نعیمه سمیری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: گردشگری جنگ، نوعی گردشگری است که با عنوان گردشگری سیاه مطرح می‌شود؛ این نوع گردشگری به گردشگری پس از جنگ جهانی دوم که با هدف رونق مناطق جنگ‌زده آغاز شد، برمی‌گردد. امروزه کشورهایی همچون ویتنام از این نوع گردشگری بهره می‌برند.
وی افزود: هدف این نوع گردشگری، آشنا کردن گردشگران با میراث معنوی باقی‌مانده از جنگ است و اگر رونق پیدا کند، برای جوامع محلی بسیار مؤثر خواهد بود، زیرا به اشتغال‌زایی، کاهش مهاجرت و پیشرفت زیرساخت‌های آن مناطق کمک می‌کند.
کارشناس گردشگری جنگ ادامه داد: در ایران نیز می‌توان این نوع گردشگری را به هشت سال دفاع مقدس ارتباط داد که به مکان‌ها، رویدادها و یادمان‌هایی که مرتبط با جنگ است، می‌پردازد؛ این نوع گردشگری بیشتر در قالب سفرهای راهیان نور برگزار می‌شود.
سمیری گفت: با گذشت زمان، می‌توان به مناطق جنگ‌زده به‌عنوان مکان تاریخی نیز نگاه کرد و حتی با توجه به وجود اقوام مختلف در جنگ، می‌توان گردشگری اقوام و ملی را نیز در نظر گرفت؛ این نوع گردشگری، مخاطبان خاص خود را دارد و بیشتر کسانی که روحیه ماجراجویانه دارند آن را انتخاب می‌کنند؛ از طرفی در این مناطق، معنویت زیادی وجود دارد و آداب رفتاری خاصی دارد که باید درک شود.
وی تصریح کرد: دفاع مقدس جزئی از هویت و یادآور فداکاری‌های مردم ماست، بنابراین حفظ و پاسداشت این مکان‌ها و رویدادها اهمیت زیادی دارد؛ یکی از چالش‌های این حوزه، این موضوع است که چطور این مناطق باید شناخته شوند؛ نداشتن زیرساخت‌های کافی و حمل‌ونقل نیز از جمله این مشکلات است، اما آگاهی و آموزش در هر نوع گردشگری بیش از هرچیزی اهمیت دارد که یکی از نقاط ضعف ماست.
کارشناس گردشگری جنگ ادامه داد: در کنار این موضوع، به یک برنامه منسجم و سند راهبردی در گردشگری جنگ نیاز داریم و اگر در توسعه پایدار، به بازسازی مناطق پرداخته شود، بسیاری از مسائل حل می‌شود.
نظر شما