به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، در ۲۴ دسامبر، کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا از جو خورشید عبور کرد و به نزدیک‌ترین فاصله‌ای که تاکنون یک فضاپیمای ساخت بشر به خورشید رسیده است، دست پیدا کرد. این کاوشگر با موفقیت از این گذر دشوار جان سالم به در برد و در ۱ ژانویه به زمین گزارش داد که ابزارهای علمی آن در طول این سفر داده‌هایی را با موفقیت جمع‌آوری کرده‌است.
این اطلاعات در هفته‌های آینده به زمین خواهد رسید و آغاز روشنی را برای سال ۲۰۲۵ برای فیزیک‌دانان خورشیدی رقم خواهد خورد، آن‌ها از زمان پرتاب این مأموریت شش سال پیش، منتظر این داده‌ها بوده‌اند، دانشمندان امیدوارند با استفاده از این داده‌ها، اطلاعات بیشتری درباره منشأ بادهای خورشیدی (جریان ذرات پرانرژی که از خورشید به بیرون می‌آیند) و همچنین نحوه گرم شدن جو بیرونی خورشید یا تاج خورشیدی به میلیون‌ها درجه (حتی داغ‌تر از سطح خورشید) به دست آورند.
«نور راوف»، اخترفیزیک‌دان آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در مریلند و دانشمند پروژه این مأموریت، می‌گوید: کاوشگر پارکر در حال باز کردن چشمان ما به واقعیت‌های جدیدی درباره ستاره‌مان است.
تحمل گرمای شدید
از زمان پرتاب، این فضاپیما به دور خورشید چرخیده و به تدریج به آن نزدیک‌تر شده است. در سال ۲۰۱۸، بخشی از بادهای خورشیدی را که از یک حفره کوچک در تاج خورشیدی جریان داشت، اندازه‌گیری کرد. سه سال بعد، برای اولین بار وارد تاج خورشیدی شد.
عبور ۲۴ دسامبر، بیست و دومین گذر این کاوشگر از کنار خورشید و نزدیک‌ترین گذر آن بود. این کاوشگر در فاصله حدود ۶.۱ میلیون کیلومتری از سطح خورشید پرواز کرد و احتمالاً دمایی حدود ۹۸۰ درجه سانتی‌گراد را تجربه کرد.
با این حال، این کاوشگر برای تحمل شرایط حتی داغ‌تر طراحی شده است. «الیزابت کانگدون» مهندس آزمایشگاه فیزیک کاربردی که بر توسعه سپر حرارتی کاوشگر نظارت داشته است، می‌گوید: ما می‌دانستیم که این یک محیط بسیار خشن است. بنابراین سیستم را بیش از حد لازم طراحی کردیم.
محققان مشاهده کرده‌اند که پوشش سفید محافظ روی سپر حرارتی، که از کامپوزیت کربن و فوم کربن ساخته شده است، پس از هر بار عبور از کنار خورشید و قرار گرفتن در معرض تشعشعات خورشیدی، سفیدتر می‌شود، این بدان معناست که این پوشش در بازتاب دادن گرمای خورشید حتی بهتر عمل می‌کند.
اهمیت داده‌های نزدیک به خورشید
راوفی می‌گوید اگرچه دانشمندان می‌توانند بادهای خورشیدی و تاج خورشیدی را از راه دور و با استفاده از فضاپیماهای دورتر و تلسکوپ‌های خورشیدی روی زمین مطالعه کنند، اما کاوشگر پارکر تنها ابزاری است که می‌تواند مشاهدات را در جایی که این پدیده‌های خورشیدی متولد می‌شوند، انجام دهد. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، دانشمندان وجود یک منطقه نسبتاً عاری از گرد و غبار در اطراف خورشید را با استفاده از داده‌های این کاوشگر تأیید کردند. این منطقه مدت‌ها پیش‌بینی شده بود، اما تاکنون مشاهده نشده بود، زیرا هیچ فضاپیمایی به این منطقه سفر نکرده بود.
نظر شما