به گزارش خبرگزاری ایمنا، هیپوگلیسمی یکی از خطرناک‌ترین عوارض انسولین‌درمانی در بیماران دیابتی است، کاهش ناگهانی سطح گلوکز خون می‌تواند ناراحت‌کننده و حتی تهدیدکننده زندگی باشد. سال‌ها است که پژوهشگران در تلاشند تا انسولینی طراحی کنند که به صورت هوشمند و برگشت‌پذیر، فعالیت خود را مطابق با سطوح گلوکز خون تنظیم کند. اکنون به نظر می‌رسد این هدف با معرفی انسولین جدیدی به نام NNC2215 محقق شده است.
درمان دیابت با انسولین همواره با خطر بروز هیپوگلیسمی همراه است، اگر دوز انسولین بیش از حد مورد نیاز بدن باشد، سطح گلوکز خون به سرعت افت می‌کند و فرد دچار هیپوگلیسمی می‌شود. این وضعیت به‌ویژه در شب و در حین خواب می‌تواند خطرناک باشد و بیمار را در معرض عوارض جدی قرار دهد. این مشکل موجب شده بسیاری از بیماران دیابتی، به‌ویژه بیماران نوع ۱، دوز انسولین را محافظه‌کارانه انتخاب کنند تا از افت قند خون جلوگیری کنند. با این حال، چنین رویکردی به کنترل نامناسب قند خون منجر می‌شود و خطر بروز هیپرگلیسمی طولانی‌مدت و عوارض ناشی از آن، از جمله آسیب‌های قلبی و کلیوی را افزایش می‌دهد.
در مطالعات انجام شده، مشخص شد که میل گیرنده انسولین برای NNC2215 با افزایش سطح گلوکز از ۳ به ۲۰ میلی‌مولار، ۳.۲ برابر افزایش می‌یابد. این ویژگی به انسولین اجازه می‌دهد در سطح گلوکز پایین، فعالیت خود را کاهش داده و از بروز هیپوگلیسمی جلوگیری کند، در حالی که در سطوح بالاتر گلوکز به‌طور فعال عمل می‌کند و به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند.
پژوهشگران از دهه ۱۹۷۰ به دنبال توسعه انسولین‌های حساس به گلوکز بوده‌اند، اما هیچ‌یک از روش‌های قبلی نتوانسته‌اند به یک راه‌حل پایدار دست یابند. بیشتر تحقیقات گذشته بر سیستم‌های پلیمری متمرکز بودند که انسولین را به‌طور غیرقابل برگشت در پاسخ به نوسانات گلوکز آزاد می‌کردند، اما این روش‌ها با تأخیر در جذب انسولین و مشکلات دیگر مواجه بودند.
توسعه انسولین NNC2215: انقلابی در انسولین‌درمانی
انسولین NNC2215، جدیدترین پیشرفت در این حوزه است که به صورت برگشت‌پذیر به تغییرات سطح گلوکز خون واکنش نشان می‌دهد. این انسولین با ترکیب یک macrocycle اتصال به گلوکز و یک گلوکزید به انسولین مهندسی شده است، این ترکیب یک کلید شیمیایی ایجاد کرده که بسته به غلظت گلوکز، انسولین را به‌طور هوشمند بین حالت‌های فعال و کم‌فعال تنظیم می‌کند.
پیش از این، روش‌های بسیاری برای ساخت انسولین‌های حساس به گلوکز توسعه یافته بود، اما تمامی آن‌ها با مشکلاتی نظیر آزادسازی غیرقابل برگشت انسولین و تأخیر جذب آن در گردش خون مواجه بودند.
یکی از راهکارهای پیشنهادی در گذشته، استفاده از کونژوگه‌های انسولین الیگوفوکز_ مانوز بود که می‌توانست با گیرنده‌های مانوز در بدن واکنش نشان دهد و بر اساس سطح گلوکز تنظیم شود. با این حال، این روش به دلیل کلیرانس سریع از گردش خون و پاسخ‌دهی ناکافی به نوسانات گلوکز، نتوانست در درمان دیابت به‌کار گرفته شود.
در مقابل، انسولین NNC2215 با طراحی هوشمندانه و برگشت‌پذیر خود توانسته است این مشکلات را پشت سر بگذارد. این انسولین به نحوی طراحی شده که به‌طور مستقیم به سطح گلوکز خون واکنش نشان می‌دهد و از یک کلید شیمیایی استفاده می‌کند که به‌صورت دینامیک بین حالت‌های فعال و غیر فعال تغییر می‌کند.
کاربرد در درمان دیابت
در آزمایشات حیوانی، NNC2215 توانسته است خطر بروز هیپوگلیسمی را کاهش داده و همزمان به کنترل بهتر قند خون کمک کند، پژوهشگران امیدوارند این انسولین جدید در آینده به عنوان یک گزینه درمانی مؤثر برای بیماران دیابتی مورد استفاده قرار گیرد. این پیشرفت می‌تواند به‌طور چشمگیری زندگی بیماران دیابتی را تغییر دهد و نیاز آن‌ها به تنظیم مداوم دوزهای انسولین را کاهش دهد.
مطالعات بالینی بیشتری لازم است تا کارایی و ایمنی این انسولین در انسان‌ها تأیید شود و به بازار عرضه گردد. انسولین NNC2215 گامی بزرگ در مسیر کنترل بهتر دیابت و کاهش خطرات جانبی آن به‌ویژه هیپوگلیسمی است، این نوآوری می‌تواند آینده انسولین‌درمانی را به‌طور چشمگیری تغییر دهد و کیفیت زندگی بیماران دیابتی را بهبود بخشد.
نظر شما