نگاه پنهان

به گزارش خبرگزاری ایمنا، احساس اینکه کسی شما را تماشا می‌کند، تجربه‌ای رایج است، به طوری که بیش از ۸۰ درصد از زنان و تقریباً سه چهارم مردان گزارش داده‌اند که این حس را تجربه کرده‌اند. این پدیده در محیط‌های آزمایشگاهی نیز تکرار شده است و توسط متخصصانی که دیگران را مشاهده می‌کنند، مانند عکاسان و کارآگاهان، نیز تأیید شده است. این حس حتی قابل آموزش است، به طوری که برخی از اساتید هنرهای رزمی به شاگردان خود می‌آموزند که نگاه‌ها را حس کنند و منبع آنها را شناسایی کنند.

در حالی که این حس به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است، اما اغلب توسط علم رسمی به عنوان خرافات یا ماورا الطبیعه رد می‌شود.

روپرت شلدریک، زیست‌شناس و فرا روانشناس، معتقد است که این یک پدیده واقعی است که ارزش تحقیقات علمی را دارد و به طور بالقوه می‌تواند درباره نحوه عملکرد مغز اطلاعاتی را فاش کند.

آزمایش‌های متعددی اشاره می‌کنند که در آن شرکت‌کنندگان چشم‌بسته به طور مداوم حدس می‌زدند که آیا کسی آنها را تماشا می‌کند یا خیر، و نرخ موفقیت آنها به طور قابل توجهی بالاتر از شانس تصادفی بود. کودکان، به ویژه در سنین ۸ تا ۹ سال، دقت چشمگیری از خود نشان دادند، به طوری که برخی از آنها به نرخ موفقیت ۹۰ درصد رسیدند.

شلدریک معتقد است که این حس جهت‌دار است، به این معنی که ما نه تنها نگاه را احساس می‌کنیم، بلکه به طور شهودی جهت آن را نیز می‌دانیم. او پیشنهاد می‌کند که بدن ما، به ویژه میدان الکترومغناطیسی اطراف آن، ممکن است اندام حسی مسئول این حس باشد.

این میدان، که از طریق تکنولوژی‌هایی مانند نوار قلب و الکتروانسفالوگرام قابل تشخیص است، می‌تواند هنگامی که کسی به ما نگاه می‌کند، اختلالی را ثبت کند. این یک جایگزین جالب برای نظریه سنتی بینایی است که یک فرآیند منفعل و داخلی را در نظر می‌گیرد که در آن نور توسط مغز پردازش می‌شود. شلدریک استدلال می‌کند که نظریه ورود با تکیه بر نمایشگرهای واقعیت مجازی درون سر ما، ناقص و غیر شهودی است.

این تحقیق می‌تواند منجر به درک عمیق‌تری از ادراک انسان و ماهیت آگاهی شود و پارادایم‌های علمی فعلی ما را به چالش بکشد. تحقیقات مداوم شلدریک، ما را به کاوش بیشتر در مورد این پدیده دعوت می‌کند و افراد را تشویق می‌کند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و به ایجاد تصویری کامل‌تر از این جنبه شگفت‌انگیز تجربه انسانی کمک کنند.