حسین امامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به پیشینه هوش مصنوعی اظهار کرد: این مفهوم از زمان اختراع کامپیوترها شکل گرفته و در حوزه‌های مختلف از جمله بازی‌های شطرنج تا برنامه‌های پیچیده‌تر، نقش مهمی داشته است با گسترش اطلاعات و داده‌هایی که در دنیای دیجیتال منتشر می‌شود، هوش مصنوعی وارد مرحله‌ای جدید شده است که می‌تواند الگوهای رفتاری و ارتباطی مردم را پیش‌بینی کند.
وی افزود: هوش مصنوعی توانایی انجام کارهایی مشابه انسان همچون حل مسئله و تصمیم‌گیری را دارد. بعضی از مشاغل روتین که نیاز به تحلیل و خلاقیت خاصی ندارند، با استفاده از هوش مصنوعی حذف می‌شوند، اما در مقابل، کارهایی که به خلاقیت و تحلیل نیاز دارند، همچنان در اختیار انسان‌ها باقی خواهند ماند.
مدرس هوش مصنوعی با تاکید به اهمیت تسلط بر ابزارهای هوش مصنوعی اضافه کرد: افراد متخصص در این زمینه می‌توانند از این تکنولوژی برای بهبود کارها استفاده کنند.
چالش حریم خصوصی ورزشکاران با گسترش هوش مصنوعی
امامی با بیان اینکه یکی از موضوعات مهم چالش‌های استفاده از هوش مصنوعی در ورزش است، ادامه داد: مسئله حریم خصوصی ورزشکاران زمانی که داده‌های بیومتریک و عملکرد ورزشکاران توسط سنسورها و دستگاه‌های پوشیدنی جمع‌آوری می‌شود، می‌تواند نگرانی‌هایی در مورد حریم خصوصی آن‌ها ایجاد کند، همچنین هوش مصنوعی در کاهش نیاز به نیروی انسانی در بعضی مشاغل ورزشی همچون داوری و مربیگری نقش دارد به طور مثال استفاده از سیستم‌های هوشمندی همچون VAR در داوری، نمونه‌ای از تأثیر هوش مصنوعی در ورزش است.
وی درباره هزینه‌های سنگین پیاده‌سازی فناوری‌های هوش مصنوعی در ورزش اظهار کرد: رشد این صنعت در سال‌های آینده قابل‌توجه است. بر اساس پیش‌بینی‌ها، بازار هوش مصنوعی در ورزش تا سال ۲۰۳۲ به ۳۰ میلیارد دلار خواهد رسید. این رشد ناشی از استفاده از نرم‌افزارها و خدمات هوش مصنوعی در حوزه‌هایی همچون آنالیز عملکرد ورزشکاران، طراحی تاکتیک‌ها و حتی پخش خودکار مسابقات است.
مدرس هوش مصنوعی افزود: به عقیده من وابستگی بیش از حد به هوش مصنوعی می‌تواند خطرناک باشد. الگوریتم‌های هوش مصنوعی دقیق هستند، اما بدون خطا نیستند. اگر ورزشکاران بیش از حد به تحلیل‌های هوش مصنوعی تکیه کنند، ممکن است تصمیمات اشتباهی بگیرند که بر عملکرد آن‌ها تأثیر منفی داشته باشد.
حسینی به مسئله دقت و صحت الگوریتم‌های هوش مصنوعی در تحلیل‌های ورزشی اشاره کرد و گفت: مبحث هوش مصنوعی و کاربرد آن در ورزش، موضوعی پیچیده و چندلایه است که چالش‌های مختلفی به همراه دارد. استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی برای تولید محتوا در عرصه‌های ورزشی، از جمله خبررسانی، می‌تواند به تدریج جایگاه خبرنگاران را تحت تأثیر قرار دهد. در عین حال، وابستگی بیش از حد رسانه‌ها به این فناوری‌ها نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: این ابزارها به طور گسترده اطلاعات را استخراج و تحلیل می‌کنند، اما یکی از چالش‌های اصلی در این زمینه، کم‌رنگ شدن تعاملات انسانی در ورزش است. این موضوع می‌تواند منجر به کاهش هویت و تعلق خاطر طرفداران به تیم‌ها و ورزشکاران شود.
مدرس هوش مصنوعی اضافه کرد: از سوی دیگر، هوش مصنوعی ممکن است برخی از سنت‌های ورزشی را تحت تأثیر قرار دهد و حتی به تدریج از بین ببرد. برای مثال، تحلیل‌های خودکار ممکن است جایگزین استراتژی‌های تجربی مربیان شود، تجربیاتی که در بسیاری از موارد تنها از طریق انتقال شفاهی به نسل‌های بعدی منتقل شده‌اند. این امر می‌تواند شکافی فرهنگی میان نسل‌های مختلف طرفداران و فعالان ورزشی ایجاد کند.
حسینی گفت: در ایران، استفاده از هوش مصنوعی در صنعت ورزش با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. نخستین و مهم‌ترین مسئله، دسترسی محدود به فناوری‌های پیشرفته به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های اقتصادی است. بسیاری از ابزارهای هوش مصنوعی به دلیل این محدودیت‌ها در دسترس نیستند و حتی در صورت دسترسی واردات نرم‌افزارهای تخصصی مرتبط با این حوزه به ایران با مشکلاتی همراه است. این محدودیت‌ها موجب می‌شود که تیم‌ها و سازمان‌های ورزشی نتوانند از جدیدترین ابزارها و فناوری‌های هوش مصنوعی بهره‌برداری کنند.
وی ادامه داد: علاوه بر محدودیت‌های فناورانه، زیرساخت‌های نامناسب نیز چالشی دیگر محسوب می‌شوند. در بسیاری از شهرهای کوچک و مناطق محروم، امکانات ورزشی قدیمی و نیازمند بازسازی هستند و زیرساخت‌های دیجیتالی نظیر اینترنت نیز به‌روز نیستند. این وضعیت به ایجاد شکاف دیجیتالی بیشتر میان مناطق مختلف کشور منجر می‌شود و می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد ورزشکاران داشته باشد.
چالش‌های مدیریت ورزشی در ایران؛ ضعف آگاهی و برنامه‌ریزی در استفاده از هوش مصنوعی
حسینی بیان کرد: مشکلات مدیریتی نیز یکی دیگر از موانع اساسی است. نهادهای ورزشی در ایران به دلیل ضعف در برنامه‌ریزی و آشنا نبودن با ظرفیت‌ها و فرصت‌های هوش مصنوعی، نمی‌توانند از این فناوری به درستی استفاده کنند. بسیاری از مدیران و فدراسیون‌ها از امکانات هوش مصنوعی آگاهی کافی ندارند و این مسئله می‌تواند منجر به هدر رفت منابع و فرصت‌ها شود، همچنین نبود قوانین و مقررات کافی برای استفاده از هوش مصنوعی در صنعت ورزش، یکی دیگر از چالش‌های مهم است. نبود چارچوب قانونی جامع برای به‌کارگیری این فناوری می‌تواند ایران را با مشکلات حقوقی و اخلاقی مواجه کند.
وی اظهار کرد: در حال حاضر، اقداماتی برای تنظیم سند ملی هوش مصنوعی در ایران در حال انجام است، اما هنوز صنعت ورزش به چارچوب قانونی مناسبی برای استفاده از این فناوری نیاز دارد. وزارت ورزش و جوانان باید با همکاری کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی، یک چارچوب قانونی جامع و هماهنگ با استانداردهای بین‌المللی ایجاد کند. این نهادها باید با یکدیگر هماهنگی بیشتری در اجرای قوانین و نظارت بر استفاده از هوش مصنوعی داشته باشند تا زیرساخت‌های لازم برای بهره‌برداری از این فناوری فراهم شود.
حسینی افزود: هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی در کشف و پرورش استعدادهای ورزشی داشته باشد. این فناوری با تحلیل داده‌ها و الگوهای پیچیده می‌تواند به مربیان و مدیران ورزشی کمک کند تا استعدادهای جدید را شناسایی و پرورش دهند و این امر می‌تواند تحولی بزرگ در صنعت ورزش ایران ایجاد کند. هوش مصنوعی با ارائه تحلیل‌های دقیق و داده‌های جامع، می‌تواند فرآیند شناسایی استعدادها را بهبود بخشد و به پرورش بهتر آن‌ها کمک کند.
وی گفت: استفاده از هوش مصنوعی در ورزش، با همه چالش‌هایش، می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای رشد و توسعه ورزش در ایران به ارمغان بیاورد.
نظر شما