جهان در هفته‌ای که گذشت

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.

رتبه برتر شاخص جهانی قدرت در دست شهر خاورمیانه‌ای

مطالعه‌ای سالانه که توسط بنیاد موری مموریال ژاپن انجام می‌شود، شهرها را بر اساس جاذبه آن‌ها برای توانایی جذب افراد، سرمایه و شرکت‌ها از سراسر جهان ارزیابی می‌کند. این ارزیابی شامل شش عملکرد است: اقتصاد، تحقیق و توسعه، تعامل فرهنگی، قابلیت زندگی، محیط زیست و دسترسی.

دبی به‌عنوان یک کانون فرهنگی عمل می‌کند و از طریق رویدادها، نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های بین‌المللی، تبادل و تعامل فرهنگی را ترویج می‌دهد. این شهر با زیرساخت‌های جهانی، خدمات بهداشتی، آموزشی و امکانات تفریحی که به ساکنان و بازدیدکنندگان خدمت می‌کند، کیفیت زندگی را در اولویت قرار می‌دهد. دبی به حفظ محیط زیست و ابتکارات پایدار متعهد است و تلاش می‌کند تا توسعه شهری را با حفظ اکولوژیکی متوازن کند.

به گفته ولیعهد دبی، این شهر یکی از بهترین محیط‌ها برای رشد کسب‌وکارها، شکل‌گیری ایده‌های خلاقانه و تحقق آرزوهای افراد را ایجاد کرده است و این در حالی است که کیفیت زندگی استثنایی را نیز به ارمغان می‌آورد. این دستاورد نه‌تنها ناشی از مدیریت دوراندیشانه است، بلکه نتیجه همکاری‌های جمعی بی‌شماری از افرادی است که به تعالی شهر متعهد هستند.

شیخ حمدان موفقیت جهانی دبی را به رویکرد جامع حکمرانی امارت نسبت داد. او بر این نکته تأکید کرد که چارچوب‌های قانونی انعطاف‌پذیر، همراه با زیرساخت‌های باکیفیت جهانی، پایه‌گذار جذب استعدادهای برتر در سطح جهانی است، همچنین او روح همکاری بین بخش‌های عمومی و خصوصی دبی را به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی رشد این شهر معرفی کرد.

برفی‌ترین شهرها + میانگین بارش‌ها

برف برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد؛ از سویی این قدرت را دارد که حتی زشت‌ترین مناظر را به سرزمین‌های پر زرق و برق تغییر دهد و از سوی دیگر، می‌تواند با پیاده‌روهای لغزنده، رفت‌وآمد روزانه افراد را مختل کند. اگرچه با گرمایش جهانی، بارش برف در حال تبدیل‌شدن به یک پدیده نادر است، اما هنوز شهرهایی وجود دارد که در فصل زمستان، پوشیده از برف است. در ادامه به معرفی برفی‌ترین شهرهای جهان و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن‌ها می‌پردازیم:

سیراکیوس، نیویورک آمریکا

سیراکیوس با میانگین بارش برف سالانه ۱۲۴ اینچ، در فصل زمستان با بارش برف سنگین روبه‌رو می‌شود که بالاترین میزان آن به ۱۹۲ اینچ نیز می‌رسد. آمار نشان می‌دهد که سیراکیوس، برفی‌ترین منطقه شهری در آمریکا است. ترکیبی از عوامل مختلف زمین‌شناسی همچون نزدیکی شهر به دریاچه انتاریو و بارش منظم برف توسط طوفان‌های بخش‌های شمال شرقی، در این موضوع نقش دارد. سیراکیوس که به‌عنوان قطب اقتصادی و آموزشی مرکز نیویورک شناخته می‌شود، به‌دلیل آب‌وهوای خود بسیار مشهور است. این شهر به‌طور مداوم، برنده جایزه گلوله برفی طلایی می‌شود؛ جایزه‌ای طنزآمیز که به شهری در ایالت نیویورک با بیشترین میزان بارش برف داده می‌شود. سیراکیوس تاکنون ۱۴ بار برنده این جایزه شده است، اما از سال ۲۰۲۱ توسط شهر بوفالو شکست خورده است. روچستر و بوفالو به ترتیب هشتمین و نهمین، شهرهای برفی جهان به‌شمار می‌روند.

ساپورو، ژاپن

شهر ساپورو که در جزیره هوکایدو در شمال ژاپن واقع شده است، با وجود لذت‌بردن از هوای گرم تابستانی که تا ۹۷ درجه فارنهایت (۳۶ درجه سانتیگراد) می‌رسد، شاهد میانگین بارش سالانه ۱۹۱ اینچ برف است. آب‌وهوای زمستانی برفی ساپورو، بخش بزرگی از هویت بین‌المللی آن را تشکیل می‌دهد. این شهر به دلیل پیست‌های اسکی درجه یک و جشنواره سالانه برف، در سراسر جهان معروف است و به‌عنوان نخستین شهر آسیایی، میزبان بازی‌های المپیک زمستانی در سال ۱۹۷۲ بوده است. جشنواره برف که هر سال در ماه فوریه برگزار می‌شود، بیش از دو میلیون بازدیدکننده را از سراسر جهان به‌سوی خود جذب می‌کند. ساپورو در فصل زمستان دارای مجسمه‌های برفی و یخی زیبا است که همه در شب به زیبایی نورپردازی می‌شوند. این مجسمه‌ها، یک شاهکار مهندسی باورنکردنی است و بزرگ‌ترین آن‌ها تا ۵۰ فوت (۱۵ متر) ارتفاع دارد. بارش زیاد برف این شهر تا حد زیادی به دلیل جریان هوای بسیار سرد از سوی شرق سیبری است.

شامونی، فرانسه

شامونی، یکی از معروف‌ترین مناطق اسکی فرانسه است که گاهی اوقات، کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده آن در زمستان با بارش متوسط ۴۲۹ اینچی برف روبه‌رو می‌شود و این شهر را به یکی از برفی‌ترین شهرهای اروپا تبدیل می‌کند. کوه اصلی منطقه، مون بلان نام دارد و دمای زمستانی ۲۰ درجه کمتر از دمای شهر را به نام خود ثبت کرده است. ۱۰ منطقه اسکی در شامونی، شاهد بارش برف سنگین و زمستان‌های سرد هستند که تحت تأثیر موقعیت کوه‌ها و دره‌های آن قرار دارند. منطقه هشت هزار فوتی مون بلان، در زمستان به‌طور کامل پوشیده از برف است. جالب است بدانید که این کوه در طول فصل تابستان نیز همچنان پوشیده از برف است.

کبک، کانادا

کبک، شهری با آب‌وهوای مرطوب قاره‌ای طبقه‌بندی می‌شود، اما با کمترین دمای زمستانی حدود منفی ۳۴ درجه فارنهایت (۳۶- درجه سانتی گراد) غریبه نیست و میانگین بارش برف سالانه در آن حدود ۱۲۴ اینچ است. بارش برف به‌طور معمول از اوایل ماه نوامبر شروع می‌شود و تا اواسط آوریل روی زمین می‌ماند. کبک، سردترین فصل خود را با کارناوال زمستانی جشن می‌گیرد. این کارناوال دو هفته‌ای شامل رژه‌ها، ورزش‌های زمستانی، و مسابقات مجسمه‌سازی برفی می‌شود. همچنین در سایر فصل‌ها نیز این شهر، مقصد علاقه‌مندان ورزش‌های زمستانی است و فرصت‌هایی برای اسکیت روی یخ در اختیار گردشگران قرار می‌دهد. همچنین چندین استراحتگاه اسکی و اسنوبرد در کبک وجود دارد که کمتر از یک ساعت با محل پارک خودرو فاصله دارد. علاوه بر این، کبک یک شهر قدیمی محافظت‌شده توسط سازمان یونسکو است و معماری زیبا، نشان‌دهنده هویت آن به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین شهرها در آمریکای شمالی است.

سنت‌جان، کانادا

سنت جان، مرکز استان‌های نیوفاندلند و لابرادور، دارای میانگین بارش برف سالانه ۱۳۱ اینچ است و به‌عنوان مه‌آلودترین، بادخیزترین و ابری‌ترین شهرهای بزرگ کانادا شناخته می‌شود. آب‌وهوای منطقه منجر به بارش برف زیاد می‌شود که بعضی مواقع در طوفان به باران تبدیل می‌شود، بنابراین سنت‌جان علاوه‌بر برف، اغلب باران یخی را تجربه می‌کند. در واقف دمای زیر صفر، موجب یخ‌زدن باران می‌شود و تقریباً همه چیز را با لایه نازکی از یخ می‌پوشاند. فوریه، به عنوان سردترین ماه این شهر در نظر گرفته می‌شود و میانگین حداقل دمای آن به ۱۶.۵- درجه فارنهایت (۸.۶- درجه سانتیگراد) می‌رسد. موسیقی، هنر و رویدادهای آشپزی پرجنب‌وجوش این شهر، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و هنگام تابش نور خورشید، خانه‌های رنگارنگ شهر، منظره آن را تماشایی و لذت‌بخش می‌کند.

انقلاب خودروهای الکتریکی در چین

رونق خودروهای برقی چین امیدی برای بهبود شرایط آب‌وهوایی ایجاد می‌کند، اما تسلط بر بازار این بخش، چالش‌های زیست‌محیطی جدیدی را به همراه دارد. این کشور با حدود ۱۱.۹ میلیارد تن انتشار گازهای گلخانه‌ای تنها در سال ۲۰۲۳ (دو برابر بیشتر از آمریکا در جایگاه دوم این لیست)، بزرگترین تولیدکننده گاز کربن‌دی‌اکسید جهان از سال ۲۰۰۶ بوده است که انتشار گازهای گلخانه‌ای از بخش حمل‌ونقل ۱۰ درصد از کل آن را تشکیل می‌داد، اما امروزه بزرگترین صادرکننده خودروهای الکتریکی در جهان محسوب می‌شود و پس از افزایش حیرت‌انگیز ۱۳ هزار و ۳۰۰ درصدی تولید بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳، در این بخش تسلط پیدا کرده است.‌

طبق آخرین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، چین تنها در سال ۲۰۲۳ بیش از ۱.۲ میلیون خودروی برقی را به خارج از کشور فروخت که اروپا مقصد اصلی این خودروها بوده است. این کشور برای مدت زیادی درصدد سلطه بر بازار خودروهای برقی جهان بوده است. فناوری خودروهای الکتریکی از اوایل سال ۲۰۰۱ در آن به یک اولویت سرمایه‌گذاری تبدیل شد و با یارانه‌های سخاوتمندانه دولتی برای توسعه تولید اتوبوس، تاکسی و خودروهای برقی، سرعت گرفت.

دولت این کشور انگیزه زیادی برای اولویت دادن به توسعه خودروهای برقی به‌ویژه برای مناطق شهری داشت که به‌شدت آسیب دیده‌اند. سرمایه‌گذاری در بازار خودروهای برقی نوید راه‌حل قطعی برای معضل آلودگی شدید چین را می‌دهد. تسلط بر این بخش همچنین آن را قادر ساخت تا اتکای خود به نفت وارداتی را کاهش دهد و امنیت انرژی این کشور را تقویت کند.

چین با تخصص بی‌نظیر تولید خودرو و باتری، بر بازار خودروهای برقی تسلط داشت و استفاده از نزدیک به ۷۰ درصد از عناصر خاکی کمیاب مورد نیاز برای باتری‌های خودروهای برقی را تحت کنترل درآورد که این امر کاهش هزینه‌ها و مزیت دسترسی قابل‌توجهی برای آن به ارمغان آورد.

چین به‌خوبی با بازارهای محلی سازگار شده است و مدل‌های قیمت‌گذاری را تنظیم، با کسب‌وکارهای محلی مشارکت و سیستم‌های سرگرمی داخل خودرو را ارائه می‌کند که به ترجیحات فرهنگی کاربران به زبان‌های محلی پاسخ می‌دهد. با وجود محدودیت‌های منابع اروپا، انعطاف‌پذیری چین درس‌های مهمی را برای اروپا ارائه می‌دهد، زیرا این کشور همچنان به توسعه بازار خودروهای الکتریکی خود ادامه می‌دهد.

واکنش اروپا به چالش خودروهای برقی چین

در حالی که تلاش‌های بزرگ سرمایه‌گذاری چین در بخش خودروهای الکتریکی ممکن است به‌طور کلی برای آب‌وهوا مثبت تلقی شود، اروپا با ترکیبی از اقدامات نگران‌کننده و استراتژیک به آن واکنش نشان داده است و در اکتبر ۲۰۲۴، اتحادیه اروپا تعرفه‌های جدیدی تا ۳۵ درصد را به علاوه ۱۰ درصد عوارض برای خودروهای برقی چینی وضع کرد. این اقدام وجود شکاف‌های مهمی را در اتحادیه اروپا آشکار کرده است که به‌واسطه آن‌ها تولید داخلی خودروهای برقی بدون سیاست‌های بلندپروازانه اقلیمی خودرو در اتحادیه بعید به‌نظر می‌رسد.

از سوی دیگر مقاومت خودروسازان غیرالکتریکی به رهبری انجمن خودروسازان اروپا برای هماهنگ شدن با تغییرات، نه‌تنها اعتبار مسیر کربن‌زدایی اتحادیه اروپا را به خطر می‌اندازد، بلکه به خودروسازان چینی «مزیت بزرگی در رقابت جهانی خودروهای برقی الکتریکی» می‌دهد.

تسلط چین بر خودروهای برقی و تأثیر آن بر آب‌وهوا

تسلط چین بر بازار خودروهای برقی خبر خوبی برای اقدامات اقلیمی است. توانایی بالای تولید این کشور که ۵۰ درصد از تولید جهانی خودروهای برقی را تشکیل می‌دهند، نیروی محرکه‌ای در پذیرش سریع خودروهای برقی مقرون‌به‌صرفه در سطح جهان محسوب می‌شود و تخصص آن در تولید باتری و نوآوری، چین را در موقعیت مناسبی قرار می‌دهد تا پیشرفت‌های فناوری خودروهای الکتریکی را تسریع و آن‌ها را به جایگزینی بادوام‌تر و جذاب‌تر برای خودروهای سوخت فسیلی در سطح جهان تبدیل کند.

اما پیامدهای زیست‌محیطی تسلط چین در حوزه خودروهای الکتریکی همچنان پیچیده است و اگر به‌طور پایدار مدیریت نشود، کنترل چین بر مواد حیاتی باتری می‌تواند به آسیب‌های زیست‌محیطی بیشتر در همه اشکال، از شیوه‌های معدن‌کاری فشرده گرفته تا آلودگی بیشتر آب‌وهوا، منجر شود. همچنین با قدرت گرفتن خودروهای برقی، در صورتی که گذار انرژی نتواند با سرعت موردنیاز انجام‌شود، افزایش تقاضای برق ممکن است منجر به افزایش مصرف زغال‌سنگ در مناطقی شود که به‌شدت به نیروگاه‌های زغال‌سنگ وابسته هستند.

تولید خود خودروها نیز بدون مشکل نیست. تولید باتری به‌طور ویژه در مقایسه با خودروهای معمولی آلاینده‌های بیشتری را تولید می‌کند که جبران آن به زمان قابل‌توجهی نیاز دارد.

به این ترتیب همان‌طور که اروپا و سایر کشورهای جهان با اهداف کربن‌زدایی خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند، تسلط چین بر خودروهای الکتریکی حقیقتی امیدوارکننده و هشداردهنده ارائه می‌دهد.

عرضه سریع خودروهای برقی مقرون‌به‌صرفه ابزار قدرتمندی در برابر انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از حمل‌ونقل محسوب می‌شود، اما مدیریت دقیق این انتقال ضروری است و نوآوری باید با شیوه‌های پایدار تطبیق داده و اطمینان حاصل شود که در مسیر گذار به تردد سبز، چالش‌های محیطی حل‌نشدنی ایجاد نشود.

سوالبارد؛ راهی برای جلوگیری از انقراض غذای جهان

تغییرات اقلیمی سال‌هاست که مزارع را تحت‌تأثیر قرار داده است؛ سیل، محصولات را نابود می‌کند، آب‌وهوای غیرقابل پیش‌بینی برداشت محصولات را تحت تأثیر قرار می‌دهد و خشکسالی کل محصولات کشاورزی را از بین می‌برد. بانک‌های بذر، روشی هوشمندانه برای اطمینان از حفظ هزاران و گاهی میلیون‌ها گونه میوه و سبزیجات در معرض انقراض با وجود این تهدیدها محسوب می‌شوند.

انواع غذا در سطح جهان رو به کاهش است، اما در فاصله ۱۳۰۰ کیلومتری بعد از دایره قطب شمال، بزرگترین انبار بذر ایمن جهان، خزانه جهانی بذر سوالبارد قرار دارد که برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۸ در یک معدن بزرگ زغال‌سنگ سابق افتتاح شد. این ساختار عظیم در میان یخ‌های دائمی سنگ‌های سرد و خشک قطبی، اکنون هزاران گونه از محصولات غذایی ضروری از جمله لوبیا، گندم و برنج را در خود جای داده است و در حال حاضر بیش از یک‌میلیون و ۳۳۱ هزار و ۴۵۸ نمونه از ۶۲۹۷ گونه گیاهی در آن وجود دارد.

طبق گزارش سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو)، حدود ۷۵ درصد از انواع سبزیجات داخلی جهان از دهه ۱۹۰۰ به‌دلیل کشاورزی تک‌کشت، برای همیشه از بین رفته است. در این تکنیک محبوب کشاورزی، کشاورزان در یک زمان تنها یک گونه محصول را در یک مزرعه پرورش می‌دهند. بانک‌های بذر همچون سوالبارد سعی می‌کنند جلوی از بین رفتن دائمی گونه‌های دیگر بذر را بگیرند.

بانک‌های ژن که مواد ژنتیکی همچون دانه‌ها، بافت‌ها یا نمونه‌های DNA را حفظ و ذخیره می‌کنند، از سراسر جهان به سوالبارد فرستاده می‌شوند تا گونه‌های بومی و گاهی باستانی را زنده نگه دارند. این بانک بذر در سال ۲۰۲۴ بذرهای بیشتری نسبت به قبل دریافت کرد و میزبان ۶۱ بانک ژن بذر، ۶۴ هزار و ۳۳۱ نمونه بذر از جمله ۲۱ نمونه از مؤسسه‌هایی بود که برای نخستین‌بار در سال جاری به سپرده‌گذاری بذر اقدام کردند. سوالبارد در این سال میزبان بالاترین تعداد سپرده‌گذاری بانک‌های ژن و بیشترین تعداد بذرهای اهدایی در تاریخ خود بود.

کشورهای سراسر جهان می‌توانند بانک‌های بذر ملی یا منطقه‌ای خود را داشته باشند و همچون هر داده مهمی از آن‌ها برای داشتن یک پشتیبان در آینده محافظت کنند، بااین‌حال برای بانک‌های ژن، سوالبارد بهترین گزینه حفظ و نگهداری است و شرایطی ایده‌آل و امن برای ذخیره‌سازی آن‌ها ایجاد می‌کند. تنوع گیاهی به‌احتمال زیاد حیاتی‌ترین منبع برای تأمین منابع غذایی آینده از جمله در شرایط آب‌وهوایی متغیر است و تنوع ژنتیکی این گیاهان در بانک‌های بذر حفظ می‌شود که سپس از مجموعه‌های خود را برای پشتیبانی در خزانه جهانی بذر سوالبارد ذخیره می‌کنند. کشاورزان، پرورش‌دهندگان نباتات، دانشمندان و مصرف‌کنندگان در آینده می‌توانند به در دسترس بودن این بذرها تکیه کنند.

چه ارتباطی بین بانک بذر و امنیت غذایی وجود دارد؟

پیش‌بینی آینده دشوار است، چاما احتمال دارد گونه‌ای خاص از یک بخش از اروپا یا حتی مناطق دورتر در قسمت دیگر رشد کند، بنابراین چنین مجموعه‌ای قدرت بسیار زیادی برای تضمین امنیت غذایی دارد. هیچ کشور یا قاره‌ای از نظر تنوع ژنتیکی گیاهی خودکفا نیست و حفظ و استفاده از دانه‌ها به‌طور قطع امری بین‌المللی است و اثربخشی تلاش‌های مشترک بشر برای تأمین منابع غذایی آینده به‌شدت به همکاری بین‌المللی کارآمد بستگی دارد که به‌رغم اختلافات سیاسی جهان آشفته امروز، همکاری برای حفظ بذر در انبار سوالبارد تحت تأثیر تحریم‌ها یا درگیری‌های سیاسی نیست.

بهینه‌سازی مدیریت پسماند با راهکارهای هدفمند

چندین شهر در سراسر جهان به شکل نوآورانه‌ای از مواد بازیافتی همچون تفاله قهوه و پلاستیک، برای بهبود زیرساخت‌های شهری و جاده‌ای استفاده می‌کنند که در ادامه به چند نمونه برجسته اشاره می‌شود.

کراکوف، لهستان

شهرهای لهستانی همچون کراکوف در حال آزمایش استفاده از تفاله قهوه مصرف‌شده برای زدودن یخ از جاده‌ها به جای نمک و شن معمول هستند. این روش نه‌تنها پسماند را بازیافت می‌کند، بلکه کیفیت خاک را نیز بهبود می‌بخشد و برای پنجه‌های حیوانات مسیر ملایم‌تری فراهم می‌کند. این ابتکار با همکاری اداره پارک‌های شهر کراکوف و کافه‌های محلی انجام می‌شود و تاکنون بیش از ۵۰ کافه در این پروژه پایلوت مشارکت کرده‌اند.

ونکوور، کانادا

ونکوور پیشگام در استفاده از پلاستیک بازیافتی برای آسفالت جاده است و ترکیبی جدید شامل پلاستیک خردشده از اقلامی همچون بطری‌های آب و ظروف لبنیات را برای آسفالت استفاده می‌کند. این رویکرد کاهش مصرف سوخت هنگام آسفالت کردن جاده‌ها و امکان پخش آسفالت در دماهای پایین‌تر را فراهم می‌کند. این فناوری هنوز در مراحل اولیه خود است و در حال حاضر نسبت به روش‌های سنتی گران‌تر است، با این حال مزایای زیست‌محیطی و عملکردی آن می‌تواند در آینده موجب افزایش کاربرد و کاهش هزینه‌های آن شود.

سیدنی، استرالیا

سیدنی به‌طور تقریبی ۲۵ درصد از مواد بازیافتی از جمله شیشه و آسفالت خراب‌شده را در پروژه‌های نوسازی جاده‌های خود ادغام کرده است. این شهر از نیمه سال ۲۰۲۱، حدود ۱.۵ میلیون شیشه و بیش از ۶ هزار تن آسفالت را بازیافت کرده است که نشان‌دهنده تعهد آن به پایداری و اصول اقتصاد چرخشی است. با این اقدام علاوه بر کاهش پسماند به صرفه‌جویی در منابع و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند.

کاتوویتس، لهستان

کاتوویتس مبلمان شهری را در پارکی جدید معرفی کرده است که ۹۵ درصد آن از پوشاک بازیافتی ساخته شده است. مواد استفاده‌شده شبیه چوب است اما از پارچه‌های خردشده و حرارت داده شده در ترکیب با بعضی فلزات ثانویه ساخته شده است. هدف این ابتکار ارتقای فضاهای عمومی و ترویج پایداری در شهر است. شهر کاتوویتس با استفاده از مواد بازیافتی در ساخت مبلمان شهری، نه‌تنها به زیباسازی فضاهای عمومی پرداخته است، بلکه به ترویج اقتصاد دایره‌ای و کاهش پسماند کمک می‌کند که هم برای محیط زیست و هم برای راحتی شهروندان مفید است.

آگواسکالینتس، مکزیک

یک شرکت مکزیکی در آگواسکالینتس، پسماند فیلتر سیگار را به مبلمان مقرون‌به‌صرفه تبدیل می‌کند. این شرکت فیلترهای سیگار را جمع‌آوری و پاکسازی می‌کند و ساختارهایی شبیه به تخته‌های ام‌دی‌اف تولید می‌کند. هر مبلمان حاوی ۲۰۰ تا ۴۰۰ فیلتر سیگار است که آلودگی محیطی را به شکل قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. این ابتکار جالب‌توجه، راهی برای کاهش آلودگی ناشی از پسماند فیلترهای سیگار است که اغلب به‌طور نامناسبی دفع و موجب آلودگی محیط زیست می‌شوند.

ترویج پیاده‌روی به سبک دبی

دبی در حال اجرای یک طرح بزرگ به نام پیاده‌راه دبی است که هدف آن تبدیل این شهر به یک محیط مناسب برای پیاده‌روی تا سال ۲۰۴۰ است. این پروژه جامع شامل توسعه یک شبکه وسیع از مسیرهای پیاده‌روی است که به‌طور قابل‌توجهی تحرک شهری را افزایش می‌دهد و سبک زندگی سالم‌تری را ترویج می‌کند.

بر اساس این پروژه تا سال ۲۰۴۰ در مجموع ۶۵۰۰ کیلومتر مسیر پیاده‌روی ایجاد می‌شود که شامل ۳۳۰۰ کیلومتر مسیر جدید و به‌روزرسانی ۲۳۰۰ کیلومتر مسیرهای موجود است، همچنین ۹۰۰ کیلومتر دیگر پس از سال ۲۰۴۰ اضافه خواهد شد.

بخشی از این طرح که لوپ آینده نام دارد، ۳۰ هزار متر مربع فضای تهویه مطبوع و سایه‌دار را برای پیاده‌روی در طول سال فراهم می‌آورد. این گذرگاه مرتفع به طول دو کیلومتر، موزه آینده، مرکز تجارت جهانی دبی، برج‌های امارات، مرکز مالی بین‌المللی دبی و ایستگاه‌های مترو را به یکدیگر متصل می‌کند.

طرح پیاده‌روی دبی شامل مسیرهای پیاده‌روی با قابلیت کنترل آب و هوا است که از فناوری پیشرفته خنک‌کننده برای اطمینان از شرایط راحت پیاده‌روی در طول سال استفاده می‌کند. این طرح شامل ۱۱۰ پل و تونل پیاده‌روی است که ارتباطات را در سراسر شهر بهبود می‌بخشد.

پروژه بلندپروازانه این شهر خلیج‌فارسی دارای انواع مختلفی از مسیرهای پیاده‌روی شامل ۱۱۲ کیلومتر مسیرهای ساحلی زیبا، ۱۲۴ کیلومتر مسیرهای سبز و ۱۵۰ کیلومتر مسیرهای اختصاصی برای مناطق روستایی و کوهستانی است.

پروژه پیاده‌روی دبی Dubai Walk با برنامه جامع برنامه شهری ۲۰۴۰ دبی همسو است که شهری را تصور می‌کند که در آن ساکنان می‌توانند به خدمات ضروری در فاصله‌ای کوتاه از پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری دسترسی پیدا کنند. با افزایش تحرک پیاده‌روی از ۱۳ درصد به ۲۵ درصد تا سال ۲۰۴۰، این ابتکار هدف دارد تا سبک‌های زندگی سالم‌تر را ترویج دهد، وابستگی به خودروها را کاهش دهد و شرایط زندگی شهری را بهبود ببخشد.

علاوه بر این، یک اپلیکیشن هوشمند معرفی خواهد شد که عادات پیاده‌روی را ردیابی می‌کند، جوایزی را ارائه می‌دهد و اطلاعاتی را درباره جاذبه‌های محلی فراهم می‌کند که به‌نوبه خود ساکنان و گردشگران را تشویق به استفاده از زیرساخت‌های پیاده‌روی شهر می‌کند.

پروژه Dubai Walk نمایانگر یک گام مهم در راستای بازتعریف تحرک شهری در دبی است و آن را قابل دسترس‌تر و پایدارتر می‌کند و در عین حال سبک زندگی پرجنب‌وجوش را برای ساکنانش ترویج می‌دهد.

رشد انفجاری سلول‌های خورشیدی در جهان

بررسی‌ها نشان می‌دهد که به‌زودی فتوولتائیک‌های خورشیدی رشد بی‌سابقه‌ای را در مقیاس جهانی تجربه خواهد کرد. مجموع ظرفیت نصب‌شده انرژی خورشیدی در سراسر دنیا در سال ۲۰۱۷ از ظرفیت هسته‌ای، در سال ۲۰۲۲ از بادی و در سال ۲۰۲۴ از نیروگاه‌های آبی پیشی گرفت. پیش‌بینی می‌شود تا پیش از پایان سال جاری نیز از گاز طبیعی پیشی بگیرد و با حفظ نرخ رشد کنونی سالانه ۲۰ درصد، در ۲۰۲۵ با پشت سر گذاشتن زغال‌سنگ، به اصلی‌ترین منبع انرژی با بیشترین ظرفیت نصب‌شده برای تولید برق در جهان تبدیل شود. با این سرعت، تا پایان دهه، ظرفیت نصب‌شده فتوولتائیک‌های خورشیدی روی زمین بیشتر از مجموع سایر فناوری‌های تولید برق خواهد بود.

این رشد تصاعدی چالش‌های مهمی را برای ادغام انرژی خورشیدی در شبکه برق به همراه دارد. یکی از این چالش‌ها پدیده‌ای است که به‌عنوان «منحنی اردک» یا تغییراتی همچون «منحنی دره» شناخته می‌شود که نشان‌دهنده تأثیر تولید انرژی خورشیدی بر منحنی بار شبکه الکتریکی و نتیجه افزایش تولید انرژی خورشیدی در مقیاس کاربردی است.

با افزایش نفوذ خورشید، کنترل تولید خورشید برای حفظ پایداری و قابلیت اطمینان سیستم الکتریکی اهمیت و ضرورت بیشتری پیدا می‌کند. در این زمینه، مفهوم محدود کردن (constrained-off) پدیدار می‌شود که مستلزم کاهش خروجی یک منبع تجدیدپذیر نسبت به میزانی است که می‌توانست تولید کند. این امر می‌تواند برای نیروگاه‌های فتوولتائیک خورشیدی متمرکز در مقیاس بزرگ و برای سیستم‌های خورشیدی پشت‌بام‌های مسکونی با تولید برق پراکنده اعمال شود، جایی که اپراتور سیستم الکتریکی می‌تواند از راه دور فتوولتائیک‌های خورشیدی بزرگ‌مقیاس یا سقفی را در صورت بروز خطر اضافه بار شبکه خاموش کند. با افزایش نفوذ انرژی خورشیدی، کاهش خروجی این سلول‌ها در زمان‌های تابش خورشیدی بالا و تقاضای برق به‌میزان متوسط تا کم افزایش پیدا می‌کند.

کاهش مداوم و قیمت‌های پایین انرژی‌های تجدیدپذیر بازارهای جدیدی از جمله شارژ باتری‌های شهری، ذخیره‌سازی هیدرولیک پمپ‌شده و ذخیره‌سازی حرارتی در کارخانه‌ها را ترویج و نیروگاه‌های زغال‌سنگ را تشویق به تعطیلی می‌کند. برای سیستم‌های خانگی نیز استفاده از برق خورشیدی پشت‌بام‌ها برای شارژ خودروهای الکتریکی، باتری‌های خانگی و سیستم‌های ذخیره‌سازی آب گرم مورد استفاده قرار دارد.

تنوع کوتاه‌مدت دسترسی به منابع خورشیدی می‌تواند منجر به «رمپ‌های شیب‌دار» در تولید برق فتوولتائیک‌های خورشیدی شود. نرخ رمپ (RR) را می‌توان به عنوان تفاوت در تولید توان از یک زمان به زمان دیگر تعریف کرد. سایه‌های ابرهای عبوری موجب تغییرات در تابش خورشیدی می‌شود که می‌تواند منجر به RR قابل‌توجهی در تولید برق از سیستم‌های فتوولتائیک (PV) شود.

این رمپ‌ها در طلوع و غروب خورشید قابل پیش‌بینی هستند و به مدیریت شبکه کمک زیادی می‌کند، علاوه‌بر این پیش‌بینی انرژی خورشیدی با کیفیت بالایی در دسترس قرار گیرد. نرخ «رمپ» اندازه‌گیری می‌کند که یک نیروگاه با چه سرعتی می‌تواند خروجی خود را تغییر دهد و به‌طور کلی به‌عنوان توانایی یک واحد بین حداقل و حداکثر سطح آن محاسبه می‌شود.

در سطح محلی، هوای ابری می‌تواند در عرض چند دقیقه، هزاران سیستم خورشیدی پشت‌بام را با مشکلات تأمین برق روبه‌رو کند، با این حال راه‌حل‌های زیادی وجود دارد که به‌تدریج در کشورهای پیشرو در حال اجرا شدن است و شامل بارهای قابل وقفه کنترل‌شده از قبیل تهویه مطبوع و شارژ باتری‌های خانگی، باتری‌های ذخیره‌سازی و سیستم ذخیره آب گرم می‌شود. کاهش موقت تابش خورشید روی پشت‌بام‌ها نیز می‌تواند برای کاهش نرخ رمپ با بهره‌گیری از پیش‌بینی خورشیدی با وضوح بالا در شهرها مورد استفاده قرار گیرد. اتصالات انتقال قوی‌تر در داخل و بین شهرها نیز مشکلات ایجاد شده را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

افزایش نفوذ فتوولتائیک‌های خورشیدی سقفی در مقیاس بزرگ همچنین منجر به افزایش رویدادهای کاهش یادشده هنگام رمپینگ خورشیدی می‌شود. اگرچه توزیع نیروگاه‌های خورشیدی در مناطق بزرگ به‌طور بالقوه می‌تواند تغییرپذیری توان خروجی را به دلیل یک اثر هموارسازی فضایی کاهش دهد، این نیروگاه‌ها به‌طور طبیعی تمایل دارند در مناطقی با بهترین منابع خورشیدی در دسترس متمرکز شوند که با کاهش هزینه‌ها این امر امکان‌پذیر خواهد شد و نیروگاه‌های خورشیدی سقفی تولید برق به‌طور فزاینده‌ای گسترش خواهند داشت. این کار به‌طور قطع مشکلات قطعی برق را به حداقل می‌رساند.

ارزان شدن صفحات خورشیدی گسترش فراوان آن‌ها را امکان‌پذیر کرده است. این ظرفیت اضافی، انعطاف‌پذیری، عملکرد ثابت و قابلیت اطمینان را در شرایطی ارائه می‌دهد که جهان هر روز به برق بیشتری نیاز دارد.

تولید بیش‌ازحد برق در نیروگاه‌های خورشیدی همچنین برق ثابت و قابل‌اعتمادتری را فراهم می‌کند، حتی اگر به‌طور مداوم از تمام ظرفیت استفاده نشود. این ظرفیت اضافی فتوولتائیک به‌عنوان یک شکل مجازی ذخیره‌سازی عمل می‌کند که منجر به تولید قابل پیش‌بینی و قابل کنترل‌تر برق می‌شود و به سیستم‌های ذخیره‌سازی اجازه می‌دهد تا به روشی بهینه استفاده شوند. علاوه‌بر این، ذخیره‌سازی ضمنی انعطاف‌پذیری عملیاتی بیشتری را فراهم می‌کند و به اپراتورهای سیستم اجازه می‌دهد تا خروجی خورشیدی را در زمان واقعی برای برآورده کردن نیازهای شبکه تنظیم کنند و در نتیجه پایداری و قابلیت اطمینان سیستم برق را بهبود بخشند.

کاهش یادشده نیز همراه با مفهوم ذخیره‌سازی ضمنی نشان‌دهنده یک تغییر پارادایم در ادغام انرژی خورشیدی در مقیاس بزرگ است. همان‌طور که جهان به سمت یک ترکیب انرژی حرکت می‌کند که به‌طور فزاینده‌ای تحت تسلط انرژی فتوولتائیک خورشیدی و انرژی باد قرار دارد، این استراتژی‌ها به ابزارهای ضروری برای اطمینان از پایداری، قابلیت اطمینان و مقرون‌به‌صرفه بودن سیستم‌های الکتریکی جهان تبدیل می‌شوند. اجرای موفقیت‌آمیز این رویکردها مستلزم ترکیبی از نوآوری‌های فناوری، سازگاری‌های نظارتی و مدل‌های تجاری جدید است. با کاهش مداوم هزینه‌های انرژی خورشیدی و سهم فزاینده آن در ترکیب انرژی، کاهش و ذخیره‌سازی ضمنی ضروری است.

حل مشکل خودروهای برقی با تولید باتری جدید

از بنزین گرفته تا هیدروژن و باتری در خودروها، همیشه خطر آتش‌سوزی وجود دارد، چراکه چگالی انرژی بالا با افزایش خطر انفجار روبه‌رو است. این امر برای بسیاری از باتری‌های دارای الکترولیت پلیمری جامد، یعنی باتری‌های حالت جامد، صدق می‌کند، بااین‌حال محققان درصدد توسعه محصولی جدید به‌منظور تغییر این واقعیت بدون به خطر انداختن مزایای این باتری‌ها برآمده‌اند. باتری‌های حالت جامد که در بهترین حالت می‌توانند سه تا چهار برابر باتری‌های استاندارد خودروهای الکتریکی انرژی ذخیره کنند، در دنیای امروز بسیار مورد توجه قرار دارند. از خودروهای برقی فشرده و اقتصادی گرفته تا تراکتورهای قدرتمند، این باتری‌ها کاربردهای بالقوه امیدوارکننده و در عین حال مشکلات ساختاری بسیاری دارند. ساختارهای ظریف یون‌های لیتیوم همچون شاخه‌های کوچک کریستال عمل می‌کنند و در بدترین حالت موجب ایجاد اتصال کوتاه در باتری می‌شوند که می‌تواند منجر به آتش‌سوزی و انفجار شود.

محققان مؤسسه علم و فناوری دایگو گیونگبوک (DGIST) در کره جنوبی برای جلوگیری از چنین رویدادی، یک باتری حالت جامد سه لایه ساخته‌اند که هر لایه عملکرد بسیار خاصی دارد. این لایه‌ها از «دکابرومودی فنیل اتر بازدارنده شعله آزمایش شده»، «زئولیت به‌عنوان مبدل‌های یونی عالی» و نمک لیتیوم بسیار غلیظ برای حرکت سریع حامل‌های بار تشکیل شده‌اند. نتایج آزمایش‌های این باتری چشمگیر بوده و بر اساس جدیدترین بررسی‌ها، ظرفیت پس از هزار چرخه شارژ همچنان ۸۷.۹ درصد از مقدار اولیه و بازده بدون تغییر است.

علاوه‌بر این، سلول‌های این باتری تاکنون هیچ چگالی انرژی را بسته به ولتاژ سلول که بیش از ۷۰۰ وات ساعت بر کیلوگرم است، از دست نداده است. این ولتاژ هنوز بسیار کمتر از منابع انرژی معمول اما برای استفاده بسیار مؤثر در حرکت الکتریکی کافی است. این واقعیت که باتری جدید برخلاف بنزین یا هیدروژن فوری مشتعل نمی‌شود یکی از مزایایی است که به‌احتمال زیاد موجب پذیرش آن در صنعت خودروهای برقی در سطح جهان خواهد شد.

رونمایی بحرین از پروژه‌های جدید برای جزیره ریف

بحرین از سه پروژه مجزا و در عین حال به‌هم‌پیوسته رونمایی کرده است که حساسیت به چالش‌های محیطی و بافت محلی را نشان می‌دهند و رویکرد زمینه‌ای خود را به معماری شهری نمایان می‌کنند. در ادامه با استراتژی‌های طراحی معماری به‌کار رفته در این طرح‌ها شامل ساختارهای «هرم وارونه»، «مینیاتوری مرداب صخره‌ای» و «جاده سفید» آشنا می‌شویم که در مناطق ساحلی جزیره ریف بحرین واقع شده‌اند.

هرم وارونه: تفسیری معاصر از میراث بحرین

پروژه هرم وارونه با الهام از جغرافیا و تاریخ بحرین، یک کشتی بزرگ و توخالی را پیشنهاد می‌کند که بین بندر و ساحل قرار دارد و شبیه به یک هرم وارونه و یادآور اهرام مصر است، اما به‌نوعی بافت معاصر در آن بازتعریف شده است. طرح این هرم وارونه در آب منعکس می‌شود و نوعی دوگانگی بصری مرتبط با تصاویری از صحرا و واحه را ایجاد می‌کند، مفهومی که بیشتر با ایجاد فضای سبز، استخرهای شنا و فواره‌های باغی پشتیبانی می‌شود. این طرح شامل محوطه‌سازی گسترده و یک باغ گسترده در طبقه همکف به‌منظور کاهش شرایط آب‌وهوایی خشن است. ساختار هرمی آن نیز سایه‌ای طبیعی و امکان کنترل بیشتر شرایط آب‌وهوایی را فراهم می‌کند.

آپارتمان‌های طرح هرم وارونه بحرین با هدف ارائه رفاه و حریم خصوصی، انواع مختلفی دارد و دارای سطوح برجسته و باغ‌های خصوصی است که در کنار تراکم بالا، حفظ حریم خصوصی ساکنان را تضمین می‌کند. در این طرح تاکید زیادی بر عناصر متضاد، از جمله منظره‌های چشمگیر، مواد، بافت‌ها و اثر متقابل نور و سایه شده است که دوگانگی صحرا-واحه را بیشتر تقویت می‌کند و نشانه‌هایی از هویت جزیره‌ای دارد.

ویلاهای مینیاتوری مرداب صخره‌ای: متعادل کننده آب‌وهوا و طراحی

پروژه مرداب صخره‌ای در جزیره ریف بحرین، از موقعیت منحصربه‌فرد تالاب ساحلی محل برای ایجاد یک ریزاقلیم استفاده می‌کند. این طرح سه عنصر کلیدی آب، نور و سایه را در اولویت قرار می‌دهد و شامل ۱۳ ویلا است که به‌صورت استراتژیک اطراف تالاب پراکنده شده‌اند و هر یک چشم‌اندازی از ساحل ارائه می‌دهد. یکی از ویژگی‌های مشخص این ویلاها، جهت‌گیری دوگانه هرکدام است که شامل ورودی رو به خیابان و عقب رو به مرداب با استخری بی‌نهایت می‌شود که برای به حداکثر رساندن تجربه غوطه‌ور شدن در آب طراحی شده است.

طراحی جمع‌وجور این ویلاها ارائه مناظری بدون مانع تالاب و در عین حال راحتی فردی را تضمین می‌کند. استفاده گسترده از پنجره‌ها و سایبان‌های خورشیدی، نور و دما را در این ویلاها تنظیم می‌کند. خطوط سقفی متنوع نیز به ترکیب کلی آن‌ها پویایی می‌بخشد. هدف این پروژه ایجاد یک محیط حسی منحصربه‌فرد با استفاده از استراتژی‌های معماری برای کاهش اثر شرایط آب‌وهوای خشن و پرورش اقلیم کوچکی است که تجربه ساکنان را از محیط بهبود بخشد. ادغام سایبانی از درختان نخل در اطراف ویلاها به این ریزاقلیم و زیبایی‌شناسی کلی منطقه کمک می‌کند.

ویلاهای جاده سفید: مجسمه‌سازی نور و سایه در معماری

پروژه جاده سفید واقع در جزیره ریف بحرین، مجموعه‌ای از هشت ویلا را ایجاد می‌کند که با چشم‌انداز جزیره ادغام می‌شود. این طرح سبک‌های باغی متنوعی را با الهام از ویژگی‌های فرهنگی و جغرافیایی بحرین با یکدیگر ترکیب می‌کند. باغ سرسبز مرکزی در این پروژه که اطراف یک آب‌نما قرار گرفته است، یک ریزاقلیم خنک را ایجاد می‌کند که به سمت ساحل گسترش پیدا کرده است. محوطه‌سازی این طرح در نزدیکی اقیانوس تغییر می‌کند تا منعکس‌کننده محیط ساحلی جزیره باشد. محوطه این بخش با پوشش گیاهی مقاوم به نمک و عناصر مجسمه‌ای تداعی‌کننده صخره‌های مرجان تزئین شده است.

هر ویلا دارای دیوارهای بلند و فضای داخلی رو به دریا است. این فضاهای داخلی دارای سوراخ‌های سقفی با طراحی دقیق هستند که از فن‌های دستی الهام گرفته شده است که نور خورشید و جریان هوا را تنظیم می‌کند. این سوراخ‌ها باغ‌های داخلی ایجاد می‌کنند که گرمای شدید بحرین را کاهش و تهویه هوا را افزایش می‌دهند. پروژه جاده سفید بحرین از استراتژی‌های معماری استفاده می‌کند که پاسخی مستقیم به چالش‌های آب‌وهوایی است.

حذف سنگفرش‌ها؛ راهکار هلند برای سبزسازی خیابان‌ها

یکی از چالش‌های آب‌هوایی روبه‌رشد هلند، فشار وارده بر سیستم‌های زهکشی کشور است. این کشور یک مسابقه طولانی‌مدت یک‌ماهه برای مقابله با این چالش دارد که از سال ۲۰۲۱ به‌صورت سالانه برگزار می‌شود و ساکنان در آن با ارائه راهکارهایی برای حذف هر چه بیشتر تخته‌سنگ و سنگ‌فرش از باغ‌های خود به رقابت می‌پردازند. هدف از این رقابت‌ها جایگزینی بخش‌هایی از بتن خاکستری با درختان، چمن‌ها و زمین‌های سبز است و در طول آن ساکنان هلند تشویق می‌شوند تا سنگ‌فرش‌های باغ‌هایشان را با گیاهان و سبزه‌ها جایگزین و با ارسال عکس از تغییرات انجام‌گرفته، در رقابت یادشده شرکت کنند.

این مسابقه شاد به‌عنوان راهکاری خلاقانه برای ایجاد یک تغییر مثبت در بحبوحه بحران آب‌وهوایی جاری، علاقه تمام مردم این کشور را به خود جلب کرده است.

راهکار برگزیده مسابقه ملی آب‌وهوایی هلند در آخرین دوره برگزاری، تازیانه زدن کاشی‌ها (tegelwippen یا Tile whipping) بود که توسط یک آژانس خلاقیت هلندی به‌منظور تشویق به سبز شدن و بازگرداندن فضاهای شهری طراحی شده است و یک مفهوم ساده و در عین حال مؤثر است که به‌واسطه آن ساکنان و شهرداری‌ها کاشی‌ها، بتن، آسفالت‌ها و سنگ‌ریزه‌ها را از باغ‌ها، خیابان‌ها و سایر مناطق سنگ‌فرش‌شده اطراف خود حذف و آن‌ها را با فضاهای سبز همچون درختان، چمن، تخت‌های گل و باغ‌های سبزی جایگزین می‌کنند.

این تغییرات به جذب آب باران، کاهش گرما و بهبود محیط زیست برای مردم و حیات‌وحش کمک می‌کند و به‌دنبال آن هلند نسبت به تغییرات آب‌وهوایی مقاوم‌تر، برای زندگی حشرات و حیوانات مناسبت‌تر و در روزهای گرم خنک‌تر و زیباتر می‌شود. این عمل به مقابله با یکی از چالش‌های روبه‌رشد هلند کمک می‌کند که به‌دلیل بحران آب‌وهوایی شدید رخ داده است، چراکه بارندگی‌های نامنظم و شدید، سیستم‌های زهکشی و فاضلاب این کشور را تحت فشار قرار می‌دهد و سطوح بتنی کمتر با زهکشی بهتر همراه است.

مسابقه ملی آب‌وهوایی هلند در سال ۲۰۲۴ بین بیست‌ویکم مارس تا سی‌ویکم اکتبر برگزار شد و نزدیک به ۲۰۰ شهرداری را در مقابل یکدیگر قرار داد. به‌دنبال اجرای راهکار برنده آن نیز ۵.۵ میلیون سنگ‌فرش در این کشور با فضای سبز جایگزین شد و یک رکورد جدید را به ثبت رساند. سنگ‌فرش‌های برداشته‌شده به‌صورت رایگان توسط مقامات محلی و با استفاده از «تاکسی‌های موسوم به کاشی» از محل منتقل شدند که گیاهان را نیز به داوطلبان برای کاشت تحویل می‌دادند. البته پیاده‌سازی این راهکار یک قانون مهم داشت که شامل خودداری از آسیب زدن و حذف سنگ‌فرش‌ها از فضاهای عمومی کشور می‌شد.

ساکنان هلند که در خانه‌های باغ یا باغچه ندارند نیز می‌توانستند از مقامات محلی برای دریافت مجوز ساخت «باغ‌نما» یعنی نواری از فضای سبز بین سنگ‌فرش و دیوار املاک خود تقاضا کنند. برندگان این مسابقه دو تن از شهروندان این کشور بودند که بیشترین کاشی را حذف کردند و موفق به دریافت «بیل طلایی» شدند. شهرداری ونلو نیز برنده «کاشی طلایی» برای حذف بیشترین کاشی حذف‌شده (۴۱۴ هزار و ۳۹۵ کاشی) شد. شرکت‌کنندگان در این طرح نیز برای تلاش‌های ستودنی خود در مسیر بهبود محیط زیست کشور عنوان «تازیانه‌زن‌های ماه» را دریافت کردند.

راهکار نیویورک برای کاهش ترافیک شهری

‌نیویورک نخستین طرح قیمت‌گذاری ازدحام ترافیک را در ایالات متحده آمریکا اجرایی کرده است که مطابق با آن برای ورود به یک منطقه تعیین‌شده در جنوب پارک مرکزی شهر شامل مناطقی همچون میدان تایمز و وال‌استریت، روزانه ۹ دلار از رانندگان دریافت می‌شود. این برنامه ابتدا در سال ۲۰۱۹ پیشنهاد شد و بارها به تعویق افتاد، پیش از اجرای نهایی نیز با چالش‌های قانونی و کاهش عوارض لحظه آخری فرماندار شهر مواجه شد.

هدف از این ابتکار که به رتبه‌بندی نیویورک به‌عنوان پرتراکم‌ترین منطقه شهری جهان برای دو سال متوالی پرداخته، کاهش تراکم ترافیک مزمن، بهبود کیفیت هوا و ایجاد درآمد برای بهبود حمل‌ونقل عمومی است. سیستم جدید از زیرساخت‌های عوارض موجود استفاده می‌کند، بر ۱۴۰۰ دوربین در ۴۰۰ خط متکی است و شامل نرخ‌های کاهش‌یافته در خارج از ساعات اوج مصرف و تخفیف برای رانندگانی می‌شود که از قبل عوارض پل و تونل را پرداخت می‌کنند.

طرح قیمت‌گذاری ترافیک نیویورک که از یکشنبه، پنجم ژانویه ۲۰۲۵، اجرایی شد، در حالی که برای بهبود جریان ترافیک و تأمین بودجه حمل‌ونقل عمومی در نظر گرفته شده است، با مخالفت‌های قابل‌توجه و واکنش‌های متنوعی از خشم مسافران گرفته تا حمایت ساکنان روبه‌رو شد که تأثیرات و نظرات متفاوت در مورد کارآمدی و عادلانه بودن آن را نشان می‌دهد، حال آنکه شهرهایی همچون لندن و پاریس شاهد نتایج مثبتی از ابتکارات مشابه بوده‌اند.

قانون‌گذاران نیوجرسی و حومه نیویورک نیز از این طرح به‌عنوان مالیات ناعادلانه بر مسافران انتقاد کردند. واکنش شدید رانندگان و مشاغل منطقه بر پتانسیل تأثیرات منفی طرح تأکید دارد و شفافیت در مورد تأثیرات این برنامه بر جریان ترافیک، کیفیت هوا و استفاده از حمل‌ونقل عمومی برای ارزیابی موفقیت یا شکست بلندمدت آن بسیار مهم است.

در خبرهای مشابه دیگری، نیویورک از برنامه‌هایی برای تبدیل خیابان پنجم خود به بلوار پیاده‌محور، گسترش دادن پیاده‌روها، کاهش خطوط ترافیکی برای بهبود آسایش عابران پیاده و حمایت از توسعه اقتصادی مکان‌های تجاری و خرده‌فروشی در کنار خیابان‌های شهر خبر داده است.