به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، کریسمس به یک فستیوال غالب در تقویم فرهنگی امروز غرب تبدیل شده است. بعضی جشنواره‌های مخصوص این مناسبت دارای شخصیت‌های اسطوره‌ای و افسانه‌ای همچون جادوگران و شیاطین است و بعضی دیگر حالتی آنیمیستی (زنده‌انگاری) دارند و از ارواح طبیعت استفاده می‌کنند.
بسیاری از این فستیوال‌ها با جذب آداب و رسوم فرهنگی مسیحی زنده ماندند و در دنیای امروز با ادغام سنت‌های فولکلور و مذهبی ارائه می‌شوند و اساس جشنواره‌های پر جنب‌وجوشی را تشکیل می‌دهند که در ادامه با چهار مورد از جذاب‌ترین آن‌ها آشنا می‌شویم.
فستا دلا بفانا، ایتالیا
تصویر جادوگری که در طول شب سوار بر جارو می‌شود هرچند با مسیحیت سازگاری ندارد، بااین‌حال در ایتالیایی که بیشتر جمعیت آن کاتولیک هستند، فستیوالی ویژه در شب پنجم ژانویه یا شب مسیح است که هدایایی در آن اهدا می‌شود و شباهت زیادی به بابانوئل در کریسمس دارد. او در طول شب پرواز می‌کند تا هدایایی را به بچه‌ها تحویل دهد و حتی به سبک بابانوئل از طریق دودکش وارد خانه‌های آن‌ها می‌شود، به همین دلیل است که پوشیده از دوده به تصویر کشیده می‌شود. این شخصیت همچنین یک نقش اخلاقی را ایفا می‌کند و به کودکانی که رفتار خوبی داشته‌اند با هدایایی از اسباب‌بازی‌ها و آب‌نبات‌های کارامل پاداش می‌دهد یا با گذاشتن تکه‌های زغال برای آن‌ها به‌دلیل رفتارهای بد، تنبیه‌شان می‌کند. فستا دلا بفانا منشأ ماقبل مسیحی دارد، اما بسیار شبیه استرنوا Strenua، الهه رومی هدیه دادن در سال نو، است.
بفانا در فولکلور سراسر ایتالیا یافت می‌شود. خانه او به‌عنوان شهر اوربانیا Urbania در منطقه مارکه Marche در نظر گرفته می‌شود، جایی که در ژانویه هر سال فستا دلا بفانا با حضور بیش از ۳۰ هزار نفر در آن برگزار می‌شود که به این شهر می‌آیند تا بفانینی (بیسکویت‌هایی به شکل جادوگر) بخورند، طولانی‌ترین جوراب ساق بلند جهان (به طول ۵۰ متر) را ببینند و در بازارهای محلی که سرامیک‌های محلی مایولیکا می‌فروشند، به خرید بپردازند و جادوگرانی را تماشا کنند که در خیابان پای‌کوبی و از طریق زیپ‌لاین بین برج‌های کلیسای شهر روی جاروهایشان پرواز می‌کنند.
کرامپوس Krampus، آلپ اروپا
ششم دسامبر هر سال، روز جشن سنت نیکلاس، اسقف یونانی قرن سوم است که حامی کودکان بود و منشأ واقعی افسانه بابانوئل کریسمس است. در کوه‌های آلپ اروپای مرکزی به‌ویژه باواریا، اتریش و تیرول جنوبی، روز سنت نیکلاس همچون جشن عیسی مسیح ایتالیا، با اهدای هدایایی به بچه‌های خوش‌رفتار شناخته می‌شود، بااین‌حال شب قبل از آن شاهد یک ماجرای تاریک و ترسناک است، یعنی کرامپوس نایت. طبق داستان‌های فولکلور، کرامپوس یک شخصیت شیطانی نیمه‌انسان و نیمه‌بز است که با زبانی بزرگ در حال چرخش، خز تیره‌رنگ، شاخ و چشمان وحشی به تصویر کشیده شده و همچون بفانا و بابانوئل، کودکان بدرفتار را تنبیه می‌کند. کرامپوس به‌عنوان دستیار سنت‌نیکلاس معرفی می‌شود و این زوج عجیب و غریب اغلب در کارت‌های تبریک کنار یکدیگر قرار دارند.
منشأ دقیق کرامپوس در تاریخ مشخص نیست، بااین‌حال همچون بفانا، یک شخصیت فولکلور غیر مسیحی است که در سنت کریسمس ادغام شده است. مردم در شهرها و روستاهای سراسر مناطق آلپ ماسک‌ها و لباس‌های کرامپوس را به تن می‌کنند و زنگ‌ها را تکان می‌دهند تا ارواح بد را از خود دور کنند. کرامپوس در سراسر اتریش و تیرول جنوبی اتفاق می‌افتد، اما یکی از بزرگترین و قابل دسترس‌ترین آن‌ها در شهر قدیمی سالزبورگ برگزار می‌شود.
ماری لوید Mari Lwyd، ولز
ماری لوید یکی از برجسته‌ترین رسوم عامیانه بریتانیا و مشخصه دوره کریسمس و سال نو در ولز است. این سنت باستانی با به نمایش گذاشتن جمجمه اسبی برگزار می‌شود که با قلوه سنگ تزئین شده و کاسه‌های چشم آن با گلدان‌ها منبت کاری پر شده است. کل این مجموعه به یک تیرک و ملحفه وصل شده و به‌عنوان لباس بر تن یک مرد محلی پوشیده می‌شود که با گروهی از افراد به اطراف محله‌ها می‌رود، در خانه‌ها را می‌کوبد و از صاحبان خانه تقاضای غذا و نوشیدنی می‌کند. نمونه این روش در مراسم هالووین دیده می‌شود، با این تفاوت که در ماری لوید، گروه تقاضاکننده در حالی که آواز می‌خوانند از خانه‌ای به خانه دیگر می‌روند و در ازای ارائه هدایایی، نوشیدنی و غذا طلب می‌کنند.
ماری لوید را می‌توان در سراسر ولز جنوبی در طول کریسمس و سال نو مشاهده کرد، اما بزرگترین رویداد آن ژانویه هر سال در شهر چپستو در مرز انگلیس برگزار می‌شود که ده‌ها اسب اسکلتی عجیب در خیابان‌های آن دیده می‌شوند که هر یک توسط گروهی همراهی می‌شوند که در سراسر شهر نمایش‌هایی اجرا می‌کنند، سپس همه با هم به موزه شهر می‌روند و پس از راهی پل اولد وا می‌شوند که مرز بین انگلستان و ولز را مشخص می‌کند تا یک مراسم مرزی نمادین برگزار کنند که در نهایت به سمت ولز دعوت می‌شوند. در آخر همه در باغی خارج از قلعه جمع می‌شوند تا سیب بخورند. در این باغ سیب‌ها را روی ریشه‌های درخت می‌ریزند و تکه‌های نان تست را از شاخه‌ها آویزان می‌کنند. گفته می‌شود این اقدام برکاتی را برای یک محصول خوب برای سال آینده به ارمغان می‌آورد و یک سنت عامیانه بریتانیایی بسیار لذت‌بخش و البته تا حدودی عجیب و غریب است.
رقص خرس، رومانی
خرس‌ها در طول زمستان به خواب زمستانی می‌روند، با این حال گروهی از آن‌ها سی‌ام دسامبر در گوشه‌ای از رومانی گرد هم می‌آیند، غرش می‌کنند و چنگال‌هایشان را بهم می‌زنند. رومانی بزرگترین جمعیت خرس‌های قهوه‌ای اروپا را در خارج از روسیه دارد و حدود هشت هزار خرس قهوه‌ای در دامنه‌های جنگلی کوه‌های کارپات آن پرسه می‌زنند، بنابراین جای تعجب نیست که این موجود مخوف تبدیل به نمادی قدرتمند از قدرت معنوی در فرهنگ رومانیایی شده است. رقص خرس‌ها به این صورت است که مردم شهر لباس‌هایی از پوست خرس واقعی می‌پوشند که از نسلی به نسل بعد منتقل شده و وزن آن‌ها تا ۴۰ کیلوگرم می‌رسد. در این مراسم نوازندگان با لباس‌های محلی سنتی طبل و فلوت می‌زنند.
مراسم اصلی به این صورت است که خرس‌ها به‌طور نمادین می‌میرند و دوباره زنده می‌شوند که این اقدام نشان‌دهنده تجدید برای سال آینده است. اعتقاد بر این است که منشأ این آئین از گتو-داسی‌ها گرفته شده است؛ قبایل هندواروپایی که پیش از ورود رومیان در رومانی زندگی می‌کردند و خرس‌ها را حیواناتی مقدس با قدرت و زندگی جدید می‌دانستند، تا جایی که نوزادان تازه متولد شده خود را با چربی خرس مسح می‌کردند. رقص خرس در سراسر شمال شرقی رومانی برگزار می‌شود، اما مشهورترین جشنواره در شهر کامنشتی Comăneşti برگزار می‌شود.
نظر شما