به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، کاهش نرخ زادوولد در سال‌های اخیر به‌عنوان یک روند شایع در تمام اقتصادها ظهور کرده است و مطالعات نشان می‌دهد که نرخ باروری جهانی به‌طور قابل‌توجهی کاهش پیدا کرده و از ۴.۸ فرزند در سال ۱۹۵۰ به ۲.۲ در حال حاضر رسیده است.
تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که این مسئله در دهه‌های آینده چالش‌های قابل‌توجهی را در کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته ایجاد خواهد کرد و نرخ زادوولد جهانی تا سال ۲۰۵۰ به ۱.۸ فرزند کاهش خواهد یافت. نابرابری‌های جنسیتی در شهرها و محیط‌های کار به میزان قابل‌توجهی بر نرخ زادوولد تأثیر می‌گذارد، همچنین ناامنی اقتصادی و نبود ثبات در جامعه نیز به این تغییرات جمعیتی دامن می‌زند.
برابری جنسیتی و اشتغال
وجود نابرابری‌های جنسیتی و در نظر نگرفتن راهکارهای مناسب برای دوران بارداری کارمندان زن، منجر به شکل‌گیری تفاوت‌های اجتماعی عمیق می‌شود که حتی پیش از تولد کودک قابل مشاهده است. شهرهای هوشمند با چالشی بزرگ برای ایجاد شرایط عادلانه‌تر برای دوران مادری و پدری روبه‌رو هستند. برنامه‌ریزی شهری باید بر پایه تعهد به خانواده به‌عنوان هسته اصلی جامعه بنا شود و دسترسی برابر به خدمات بهداشتی را تضمین کند.
این مسئله در کشورهای با جمعیت بالا و نرخ زادوولد زیاد چالش‌های جدی ایجاد می‌کند و در مقابل، در نقاطی از جهان که نرخ زادوولد پایین و جمعیت در حال پیر شدن است، به راهکارهایی برای ادغام خانواده‌ها و اعضای جدید آن‌ها در ساختارهای اجتماعی شهر نیاز است.
مبارزه با مرگ‌ومیر کودکان
مرگ‌ومیر کودکان و مادران باردار از جمله مشکلاتی است که چالش‌های قابل‌توجهی را برای جمعیت‌های جهانی به‌همراه دارد. مقابله با نرخ بالای مرگ‌ومیر کودکان نیازمند رویکردی چندبعدی برای کشورها و مناطق مختلف است. بر اساس داده‌های سازمان بهداشت جهانی، نرخ مرگ‌ومیر کودکان از دهه ۱۹۹۰ به‌طور مداوم در حال کاهش است و از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۲، مرگ‌ومیر کودکان زیر پنج سال ۵۹ درصد کاهش یافته و از ۱۲.۸ میلیون به ۴.۹ میلیون رسیده است، اما مرگ‌ومیر نوزادان با سرعت کمتری کاهش یافته است. طبق آمار سال ۲۰۲۲، به‌طور تقریبی روزانه ۶۳۰۰ نوزاد در جهان جان خود را از دست می‌دهند.
محل تولد نقش تعیین‌کننده‌ای در تعیین شانس بقا ایفا می‌کند؛ بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی احتمال مرگ یک نوزاد در جنوب صحرای آفریقا ۱۱ برابر بیشتر از استرالیا یا نیوزیلند است. اگرچه آمار بقا در کشورهای توسعه‌یافته به‌دلیل منابع بهداشتی گسترده به‌مراتب مثبت‌تر است، اما نرخ مرگ‌ومیر در زمان تولد و در ماه‌های بعدی برای هر نوزاد و مادران در این کشورها همچنان بسیار بالا است. برای مثال نرخ مرگ نوزادان در ایالات متحده آمریکا هشت مرگ برای هر هزار تولد ثبت شده است. این موضوع تا حد زیادی به شکاف‌های اجتماعی در کشور و نابرابری امکانات بهداشت عمومی مربوط می‌شود؛ احتمال مرگ نوزادان سیاه‌پوست ۲.۴ برابر بیشتر از نوزادان سفیدپوست است.
شهر کلمبوس در اوهایو یک برنامه آزمایشی را برای کمک به زنان باردار آزمایش خواهد کرد تا مشکل مرگ نوزادان در سال اول زندگی را حل کند. این پروژه که بر مناطق محروم متمرکز است، زنان باردار را تحت بازدید و نظارت قرار می‌دهد و برای آن‌ها خدماتی همچون تردد به مراکز بهداشت، خرید مواد غذایی و مراجعه به داروخانه را فراهم می‌کند.
در همین راستا پروژه «زنده بمان و رشد کن» با تأمین مالی بنیاد بیل و ملیندا گیتس، همچنین دولت‌های کانادا و ایرلند، به‌دنبال گسترش شیردهی مادران در سطح جهانی است. تحقیقات این پروژه نشان می‌دهد که هر یک دلار سرمایه‌گذاری در شیردهی می‌تواند منجر به بازگشت ۳۵ دلار به جامعه به‌عنوان مزایای اقتصادی شود؛ این مزایا شامل بهبود سلامت کودکان و تأثیر مثبت بر توسعه شناختی است.
این پروژه با هدف ایجاد بستری مناسب برای ترویج شیردهی، نه‌تنها به نفع سلامت نوزادان، بلکه به‌عنوان یک گام مهم در بهبود کیفیت زندگی در جوامع عمل می‌کند و به دنبال کاهش نابرابری‌ها و تقویت بنیان‌های اجتماعی از طریق ترویج شیردهی و حمایت از مادران است.
نقش شهرها در افزایش نرخ زادوولد
شهرها نقش حیاتی در تضمین تجربه سالم‌تر و ایمن‌تر دوران بارداری، مادری و پرورش کودکان دارند. برنامه‌ریزی شهری می‌تواند راه‌حل‌هایی را برای رفع چالش‌هایی ارائه دهد که مانع افزایش نرخ زادوولد می‌شود و در عین حال زندگی را برای خانواده‌ها آسان‌تر کند. سازمان‌دهی مجدد فرهنگ‌های خانوادگی به‌ویژه در جوامع متنوع کنونی، از جمله چالش‌های مهمی است که شهرها با آن روبه‌رو هستند. تنوع در ساختارهای خانواده در حال افزایش است و باید در برنامه‌ریزی شهری و طراحی فضاها منعکس شود.
شهرها باید فضاهای عمومی مناسب و قابل دسترس شامل پارک‌ها و فضاهای بازی مناسب برای همه والدین ایجاد کنند تا آن‌ها بتوانند با آرامش در کنار فرزندان خود وقت بگذرانند. آموزش‌های عمومی برای افزایش آگاهی در مورد اهمیت شیردهی و پدر و مادر شدن نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
از سوی دیگر، حمل‌ونقل عمومی باید به‌گونه‌ای طراحی شود تا برای والدین با کودکان کوچک مناسب باشد که شامل وسایل نقلیه مناسب برای کالسکه، ایستگاه‌ها و خدمات مناسب برای مادران شیرده و دسترسی به تسهیلات نظافتی و تعویض پوشک برای کودکان است.
حمایت از والدین شاغل
تأمین تسهیلات لازم برای والدین شاغل در افزایش نرخ زادوولد و ارتقای کیفیت زندگی خانوادگی بسیار مهم است. برنامه‌ها و سیاست‌های مناسب کارفرمایان از جمله مرخصی‌های زایمان و شیردهی و حمایت از والدین در محیط کار می‌توانند تأثیر بسزایی در تشویق والدین به داشتن فرزندان بیشتر داشته باشد. برای مادران شاغل، تطبیق کار با شیردهی بسیار پیچیده است و نیاز به راه‌حل‌هایی همچون دورکاری و برنامه کاری انعطاف‌پذیر را مطرح می‌کند.
نتایج اقتصادی
شهرها می‌توانند با ایجاد محیطی پشتیبان برای خانواده‌ها، بسیاری از چالش‌های اجتماعی و اقتصادی را کاهش دهند. ارتقای سلامت و رفاه خانواده‌ها نه‌تنها به افزایش نرخ زادوولد کمک می‌کند، بلکه موجب بهبود کیفیت زندگی به‌طور کلی و کاهش هزینه‌های بهداشتی نیز می‌شود و به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری در آینده جامعه به‌شمار می‌رود.
بسترسازی برای زندگی عادلانه و بانشاط برای والدین و فرزندان نه‌تنها به نفع خود خانواده‌ها بلکه به نفع کل جامعه است و باید به‌عنوان یک اولویت در برنامه‌ریزی شهری گنجانده شود. دقت به این نکات و اجرای تغییرات لازم می‌تواند به ایجاد فضاهای شهری کمک کند که والدین را در پرورش فرزندان خود یاری می‌کند و به نسل‌های آینده کمک می‌کند تا در شرایط سالم بزرگ شوند.
نظر شما