به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، موضوع بازسازی تطبیقی شامل بررسی چندین حوزه عملیاتی و رشته‌های مختلف، شناخت دیدگاه‌ها و نظرات متضاد صاحبنظران مختلف و فعال‌سازی یا احیای مجدد بعضی ساختمان‌ها و فضاها به نفع جوامع است. در سال‌های اخیر پروژه‌های برجسته‌ای همچون بازآفرینی و تغییرکاربری کارخانه‌ها و انبارهای صنعتی و تبدیل ساختمان‌های صنعتی به دفاتر اداری مدرن در این راستا انجام شده است. بازسازی تطبیقی ساختمان‌ها در سال ۲۰۲۴ با هدف بهبود کیفیت زندگی ساکنان و همچنین کمک به پایداری محیط زیست، در سطح جهانی گسترش یافته است.
این پروژه‌ها فارغ از انگیزه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی، فرصتی برای بررسی راهبردها و ابزارهایی ایجاد می‌کنند که می‌توانند زندگی ساختمان‌ها و ساکنانشان را دگرگون کنند. بازسازی ساختمان‌ها موجب افزایش دوام و پایداری سازه‌ها و تأسیسات می‌شود و محیط‌های مناسبی را برای بخش قابل‌توجهی از اعضای جامعه ایجاد می‌کنند.
موضوع بازسازی تطبیقی در سال ۲۰۲۴، از بازآفرینی ساختمان‌های باستانی گرفته تا سازگاری مبتنی بر فناوری مجتمع‌های صنعتی یا ساختمان‌های متروکه، دیدگاه‌ها، مفاهیم، بحث‌ها و پروژه‌های متنوعی را برانگیخته است. این رویکرد با ادغام فناوری‌های جدید، سازگاری با مواد نوین و به‌کارگیری راهبردهای متنوع برای بهینه‌سازی سیستم‌ها، بر ایجاد آینده‌ای پایدارتر و عادلانه‌تر برای همه تمرکز دارد.
بازسازی تطبیقی در مقابل تخریب قرار می‌گیرد و از طریق بازتعریف کاربری ساختمان‌ها و زیرساخت‌های موجود برای پاسخگویی به نیازها و خواسته‌های امروزی به‌دنبال ترویج تنوع در محیط‌های شهری و روستایی است. بازسازی ساختمان‌های موجود با ارتقای پایداری، حفظ منابع و احترام به میراث گذشته، نشان می‌دهد که چگونه رابطه بین گذشته و حال در معماری می‌تواند بعضی فضاها و مناطق عمومی و خصوصی را احیا کند و بر جامعه تأثیر مثبت بگذارد.
پیوند معماری؛ استراتژی برای طراحی پایدار
مفهوم «پیوند معماری» که به‌تازگی توسط معمار آمریکایی جین گنگ در کتاب هنر پیوند معماری مطرح شده است، رویکردی نوآورانه به بازآفرینی شهری و پایداری ارائه می‌دهد. این مفهوم با الهام از شیوه‌های پرورش گیاهان و افزودن امکانات باغبانی به ساختمان‌ها به‌منظور افزایش تاب‌آوری، ساختارهای جدید را به سازه‌های موجود اضافه می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد که در کنار هم و با هم سازگار شوند. مفهوم پیوند معماری به جای تخریب، اولویت را به سازگاری می‌دهد، عمر ساختمان‌ها را افزایش می‌دهد و در عین حال از اهمیت فرهنگی و تاریخی آنها محافظت می‌کند.
پیوند معماری بر این اصل کلی استوار است که رابطه بین گذشته و حال را بازآفرینی می‌کند، ساختارهای موجود را با نیازهای امروزی تطبیق می‌دهد و همزمان به الزامات محیطی پاسخ می‌دهد. معماران مدت‌هاست که از این اصل استفاده می‌کنند تا پایداری را ارتقا دهند و منابع و میراث موجود را حفظ کنند. این رویکرد با ترسیم مجدد ساختمان‌های تاریخی برای کاربری مدرن، در مقیاس‌های مختلف از ساختمان‌های انفرادی تا مناظر شهری، رشد پایدار مناظر شهری را ترویج می‌کند.
مفهوم پیوند معماری در پروژه‌هایی همچون مرکز آموزشی، علمی و نوآوری ریچارد جیلدر در موزه تاریخ طبیعی آمریکا به‌صورت واضح قابل مشاهده است. در این مرکز شکل‌های ارگانیک و غارمانند جدیدی معرفی شده است که به‌طور هماهنگ با بخش‌های موجود موزه ارتباط برقرار می‌کنند و محیطی پویا ایجاد می‌کنند که نشان می‌دهد چگونه معماری می‌تواند بدون از بین بردن گذشته، با نیازهای امروز جامعه سازگار شود. این توسعه با احترام به ساختار اصلی و در عین حال معرفی عناصر جدید پویا، ماهیت آموزشی موزه را تقویت می‌کند.
انطباق سازه‌های ایستا با نیازهای جدید
ساختمان‌ها باید به شیوه‌ای طراحی و ساخته شوند که با نیازهای آینده و کاربردهای غیرمنتظره سازگار باشند. همانطور که شهرها تکامل پیدا می‌کنند، نیازها و خواسته‌هایشان از ساختمان‌ها نیز تغییر می‌کند. بعضی از ساختمان‌ها ممکن است با توجه به هویت و فعالیت اقتصادی شهر، بین کارکردهای فرهنگی، تجاری، صنعتی و اداری جابه‌جا شوند، به همین دلیل بررسی چالش‌های سازه‌های ایستا در برابر نیازهای جدید بسیار مهم است.
ماهیت سازه ایستا در توانایی آن به پیش‌بینی پاسخ سازه نهفته است. مهندسان می‌توانند با مطالعه توزیع تنش‌ها و کرنش‌ها، مناطق ضعیف را قبل از شروع بازسازی شناسایی کنند و تنظیمات لازم را برای افزایش استحکام و دوام سازه انجام دهند. طی سال‌های اخیر، شهرها این ساختارهای ایستا را به شیوه‌هایی که در طراحی اولیه آنها پیش‌بینی نشده بود، بازتعریف کرده‌اند که موفقیت‌های زیادی در تغییر کاربری ساختمان‌های صنعتی داشته است.
بهبود ایمنی ساختمان و مقررات اغلب به مانعی بزرگ در تلاش برای بازتعریف کاربری یک سازه ایستا تبدیل می‌شود. ساختمان‌هایی که برای کاربری‌های جدید سازگار می‌شوند، به‌طور معمول قدیمی‌تر هستند و همانطور که عملکردشان تکامل پیدا می‌کند، از طراحی اولیه خود فراتر می‌روند. مقررات ساختمانی که هر چند سال یک‌بار به‌روزرسانی می‌شوند، چالش بزرگی برای این ساختارها ایجاد می‌کنند و آن قانونی است که بیان می‌کند اگر یک سازه موجود همچنان به همان شکل اولیه استفاده شود، ممکن است نیازی به رعایت آخرین مقررات ساختمانی نداشته باشد. این موضوع اغلب سرمایه‌گذاران و کاربران را از بازتعریف کاربری ساختمان‌های موجود منصرف می‌کند.
در مقابل، بعضی مقررات، فعالیت و اقدامات زیادی را برای برآورده کردن نیازهای کنونی الزامی می‌کنند. به‌عنوان مثال، مسیرهای فرار یا پله‌های اضطراری عریض‌تر نیاز به تغییرات ساختاری قابل‌توجهی برای بالا بردن کیفیت یک ساختمان قدیمی تا حد استاندارد دارند. جدای از مسائل پایداری، اصلاح یک سازه موجود بدون تخریب آن، اغلب هزینه‌بر و پیچیده‌تر از ساخت از ابتدا است. این واقعیت سازگاری و احیای بعضی ساختمان‌های موجود را با مانع روبه‌رو می‌کند.
بازسازی تطبیقی در ساختمان‌ها و آثار تاریخی
تعداد زیادی از شرکت‌های معماری، جنبش‌های اجتماعی، برنامه‌ریزان شهری و دیگر سازمان‌ها فراتر از حفاظت از ساختمان‌ها، مکان‌ها و آثار تاریخی، به دنبال راه‌حلی برای یکپارچگی مجدد آنها در زندگی امروزی به‌عنوان فضاهای پویا، قابل دسترس و کاربردی هستند. در رویارویی با بازسازی تطبیقی، حفاظت از ارزش‌های فرهنگی همچون هویت، حافظه جمعی و تاریخ نیز به‌عنوان عواملی مطرح می‌شود که به ایجاد شهرهای آینده پایدار، عادلانه، انعطاف‌پذیر و فراگیر کمک می‌کند.
پردیس خلاقیت دانشگاه IE در کاخ تاریخی کنتس‌های دیمانسیلا، اسپانیا
دانشگاه IE اسپانیا قصد دارد سال آینده پردیس خلاقیت جدید را در یک ساختمان تاریخی بازسازی‌شده در مرکز شهر سگوویا، میراث جهانی یونسکو، افتتاح کند. این پردیس جدید که بخشی از دانشکده معماری و طراحی است، در کاخ کنتس‌های دیمانسیلا، یک ساختمان تاریخی متعلق به قرن دوازدهم قرار دارد. این پردیس پنج هزار متر مربعی که قرار است در سال ۲۰۲۵ افتتاح شود، شامل تسهیلاتی همچون یک فب‌لب (آزمایشگاه کوچک ساخت دیجیتال)، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی برای ساخت‌وساز، مواد بیولوژیکی و نساجی، کارگاه‌های آزمایشی، کلاس‌های دیجیتال‌سازی و یک فضای نمایشگاهی خواهد بود.
رئیس دانشکده معماری و طراحی IE گفته است که هدف آنها ایجاد جهانی عادلانه‌تر، زیباتر و پایدارتر از طریق صنایع خلاق است. این پردیس جدید در سگوویا، خلاقیت دانشجویان را تقویت و همکاری بین رشته‌های مختلف را به‌کار خواهد گرفت تا دانشجویان طراحی پروژه، تولید و تحقیق در زمینه مواد مختلف را یاد بگیرند و در یک محیط منحصربه‌فرد، خلاقیت و تفکر انتقادی را توسعه دهند.
نقل مکان بنیاد کارتیه به کاخ رویال پاریس، فرانسه
بنیاد هنر معاصر کارتیه قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۵، به ساختمان جدیدی در میدان تاریخی کاخ رویال پاریس نقل مکان کند. این ساختمان جدید که توسط معمار فرانسوی ژان نوول طراحی شده است، نقطه عطفی در تاریخ بنیاد کارتیه به‌شمار می‌رود. افتتاح این موزه و مرکز فرهنگی همزمان با جشن چهلمین سالگرد تأسیس بنیاد انجام خواهد شد.
بنیاد کارتیه برای این نقل مکان، ساختمان هاوسمانی بازسازی شده‌ای را در نظر گرفته است که پیشینه‌ای طولانی دارد و در طول زمان به‌عنوان هتل بزرگ لوور، مغازه‌های بزرگ لوور و در نهایت موزه عتیقه‌جات لوور مورد استفاده قرار گرفته است. این ساختمان در سال ۲۰۲۵، پس از بازطراحی به روی عموم گشوده خواهد شد و بنیاد کارتیه میزبان نمایشگاه‌ها و رویدادهای هنری در مرکز پاریس خواهد بود.
ساختمان جدید ۸۵۰۰ متر مربعی بنیاد کارتیه ۶۵۰۰ متر مربع فضای نمایشگاهی و پنج سکوی متحرک به مساحت ۱۲۰۰ متر مربع را در بر می‌گیرد که قابلیت تغییر مساحت و چیدمان داخلی ساختمان را بر اساس نیازها و برنامه‌های نمایشگاهی فراهم می‌کند. این طرح امکان ادغام فضاهای عمودی چندطبقه با ارتفاع ۱۱ متر را فراهم می‌کند که فضای داخلی را گسترده‌تر و ظریف‌تر می‌کند. طراحی داخلی این ساختمان تاریخی به‌گونه‌ای انجام شده است که امکان تحول آن در طول زمان وجود داشته باشد.
بازگشایی پناهگاه سنت پائولی درهامبورگ، آلمان
پناهگاهی در محله سنت پائولی‌هامبورگ که به دهه ۱۹۴۰ میلادی بازمی‌گردد، به‌عنوان یک «کوه سبز» بازآفرینی شده و باغ‌های گسترده‌ای بالای این سازه نظامی قرار گرفته است. این مکان که با نام «هوخبونکر» به معنی سنگر بلند معروف است، تحت فرایند بازسازی و نوسازی چشمگیری قرار گرفته است و اکنون شامل رستوران‌ها، سالن‌های همایش، هتل و یک پارک شهری روی بام است. این پناهگاه در جولای ۲۰۲۵ به روی عموم بازگشایی خواهد شد تا جامعه را با این سازه نمادین و تاریخ پیچیده آن دوباره پیوند دهد.
این برج ضدهوایی که در طول جنگ جهانی دوم و به‌منظور دفاع در برابر حملات هوایی در سال ۱۹۴۲ ساخته شده بود، قادر به اسکان ۱۸ هزار نفر بود. طرح تخریب این ساختمان به‌دلیل استحکام سازه، کنار گذاشته شد زیرا ممکن بود به ساختمان‌های مسکونی اطراف آسیب برساند. از آن زمان، این سازه برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است و تلاش‌های اخیر بازسازی توسط انجمن محلی ساکنان هیلدگاردن آغاز شده است که مشارکت عمومی در فرایند تبدیل آن را تضمین کرده‌اند تا اعضای جامعه علاقه‌مند به مشارکت در طرح یادبود یا ابتکارات باغداری شهری بتوانند با این گروه غیرانتفاعی ارتباط برقرار کنند.
یکی از برجسته‌ترین بخش‌های این پروژه، باغ روی بام آن است که در مجموع ۸۰ سنسور در سراسر این فضای سبز نصب شده است تا تأثیر بام‌های سبز و نماهای آن بر میکرواقلیم‌ها را ارزیابی کنند. سیستم آبیاری پایدار با هدف کاهش سیل و افزایش تنوع زیستی، این پناهگاه را به‌عنوان یک الگوی فضای شهری مقاوم در برابر تغییرات آب‌وهوایی مطرح می‌کند.
ساخت‌وساز پایدار؛ روش‌های بازمصرف و بازیافت مواد
بازمصرف و بازیافت مواد و اجزای ساختمانی راهکاری برای کاهش اثرات صنعت ساخت‌وساز بر محیط زیست است که با اصول طراحی دایره‌ای همسو است. این رویکرد، به جای تخریب ساختمان‌های موجود و تأسیس ساختمان‌های جدید، به دنبال ادغام ابتکارات، مقررات، آموزش و سیاست‌هایی است که آگاهی جامعه را درباره تأثیر زیست‌محیطی مواد ساختمانی افزایش می‌دهد و آنها را به‌عنوان شرکای فعال در فرایند بازسازی و استفاده مجدد از ساختمان‌ها و مصالح آنها درگیر می‌کند.
در میان پروژه‌های مختلف ارائه‌شده در ۲۰۲۴، پروژه‌های تبدیل یک نیروگاه به فضای عمومی در ایالت کنتیکت آمریکا، تبدیل یک ایستگاه گاز به مرکز مسکونی چندمنظوره در لندن و تبدیل مجتمع صنعتی در تالین به یک منطقه شهری چندمنظوره، نمونه‌های برجسته‌ای است که هدف آنها بهینه‌سازی بازمصرف مواد و کل ساختمان‌ها و ارزیابی ظرفیت آنها برای استفاده مجدد است.
بازمصرف و بازیافت مواد و مصالح ساختمانی، علاوه بر کاهش اثرات زیست‌محیطی، فرصت‌های اقتصادی جدیدی را نیز ایجاد می‌کند؛ استفاده مجدد از مصالح موجود در ساختمان‌های قدیمی می‌تواند هزینه‌های ساخت را کاهش دهد، همچنین ایجاد مشاغل و کسب‌وکارهای جدید مرتبط با بازیافت و بازمصرف مصالح ساختمانی، به رشد اقتصادی و اشتغال‌زایی در جوامع کمک خواهد کرد.
افزون بر این، استراتژی‌های بازسازی سازگار می‌تواند به حفظ هویت و خاطرات جمعی در مناطق شهری کمک کند. تبدیل ساختمان‌های قدیمی به فضاهای عمومی و فرهنگی، علاوه بر حفظ میراث معماری، به تقویت حس تعلق و مشارکت شهروندان در توسعه محله‌ها منجر می‌شود و در نهایت، به افزایش انسجام اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی در شهرها کمک می‌کند.
نظر شما