به گزارش خبرگزاری ایمنا، اول رجب ولادت پنجمین ستاره روشن آسمان ولایت امام محمدباقر (ع) است که اولین امام شیعه بوده که از نسل هر دو نوه پیامبر اکرم (ع) حضرت حسن و حضرت حسین است؛ دوران امام محمد باقر (ع) دوران شروع تدریس نظام‌مندِ فقه و عقاید شیعه امامیه است؛ این دوران توسط فرزندش، صادق در اوج خود قرار گرفت، امام محمد باقر شاگردان زیادی داشته و با اینکه در مدینه سکونت داشتند، بیشترین شاگردانشان کوفی بودند؛ بعد از کوفه از بصره و شام و مکه می‌توان نام برد؛ تفسیرُ الْباقر، «اَلْمناسِک»، اُم‌ُّالْکتاب و «رسالهٔ جُعفی» بخشی از سخنان باقر است که توسط شاگردان آن حضرت گردآوری شده‌است.\
امام باقر (ع) در سال ۹۵ قمری پس از شهادت پدرشان به امامت رسیدند و تا زمان شهادت به مدت ۱۸ سال امامت را بر عهده داشتند؛ احادیث برجا مانده از پیامبر (ص) که در آن‌ها به امامت وی پس از امام زین العابدین اشاره شده، از دلایل امامت ایشان به شمار می‌آید؛ از همین جهت ضمن تبریک میلاد با سعادت عبدالصالح، صابر، شاکر، حضرت امام محمدباقر (ع) با حجت‌الاسلام علی آقا بابا، سخنران مذهبی و مدرس حوزه و دانشگاه به گفت‌وگو نشستیم:
ایمنا: جنبش علمی که امام باقر (ع) آن را آغاز کردند چه بود؟
حجت‌الاسلام آقابابا: امام باقر پایه‌گذار نهضت بزرگ علمی بودند، این بزرگوار در شرایط نامساعد به نشر و اشاعه حقایق و معارف الهی پرداختند و مشکلات علمی را تشریح کردند و مقدمات تأسیس یک دانشگاه بزرگ اسلامی را فراهم کردند، مقدماتی که در دوران امامت ایشان پایه‌ریزی شد و در دوران امامت امام صادق (ع) فرزند بزرگوار ایشان به اوج خود رسید، امام باقر (ع) در علم، زهد، کیاست و فضیلت سرآمد همه بزرگان بنی‌هاشم بود و مقام علمی و اخلاقی ایشان مورد تحسین دوست و دشمن بود، حضرت شاگردان بسیار زیادی را تربیت کردند مانند جابر بن یزید جعفی، ابن مبارک، ابوحنیفه، مالک، شافعی و خیلی از کسانی که پس از آن به عنوان عالم به شمار می‌آمدند از شاگردان امام باقر بودند به همین جهت هم حضرت محمد بن علی (ع) به شکافنده علوم و شکافنده درهای دانش معروف‌اند.
ایمنا: سیره تبلیغی ماندگار حضرت باقر (ع) چه بود؟
حجت‌الاسلام آقابابا: ازجمله سیره تبلیغی ماندگار امام باقر (ع) این بود که مکتب تشیع پایه‌گذار تدوین و تثبیت احادیث شد، خوشبختانه محبان اهل بیت و اشعیا از همان زمان پیامبر اکرم (ص) تلاش‌های بسیاری را در این زمینه به عمل آوردند و به تبعیت از حضرت علی (ع) در نقل و ضبط و تدوین حدیث پیشگام شدند و آثار گرانبها و میراث ارزشمندی در این باره از خود برجای گذاشتند، این سنت باقی ماند تا به زمان امام باقر (ع) رسید و امام بسیار زیاد تلاش کردند و احادیث رسول الله (ص) و سایر امامان معصوم پیش از خود را نشر دادند و شیعیان را برای رهپویی این مسیر نورانی آموزش دادند.
ایمنا: طبق شواهد موجود، حضرت در کربلا حضور داشته‌اند، حضرت از کربلا چه چیزهایی روایت می‌کنند؟
حجت‌الاسلام آقابابا: بله، امام محمد باقر (ع) در کربلا حضور داشته‌اند و سن مبارکشان در آن زمان ۴ سال بوده است، ایشان یکی از راویان اصلی کربلا هستند از آنجا که فرزند مطهر امام علی بن الحسین (ع) و بانو فاطمه بنت الحسن (س) بودند در اثر عنایات خاص خداوند متعال تمامی حوادث کربلا در خاطر ایشان مانده بود و ایشان در کتب مختلف روایی مستندترین راوی برای کربلا و عاشورا بوده‌اند و پیرامون آنچه پیش از کربلا رخ داد، واقعه عاشورا و مصائب پس از این اتفاق عظیم روایات دقیقی از ایشان نقل شده است که ما می‌توانیم به آن روایات استناد و اعتماد کنیم؛ در روایت زیبایی از آن حضرت نقل شده است: «هرکسی که خداوند را آنگونه که سزاوار اوست بندگی کند، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا می‌کند.» لذا از این عبارت بر می‌آید که اگر ما خداوند عالم را درست بندگی کنیم، او نیز نسبت به بندگان خود و به حاجات ایشان توجه دارد.
ایمنا: ممکن است ما را با گوشه‌ای از معجزات و کمالات وسیع حضرت آشنا کنید؟
حجت‌الاسلام آقابابا: کرامات و معجزات بسیار زیادی از امام باقر (ع) هست که یک قطره از آن دریای عظیم سراسر خیر از این قرار است: عبدالله بن عطای مکی می‌گوید من بسیار مایل بودم که امام باقر (ع) را ببینم، به همین منظور از مکه به سوی مدینه رهسپار شدم تنها برای دیدار آن حضرت، اما در میانه راه گرفتار باد شدید و هوای سردی شدم، همین که به درب منزل امام رسیدم نیمه شب بود، به خود گفتم در نمی‌زنم و تا صبح همینجا می‌مانم تا برای حضرت و اهل منزل ایشان مزاحمتی حادث نشود، در همین فکر بودم که دیدم حضرت به یکی از اهل منزل فرموده بودند در را روی من باز کنند چرا که ابن عطا امشب دچار سرما و ناراحتی شده، وقتی در را باز کردند و من خدمت امام رسیدم، حضرت آنچه را بر من گذشته بود می‌دانست.
یکی دیگر از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین اتفاقات در طول عمر با برکت ایشان سفرشان به شام بوده است، هشام بن عبدالملک که یکی از خلفای معاصر امام باقر بود همیشه از موقعیت و جایگاه حضرت در میان مردم بیمناک بود، چرا که می‌دانست مردم ایشان را ولی الهی می‌دانند؛ به همین جهت هم همواره تلاش می‌کرد تا سخنان حضرت نشر نیابد و افزایش روزافزون پیروان اهل بیت متوقف شود از همین رو در یکی از سال‌ها که امام باقر (ع) به همراه فرزند بزرگوارشان امام صادق (ع) به حج مشرف شده بودند در این ایام در یکی از مجامع مسلمانان سخنرانی در باب فضیلت اهل بیت کرده بودند، خبر این محفل به گوش هشام رسید، او که پیوسته وجود امام باقر (ع) را خطری برای حکومتش تلقی می‌کرد، در اثنای مراسم حج متعرض امام و فرزند امام نشد اما وقتی به پایتخت حکومتش دمشق بازگشت به سربازان خود دستور داد حضرت را به درگاهش بیاورند و پس از آن به خیال خام خود برای کاستن شأن امام سه روز اجازه ملاقات نداد و در این سه روز به این فکر می‌کرد که چگونه با حضرت مواجه شود و از جایگاه و محبوبیت او نزد مردم بکاهد در حالی که مردم پیوسته اهل بیت را دوست می‌داشته‌اند، در ادامه روایت از امام صادق (ع) نقل است: غضب آلود پدرم به آسمان، شدت خشم او را دریافت و گفت: ای محمد! نزدیک‌تر بیا…پدرم به طرف تخت او رفت، من هم همراه پدرم بودم.
هشام از جای برخاست و با پدرم معانقه کرد و او را در سمت راست خود جا داد.سپس با من معانقه کرد و من هم سمت راست پدرم نشستم؛ هشام با تمام توجه مشغول گفتگو با پدرم شد و گفت: ای محمد! قریش همواره بر عرب و عجم پیشوایی خواهد داشت، تا زمانی که چون تویی در میان قریش باشد، به راستی چه نیک تیر می‌اندازی! چه مدت تمرین کرده‌ای تا چنین مهارتی به دست آورده‌ای؟ پدرم گفت: می‌دانی که مردم مدینه در کار تیر اندازی دستی دارند، من هم در دوره جوانی گاهی تیر اندازی داشته ام، اما مدتهاست که ترک کرده‌ام و از آن پس، این نخستین بار بود که در حضور تو تیر انداختم، هشام گفت: هرگز مانند کار تو را از کسی ندیده بودم و گمان نمی‌کنم روی زمین کسی بتواند این گونه تیر اندازی کند. آیا جعفر هم می‌تواند همین گونه هدف بگیرد؟
امام باقر (ع) فرمود: ما کمال‌ها و حقایق دین را به ارث می‌بریم، همان دین کاملی که خداوند درباره آن فرموده است: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا»
از این نمونه‌ها مکرر در کرامت امام باقر (ع) روایت شده است اما مهم‌تر از آن این است که ما اهل بیت عترت و طهارت را به نیکی بشناسیم و در مسیر آن نورهای پاک الهی گام برداریم و پیرو حقیقی ایشان باشیم.
نظر شما