نفیسه گلرنگ در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به معنای رابطه پایدار اظهار کرد: منظور از رابطه پایدار، در روانشناسی رابطهای است که بر اساس وفاداری، اعتماد، ایمنی و ثبات شکل میگیرد، زمانی که شخص به طرف مقابل خود اعتماد کند و شخصیت او را قبول داشته باشد، این رابطه پایه و اساس محکمی دارد.
وی با بیان اینکه احساس اعتماد و امنیت در ارتباط کودک و والد نیز شکل میگیرد، افزود: اریکسون نظریه رشد روانی – اجتماعی را در این زمینه مطرح کرده و بر این عقیده است که ریشه اعتماد در کودکان در سال اول ایجاد میشود، بهدلیل اینکه نوزاد کاملاً وابسته است، بنابراین رشد اعتماد در او به چگونگی رفع نیازها و قابلیت اطمینان کسی که از او پرستاری میکند بستگی دارد، اگر اعتماد به گونه موفقیتآمیزی در کودک رشد یابد، او احساس امنیت خواهد کرد، اما اگر پرستار ناسازگار، پس زننده یا از نظر عاطفی غیرقابلدسترس باشد، به رشد حس بیاعتمادی در کودک کمک میکند، بنابراین شکست در رشد اعتماد، به ترس و باور اینکه جهان ناسازگار و غیرقابلپیشبینی است ختم میشود.
روانشناس و مشاوره کودک گفت: به زبان سادهتر اگر مراقب کودک والد یا جانشین او به نیازهای او پاسخ مثبت دهد حس اعتماد را در کودک ایجاد میشود، اما اگر پاسخدهنده نباشد، بیاعتمادی در کودک شکل میگیرد.
وی ادامه داد: متخصصان بر این باورند ارتباط روانی پایدار میان والدین و فرزندان کمک میکند تا افراد دوران بزرگسالی خود را بدون اختلالات رفتاری، شخصیتی، استرس و افسردگی سپری کنند.
نظر شما