهفرد از شگفتیهای طبیعی و فرهنگی اروپا به دست آورند.
محلههای کمکربن؛ راهکاری برای ارتقای بهرهوری انرژی
در پاسخ به چالشهای ناشی از مصرف انرژی در سیستمهای گرمایش و سرمایش ساختمانها که بهطور تقریبی ۴۳ درصد از کل مصرف انرژی ایالات متحده آمریکا را تشکیل میدهد، شهرها و جوامع بیشتری به سیستمهای انرژی منطقهای روی آوردهاند. این سیستمها با استفاده از منابع انرژی کمکربن مانند گرمای باقیمانده، به کاهش ردپای کربن ساختمانها کمک میکنند و فشار بر شبکه برق را کاهش میدهند. واشنگتن یکی از شهرهایی است که بهتازگی به این سیستمهای نوآورانه روی آورده است.
برنامه انرژی ایالت واشنگتن که از مارس ۲۰۲۴ به اجرا درآمد، به دنبال ایجاد چهارچوبی برای ارزیابی مصرف انرژی و استانداردهای انطباق در ساختمانهای تجاری و مسکونی است. هدف این برنامه، پیشبرد اهداف کربنزدایی ایالت و تعیین الزامات استاندارد برای سیستمهای انرژی شهری آینده است. این برنامه بهعنوان یک ابزار کلیدی برای کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانهای و ارتقای بهرهوری انرژی در ساختمانها طراحی شده است. شرکت کوریکس مسئول سیستم انرژی منطقهای است که گرمایش و سرمایش کمانتشار را به ناحیه ساحلی در مرکز شهر بلیهام ارائه میدهد. این سیستم نوآورانه گرمای باقیمانده را از نیروگاه حرارتی انکوژن را جمعآوری میکند و برای اهداف گرمایشی در منطقه کمکربن استفاده میکند.
این ابتکار که با همکاری بندر بلیهام توسعه یافته، پس از تصویب برنامه انرژی ایالت واشنگتن در سال ۲۰۲۱ برای تأسیس سیستمهای انرژی منطقهای بهعنوان راهی برای انطباق با کد انرژی، آغاز شده است و بهعنوان نخستین سیستم انرژی منطقهای کمکربن شناخته میشود که معیارهای کارایی و عملکرد سختگیرانه مورد نیاز این برنامه را برآورده میکند. هدف بلندمدت این برنامه جلوگیری از انتشار ۲۴۰۰ تن معادل دیاکسیدکربن است.
سیستم فعلی شامل سه ماژول پیشساخته است که ظرفیت حرارتی گرمایش آن ۱.۵ مگاوات و ظرفیت سرمایش آن ۳۸۰ تن میباشد. فاز نخست شامل یک خنککننده تبخیری ۲۸۰ تنی، بویلرهای چگالشی گاز طبیعی با ظرفیت حرارتی ۱.۱ مگاوات و یک خنککننده بازیابی حرارتی با ظرفیت ۴۰۰ کیلووات است. این تنظیمات با بازیافت گرمای باقیمانده، کارایی را افزایش میدهد.
سیستمهای انرژی منطقهای نهتنها به کاهش انتشار گازهای گلخانهای کمک میکنند بلکه با استفاده از منابع محلی و گرمای باقیمانده، هزینههای گرمایش و سرمایش را کاهش میدهند. این سیستمها کارآمدتر از سیستمهای سنتی هستند و میتوانند انرژی بیشتری را با مصرف کمتر تولید کنند. بهطور کلی، واشنگتن با اتخاذ این رویکرد نوآورانه در زمینه انرژی به اهداف خود در زمینه کربنزدایی نزدیکتر میشود و الگویی برای سایر شهرها فراهم میکند تا بتوانند به سمت آیندهای پایدارتر حرکت کنند.
شهر برگن نروژ از سوزاندن زبالهها برای تولید انرژی استفاده میکند که به کاهش انتشار گازهای گلخانهای به میزان ۱۴ درصد منجر میشود. سوئد، فنلاند و دانمارک از جمله کشورهایی هستند که بهشدت به گرمایش منطقهای متعهد هستند و بالاترین درصد استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر را در سطح جهانی دارند. این اطلاعات نشاندهنده پتانسیل بالای سیستمهای انرژی منطقهای کمکربن برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانهای در سطح جهانی است.
کارخانه تأمین انرژی از زباله کپنهاگ (CopenHill) نهتنها انرژی را از زباله تولید میکند، بلکه بهعنوان یک منطقه تفریحی با پیست اسکی و فضاهای سبز عمل میکند و مشارکت جامعه و پایداری را ارتقا میدهد. این کارخانه به کاهش زبالههای دفن شده و انتشار گازهای گلخانهای کمک میکند و انرژی پاک را برای هزاران خانوار تأمین میکند.
شهرهای پاریس، دوبلین، وین و بارسلونا، کارخانههای انرژی از زباله را به زیرساختهای انرژی خود ادغام کردهاند و به اقتصاد دایرهای کمک میکنند و زبالههای دفن شده را کاهش میدهند. این کارخانهها به تحقق اهداف انرژی تجدیدپذیر کمک میکنند و با رعایت استانداردهای سختگیرانه انتشار، کیفیت هوا را بهبود میبخشند.
رکورد گینس برای زندگی زیر آب شکسته شد
رودیگر کخ ۵۹ ساله که از طرفداران کاپیتان نیمو در رمان «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» اثر ژول ورن است، روز جمعه از خانه ۳۰ متر مربعی خود در زیر دریا خارج شد و در حضور داور رکوردهای جهانی گینس، سوزانا ریس، رکورد بیشترین مدت زندگی زیر آب را ثبت کرد.
او با این تعداد روز، رکورد قبلی را شکست که توسط یک آمریکایی به نام جوزف دیتوری با ۱۰۰ روز زندگی در یک لژ زیرآبی در تالاب فلوریدا ثبت شده بود. کخ پس از خروج از کپسول در عمق ۱۱ متری زیر دریا گفت: «این یک ماجراجویی بزرگ بود و حالا که تمام شده، حس پشیمانی دارم. من از زمانم اینجا بسیار لذت بردم.»
کپسول کخ دارای همه لوازم زندگی مدرن بود از تخت، سرویس بهداشتی، تلویزیون، کامپیوتر و اینترنت گرفته تا دوچرخه ثابت. این کپسول ۱۵ دقیقه با قایق از سواحل شمالی پاناما فاصله داشت و به یک اتاق دیگر که بالای آب قرار داشت، با لولهای حاوی یک پله مارپیچ باریک متصل بود که راهی را برای آوردن غذا و ورود بازدیدکنندگان، از جمله یک پزشک، فراهم میکرد. پنلهای خورشیدی سطح آب برای این کپسول برق تأمین میکردند که برای آن نیز یک ژنراتور پشتیبان وجود داشت.
کخ به روزنامهنگار AFP در این رابطه گفته بود که امیدوار است این کار تفکر ما را در مورد زندگی انسان تغییر دهد. «آنچه ما اینجا سعی داریم انجام دهیم این است که ثابت کنیم دریاها بهواقع یک محیط مناسب برای گسترش زندگی انسان هستند.»
چهار دوربین حرکات او را در کپسول فیلمبرداری میکردند تا زندگی روزمره او را ثبت کنند، سلامت روانی او را زیر نظر داشته باشند و به عنوان مدرکی باشند که او هرگز در این مدت به سطح آب نیامده است.
کشورهای اروپایی با کمترین و بیشترین کمبود پزشک
مراجعه به دکتر در همه نقاط جهان به آسانی ایران نیست. بخش بهداشت اروپا با بحران نیروی کار روبهروست و با وجود پیری جمعیت پزشکان نمیتوان آینده روشنی را برای آن متصور شد. بر اساس آمار یورواستات، تعداد پزشکان در اتحادیه اروپا ۱.۸۳ میلیون نفر است که نسبت به سال ۲۰۲۱ که به ۱.۸۲ میلیون نفر رسیده بود، افزایشی ناچیز محسوب میشود. بزرگترین اقتصادهای این بلوک به دلیل کمبود پزشک، مشکلات حقوق و دستمزد، اعتصابات و میانگین سنی فزاینده متخصصان مراقبتهای بهداشتی با فشار فزایندهای در بخش بهداشت روبهرو هستند. در حال حاضر ۴۰ درصد از پزشکان اتحادیه اروپا حداقل ۵۵ سال سن دارند.
کدام کشورهای اروپایی کمترین آمار پزشکان عمومی را دارند؟
طبق آمار یورواستات، در سال ۲۰۲۲ حدود ۴۸۰ هزار پزشک عمومی در اتحادیه اروپا وجود داشت که گرفتن نوبت برای مراجعه به آنها برای ساکنان هلند آسانترین کار بود؛ این کشور بالاترین نرخ پزشک (۱۸۳) را به ازای هر ۱۰۰ هزار ساکن دارد. اتریش با ۱۴۶، قبرس و فرانسه با ۱۳۸، لیختناشتاین با ۱۲۹ و بلژیک با ۱۲۰ پزشک در ردههای بعدی قرار گرفتند.
یونان با تنها ۴۶ پزشک به ازای هر ۱۵۰ هزار نفر در اروپا کمترین تعداد پزشک را دارد و همراه با مونتهنگرو (۵۱)، ایسلند (۵۶) و بلغارستان (۶۰) ردههای آخر لیست را به خود اختصاص دادهاند. ایتالیا بدترین عملکرد را در بین بزرگترین اقتصادهای اروپا دارد و با ۸۰ پزشک عمومی به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر در رتبه هشتم اتحادیه اروپا قرار دارد.
علاوهبر این، ایتالیا، بلغارستان و لتونی پیرترین پزشکان این بلوک را دارند. ۵۴ درصد از پزشکان در اروپا حداقل ۵۵ سال دارند و پزشکان جوان زیر ۳۵ سال این کشور تنها ۱۱ درصد جمعیت کل پزشکان را تشکیل میدهند. آمار پزشکان بالای ۵۵ سال در بلغارستان ۵۴ درصد، در لتونی ۴۷ درصد، در استونی ۴۶ درصد و در آلمان ۴۴ درصد است.
در سوی دیگر این طیف، مالت بیشترین پزشک زیر ۳۵ سال را با ۴۶ درصد گزارش کرده است و پس از آن ترکیه (۴۱ درصد)، رومانی (۳۵ درصد) و هلند (۳۰ درصد) قرار دارند.
پارک موضوعی مجموعهای از فعالیتهای گردشگری و جذابیتهای سرگرمکننده است که با هدف فرا خواندن گروههای مختلفی از مردم، کنار هم قرار گرفتهاند. این پارکها فضاهای عمومی منحصربهفردی را در شهرهای مدرن ایجاد میکنند که نهتنها به زیبایی و بهبود زندگی شهری کمک میکنند، بلکه تأثیرات اجتماعی و اقتصادی مثبتی نیز برای شهرها بهدنبال دارند.
برنامهریزان شهری میتوانند از این راهکار برای ایجاد فرصتهای سرگرمی، تفریحی و ورزشی استفاده کنند که به کاهش استرس و اضطراب در جامعه کمک میکند و کیفیت زندگی ساکنان را ارتقا میدهد. پارکهای موضوعی نقش مهمی در شکلدهی به هویت شهری، تقویت روابط اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان ایفا میکنند و با توجه به نیازهای روزافزون جوامع مدرن، توجه به طراحی این پارکها ضروری است.
برنامهریزی فضایی مؤثر در پارکهای موضوعی، جریان بازدیدکنندگان را بهینه میکند و با جلوگیری از ازدحام در معابر، دسترسیپذیری را افزایش میدهد. قرار دادن استراتژیک جاذبهها، مکانهای غذاخوری و مناطق استراحت، راهکاری اساسی برای ایجاد یک پیشرفت طبیعی در پارکها است. این برنامهریزی فضایی نهتنها رضایت بازدیدکنندگان را بهبود میبخشد، بلکه استفاده از فضا را به حداکثر میرساند و پارکها را به محیطی پویاتر و کارآمدتر تبدیل میکند.
تأثیرات اجتماعی و اقتصادی پارکهای موضوعی
پارکهای موضوعی محرکهای مهمی برای گردشگری هستند و از طریق ایجاد شغل و افزایش هزینههای گردشگران، به اقتصاد محلی کمک میکنند. ساخت و بهرهبرداری از این پارکها، فرصتهای شغلی متعددی در بخشهای مختلف از جمله گردشگری، خردهفروشی و سرگرمی ایجاد میکند. بهعنوان مثال، پارکهای بزرگی همچون دیزنیلند هر سال میلیونها بازدیدکننده را از سراسر دنیا جذب میکنند و درآمد قابلتوجهی برای کسبوکارها و خدمات پیرامون خود ایجاد میکنند.
این تأثیر اقتصادی اهمیت ادغام پارکهای موضوعی در برنامههای توسعه شهری را نشان میدهد. اهمیت این موضوع در مناطق شهری که با چالشهای اقتصادی روبهرو هستند، بیشتر نمایان میشود چراکه گزینههای شغلی ثابتی را برای ساکنان فراهم میآورد. مشاغلی که پارکهای موضوعی ایجاد میکنند، بهویژه برای زنان و افرادی با درآمد پایین حیاتی است و مسیری برای خروج از فقر و ورود به اشتغال پایدار فراهم میکند. این فضاهای منحصربهفرد میتوانند با اولویت دادن به شیوههای استخدام عادلانه، به رشد اقتصادی کمک کنند.
از سوی دیگر، پارکهای موضوعی میتوانند بهعنوان فضاهای اجتماعی عمل کنند که افراد با توانایی و پیشینههای مختلف دور هم جمع میشوند تا تجربیات مشترکی داشته باشند. این پارکها محیطهایی را فراهم میکنند که تعاملات اجتماعی بین گروههای سنی و جمعیتی مختلف را تسهیل و فراگیر بودن و همبستگی جامعه را ترویج میکنند. این ویژگی بهویژه در مناطقی که تقسیمات نژادی یا فرهنگی وجود دارد، از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا تجربیات مشترکی را فراهم میکند که میتواند فاصلهها را از میان بردارد.
بسیاری از طراحان شهری، عناصر آموزشی را در طراحی پارکهای موضوعی گنجاندهاند تا تجربیاتی را ارائه دهند که بازدیدکنندگان را به شیوهای تعاملی درگیر میکند. این امر میتواند با ارائه برنامههای آموزشی در کنار سرگرمی، بافت فرهنگی شهر را غنیتر کند. این پارکها با بهکارگیری پتانسیل خود برای پرداختن به موضوعاتی همچون تنوع، برابری و فراگیری، میتوانند آگاهی بازدیدکنندگان را درباره این موضوعات مهم اجتماعی افزایش دهند.
پارکهای موضوعی اغلب روایتهای فرهنگی مختلفی را از طریق جاذبهها و برگزاری رویدادهای فرهنگی، موسیقی و تئاتر مطرح میکنند و سنتها و تاریخچههای مختلف را به بازدیدکنندگان آموزش میدهند تا احترام و قدردانی نسبت به تنوع در جامعه را ترویج دهند. بسیاری از پارکها شامل فعالیتهای هنری همچون کارگاههای هنری، نمایشگاهها و رویدادهای آموزشی هستند که به ارتقای فرهنگ عمومی کمک میکنند.
برنامهریزان شهری باید طراحی پارکهای موضوعی را در اولویت قرار دهند، زیرا این پارکها بهطور قابلتوجهی به هویت شهری، پویایی اقتصادی و تعامل اجتماعی در جوامع کمک میکنند. با ادغام هوشمندانه این فضاها در محیطهای شهری، برنامهریزان میتوانند مناطق پویایی ایجاد کنند که کیفیت زندگی ساکنان را افزایش میدهد و جذابیت شهرها را برای گردشگران بالا میبرد.
جدیدترین پارک موضوعی اروپا، پارک تفریحی هاسلند در کلنپینوی لهستان است که انتظار میرود در ژوئن ۲۰۲۵ به بهرهبرداری برسد و بهعنوان یک افزودنی مهم به چشمانداز پارکهای تفریحی اروپا در نظر گرفته میشود. این تحولات نشاندهنده آیندهای پویا برای پارکهای موضوعی در اروپا است که پیشنهادات سرگرمی را برای بازدیدکنندگان افزایش میدهد.
تلاشهای شهرهای اروپایی برای کاهش ردپای کربن رو به افزایش است و در این راستا ابتکارات محلی نقش حیاتی ایفا میکنند. چالش حملونقل پایدار شهرها که با حمایت شرکت هواپیمای باربری فدکس اکسپرس و سازمان نوآوریهای آبوهوایی EIT Climate-KIC برگزار میشود، رویدادهایی را بهمنظور تقویت این تلاشها در شهرهای اروپایی برگزار میکند و در هر رویداد شهرهایی را شناسایی میکند که در حال توسعه راهحلهای نوآورانهای برای بهبود نحوه تردد و تعامل شهروندان با محیطهای محلی خود هستند.
این چالش مجموعهای از پروژههای نوآورانه را معرفی کرده است که هدف آنها تغییر سیستمهای حملونقل شهری است و بخشی از یک حرکت بزرگتر برای تعریف مجدد حملونقل شهری در سراسر اروپا هستند؛ در ادامه پنج شهر برجسته معرفی میشود که با حمایت این سازمان در حال آزمایش راهحلهای حملونقل پاکتر و متمرکز بر مردم هستند.
اپلیکیشن قابلیت پیادهروی، لیسبون | پرتغال
ترویج پیادهروی در سراشیبیهای لیسبون یکی از رویکردهای دولت محلی در راستای دستیابی به اهداف استراتژی ملی پرتغال برای تحرک فعال ۲۰۳۰ است. اجرای موفقیتآمیز این طرح به دادههای مقیاسپذیر درباره عادات و محیط پیادهروی ساکنان شهر نیاز دارد. اپلیکیشن قابلیت پیادهروی به این نیاز پاسخ میدهد، تجربیات پیادهروها را به اشتراک میگذارد و بهبودهای جدید را اطلاعرسانی میکند. شهرداری لیسبون قصد دارد با دریافت کمک مالی از چالش حملونقل پایدار شهرها، اپلیکیشن خود را ارتقا دهد و تعهد خود را برای افزایش پیادهروی و کاهش نیمی از انتشارات تا سال ۲۰۳۰ اجرایی کند.
مرحله نخست این طرح بر بهبود عملکرد اپلیکیشن تمرکز دارد که مبتنی بر رعایت مقررات عمومی حفاظت از داده اتحادیه اروپا و امکان افزودن تصاویر توسط شهروندان است. مرحله دوم شامل انجام ارزیابیهای مشارکتی پیادهروی برای شناسایی مناطق نیازمند بهبود برای پیادهروها است که پس از آن، ارزیابی، تحلیل درسهای آموختهشده و بررسی پتانسیل تکرار آن انجام خواهد شد. جمعآوری دادهها درباره تجربه پیادهروی برای درک نیازهای پیادهروهای شهری ضروری است تا شهرداری بتواند بهترین سیاستها را توسعه دهد و اقدامات انجامشده را ارزیابی کند.
سبزسازی لیورپول | انگلستان
شورای شهر لیورپول با چالشهای شهری ناشی از تغییرات اقلیمی از جمله کیفیت هوای ضعیف، تنوع زیستی پایین و سیلابهای سطحی روبهرو است. با وجود تلاشهای مسئولان برای ترویج سفر فعال، تنها ۲ درصد از سفرها در این منطقه با دوچرخه یا پیاده انجام میشود. شورای شهر لیورپول در سال ۲۰۱۹ وضعیت اضطراری اقلیمی اعلام کرد و ضرورت کاهش انتشار کربن و ترافیک را مطرح کرد. هدف پروژه سبزسازی لیورپول، بهرهگیری از تجربیات کسبشده از پروژههای قبلی و ارائه راهحلهای نوآورانه مبتنی بر طبیعت برای بهبود محیط و تشویق ساکنان به پیادهروی، دوچرخهسواری و استفاده از وسایل نقلیه عمومی است.
پیشنهادهای دیگر این پروژه شامل نصب گلدانهای داربستی در خیابانها، کاشت درختان بومی در کلیسای سنت بریدز، اجرای سنگفرشهای نفوذپذیر در خیابانها و ارتقای مسیرهای پیادهروی و دوچرخهسواری است. مسئولان این شهر بهدنبال روشهای جدیدی برای ارائه راهکارهای سبزتر در ساخت بزرگراهها هستند تا پایداری را در همه امور اعمال کنند.
آزمایشگاه ترویج دوچرخهسواری، سانتا کلما | اسپانیا
در منطقه شهری بارسلونا، ۹۳ درصد از تمام مسیرها کمتر از ۱۰ کیلومتر است که این امر دوچرخهها بهویژه انواع برقی را به یک گزینه پایدار در مقابل خودروها تبدیل کرده است. یک ابتکار جامعهمحور در شمال شرقی شهر در نظر دارد تا مشارکت در دوچرخهسواری را میان زنان و کودکان افزایش دهد. تأسیس یک آزمایشگاه ترویج دوچرخهسواری اختصاصی، پروژهای است که اقدامات عملی برای بهبود دسترسی، مهارتها و اعتماد به نفس در دوچرخهسواری را پیادهسازی خواهد کرد.
هدف از اجرای این پروژه با تمرکز بر تعامل مستقیم با ۳۰۰ شرکتکننده و دستیابی به حدود سه هزار نفر، ترویج و فراگیری دوچرخهسواری برای همه ساکنان سانتا کلما، بهویژه زنان و کودکان است. این پروژه از طریق آموزشهای عملی، بهدنبال پرورش فرهنگی است که در آن دوچرخهسواری درونشهری بهعنوان یک روش حملونقل برگزیده دیده شود و سلامت، کیفیت زندگی و خودکفایی شهروندان را بهبود ببخشد.
فضای عمومی موقتی، اوترخت | هلند
شهرداری اوترخت عناصر موقتی را در فضاهای عمومی پیشنهاد میدهد که بر بازپس گرفتن محل پارکینگ خودرو تمرکز دارد تا از طراحی شهری پایدار حمایت کند. این پروژه با بازآفرینی موقتی این فضاها به مناطق سبز، پارکینگ دوچرخه و نقاط تجمع، اقداماتی را در جهت بازتعریف فضای عمومی و کاهش تسلط خودروها در محیطهای شهری ایجاد خواهد کرد که با استراتژی فضایی ۲۰۴۰ اوترخت همسو است. هدف این استراتژی، افزایش فضای سبز و اولویت دادن به مردم و حملونقل پایدار بر وسایل نقلیه موتوری است و هدف بزرگتر تشویق شیوههای حملونقل جایگزین و تعامل اجتماعی و نشان دادن پتانسیل تغییرات بلندمدت در برنامهریزی شهری است که فضا را برای شهروندان و طبیعت بازپس میگیرد. اوترخت تصمیم دارد با اولویت دادن به فضای سبز و فضاهای اجتماعی، آینده شهر را از نو تعریف کند و محیطی سالمتر پرورش دهد که نیازهای ساکنان را برآورده و حس تعلق آنها را تقویت میکند.
از زمان راهاندازی چالش حملونقل پایدار شهرها در سال ۲۰۲۲ مبلغ ۶۴۰ هزار دلار بودجه برای حمایت از ۹ شهر اروپایی در ۶ کشور تأمین شده است. این سازمان در نظر دارد در اوایل سال جاری فراخوانی برای مشارکت علاقهمندان برگزار کند، چراکه معتقد است هنگامی که شرکتها، مسئولان شهری و شهروندان برای یک هدف مشترک متحد شوند به موفقیتهای چشمگیری دست پیدا خواند کرد.
پروژه مسیرهای اقلیمی، کرنلا د لوبرگات | اسپانیا
ساکنان کرنلا د لوبرگات در روزهای گرم تابستان، برای دسترسی به خدمات حیاتی جامعه با مشکل روبهرو هستند که بر انتخاب گزینه تردد آنها تأثیر میگذارد و منجر به وابستگی به وسایل نقلیه خصوصی میشود. شهرداری کرنلا د لوبرگات با پیشبینی افزایش روزهای گرم تصمیم گرفته است خدمات و امکانات شهر را تحت هر شرایط جوی قابل دسترس نگه دارد و به این منظور پروژه مسیرهای اقلیمی را با همکاری شبکه تحقیقاتی تغییرات اقلیمی شهری و دانشگاه ناپولی فردریکو راهاندازی کرده است. هدف این پروژه توسعه یک نمونه اولیه از مسیرهای اقلیمی است که به چالشهای ناشی از گرمای شدید در منطقه سانت ایلدلفونس پاسخ میدهد.
این پروژه شامل توسعه کریدورهای حملونقل سبز، شناسایی مناطق تحت تأثیر، مدلسازی پیشبینی، بهبود طراحی منظر و اجرای مداخلات آزمایشی است. کرنلا د لوبرگات با اشتیاق فرصت ارائهشده از سوی چالش حملونقل پایدار شهرها را پذیرفته است و تلاش میکند با کمک این سازمان به سوی ترویج سبک زندگی سالمتر محلی، پرورش پایداری و غنیسازی جامعه خود قدم بردارد.
پروژه مسیر اقلیمی در محله Sant Ildefons متمرکز شده است که یکی از پنج محله آسیبپذیر در کل بارسلونا است؛ این محله فشرده و بتنی از کمبود شدید فضای سبز و عایق حرارتی رنج میبرد و وجود ساختمانهای قدیمی این شرایط را بدتر کرده است. مراحل پروژه شامل شناسایی زیرساختهای حیاتی و مسیرهای دسترسی، انجام تور پیادهروی برای درک ترجیحات و اثرات گرما بر رفتار ساکنان، نصب فوارههای آب و نیمکتهای سایهدار، حذف پیادهرو و سبز کردن فضاهای شهری است. برنامههای آینده این پروژه شامل طراحی منظر و مداخلات سبز شهری برای کاهش اثرات جزیره حرارتی شهری است.
چرا دبی برای پنجمینبار پاکترین شهر جهان شد؟
این اعتبار که برای پنجمین سال متوالی حاصل شد، بر تعهد دبی برای تثبیت خود به عنوان معیاری برای شهرهای آینده تأکید میکند. همچنین این شهر به پیشروی خود در توسعه شهری پایدار ادامه میدهد که نشان دهنده پیروی آن از بالاترین استانداردهای بینالمللی زندگی و تعالی زیستمحیطی است.
گزارشها حاکی از آن است که دبی در مقایسه با بیش از ۴۷ شهر جهان، عملکرد بهتری داشته است و رضایت صددرصدی را در معیار سنجش پاکیزگی شهرها، زیر مجموعه بخش محیط زیست کسب کرده است که یکی از معیارهای اصلی ارزیابی قدرت جهانی شهرها محسوب میشود.
این دستاورد نشان دهنده تلاشهای اختصاصی شهرداری دبی با همکاری دولت و شرکای بخش خصوصی برای اجرای استراتژیها و ابتکارات یکپارچه برای پاکیزگی این شهر است. تلاشهای اخیر با استراتژی مدیریت یکپارچه پسماند دبی ۲۰۴۱ مطابقت دارد که هدف آن کاهش ۱۸ درصدی تولید زباله و تغییر جهت صددرصدی محل دفن زبالهها تا سال ۲۰۴۱ است.
علاوه بر این، شهرداری دبی متعهد به حفظ رهبری، پایداری و جذابیت جهانی امارات است و با ارائه خدمات شهری در سطح جهانی، به افزایش کیفیت زندگی، شادی جامعه و حمایت از چشمانداز دبی برای تبدیل شدن به بهترین شهر دنیا برای کار و زندگی میپردازد.
مروان بن غلیطه، مدیرکل شهرداری دبی در این خصوص گفت: «دستاوردهای این شهر در زمینههای مختلف، رهبری با کفایت امارات متحده عربی را به تصویر میکشد که به گروههای مختلف، انگیزه تلاش کردن برای برتری را میدهد.»
وی افزود: «رهبری و تعالی بر اساس کار تیمی، فداکاری و تعهد تزلزل ناپذیر به بالاترین استانداردها در دبی تبدیل شده است. ایمان این شهر به تیمهای خود، یک معیار جهانی برای شهرهای آینده ایجاد کرده است که با نوآوری، پایداری و کیفیت زندگی بی نظیر تعریف میشود.»
شهرداری دبی یک سیستم پاکیزگی و پایداری پیشرفته را مدیریت میکند و از عملیات بی وقفه ۳۶۵ روز در سال اطمینان میدهد. این سیستم با پشتیبانی ناوگانی متشکل از ۸۵۵ وسیله نقلیه، ماشین آلات و تجهیزات پیشرفته، نشاندهنده تعهد امارات به حفظ استانداردهای جهانی است.
همچنین شهرداری بر طیف گستردهای از برنامههای پاکسازی روزانه در مناطق مختلف، از جمله ۲۴۰۰ کیلومتر جاده اصلی و بزرگراه، مناطق سرمایه گذاری به وسعت ۱۴۱۹ کیلومتر مربع، ۳۳.۴ کیلومتر کانالهای آب و نهرها و همچنین مناطق مسکونی، صنعتی و روستایی نظارت میکند. این برنامهها همچنین شامل مدیریت دفع زبالههای خطرناک پزشکی و بیمارستانی است و برای نظارت بر خودروهای بخش خصوصی که در جمعآوری و حملونقل زباله استفاده میشوند، سیستمهای الکترونیکی را به کار میگیرد.
همچنین فناوریهای پیشگام برای تضمین پایداری منابع طبیعی، بهینهسازی مصرف انرژی و کاهش انتشار کربن در این شهر به کار گرفته میشود. این ابتکارات شامل توسعه سیستمهای هوشمند برای جمعآوری، ذخیرهسازی و حمل زباله و استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی برای عملیات نظافت عمومی است.
شهرداری دبی با چشمانداز شهرداری پیشگام برای یک شهر جهانی، متعهد به ارائه خدمات شهری بی نظیر است. این تلاشها چهره متمدن دبی را حفظ میکند، از محیط زیست آن محافظت میکند و پایداری منابع طبیعی را افزایش میدهد.
شهرداری از ایجاد یک سیستم مدیریت پسماند سازگار با محیط زیست نیز حمایت میکند و دبی را به عنوان پایدارترین شهر جهان معرفی میکند که بالاترین سطح کیفیت زندگی و شادی را برای ساکنان خود فراهم میکند.
نقش طراحی شهری بر سلامت روان شهروندان
برنامهریزی شهری نقش محوری در شکلدهی به محیطهایی دارد که از سلامت شهروندان حمایت میکنند. شهرها میتوانند با اولویت دادن به فضاهای سبز، طراحی متفکرانه، زیرساختهای قابل دسترسی، کاهش آلودگی صوتی و چشماندازهای درمانی، جوامع سالمتری را پرورش دهند. رشد روزافزون مناطق شهری، گنجاندن ملاحظات سلامت روان در فرایندهای برنامهریزی را بهمنظور ایجاد جوامع تابآور از نظر جسمی و ذهنی بیش از پیش، ضروری کرده است.
برنامهریزی شهری که شامل مشارکت جامعه باشد، میتواند انسجام اجتماعی و شبکههای حمایتی میان ساکنان را تقویت کند. فضاهایی که برای تعاملات اجتماعی طراحی شده باشند، به ایجاد روابط بین گروههای مختلف کمک میکنند و احساس تنهایی میان اعضای جامعه را کاهش میدهند؛ موضوعی که برای حفظ و افزایش سلامت روان ساکنان شهر حیاتی است.
دسترسی به فضاهای سبز همچون پارکها و باغها نقش مهمی در افزایش سلامت جسمی و روانی ساکنان شهرها دارد. این مناطق فرصتهایی برای فعالیت بدنی، آرامش و تعامل اجتماعی فراهم میکنند که میتواند استرس را کاهش دهند و روحیه اعضای جامعه را تقویت کنند. تحقیقات نشان میدهد که نزدیکی به محیطهای طبیعی با سطوح پایینتر اضطراب و افسردگی ارتباط مستقیم دارد. چیدمان معماری فضاهای شهری نیز بر حالتهای عاطفی و شناختی تأثیر میگذارد. محیطهایی که دسترسی، ایمنی و تعامل اجتماعی را ترویج میکنند، احساس انزوا و اضطراب را کاهش میدهند. در مقابل، فضاهایی که از طراحی مناسب برخوردار نیستند همچون فضاهای تاریک و بیروح، میتوانند به افزایش استرس و حس تعلق نداشتن به جامعه منجر شوند.
ویژگیهایی همچون نور طبیعی، چیدمانهای باز و مناطق مشترک تعاملات اجتماعی مثبت را تشویق و سلامت روان کلی جامعه را تقویت میکنند. نورپردازی مناسب و طراحی فضاهایی که افراد را به هم نزدیک کند، از جمله اقداماتی است که به افزایش احساس امنیت در مناطق شهری کمک میکند. در نظر گرفتن فضایی برای درختان و گیاهان در محیطهای شهری نیز به کاهش فشار و بهبود حالت روحی افراد کمک میکند.
طراحی معماری شهری و چیدمان فضاهای عمومی باید با هدف ارتقای کیفیت زندگی شهروندان انجام شود. طراحان شهری باید با ایجاد فضاهایی که دسترسی آسان، امنیت و تنوع فعالیتها را فراهم میکند، جوامع پویا و خلاقی ایجاد کنند تا افراد بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از زندگی شهری لذت ببرند.
زیرساخت شهری باکیفیت همچون حملونقل عمومی کارآمد، دسترسی به خدمات بهداشتی و محلههای قابل پیادهروی، نقش حیاتی در سلامت روان دارد. بهبود دسترسی، انزوای اجتماعی را کاهش و کیفیت زندگی ساکنان را افزایش میدهد. اطمینان از اینکه تمام شهروندان میتوانند بهراحتی در محیط پیرامون خود تردد داشته باشند، حس تعلق به جامعه را میان ساکنان تقویت میکند.
برنامهریزی شهری مؤثر میتواند از طریق منطقهبندی استراتژیک و استقرار موانع صوتی در مناطق با سروصدای شدید، آلودگی صوتی را کاهش دهد. سطوح بالای سروصدا به افزایش استرس و اضطراب منجر میشود؛ بنابراین، محیطهای شهری ساکتتر به نتایج مثبت سلامت روان کمک میکنند.
رویکردهای نوآورانه در طراحی شهری، بهویژه در حیطه درمانهای شهری، بهدنبال ایجاد محیطهایی هستند که سلامت روان را از طریق تعامل با طبیعت و فعالیتهای تفریحی تقویت کنند. منظور از درمانهای شهری، مجموعهای از روشها و رویکردهایی است که هدفشان بهبود کیفیت زندگی ساکنان شهرها و ارتقای سلامت روانی و جسمی آنها است. این رویکرد بهدنبال ایجاد محیطهایی است که به تقویت احساس تعلق، کاهش استرس و اضطراب و افزایش رفاه عمومی کمک میکند.
اروپا و معضل مرگ میلیونها نفر در اثر تغییرات آب و هوایی
یک مطالعه مدلسازی توسط محققان آزمایشگاه مدلسازی محیط و سلامت (EHM) در دانشکده بهداشت و پزشکی استوایی لندن (LSHTM) نشان داد که تغییرات اقلیمی موجب افزایش شدید مرگومیر ناشی از گرمای شدید در اروپا میشود. نتایج این تحقیق تئوریهای پیشنهادی در مورد اثرات مفید تغییرات آبوهوایی که اغلب در مخالفت با سیاستهای کاهش حیاتی پیامدهای تغییرات اقلیمی مطرح میشود را رد کرد و تخمین زد چنانچه انتشار کربن کاهش پیدا نکند، تغییرات اقلیمی بهطور مستقیم منجر به بیش از ۲.۳ میلیون مرگ اضافی ناشی از دما در ۸۵۴ شهر اروپایی تا سال ۲۰۹۹ شود، بااینحال اقدامات سریع میتواند از ۷۰ درصد این مرگومیرها جلوگیری کند.
شهرهای اروپایی با بیشترین مرگومیر ناشی از دما
پیشبینی میشود بارسلونا اسپانیا تا پایان قرن با ۲۴۶ هزار و۸۲ مرگ، بیشترین تلفات ناشی از دما را داشته باشد. پس از آن نیز دو شهر ایتالیایی رم با پیشبینی ۱۴۷ هزار و ۷۳۸ مرگ و ناپل با ۱۴۷ هزار و ۲۴۸ مرگ قرار دارند. چهارمین شهر با بیشترین مرگومیر ناشی از گرما نیز مادرید اسپانیا با ۱۲۹ هزار و ۷۱۶ و پس از آن یک شهر ایتالیایی دیگر، میلان با ۱۱۰ هزار و ۱۳۱ مرگ است. آتن (۸۷ هزار و ۵۲۳)، والنسیا (۶۷ هزار و ۵۱۹)، مارسی (۵۱ هزار و ۳۰۶)، بخارست (۴۷ هزار و ۴۶۸) و جنوا (۳۶ هزار و ۳۳۸) در رتبههای بعدی این لیست پیشبینی قرار دارند.
محققان معتقدند که به دلیل جمعیت زیاد، بیشترین تعداد مرگومیرهای ناشی از دما در پرجمعیتترین شهرهای مدیترانهای پیشبینی شده است، بااینحال بسیاری از شهرهای کوچکتر در مالت، اسپانیا و ایتالیا نیز به احتمال زیاد تحتتأثیر قرار خواهند گرفت. انتظار میرود دور از دریای مدیترانه این تأثیرات کمتر باشد. سایر پایتختهای اروپایی همچون پاریس شاهد مرگومیرهای کمتری نسبت به لیست یادشده خواهند بود، اما همچنان افزایش مرگومیر ناشی از سرما و گرما در آنها قابلتوجه است.
مطالعه حاضر همچنین نشان داد که شمال جزایر بریتانیا و اسکاندیناوی شاهد کاهش خالص مرگومیر ناشی از دما باشد. بهعنوان مثال ارقام پیشبینیشده در لندن، کاهش ۲۷ هزار و ۴۵۵ مرگ را تا پایان قرن پیشبینی میکند، بااینحال محققان خاطرنشان کردند که این کاهش بهطور گستردهای با افزایش در دیگر نقاط اروپا جبران و منجر به مرگ ۲.۳ میلیون نفر دیگر ناشی از دما در سراسر این قاره میشود.
دبی، سرسبزتر از همیشه با کاشت روزانه ۶۰۰ درخت
تلاشهای جنگلکاری و محوطهسازی فضای سبز در سال گذشته، زمینهای سرسبز امارات متحده عربی را ۳.۹ میلیون متر مربع افزایش داد که نشاندهنده رشد ۵۷ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۳ است. در این میان شهرداری دبی اعلام کرد که در سال ۲۰۲۴ در مجموع ۲۱۶ هزار و ۵۰۰ درخت جدید کاشته که نسبت به سال قبل افزایشی ۱۷ درصدی را نشان میدهد. این دستاورد به معنای کاشت روزانه ۶۰۰ درخت است.
فضاهای سبز تحت نظارت شهرداری دبی از سال ۲۰۱۱ دو برابر شده و تا پایان سال ۲۰۲۴ به بیش از ۵۲ میلیون متر مربع رسیده است. تعداد درختان کاشتهشده در آن نیز از سالانه ۳۵ هزار و ۶۶۶ عدد در سال ۲۰۱۷ به ۲۱۶ هزار و ۵۰۰ عدد در سال ۲۰۲۴ افزایش داشته است. در سال ۲۰۲۴، نهالستان شهرداری دبی ۴۸.۱۳ میلیون نهال از جمله گلهای فصلی، درختان زینتی، گونههای بومی و سایر گیاهان را تولید کرد که نزدیک به ۹۸ درصد از این تولید به پروژههای سبز شهرداری اختصاص پیدا و از گسترش فضای سبز دبی حمایت کرد.
این شهرداری بهعنوان بخشی از طرحهای سبز گستردهتر خود، ۵.۳ میلیون نهال گل و گیاهان زینتی کاشت و ۴۵ میلیون گل فصلی را طی سه دوره در طول سال جایگزین کرد. در راستای تلاشهای سبزسازی نیز ۱۶۵ پروژه زیباسازی بهعنوان زیرمجموعه «پروژه سبز دبی» با هدف افزایش مناطق سبز کشتشده و افزایش دسترسی سرانه به فضاهای سبز در این شهر اجرا شد. این پروژهها مناطق مسکونی و شهری، جادههای اصلی و فرعی، تقاطع پلها، پارکهای عمومی، امکانات تفریحی و میادین خانوادگی را در بر گرفت. این ابتکار بر تعهد دبی به پایداری تاکید دارد، جذابیت شهر را افزایش میدهد و در عین حال ویژگیهای شهری متمایز آن را حفظ میکند.
دبی در تلاش است از طریق برنامهریزی شهری پایدار و نوآورانه، تعادلی بین شیوههای کشاورزی مدرن و ویژگیهای منحصربهفردی ایجاد کند که شاخصه امارت متحده عربی محسوب میشوند. این شهر چشمانداز خود را ارتقای کیفیت زندگی برای ساکنان و بازدیدکنندگان از طریق گسترش فضاهای سبز، بهبود کیفیت هوا و خاک، کاهش اثرات تغییرات آبوهوایی و حفظ تنوع زیستی قرار داده است.
پروژههای ۲۰۲۴ شهرداری دبی شامل محوطهسازی و سبز کردن تقاطعها و پلهای کلیدی و جادههای داخلی مناطق مسکونی بود. این شهرداری طیف متنوعی از درختان از جمله گونههای بومی قاف، سدر و سمر، همچنین درختان زینتی همچون چریش، زیتون، یاس هندی و انواع نخل را کاشته است. گونههای همیشه سبز ازجمله واشنگتنیا، بیسمارکیا، پوینسیانا، پونگامیا و آکاسیا فرانسیانا نیز برای تقویت تاج پوشش سبز امارت متحده عربی در این شهر کاشته شدند.
شهرداری دبی فناوریهای پیشرفته کشاورزی را برای توسعه یک سیستم آبیاری پایدار بهکار گرفته که بهطور کامل بر آب بازیافتی متکی است. این رویکرد نوآورانه ضمن حفظ منابع حیاتی زیستمحیطی، مصرف آب را به میزان قابلتوجهی کاهش میدهد.
استفاده خلاقانه شهرهای جهان از ایستگاههای مترو
فزایش جمعیت و نیاز به حملونقل کارآمد، شهرها را به یافتن راهکارهایی واداشته است که بتوانند بهطور همزمان به نیازهای جابهجایی و نیازهای اجتماعی و فرهنگی شهروندان پاسخ دهند. در همین راستا، تبدیل ایستگاههای مترو به فضاهای چندمنظوره بهعنوان یک راهحل مؤثر مورد توجه بسیاری از شهرهای سراسر جهان قرار گرفته است.
استفاده از ایستگاههای مترو بهعنوان فضاهای خلاقانه و کاربردی فراتر از جابهجایی مسافران، یک رویکرد نوین در طراحی و مدیریت شهرهای مدرن است. کاربردهایی همچون گالری هنری، پارکینگ دوچرخه، دفتر کار اشتراکی، مراکز خدماتی و گلخانههای عمودی نهتنها جذابیت زیباییشناختی ناوگان حملونقل شهری را افزایش میدهد، بلکه تعامل اجتماعی را نیز در جامعه تقویت و سفرهای روزمره را به تجربیات جذابی برای شهروندان تبدیل میکند و یک عنصر کلیدی در توسعه پایدار و کاهش مشکلات ترافیکی و زیستمحیطی شهرها است.
هنر در مترو
بسیاری از شهرهای جهان همچون نیویورک، پاریس و لندن، هنر مترو را بهعنوان روشی برای زیباسازی ایستگاهها و جذب مسافران پذیرفتهاند. بهعنوان مثال، ابتکار هنر برای حملونقل در نیویورک هنرمندان را به خلق سازههای دائمی دعوت میکند تا فضای عادی مترو به مکانی برای تجربیات هنری تبدیل شود. پروژه موسوم به مترودرمانی به مسافران اجازه میدهد احساسات خود را روی کاغذهای یادداشت چسبان در ایستگاه میدان یونیون این شهر بنویسند و از این طریق فضایی جمعی برای درمان و مثبتاندیشی ایجاد شود.
هنر در ایستگاههای مترو میتواند اشکال مختلفی از نقاشیها، مجسمهها و کاشیهای دیواری گرفته تا سازههای نوری و هنر دیجیتال داشته باشد. این آثار هنری بهصورت استراتژیک در ایستگاهها قرار میگیرند تا توجه مسافران را جلب کنند و تأثیر مثبتی بر هویت فرهنگی شهر بگذارند. هنر مترو میتواند ویژگیها و تاریخ فرهنگی یک شهر را منعکس و به ایجاد حس تعلق و افتخار در شهر کمک کند. طرحهای هنر در ایستگاههای مترو، آثار هنری را بهطور مستقیم و بدون توجه به وضعیت اجتماعی یا اقتصادی در دسترس تمام مردم قرار میدهد و از این راه به دموکراتیزه کردن هنر کمک میکند.
پارکینگ دوچرخه در مترو
تلاش بسیاری از شهرهای اروپایی بهویژه در آلمان و هلند، بهمنظور ترویج استفاده از دوچرخه بهعنوان یک روش حملونقل پایدار و سازگار با محیط زیست، منجر به تجهیز ایستگاههای مترو به پارکینگهای دوچرخه شده است. این اقدام به مسافران امکان میدهد تا دوچرخههای خود را بهراحتی در ایستگاهها پارک کنند و تمایل بیشتری برای استفاده از حملونقل عمومی نشان دهند. این پارکینگها با فناوریهای نوین همچون قفلهای هوشمند و سیستمهای نظارت برای افزایش امنیت دوچرخهها مجهز شدهاند.
ایجاد فضای پارک دوچرخه در ایستگاههای مترو برای ترویج تردد پایدار بسیار مهم است و مسافران را قادر میسازد مسافتهای شهری را بهصورت ترکیبی از دوچرخهسواری و حملونقل عمومی طی کنند. تحقیقات انجامشده دولت آلمان در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افزایش فضای پارک دوچرخه در ایستگاههای قطار نهتنها ساکنان شهرها را به دوچرخهسواری تشویق میکند، بلکه تراکم ترافیک و آلودگی هوا را نیز کاهش میدهد.
مراکز خدماتی
ایجاد مراکز خدماتی در ایستگاههای مترو یکی دیگر از کاربریهای خلاقانهای است که در بعضی شهرها رواج یافته است و بهعنوان یک راهحل نوآورانه برای بهبود تجربه مسافران و افزایش کارایی استفاده از فضا شناخته میشود. بعضی ایستگاهها به مراکز خدماتی تبدیل شدهاند که شامل فروشگاه، کافه و حتی مراکز اطلاعات مسافران هستند و امکان دسترسی آسان به خدمات مختلف را برای مسافران فراهم میکنند. این مراکز خدماتی ایستگاههای مترو را به یک نقطه مرکزی برای ارائه خدمات متنوع تبدیل کردهاند و به مسافران کمک میکنند تا زمان انتظار خود را با استفاده از خدمات موجود به بهترین شکل بگذرانند، همچنین بهعنوان یک منبع درآمد اضافی برای شرکتهای مترو عمل میکنند.
فضای کار اشتراکی
فضای کار اشتراکی یکی دیگر از کاربریهای نوین از ایستگاههای مترو است که امکانات مناسبی را برای کارآفرینان و افرادی ارائه میدهد که حین سفرهای روزمره خود نیاز به محیطی برای کار دارند. راهاندازی فضاهای کار اشتراکی بهطور فزایندهای در ایستگاههای مترو بهویژه در شهرهایی مثل سئول، پاریس و لئون در حال گسترش است که دلیل آن افزایش تقاضا برای محیطهای کاری انعطافپذیر و نیاز به مکانهای راحت در مسیر سفرهای شهری شلوغ است.
ارائهدهندگان فضای کار اشتراکی در سئول، بهطور قابلتوجهی خدمات خود را گسترش داده و چندین دفتر در ایستگاههای مترو افتتاح کردهاند که هدف آنها جذب افرادی است که ترجیح میدهند نزدیک به خانه کار کنند و در صورت نیاز بهراحتی به مترو دسترسی داشته باشند. اسپی لانژ یکی از فضاهای کار اشتراکی در سئول است که با هدف ارائه محیطی مناسب برای کار و تعاملات حرفهای در ایستگاههای مترو طراحی شده است. محیط این دفاتر بهگونهای طراحی شده است که فضایی آرام و متمرکز را برای کار فراهم کند و کاربران از امکانات مدرن شامل اینترنت پرسرعت، پرینتر، کپی، میزهای کار مشترک و اتاقهای جلسه بهرهمند شوند.
ارائه این فضاهای کاری اشتراکی در ایستگاههای مترو، به انعطافپذیری، کاهش زمان رفتوآمد و افزایش بهرهوری کمک میکند. کاربران میتوانند بسته به نیاز خود، از فضای کار بهصورت روزانه یا ماهانه استفاده کنند، همچنین از فرصتی ویژه برای ملاقات با دیگر کارشناسان و شکلگیری ارتباطات جدید بهره ببرند.
گلخانههای عمودی
گلخانهها و مزارع عمودی در شهرها بهسرعت در حال گسترش هستند که محصولات کشاورزی را در طبقات عمودی تولید میکنند و در ساختارهایی همچون ساختمانها، انبارهای بازسازیشده و کانتینرهای حملونقل ادغام میشوند. ایستگاههای مترو بهعنوان یکی از مکانهایی شناخته شدهاند که پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به مزارع شهری دارند، زیرا فرایند تولید در آنها بهصورت خودکار انجام میشود و بازتابدهندههای فلزی و نورپردازی مصنوعی موجود، نور مورد نیاز آنها را تقویت میکند. ایستگاههای مترو دارای دماهای پایینتری هستند و نیاز کمی به خنکسازی دارند.
جلوگیری از هدررفت آب در شهرها با سنگفرشهای نفوذپذیر
منابع آب بهطور فزایندهای در حال با ارزش و کمیاب شدن هستند و این امر اجرای راهحلهای مدیریت پایدار را در مناطق شهری ضروری میکند. سطح بارندگی جهانی در سال ۲۰۲۳ به کمترین حد خود از زمان شروع ثبت رسیده است و ۴۶.۲ میلیمتر کمتر از میانگین ثبتشده بین سالهای ۱۹۰۱ و ۲۰۰۰ بوده که این میزان سومین سال متوالی ناهنجاریهای منفی آبوهوایی را نشان میدهد؛ این امر نشاندهنده ضرورت رسیدگی به مدیریت آب باران است.
سنگفرش تراوا یا نفوذپذیر (Permeable paving) به دلیل توانایی خود در مهار آب باران بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این سنگفرش شهرها را قادر میکند تا شیوههای مدیریت پایدار را با چرخه آب طبیعی هماهنگ و مفهوم شهر اسفنجی را اجرا کنند. مواد غیرقابل نفوذ همچون بتن موجب تجمع آب باران در سطوح غیرقابل نفوذ میشود و از سوی دیگر آلایندههایی همچون روغنها، فلزات و محصولات شیمیایی را روی سطح خود حفظ و راهی سیستمهای آب باران شهرها میکند که این امر به افزایش احتمال جاری شدن سیل، فرسایش و کاهش کیفیت آب در رودخانهها و دریاچهها منتهی میشود. بتن همچنین اثر جزیره گرمایی در محیطهای ساخته شده شهری را تشدید میکند، گرما را به دام میاندازد و موجب میشود مناطق شهری دماهای بالاتری را در مقایسه با مناطق روستایی اطراف تجربه کنند.
عملکرد روسازیهای تراوا
اصل سنگفرش یا سطوح نفوذپذیر این است که اجازه میدهد آب از لایه پایه زیرسطحی عبور کند، فیلتر شود و بهآرامی به خاک اطراف یا شبکههای زهکشی شهری نفوذ کند. انواع مختلفی از این سنگفرشها وجود دارد که بر اساس کاربرد مورد استفاده قرار داد. بهعنوان مثال آجرهایی با درز باز یا سنگفرشهای چمنکاریشده تنها برای پارکینگها و مسیرهای دسترسی کمتردد مناسب هستند. سنگفرشها و کنگلومراها (یا جوشسنگ به نوعی از مصالح ساختوساز گفته میشود که از پیوند قلوهسنگهای کوچک به یکدیگر ساخته میشود)، دوام کمتری دارند، بنابراین برای مسیرهای دوچرخهسواری، خطکشی و تفکیک مسیرها یا املاک خصوصی مناسبتر هستند.
شهرهای اجراکننده سنگفرش نفوذپذیر
ملبورن استرالیا آسفالت نفوذپذیر را در پارکینگهای دو خیابان خود اجرا کرده است که اولی یک خیابان مسکونی در غرب ملبورن است که طبق تصویربرداری حرارتی یکی از داغترین خیابانهای شهر محسوب میشود. پس از سالها خشکسالی، بسیاری از درختان نارون این منطقه در وضعیت نامناسبی قرار و نیاز به جایگزینی داشتند. شهر از این فرصت برای شهرسازی مجدد خیابان استفاده کرد و هدف آن مهار آب باران برای حمایت از سلامت درختان تازه کاشته شده بود. از جمله مزایای این اقدام، انتقال به سنگفرش نفوذپذیر، ایجاد یک محیط ایدهآل برای رشد ۱۰ درخت جدید، ایجاد سایه و کمک به خنکتر نگه داشتن خیابان بود. نفوذپذیری سطح این خیابان اکنون به ۴۸۲ متر مربع افزایش پیدا کرده است و امکان جذب ۷۹۰ هزار لیتر آب در سال را فراهم میکند.
نیویورک آمریکا در سال ۲۰۲۳ از برنامههای خود برای گسترش استفاده از سنگفرشهای نفوذپذیر در خیابانها و فضاهای عمومی بهمنظور مدیریت سرریز آب باران و ارتقای پایداری محیطزیست رونمایی کرد. یک پروژه زیرساختی در کوئینز بهطور ویژه از سنگفرش متخلخل برای جذب حدود ۴۹ میلیون لیتر آب باران در خاک به جای هدایت آن به سیستم فاضلاب استفاده کرد. این طرح تا تابستان ۲۰۲۴ به بروکلین گسترش پیدا کرد که با نصب هفت مایل سنگفرش متخلخل در امتداد جادههای محلی برای بهبود مدیریت آب باران، کاهش سیل و جلوگیری از سرریز شدن آب به سیستم فاضلاب همراه بود. این عملیات بزرگترین اجرای سنگفرش متخلخل در تاریخ نیویورک است.
مادرید اسپانیا محوطه پارکینگ ورزشگاه واندا متروپولیتانو، محل باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید، را به سنگفرش متخلخل مجهز کرد. این طرح آب باران را در محل فیلتر و از جاری شدن آن در مسافتهای طولانی جلوگیری میکند که این امر خطر آلودگی را کاهش میدهد. این سنگفرش همچنین آب روان را از سطوح غیرقابل نفوذ جذب میکند. برای تکمیل این نصب، مخازن ذخیرهسازی زیرزمینی در زیر فضاهای پارکینگ برای ذخیره آب بازیافتی قرار داده شدهاند.
مینهسوتا در سال ۲۰۰۷ بهواسطه افزایش نگرانیها در مورد کیفیت آب دریاچه اصلی خود به اجرای وسیعترین پروژه سنگفرش نفوذپذیر در آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۹ روی آورد. شهرداری این نوع سنگفرش را برای آزمایش پتانسیل خود در شرایط آبوهوایی سردتر بهمنظور جلوگیری از یخزدگی جادهها اتخاذ کرد. سنگفرش جدید آب را جذب میکند و احتمال یخ زدن آن در بخشهای بزرگ را کاهش میدهد.
پس از نصب بخش اول، شهر بروشورهایی را برای اطلاع ساکنان در مورد خیابانهای نفوذپذیر و نحوه کمک به حفظ عملکرد آنها توزیع کرد. پیشنهادات شامل پرهیز از پخش خاک در جادهها در هوای زمستانی بود. از آن زمان پنج پروژه سنگفرش نفوذپذیر دیگر نیز در روند بازسازی جادههای این شهر گنجانده شده است.
پهپادها در خدمت آینده حملونقل هوایی شهری
در دهههای گذشته، ازدحام ترافیک در شهرهای بزرگ بهطور قابلتوجهی افزایش یافته است و این موضوع تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی شهری از نظر محیطی و سلامت روانی شهروندان داشته است. در حال حاضر بسیاری از شهرها در تلاش هستند تا با راهکارهای مختلف مردم را از استفاده از خودروهای شخصی منصرف کنند و آنها را به استفاده از سامانههای حملونقل جایگزین تشویق کنند.
حملونقل هوایی شهری (UAM) یک گزینه مقرونبهصرفه، سریع و پایدار برای آینده حملونقل شهری در نظر گرفته میشود که ازدحام ترافیک و مسائل زیستمحیطی شهرهای مدرن را حل میکند. هرچند حملونقل هوایی شهری هنوز در مرحله توسعه است، اما پیشرفتهای نوین فناوری موجب شده است که بیش از ۱۲۰ استارتآپ و شرکت هواپیمایی به توسعه وسایل نقلیه حملونقل هوایی شهری با نام وسیله نقلیه الکتریکی با قابلیت برخاست و فرود عمودی (eVTOL) بپردازند که همه پتانسیل حملونقل هوایی شهری را در تردد شهری آینده مجسم میکنند.
این هواپیماها از سیستمهای پیشرفته پیشرانه الکتریکی استفاده میکنند که میتوانند مزایای متعددی را از کاهش انتشار کربن مرتبط با سفر و کاهش آلودگی گرفته تا کاهش زمان صرفشده برای تردد و حذف یا کاهش زیرساختهای جادهای در مراکز شهرها بهویژه شهرهای شلوغ ارائه دهند. حملونقل هوایی همچنین میتواند با کاهش سر و صدا و افزایش مساحت مورد استفاده برای فضاهای سبز، کیفیت زندگی شهروندان را بهبود ببخشد. شرکتهای پیشرو در زمینه وسایل نقلیه عمودپرواز بیش از ۱۰ سال پیش تأسیس شدهاند و از سال ۲۰۲۴ فعالیت خود را آغاز کردهاند.
شرکت هوانوردی جابی در حال حاضر در پیشرفت پروژه پیشتاز است و توسط سایر شرکتها در زمینه برد پروازی، ظرفیت مسافربری و قابلیت پرواز بدون سرنشین دنبال میشود. با این حال، محدودیتهای قابلتوجهی برای پیادهسازی حملونقل هوایی شهری در شهرهای بزرگ وجود دارد. یکی از محدودیتها از نظر فنی است؛ فناوری باتری بهطور قابلتوجهی قابلیتهای عملیاتی هواپیماها (زمان و برد پرواز) را محدود میکند و زیرساختهای گستردهای برای شارژ باتری مورد نیاز است. به همین ترتیب، هواپیماها به پدهای فرود خاص نیاز دارند که فضای زیادی را اشغال میکنند و برای همه مناطق شهری ایدهآل نیستند. این پدها را میتوان روی بام ساختمانها یا زیرساختهای موجود شهری (پارکینگ، سوپرمارکتها، ساختمانهای تجاری و اداری) نصب کرد و چالش پیادهسازی آنها در مراکز شهر را کاهش داد.
مقررات هواپیمایی و پذیرش عمومی دو چالش اصلی عملیاتی هستند. مقررات و گواهینامهها توسط مقامات هواپیمایی برای اطمینان از ایمنی هواپیماها ارائه میشود، اما پذیرش عمومی چالشی است که میتواند مشکلساز باشد. با وجود اهداف قوی و چشمانداز روشن برای توسعه هواپیماهای خودران، یک نظرسنجی انجام شده در نوامبر ۲۰۲۰ نشان داد که تنها ۲۱ درصد از پاسخدهندگان گفتند که از سفر با یک هواپیمای عمودپرواز خودران احساس امنیت میکنند.
پیشبینی میشود که حملونقل هوایی شهری بهطور گسترده در دهه آینده آغاز شود و بر حملونقل کالا، خدمات اضطراری (آمبولانس، آتشنشان) و شاتلهای مسافری (با مسیرهای از پیش تعیینشده که فرودگاهها را به مراکز شهر متصل میکنند) متمرکز شود. پیشبینیها حاکی از آن است که خدمات خصوصی نقطهبهنقطه (تاکسی هوایی) در سالهای ۲۰۴۰ یا ۲۰۵۰ آغاز خواهد شد، مشروط بر اینکه بر موانع فعلی غلبه شود.
راهاندازی و گسترش سریعتر این سیستم به تکامل فناوری و پیشرفت مقررات بستگی دارد، هرچند بعضی کارشناسان معتقدند که برخاست عمودی میتواند یک پدیده بسیار پرهزینه باشد و به هیچ وجه جایگزین حملونقل سنتی نخواهد شد. با این حال، برای حملونقل کالا با وزن کم به مناطق دسترسیناپذیر و بهعنوان جایگزینی برای ازدحام ترافیک در جادهها برگزیده خواهد بود.
رشد این صنعت نیاز به سرمایهگذاری قابلتوجهی در زمینه عملیات کنترل ترافیک هوایی و همزیستی هواپیماهای بدون سرنشین با هواپیماهای حملونقل تجاری بزرگ برای اشتراک فضای هوایی پرترافیک دارد. ممکن است چند سال طول بکشد تا حملونقل هوایی شهری بتواند موانع کلیدی همچون هزینه را پشت سر بگذارد و به یک گزینه رایج تبدیل شود. روشهای اولیه در حدود چندصد دلار در ساعت هزینه خواهد داشت و به همین دلیل بهعنوان یک وسیله حملونقل انبوه مورد استفاده قرار نخواهد گرفت.
هواپیماهای الکتریکی EPS55 یک راه حل پیشرانه الکتریکی مورد تأیید است که با استانداردهای ایمنی و زیستمحیطی مطابقت دارد و به این ترتیب به تسریع تحول صنعت هواپیمایی با ایجاد هواپیمایی آرام، پاک و مقرونبهصرفه کمک میکند. این راه حل بیش از ۲۵۰ کیلوگرم معادل دیاکسیدکربن در هر ساعت پرواز را کاهش میدهد و هزینههای پرواز شامل سوخت، نگهداری و تعمیرات را بهطور قابلتوجهی کاهش میدهد.
آغاز حملونقل هوایی شهری
تردد هوایی شهری و خدمات مبتنی بر پهپاد در ۶۴ شهر و شهرک در سراسر جهان بهصورت عملیاتی آغاز شده است. ریکیاویک ایسلند با توجه به موفقیت و رشد روزافزون عملیات تحویل تجاری مبتنی بر پهپاد، به پیشروی جهانی در این صنعت تبدیل شده است. این عملیات در ۱۳ مسیر پیرامون ریکیاویک برای جمعآوری و تحویل به مشتریان انجام میشود.
بسیاری از ابتکارات وسایل نقلیه عمودپرواز در کلگری (کانادا)، آکسفورد (انگلستان)، کانبرا (استرالیا) و تاراروا (نیوزیلند) و در حال انجام است و مقامات محلی و شرکتهای بهرهبردار از پهپاد در حال اجرای عملیات تجاری واقعی هستند.
شهرها و جوامع هوشمند در اروپا و ایالات متحده آمریکا بهعنوان بخشی از یک ابتکار گستردهتر برای به دست آوردن دانش عملیاتی کافی، در حال انجام پروژههای آزمایشی یکپارچه هستند تا بتوانند مقررات مناسب برای رشد بیشتر این صنعت را وضع کنند. دبی و سنگاپور نیز در حال پیشرفت هستند تا سیستمهای خودکار شهری را در حمایت از تاکسیهای هوایی و تحویلهای مبتنی بر پهپاد را تا سه سال آینده توسعه دهند.
اقدامات ژاپن برای مدیریت گردشگری انبوه
مقامات ژاپنی در تلاشی دیگر برای مقابله با تأثیر منفی افزایش بیسابقه گردشگران در این کشور، راهکارهایی را برای جلوگیری از خطرپذیری انبوه بازدیدکنندگانی اتخاذ کردند که در جستوجوی موقعیت مکانی عالی برای عکاسی به راه رفتن روی خطوط راهآهن یا مسدود کردن جادهها اقدام میکنند. این اقدامات خشم محلی و آمار شکایتها از گردشگری بیشازحد را برانگیخته و از سوی دیگر تاکنون آسیبهای جدی از خود برجای گذاشته است، برای مثال افرادی روی ریل قطار دراز کشیده یا راه میروند تا عکس بگیرند و متوجه رسیدن قطار نشدهاند، به این ترتیب جان خود را از دست دادهاند.
رونق گردشگری در ژاپن
پایین بودن ارزش ین و افزایش پروازهای بینالمللی به ژاپن به افزایش توریسم ورودی به آن دامن زده است و بر اساس دادههای دولتی، این افزایش برای هتلها و مغازهها مفید بوده است، زیرا گردشگران در سال گذشته رکورد ۸ تریلیون ین (۵۰.۸ میلیارد دلار) هزینه را به ثبت رساندند. هفت فروشگاه زنجیرهای بزرگ ژاپن نیز اعلام کردند که مجموع فروش آنها در سال ۲۰۲۴ به بالاترین حد خود رسیده است که بخشی از آن مدیون مصرف بینظیر تنقلات و نوشیدنیها توسط گردشگران خارجی است، اما توریسم انبوه منجر به افزایش شکایات در مورد ازدحام بیشازحد جمعیت، ریختن زباله، نوشیدن الکل در خیابانها و سایر رفتارهای مزاحمتآمیز در شهرهای ژاپنی شده است.
اقدامات ژاپن برای مدیریت گردشگران ورودی
مقامات گردشگری در اوتارو، شهری کوچک در شمالیترین جزیره اصلی هوکایدو، به این ترتیب به استقرار نیروهای امنیتی بهمنظور جلوگیری از تجمع مردم در خیابانی شیبدار در این شهر پرداختهاند که مکانی عالی برای عکسبرداری از بندر و دریا در دوردستهاست. این جاده مملو از خانههای مسکونی و همواره شاهد ترافیک سنگین است. گردشگرانی که در خیابان میایستند تا عکاسی کنند یا بهصورت دستهجمعی کنار هم راه میروند، بیشتر عبور وسایلنقلیه را غیرممکن میکنند. آنها حتی بدون اجازه برای عکس گرفتن وارد املاک خصوصی منطقه میشوند و این امر نارضایتی ساکنان را بهشدت برانگیخته است.
آخرین سرکوب رفتارهای نامناسب توسط بازدیدکنندگان در ژاپن زمانی انجام گرفت که ارقام نشان میداد سال گذشته ۳۶.۷ میلیون نفر از این کشور بازدید کردند و دولت آن اعلام کرد قصد دارد این رقم را تا پایان دهه به ۶۰ میلیون نفر برساند. محبوبیت اوتارو در حال حاضر بسیار بیشتر دوران پیش از همهگیری است و حدود ۹۸ هزار گردشگر خارجی از آوریل سال گذشته حداقل یک شب را در این شهر سپری کردند که بالاترین رقم از زمان ثبت نخستین رکورد در سال ۱۹۹۷ است. البته احتمال میرود که تعداد واقعی بیشتر از این باشد، زیرا بسیاری از گردشگران در شهرهای نزدیک به اوتارو اقامت میکنند.
مقامات در راستای دور کردن جمعیت از کلانشهرهای توکیو و اوزاکا، بازدیدکنندگان را تشویق کردند تا از دیگر مناطق دیدنی ژاپن همچون کیوتو، پایتخت باستانی کشور، دیدن کنند، اما افزایش بازدیدکنندگان به زیرساختها فشار وارد کرد و موجب نارضایتی مردم محلی میشود. در اوتارو طی ماههای اخیر مشکلات به اوج خود رسیده است.
مقامات ژاپنی همچنین هزینهها و تعداد بازدیدکنندگان کوه فوجی را محدود و یک صفحه نمایش برای جلوگیری از تجمع مردم در محلی محبوب برای عکسبرداری از این کوه نصب کردهاند. این هفته آژانس گردشگری ژاپن ۲۲ پیکتوگرام (تصویرنگاشت) را منتشر کرد که بازدیدکنندگان را به رفتار بهتر تشویق میکرد و شامل تابلوهایی بود که از آنها میخواهد سبک سفر کنند تا مانع ازدحام چمدانهای سنگین هنگامسوار شدن به قطارها و اتوبوسها شوند و از رعایت نکردن فرهنگ صف خودداری کنند.
تهدید شهرهای آمریکا با سیاستهای ترامپ
به نظر میرسد مسیر کلی شهرهای آمریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ به سمت ترویج رشد اقتصادی از طریق کاهش مقررات و پروژههای شهری نوآورانه باشد و همزمان چالشهایی در زمینه مهاجرت و پایداری زیستمحیطی ایجاد کند. مسئولان شهری نیاز دارند که این تغییرات را با دقت مدیریت کنند تا تعادلی میان رشد اقتصادی با نیازهای جوامع و ملاحظات برابری برقرار کنند.
یکی از طرحهایی که ترامپ پیشنهاد کرده است، ایجاد ۱۰ «شهر آزادی» در زمینهای فدرال است و هدف آن ترویج حکومت نوآورانه و مدلهای اقتصادی جدید است. این شهرها بهعنوان مراکز پیشرفتهای فناوری، از جمله استفاده از خودروهای پرنده عمل میکنند. ترامپ در نظر دارد با دریافت مالیات کمتر و اعمال مقررات سادهتر در این شهرها، ساکنان بیشتری را جذب کنند. این ابتکار بهعنوان راهحلی برای احیای مفهوم توسعه شهری و ارائه فرصتهای جدید برای مالکیت مسکن و رشد اقتصادی در یک بستر مدرن در نظر گرفته شده است.
ترامپ در کنار شهرهای آزادی، پیشرفتهایی در بخش حملونقل از جمله خودروهای پرنده را در نظر دارد. او بر اهمیت مدیریت و پیشرو بودن ایالات متحده در فناوریهای حملونقل شهری هوایی تأکید میکند و تصمیم دارد وابستگی به واردات خارجی بهویژه از چین را کاهش دهد. با این وجود، به حذف اجبار فدرال برای خودروهای برقی تأکید دارد و معافیتهای مربوط به قانون هوای پاک را که هدف آن خروج تدریجی خودروهای بنزینی جدید تا سال ۲۰۳۵ است، نادیده خواهد گرفت.
دستورالعمل اجرایی ترامپ در مورد تداوم کاربرد برنامه «یافتههای خطر» نیز مواردی را شامل میشود. برنامه یافتههای در معرض خطر، تصمیم سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا در سال ۲۰۰۹ بود که بر اساس آن، گازهای گلخانهای سلامت عمومی و رفاه عمومی را به خطر میاندازد و وسایل نقلیه موتوری جدید به این آلودگی دامن میزنند. سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا از نظر قانونی موظف است انتشار گازهای گلخانهای از خودروهای جدید را تنظیم کند. اگرچه ترامپ در نظر داشت این برنامه را لغو کند، اما در نهایت این کار را انجام نداد و فقط اجباری شدن الزامات قانونی این برنامه، همچنین یارانههایی را لغو کرد که خودروهای برقی را بر فناوریهای دیگر برتری میدهند.
یکی دیگر از طرحهای پیشنهادی ترامپ، یک ابتکار ملی برای مدرنسازی تسهیلات عمومی و زیباسازی فضاهای شهری است که شبیه برنامههای قبلی موسوم به معامله جدید است و شامل بازسازی پارکها و فضاهای عمومی برای بهبود زیستپذیری در شهرهای آمریکا میشود. منتقدان استدلال میکنند در حالی که چشمانداز ترامپ جسورانه است، اما ممکن است چالشهای فوری شهری همچون مسکن مقرونبهصرفه، فرسودگی زیرساختها و نابرابری اجتماعی را نادیده بگیرد. تمرکز بر توسعه شهرهای جدید ممکن است توجه را از حل این مسائل موجود در مناطق شهری حاضر منحرف کند.
رویکرد ترامپ به مسکن بر کاهش نظارت فدرال و مقررات متمرکز خواهد بود که به نظر او این کار توسعه بخش خصوصی را تشویق میکند. تلاش دولت او ممکن است بر کاهش بوروکراسی پیرامون ساخت مسکن باشد که این کار میتواند عرضه خانههای مقرونبهصرفه را افزایش دهد. با این حال، نگرانیهایی وجود دارد که سیاستهای مهاجرت او، بهویژه اخراجهای انبوه نیروی کار مهاجر، ممکن است بازار کار ساختوساز را مختل کند و منجر به افزایش هزینهها و کاهش پروژههای مسکونی جدید شود.
از سوی دیگر، ترامپ در نظر دارد پرداخت کمکهای فدرال مربوط به زیرساختها و هزینههای بهداشتی را متوقف کند. این کار میتواند تأمین بودجه خدمات حیاتی شهری را مختل کند و بر برنامههای مختلفی تأثیر بگذارد که شهرهای آمریکا برای حملونقل، اجرای قانون و برنامههای بهداشت عمومی به آنها وابسته هستند. این تصمیمات بازتابدهنده چشمانداز گستردهتر ترامپ و تأکید بر نوآوری است، در حالی که ممکن است از طریق لغو مقررات و کاهش بودجه، حکومت محلی و انعطافپذیری جوامع را تضعیف کند.
انتظار میرود در زمینه حملونقل، دولت ترامپ بر سرمایهگذاری در زیرساختهای جادهای بیش از ابتکارات حملونقل عمومی تمرکز کند و سیستمهای حملونقل شهری را نادیده بگیرد. تأکید او بر استفاده از وسایل نقلیه شخصی بهجای راهحلهای حملونقل پایدار خواهد بود.
دولت ترامپ حفاظتهای زیستمحیطی را لغو خواهد کرد که این کار میتواند بر برنامهریزی شهری مرتبط با پایداری و انعطافپذیری اقلیمی تأثیر بگذارد. تمرکز او از ترویج ابتکارات انرژی پاک دور خواهد شد و تلاش شهرهای آمریکا برای مقابله با تغییرات اقلیمی را بهطور بالقوه مختل خواهد کرد. ترامپ به سازمانهای فدرال و کارمندانشان دستور داده است اقداماتی را انجام دهند یا در مورد اقداماتی که ممکن است در آینده انجام شود و برنامههای انرژی پاک فدرال را مهار کنند، گزارشی تهیه کنند، همچنین بودجه را از جمعیتها و جوامع محروم دور کنند.
دستورالعمل اجرایی ترامپ با عنوان «آزادسازی انرژی آمریکا»، در تلاش برای لغو طرح «معامله جدید سبز» است که به سازمانهای فدرال دستور میدهد پرداخت بودجهای از طریق قانون کاهش تورم یا قانون سرمایهگذاری در زیرساختها و مشاغل، از جمله بودجهای که برای ایستگاههای شارژ خودروهای برقی در برنامه زیرساخت ملی خودروهای برقی تخصیص داده شده است و برنامه کمکهای مالی برای زیرساختهای شارژ خودروهای برقی را متوقف کنند.
لغو قانون کاهش تورم، اجرای تعهدات قانونی برای جوامع محروم را با چالش روبهرو میکند. برای مثال، بخش ۶۰۱۰۳ از این قانون تأکید میکند که ۱۵ میلیارد دلار از ۲۷ میلیارد دلار تخصیص یافته برای صندوق کاهش گازهای گلخانهای باید برای ارائه کمکهای مالی و فنی به جوامع کم درآمد و محروم استفاده شود که در صورت اجرای دستورالعملهای ترامپ، دیگر اجرایی نخواهد شد.
دستورالعمل اجرایی «اول آمریکا را در توافقنامههای بینالمللی محیطزیست قرار دادن» بهطور رسمی فرایند خروج ایالات متحده از توافقنامه اقلیمی پاریس را آغاز میکند. این دستورالعمل در ظاهر به موقعیت ایالات متحده در سطح بینالمللی مربوط میشود، اما در واقع، مشارکت نداشتن دولت فدرال در توافق پاریس به این معناست که مسئولیت دستیابی به اهداف این توافق بر دوش شهرها، ایالتها، شرکتها و سازمانهای غیرانتفاعی خواهد بود. این گروهها باید تلاش کنند تا اهداف تعیینشده را محقق کنند، اگرچه ممکن است این اهداف بهطور کامل تحقق نیابند.
نظر شما