به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، یک دیوار خورشیدی غول‌پیکر در صحرای کوبوچی مغولستان داخلی چین در حال ساخت است که زمانی به آن «دریای مرگ» گفته می‌شد. این دیوار نخستین پروژه بزرگ جهان محسوب می‌شود که برای توسعه این مکان به یک مرکز تجدید پذیر توسط چین آغاز شده و هدف آن تولید انرژی خورشیدی به ارزش حدود ۱۰۰ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰ است. بنابراین بدون شک محیط خود را را متحول و استانداردهای بین‌المللی جدیدی را برای این نوآوری تعیین می‌کند.
دیوار بزرگ خورشیدی صحرای کوبوچی ۴۰۰ کیلومتر طول و ۵ کیلومتر عرض خواهد داشت و ضمن تجهیز این صحرا به زمین‌های مسطح و نور خورشید، صنایع را به بهینه‌سازی تولید انرژی خورشیدی نزدیک‌تر کند. پنل‌های مورد استفاده در این پروژه به صورت نوارهای باریک و طولانی از تپه‌های شنی به‌طور ویژه در امتداد جنوب رودخانه زرد نصب خواهند شد.
دیوار بزرگ خورشیدی چین تا سال ۲۰۳۰ تکمیل خواهد شد و می‌تواند برای انرژی بخشیدن به شهرها و رونق سبد انرژی‌های تجدید پذیر این کشور کافی باشد. این پروژه در حال حاضر نقطه عطف مهمی در چین است که با تولید سالانه حدود دو میلیارد کیلووات ساعت برق همراه خواهد بود که برای تأمین انرژی مورد نیاز ۴۰۰ هزار نفر کافی است.
چین، رهبر انرژی خورشیدی در جهان
چین با داشتن ۵۱ درصد ظرفیت جهانی، رهبر بلامنازع انرژی خورشیدی است. طبق منابع مختلف، این کشور تا اواسط سال ۲۰۲۴ با ظرفیت ۳۸۶ هزار و ۸۷۵ مگاوات بیش از نیمی از کل انرژی خورشیدی جهان را در اختیار داشت. ایالات متحده با ۷۹ هزار و ۳۶۴ مگاوات در جایگاه دوم و هند با ۵۳ هزار و ۱۱۴ مگاوات جایگاه سوم را به خود اختصاص دادند.
این آمار نشان‌دهنده اشتیاق چین برای ورود به حوزه انرژی‌های تجدید پذیر در دهه گذشته است. برای دوره ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳، ظرفیت خورشیدی این کشور هر سال به‌طور متوسط حدود ۴۰ هزار مگاوات افزایش پیدا کرده که بسیار بیشتر از ایالات متحده آمریکاست که در همان دوره کمی بالاتر از ۸۰۰۰ مگاوات به ظرفیت خورشیدی آن اضافه شد. سرمایه‌گذاری حاضر نه‌تنها نیازهای انرژی چین را تأمین می‌کند، بلکه این کشور را در مسیر تبدیل شدن به یک اسطوره جهانی در مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی قرار می‌دهد.
دیوار بزرگ خورشیدی نه‌تنها انرژی سازگار با محیط زیست تولید می‌کند، بلکه مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی بسیاری نیز به همراه دارد و با تثبیت تپه‌های شنی فرسوده‌شده در اثر باد، به کاهش بیابان‌زایی کمک می‌کند. علاوه‌بر این، سایه خورشیدی موجب کاهش تبخیر می‌شود و علف‌ها و محصولات زراعی در زیر پنل‌های خورشیدی آن رشد می‌کنند. توسعه انرژی‌های تجدید پذیر در زمین‌های بایر چین همچنین ایجاد اشتغال می‌کند، نوآوری خورشیدی را ترویج می‌دهد و از وابستگی امنیت انرژی به سوخت‌های فسیلی می‌کاهد.
این پروژه عملکرد پایان جاده را برای سال ۲۰۳۰ پیش‌بینی می‌کند و نقشه انرژی چین را به نمادی برای بقیه جهان تغییر و نشان می‌دهد که حتی در بیابان‌های خشک، امکان پیشرفت و پایداری وجود دارد.
نظر شما