به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا، مرور عناوین مطبوعات کشور را به‌صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «ما آمر و مرشد نیستیم» نوشت: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ابتدای این نشست به ارائه گزارش از برنامه چهارگانه‌ای که به مجلس داده بود پرداخت و گفت: پیش از هر چیز می‌خواهم درباره مسیری که طی برنامه‌های چهارگانه‌ای که به مجلس دادیم گزارش دهم. اولین برنامه مردمی‌سازی حوزه فرهنگ است، در این حوزه بخشی مبتنی بر چشم‌اندازی است که از قبل داشتیم؛ بحث اصلاح بنیادی مجوزها، به نظر من مسیر فرهنگ و هنر باید مسیر سهلی باشد و اگر به بخش‌هایی نیاز نیست حذف آن در فرآیند اصلاح قانونی قرار بگیرد. امیدواریم تا پایان سال شرایط ما در بحث مجوز بهتر و روان‌تر باشد.
وی از راه‌اندازی کمیته شفاف‌سازی در این دوره خبر داد و گفت: ۲۰۰ سند را در این مدت بارگذاری کردیم. اگر ما بتوانیم پشت دیوار شیشه‌ای قرار بگیریم خودمان ایمن‌تر هستیم. نکته بعدی مدیریت مؤسسات جمعی است؛ طرحی که مراحلش در حال جمع‌آوری است تا مؤسسات بتوانند برای احیای حقوق اصحاب فرهنگ و هنر واسط شوند. عدالت قومی، مذهبی، جنسیتی و جغرافیایی در حوزه فرهنگ بسیار مهم است.
وی حضور رئیس‌جمهوری را در جلسه ادیان ناشی از همین نگاه‌های نمادین دانست و تصریح کرد: نگاه عدالتگرایانه قومیتی، دینی، مذهبی، جنسیتی و جغرافیایی حتماً در نظر گرفته خواهد شد. نکته دیگر بحث دبیرخانه سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات است، معتقدیم این سامانه برای حوزه مردمی‌سازی و عدالت فرهنگی بسیار مهم است و هر فردی باید بتواند به اطلاعات غیر محرمانه دسترسی پیدا کند. برنامه دوم اقتصاد و صادرات فرهنگی است که ۳,۵۰۸ میلیارد ریال به این بخش تخصیص داده شد و کمک‌کننده فرهنگ است.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر « گره‌گشایی از مشکلات اقتصادی برنامه می‌خواهد نه FATF» نوشت: کسانی که مدعی هستند به بن بست رسیده‌ایم و مشکلات را فقط می‌توان از طریق مذاکره با آمریکا حل کرد توضیح بدهند که همان موقع هم که تحریم و FATF اندک اعتباری داشت؛ کشور چه کارهایی را خواسته انجام بدهد که نشده و حالا می‌خواهند با مذاکره یا پذیرش یک سازوکار مالی منسوخ و از رده خارج، چه مشکلی را حل کنند؟
همان موقع (تا قبل از دهه میلادی جاری) که این ابزارها، اندک اعتباری داشت؛ برخی مسئولان گفتند که FATF مشکلات را حل می‌کند و با همین بهانه‌تراشی، مسائل اساسی کشور را معطل کردند، در حالی که دولت سیزدهم بدون FATF واکسن وارد کرد و نفت فروخت و پولش را هم وصول کرد.
حسن روحانی؛ رئیس‌جمهور وقت برای ربط دادن واردات واکسن به برجام و FATF گفته بود: «مگر واکسن سوهان قم است» و حتی حل آب خوردن را به برجام و مذاکره متصل کرد اما دولت سیزدهم، اثبات کرد بدون آنها هم مشکلات قابل رفع است.
علی ربیعی؛ فرد همیشه دارای مقام و منصب کشور هم دی ماه ۹۹ و در حالی که روزانه تعداد زیادی از هموطنان قربانی کرونا می‌شدند، تصریح کرد: «بدون FATF نمی‌شود واکسن آورد.»
کشور در دولت قبل، بدون FATF و با وجود تحریم‌ها، فروش نفت را از ۶۰۰ هزار بشکه به یک میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه رساند. یکی از دلایل موفقیت دولت سیزدهم در فروش نفت و واردات واکسن، علاوه‌بر اراده جهادی و جوانی و جوان احوالی، متنوع شدن ابزارهای پرداخت در جهان امروز بود.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «چرا متن سخنرانی را نمی‌خواند؟» نوشت: رئیس‌جمهور بارها متن‌های نوشته‌شده برای سخنرانی‌هایش را نخوانده و گفته است می‌خواهد حرف دلش را بزند. این موضع با نارضایتی اطرافیان او همراه شده است. از جمله روزنامه هم‌میهن از جانب «مردم» نوشته که «مردم منتظر شنیدن محتوایی هستند که محصول عقل‌جمعی و کارشناسی دولت باشد و از زبان رئیس‌جمهور گفته شود و مهم‌تر اینکه ناظر به عمل و سیاست‌های اجرایی باشد. سیاستمداران هر اندازه هم که سخنور باشند، به‌سرعت حرف‌های‌شان تکراری و ممل یا خسته‌کننده می‌شود.» معتقدم دلیل اعراض دکتر پزشکیان از خواندن متن‌های محصول عقل‌جمعی و کارشناسی‌شده به‌ویژه این آخری که در همایش وفاق‌ملی بود و آن را نخواند، محتوای ضد وفاق آن است که همین اطرافیان ناراضی برای او می‌نویسند و آقای رئیس‌جمهور در لحظه آخر آن را کنار می‌گذارد! پیشنهاد می‌کنم همین متن خوانده‌نشده را به‌شرط صداقت منتشر کنند تا روشن شود.
این ادعای من شاهد و مثال عینی در این رده‌ها و مسئولیت‌ها دارد. به یاد داریم که رئیس‌دولت یازدهم و دوازدهم، هر جا که برای سخنرانی می‌رفت، دقیقاً به عبارات سخنرانی‌های تازه رهبری اشاره می‌کرد و علیه آن موضع می‌گرفت و با آن ادبیاتی که داشت گاهی هم تمسخر می‌کرد. حتی در این‌باره تذکری شنیده بود که آیا قرار است هرچه رهبری می‌گوید، شما بلافاصله خلاف آن را بگویید؟! و آقای رئیس‌جمهور وقت خودش را به کوچه چپ زده و پاسخ داده بود که «نباید این‌طور باشد!» با آنکه دقیقاً همین‌طور بود و هرکس با اندکی سواد رسانه و سیاست این را می‌فهمید. حتی مشخص شده بود که کدام افراد مسئولیت‌دار با چه مبالغی این عبارات را برای او می‌سازند. اکنون همان‌آدم‌ها دوباره از جمله در شورای اطلاع‌رسانی دولت و شورای راهبری دور رئیس‌جمهور را گرفته‌اند و می‌خواهند از زبان او همان اپوزیسیون‌بازی را درآورند. البته آقای پزشکیان فرقش با قبلی‌ها این است که اهل این بازی‌ها نیست و همین موجب عصبانیت اطرافیان ضد وفاق شده است. در دوره خاتمی نیز همین وضع بود تا جایی که خاتمی به اطرافیان خود که با اطرافیان پزشکیان تفاوت زیادی در وجود و ماهیت ندارند، گفته بود «من نمی‌توانم همزمان هم رئیس‌جمهور باشم و هم اپوزیسیون!».
اما چاره چیست؟! یک رئیس‌جمهور صادق مگر چقدر می‌تواند مقابل این اطرافیان مقاومت کند؟! مسئله این اطرافیان وفاق نیست، چنانکه در جلسات و سخنرانی‌های خودشان می‌گویند وفاق کشک است و مثلاً ما نمی‌توانیم با این اصولگراها و ارزشی‌ها وفاق کنیم و اگر مجموع سخنان افراد مؤثر دولت را در خفا و علن جمع کنیم، یکی از آنان نیز باور به وفاق ندارد. اگر مسئله آنان وفاق بود، رهبری پس از تحلیف مرحوم رئیسی به ایشان گفتند که تلاش کنید دولت شما دولت وفاق ملی باشد و رئیسی نیز همین را تکرار می‌کرد، پس چرا گفتمان وفاق را همین اطرافیان پزشکیان در آن زمان جدی نگرفتند و مطرح نکردند و نگفتند چه خوب! بیایید وفاق کنیم! و چرا حالا که قدرت را در دست گرفته‌اند، بحث وفاق هست؟ برای اینکه همین حالا منظورشان از وفاق یعنی مخالفان بیایند و با نظرات ما موافقت کنند، نه اینکه ما هم با آنها موافقت کنیم مثلاً پنجاه، پنجاه! و اگر مخالفت‌هایی با وفاق می‌کنند برای آن است که این خودخواهی را نشدنی می‌بینند.
روزنامه وطن امروز در صفحه نخست امروز خود تیتر «اختلاف مسلحانه» را برگزید و نوشت: همه می‌دانستند بعد از سقوط بشار اسد، سوریه به روند عادی و آن چیزی که ترکیه و قطر به دنبالش هستند، باز نخواهد گشت. تنوع قومیتی و گستردگی گروه‌های مسلح در شام بیداد می‌کند. یکی از این گروه‌ها که داعیه قدیمی و انقلابی دارد و خود را مولود الثوره می‌داند، جبهه جنوبی است؛ گروه‌هایی که از درعا شکل گرفتند و خود را باعث و بانی شورش علیه حکومت بشار اسد می‌دانند. به گزارش «وطن امروز»، اکنون احمد الشرع مانده و این گروه‌ها که برخی از آنها با امارات و روسیه ارتباطات تنگاتنگی دارند و زمزمه‌هایی هم به گوش می‌رسد که اعلام کرده‌اند سلاح خود را تحویل دولت موقت فعلی سوریه نمی‌دهند. روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال در گزارشی با عنوان «رقابت کشورهای عربی با ترکیه برای نفوذ در سوریه جدید» به بررسی تلاش عربستان سعودی و امارات، برای گسترش نفوذ خود در سوریه پرداخته است.
«فابریس بالانش» استاد دانشگاه لئون فرانسه در این گزارش گفته است یکی از نگرانی‌های اصلی کشورهای عربی، گرایشات حکام جدید سوریه و محبوبیتی است که می‌تواند پیامدهای مشابهی در دیگر جوامع عربی ایجاد کند. از این رو، این کشورها به دنبال آن هستند جایگاه خود را در آینده سوریه تثبیت کرده و از موج احتمالی احیای اسلام‌گرایی در منطقه جلوگیری کنند.
عربستان و امارات که پیش‌تر تلاش کردند از گسترش گرایشات رادیکال سنی در کشورهایی نظیر تونس، مصر و لیبی جلوگیری کنند، اکنون همین نگرانی را در قبال سوریه دارند. این کشورها پس از کودتای نظامی در مصر و برکناری اخوان‌المسلمین، میلیاردها دلار برای حمایت از نظام عبدالفتاح السیسی هزینه کردند تا اخوان‌المسلمین را به حاشیه برانند.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود تیتر «دیگر خبری از دیپلماسی یک‌سویه نخواهد بود» را برگزید و نوشت: قرار است روز جمعه مسعود پزشکیان راهی روسیه شود؛ سفری که مهم‌ترین دستور کار آن امضای موافقت‌نامه جامع همکاری‌های راهبردی دو کشور است. دوشنبه گذشته هم مهدی سنایی، مشاور سیاسی رئیس‌جمهور، در حساب کاربری خود در شبکه ایکس به برنامه‌های دیپلماسی مسعود پزشکیان اشاره داشت و در بخشی از نوشته خود خبر داد: «رئیس‌جمهور ایران به منظور امضای توافق‌نامه جامع با روسیه ۲۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ (۱۷ ژانویه ۲۰۲۵) به مسکو سفر می‌کند» که این تاریخ دقیقاً ۷۲ ساعت قبل از روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ سفید است. فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت چهاردهم نیز در گفت‌وگوی اختصاصی با اسپوتنیک در تهران، گفته سنایی را تأیید کرده بود و او هم هفدهم ژانویه را روز امضای توافق‌نامه همکاری‌های جامع تهران-مسکو دانست. در این بین کاظم جلالی در گفت‌وگو با ایرنا درباره روند نگارش و تأیید این موافقت‌نامه افزود: «پیش از این، ایران و روسیه توافق‌نامه جامع همکاری‌ها را امضا کردند که در سال ۲۰۰۱ در مجلس شورای اسلامی نیز تصویب شد». به گفته سفیر ایران در روسیه، «این موافقت‌نامه عملاً ۲۰ ساله بود و در سال ۲۰۲۱ میلادی، مدت زمان اجرای آن به پایان رسید. با این حال در این موافقت‌نامه، فرایند تمدید خودکار به مدت پنج سال پیش‌بینی شد که اگر طرفین قبل از اتمام مهلت پایان اجرای آن نقطه‌نظری نداشتند، خودبه‌خود تمدید می‌شود؛ بنابراین، این موافقت‌نامه تا ۲۰۲۶ تمدید شده است». این دیپلمات ایرانی ادامه داد: «رهبران دو کشور به این دیدگاه رسیدند که موافقت‌نامه کنونی به‌روز نیست و نمی‌تواند مسائل امروز روابط را پوشش دهد؛ روابط امروز ما نسبت به ۲۴ سال پیش خیلی گسترش پیدا کرده است و از این‌رو، مقرر شد با توافق رهبران، این موافقت‌نامه را به‌روزرسانی کنیم». آن‌طور که جلالی می‌گوید: «برای به‌روزرسانی و نگارش موافقت‌نامه جدید نیز وزیران خارجه دو کشور توافق کردند که جمهوری اسلامی ایران، پیش‌نویس را تهیه کند. ما پیش‌نویس را تهیه کردیم و در اختیار طرف روس قرار دادیم. حدود دو سال و نیم تا سه سال وقت برد، رفت‌وآمدهای زیادی شد، اصلاحات زیادی صورت گرفت تا در نهایت، موافقت‌نامه حاصل شد».
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود تیتر «چیدمان سفره خانوار» را برگزید و نوشت: بررسی جزئیات گزارش بودجه خانوار شهری بانک مرکزی در سال ۱۴۰۲ حاکی از تغییر چیدمان خوراکی‌ها در سفره خانوار طی یک دهه اخیر است. آمارها نشان می‌دهد در سال‌های پس از تحریم و شوک ارزی ۱۳۹۷، مصرف اغلب کالاهای اساسی خوراکی همچون برنج و نان که قوت غالب جامعه را تشکیل می‌دهد، کاهش یافته است. علاوه بر این در میان انواع کالاهای پروتئینی، از مصرف گوشت قرمز و گوشت ماهی کاسته شده و بر مصرف گوشت مرغ و تخم‌مرغ در خانوار افزوده شده است. پایین ماندن نسبی قیمت مرغ و تخم‌مرغ نسبت به گوشت قرمز و گوشت ماهی عامل تغییر خوراک خانوار شهری است. علاوه بر این، در میان انواع لبنیات نیز، مصرف شیر و ماست نسبت به سال ۱۳۹۳ کاهش یافته، اما مصرف برخی انواع لبنیات همچون پنیر افزایش یافته است. به‌طور کلی بررسی آماری مقدار مصرف اکثر کالاهای اساسی نشان می‌دهد سفره خانوار شهری در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۳۹۳ کوچک‌تر شده است.
بانک‌مرکزی با نمونه‌گیری از بودجه‌خانوارهای شهری به بررسی وضعیت رفاهی جمعیت شهری پرداخته است. براساس این آمار، میزان مصرف کالاهای اساسی همچون برنج، گوشت دام، انواع نان و… در طول یک دهه‌کاهش یافته‌است، به‌عبارتی رفاه خانوار ایرانی پس از آسیب‌های واردشده در سال‌های پایانی دهه ۱۳۹۰ به‌خاطر تحریم‌ها، به‌رغم بهبود نسبی وضعیت در سال‌های اولیه دهه ۱۴۰۰، هنوز به سال ۱۳۹۳ نرسیده‌است.
نظر شما