به گزارش خبرگزاری ایمنا، ما شب‌های زیادی را با اشک و دلشوره صبح کردیم اما مقاوم‌تر از قبل به دل میدان زدیم؛ از نیمه شب سیزدهم دی ۱۳۹۸ که عده‌ای خبر از وقوع یک جنایت می‌دادند، تا سیزدهم فروردین ۱۴۰۳ و پرکشیدن حاج علی زاهدی و پرواز اردیبهشت و در نهایت ششم مهر؛ در دل شب‌های تاریک و ناآرام، زمانی که سکوت، گویای رویدادهای ناگفته و نبردهایی است که در دل تاریخ نهفته‌اند، یاد مردان مقاومت در دل ظلمت می‌درخشد.
آنانی که جان خود را در راه آرمان‌ها و ارزش‌های انسانی فدای کرده‌اند، فرماندهانی بودند که با قلبی پر از عشق و ایمان به دفاع از خاک و فرهنگ خود برخاستند؛ به راستی چه کسانی می‌توانند از عظمت روح مانند این شهدا بنویسند؟
آن‌ها که به عشق وطن و مردم، به میدان رزم رفتند و در برابر دشمنان آزادی ایستادند، نه برای شهرت و یا پاداش، بلکه به خاطر عشق به دین و مذهب و حراست از حرم‌ها و مقدسات؛ این بزرگان با روحی بلند و دل‌هایی پر از عشق، در سایه ولایت ایستادند و دلیرانه در برابر طوفان‌های فتنه و خشونت ایستادگی کردند.
زمانی که جنگ در سرزمین‌های دور و نزدیک، به خانواده‌ها حمله‌ور می‌شود، این مدافعان حرم بودند که پیکرهای خسته و آسیب‌دیده را به دوش کشیدند، آن‌ها با چشمانی خیس اما مقتدر، قلب‌هایی پر از درد اما آرام، پا به میدان گذاشتند و به دشمنان گفتند «ما اینجا هستیم تا از حریم و حرم اهل بیت دفاع کنیم و تا آخرین قطره خون، بر سر عهد خود با شهدای کربلا ایستاده‌ایم.»؛ جنگ برای آن‌ها به معنای سلاح و خشونت نبود، بلکه بشارت تلاش و ایثار و محبتی عمیق بود، آن‌ها به ما آموختند که مقاومت تنها در میدان جنگ نیست، بلکه در هر لحظه از زندگی و در هر عمل نیکویی که برای دیگران انجام می‌گیرد، نمود پیدا می‌کند؛ در حقیقت، آنچه که آن‌ها بر دوش کشیدند، تنها بار سنگین جنگ نبود؛ بلکه بار فرهنگ شهادت و ایثار بود که برای نسل‌های بعدی به ارث گذاشتند.
شهدای مقاومت، نه فقط در میدان نبرد بلکه در دل ما زنده‌اند و با شهادتشان زنده‌تر هم می‌شوند؛ آن‌ها با یاد و خاطره‌هایشان، روح مقاومت و ایستادگی را در دل ملت‌های آزاده زنده نگاه داشته‌اند و هر بار که نام امثال شهید «عباس نیلفروشان» در میان کوچه پس کوچه‌های شهر گٌل می‌کند، نه تنها یک نام بلکه یک تاریخ و حقیقت زنده برای همه ما تداعی می‌شود؛ آن‌ها نه فقط در جنگ‌ها، بلکه در زندگی روزمره ما و در رفتار و منشمان نیز در عین گمنامی حضوری برجسته دارند.
مردان مرد به ما آموختند که در زمانه‌های سخت، باید ایستاد و همچون کوه استوار بود چراکه عزت و شرف یک ملت در گروی ایستادگی و دفاع از هویت و باورهایش است؛ یاد آن‌ها همیشه در دل‌های ما زنده است، هر کجا که باشیم و هر زندگی که داشته باشیم، باید بیاموزیم که هر کدام از ما برای حفظ آرمان‌های خود مسئولیتی داریم؛ باید آموخت که مردم ما، مدافعان حرم و شهیدان، به خاطر ما و آینده‌مان جان خود را فدای کردند و حال نوبت ماست که سلاح در دست گیریم و ادامه‌دهنده این مسیر باشیم.
نظر شما