ایمنی‌درمانی سرطان از راه دور ممکن می‌شود

به گزارش خبرگزاری ایمنا به نقل از وب‌سایت رسمی مؤسسه پژوهش سرطان لودویگ، پژوهشگران مؤسسه «پژوهش سرطان لودویگ» (Ludwig Cancer Research) انواع جدیدی از «سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن»(CAR T cell) را ابداع کرده‌اند که می‌توانند با درجات گوناگونی از شدت فعال شوند و سپس در صورت نیاز، با داروهای موجود غیرفعال شوند.

طراحی و ارزیابی پیش‌بالینی سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن به سرپرستی «ملیتا ای روینگ»(Melita Irving) و «گرتا ماریا پائولا جیوردانو آتیانس»(Maria Paola Giordano Attianese) پژوهشگران شعبه لوزان مؤسسه پژوهش سرطان لودویگ انجام شد.

ای روینگ اظهار کرد: امروزه از سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن برای درمان تعدادی از سرطان‌های خون استفاده می‌شود، اما تومورهای جامد همچنان از نظر ایمنی و اثربخشی، چالش‌های مهمی را برای این روش درمانی ایجاد می‌کنند. ما این مشکل را با مهندسی مستقیم در طراحی سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن تاییدشده توسط سازمان‌های نظارتی و مورد استفاده در مراکز درمانی بررسی کرده‌ایم. این کار می‌تواند پیشرفت سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن کنترل‌شده از راه دور را در آزمایش‌های بالینی تسریع کند.

وی افزود: داشتن توانایی فعال کردن سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن از راه دور با استفاده از دوزهای گوناگون یک داروی فعال‌کننده و غیرفعال کردن آن‌ها در صورت نیاز، ایمنی این درمان را بهبود می‌بخشد. علاوه‌بر این، کنترل از راه دور فعالیت سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن می‌تواند برای کاهش خستگی سلول‌های T مورد استفاده قرار بگیرد و دوام واکنش‌های بیمار را به درمان بهبود ببخشد.

پژوهش‌های انجام‌شده توسط «کریستال مک‌کال»(Crystal Mackall) پژوهشگر شعبه استنفورد مؤسسه پژوهش سرطان لودویگ نشان می‌دهد دادن دوره‌های استراحت به سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن بین حملات هدف‌گیری تومور فعال، برنامه‌های بیان ژن آن‌ها را بازنویسی می‌کند، خستگی آن‌ها را از بین می‌برد و به‌طور کلی کارآیی آن‌ها را افزایش می‌دهد.

ای روینگ و آتیانس و همکاران آن‌ها برای فعال کردن کنترل فعالیت سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن، بخش حساس به آنتی‌ژن و دامنه فعال‌سازی را روی دو زنجیره جداگانه موسوم به «زنجیره گیرنده» و «زنجیره سیگنال» تفکیک کردند. آن‌ها با بهره‌گیری از تخصص «برونو کوریا»(Bruno Correia) پژوهشگر دانشگاه «اکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان»(EPFL) دریافتند که دو زنجیره را می‌توان با استفاده از یک داروی سرطان به نام «ونتوکلاکس»(Venetoclax) به یکدیگر متصل کرد.

وقتی مولکول ونتوکلاکس به قسمت‌های بیرونی زنجیره‌ها متصل می‌شود، همچون یک پل عمل می‌کند و دو زنجیره را به هم نزدیک می‌کند تا یک ترکیب فعال را به وجود بیاورد. شدت واکنش سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن بعدی، به مقدار مصرف دارو بستگی دارد. پژوهشگران این ساختار را «inducible-ON» نامیدند.

پژوهشگران در مرحله بعدی قصد دارند عملکرد ساختار جدید را در برابر مدل‌های گوناگون تومور مشخص کنند، همچنین آن‌ها بررسی خواهند کرد که کنترل از راه دور سلول‌ها در واقعیت از سمی بودن واکنش‌های بیش‌فعال سلول‌های T کایمریک گیرنده آنتی‌ژن جلوگیری می‌کند و آیا استراحت دوره‌ای می‌تواند کنترل بلندمدت تومورها را بهبود ببخشد. این پژوهش در مجله «PNAS» به چاپ رسید.

منبع: ایسنا