به گزارش خبرگزاری ایمنا، این روزها که در مساجد نور شمع‌ها با سایه دیوارهای کاشی‌کاری‌شده درآمیخته، جوانان دهه هشتادی و نودی، با گام‌هایی آرام، دلی پر از اشتیاق و چشمانی مشتاق به سوی خانه خدا قدم برداشتند؛ آن‌ها که در دنیایی پر از سرعت، تکنولوژی و پیچیدگی‌های زندگی مدرن بزرگ شده‌اند، این‌بار در سکوت و خلوت اعتکاف، به‌دنبال گمشده‌ای هستند که شاید در میان هیاهوی روزمره، هرگز آن را نیافته بودند؛ گمشده‌ای به نام آرامش، به نام معنویت و به نام خدا.
سالن‌ها و شبستان‌های مساجد که شاید روزگاری تنها میزبان نسل‌های پیشین و پدربزرگ، مادربزرگ‌ها بود، این روزها با حضور پررنگ و پرشور جوانان، حال و هوایی دیگر دارد؛ دانش‌آموزانی که در کنار هم، بدون هیچ حصاری، تنها برای رضای خدا جمع شده‌اند؛ چهره‌هایشان از شوق عبادت می‌درخشد و اشک‌هایشان بر گونه‌هایشان جاری است؛ اشک‌هایی که نشان از توبه‌های صادقانه و دل‌های مشتاق دارد؛ گویی هر یک از آن‌ها، بار سنگینی را بر دوش دارند و این‌جا، در سایه سجاده‌ها و زمزمه‌های دعا، به دنبال سبکی هستند.
آیات قرآن همچون قطره‌های باران بر قلب‌های تشنه آن‌ها می‌بارد و هر کلمه، مستقیم به جانشان می‌نشیند؛ فضایی سرشار از معنویت و اخلاص که گویی هر نفسی که برمی‌آید، به آسمان‌ها می‌رسد.
دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها، با تمام شور و انرژی جوانیشان، این‌بار انرژی خود را در مسیری دیگر به کار گرفته‌اند؛ آن‌ها که در شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی، پر از هیاهو و جنب‌وجوش هستند، این‌بار در سکوت و خلوت اعتکاف، به‌دنبال گمشده‌ای هستند که شاید در میان لایک‌ها و کامنت‌ها هرگز نیافته‌اند.
برای آن‌ها، این سه روز تنها یک عبادت نیست، بلکه سفری درونی از جنس سفر به عمق وجود خود است، به جایی که شاید سال‌ها از آن غافل بودند؛ عبادتی از جنس اینکه ساعتی به دعا و مناجات می‌گذرد و ساعتی به تفکر و مرور خاطرات؛ خاطراتی که گاهی با لبخند و گاهی با اشک همراه است، اما در پایان، همه آن‌ها به یک نقطه مشترک می‌رسد، نقطه‌ای که در آن، تنها خداست و بس.
و اینگونه است که اعتکاف، نه‌تنها یک عبادت که تبدیل به تجربه‌ای عمیق و احساسی برای این نسل است؛ تجربه‌ای که شاید برای در این دهه هشتادی و نودی‌ها می‌ماند و مسیر زندگیشان را تغییر می‌ماند. گویی اعتکاف جرعه‌ای از آب زلال است که روح تشنه‌شان را سیراب و به آن‌ها یادآوری می‌کند که در این دنیای پر از شلوغی، هنوز هم می‌توان به آرامش رسید.
این جوانان با تمام شور و نشاطی که در وجودشان موج می‌زند، شور و نشاط خود را در راهی دیگر به کار گرفته‌اند؛ راهی که نه به دنیا، بلکه به آخرت ختم می‌شود و اینگونه اعتکاف یک آغاز است؛ آغازی برای یک زندگی جدید، با نگاهی جدید و قلبی پر از امید.
نظر شما