به گزارش خبرگزاری ایمنا، مطالعات جدیدی که توسط تیمی به رهبری رأس بارنت، محقق دانشگاه کپنهاگ، انجام شده است، از تنوع ژنتیکی چشمگیری در میان شیرهای باستانی پرده برداشته است، در این مطالعه، DNA میتوکندری (mtDNA) 14 شیر باستانی که در موزه‌ها نگهداری می‌شوند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این نمونه‌ها شامل شیرهای منقرض شده از شمال آفریقا و ایران نیز می‌شود؛ مقایسه نتایج با DNA سایر شیرهای باستانی و مدرن نشان داد که پنج جمعیت ژنتیکی متمایز در این حیوانات وجود دارد.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که تمام این جمعیت‌ها از یک جد مشترک که حدود ۱۲۴ هزار سال پیش در جنوب شرقی آفریقا زندگی می‌کرده، منشأ گرفته‌اند، طبق این تحقیق، تغییرات زیست‌محیطی و زیستگاه‌ها باعث گسترش قلمرو شیرها در سراسر آفریقا و از حدود ۲۱ هزار سال پیش به مناطق آسیایی و خاورمیانه شده است.
بر اساس نتایج این تحقیق، حفاظت و احیای شیرها نیازمند توجه بیشتر به این تنوع ژنتیکی است؛ در حالی که تاکنون تنها دو جمعیت از شیرها در آفریقا و آسیا شناخته شده بود، این تحقیقات نشان می‌دهد که برای برنامه‌های حفاظتی باید توجه بیشتری به تفاوت‌های ژنتیکی میان این جمعیت‌ها شود.
نویسندگان این تحقیق تأکید می‌کنند که برنامه‌های حفاظتی نباید تنها بر یک یا دو جمعیت از این حیوانات متمرکز شود، بلکه باید اهمیت تنوع ژنتیکی شیرها را در نظر بگیرد، این تنوع می‌تواند در تلاش‌های حفاظتی و بازسازی جمعیت‌های شیر در مناطق مختلف جهان نقش مهمی ایفا کند، این کشف افق‌های جدیدی را برای حفاظت از شیرها باز کرده و می‌تواند به استراتژی‌های جدید برای احیای جمعیت‌های در خطر انقراض این گونه‌های ارزشمند کمک کند.
نظر شما