محمدعلی ایزدخواستی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بافت تاریخی به مناطقی گفته می‌شود که در طول دوران تاریخی شکل گرفته‌اند و همچنان در دوران معاصر حضور و حیات دارند؛ این بافت‌ها که به سده‌ها یا هزاره‌های گذشته بازمی‌گردند، در طول تاریخ تکمیل شده‌اند و امروزه نیز نشانی از دوره‌های مختلف تاریخی را در خود حفظ کرده‌اند.
وی افزود: در مقابل، بافت فرسوده به مناطقی اطلاق می‌شود که به‌دلیل استانداردهای ساخت نامناسب و گذر زمان دچار فرسودگی و آسیب‌های مختلف شده‌اند؛ این بافت‌ها اغلب شامل پلاک‌های ریزدانه و ساختمان‌هایی با پایداری کم است که دسترسی به آن‌ها نیز دشوار است.
مدیرعامل سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان با بیان اینکه در بعضی موارد، بافت‌های سکونتی یا روستایی سابق که به شهرها پیوسته‌اند نیز با فرسودگی روبه‌رو شده‌اند، ادامه داد: بافت‌های فرسوده اغلب ارزش تاریخی ندارند و به‌طور معمول بین ۵۰ تا ۶۰ سال از ایجاد آن‌ها می‌گذرد.
ایزدخواستی تصریح کرد: بعضی از بافت‌های تاریخی ممکن است به دلیل حفاظت نشدن مناسب دچار فرسودگی شوند؛ به‌عنوان مثال در شهر اصفهان ۲۲۰۰ هکتار بافت فرسوده و ۱۸۰۰ هکتار بافت تاریخی وجود دارد که از این مقدار، ۵۰۰ هکتار دچار فرسودگی شده است؛ این مناطق همچنان ارزش تاریخی خود را حفظ کرده‌اند، اما به‌دلیل شرایط فیزیکی ناپایدار، جزو بافت‌های فرسوده نیز محسوب می‌شوند.
وی با بیان اینکه در سال‌های اخیر، شهرداری‌ها با توجه به نوع بافت‌ها، رویکردهای متفاوتی اتخاذ کرده‌اند، گفت: طی دو سال گذشته ۴۵ سند بازآفرینی برای محله‌های دارای بافت فرسوده تهیه شده است، در حالی که در دهه قبل از آن تنها هفت سند بازآفرینی تهیه شده بود، همچنین صدها پروژه مختلف در بافت‌های فرسوده در حال اجرا است.
مدیرعامل سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان گفت: رویکرد نسبت به بافت‌های تاریخی بیشتر حفاظتی بوده و توجه ویژه‌ای به حفظ این میراث‌ها شده است.
نظر شما