به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مشارکت مدنی به معنای تلاش برای ایجاد تغییر در زندگی شهری جوامع و توسعه ترکیبی از دانش، مهارت‌ها، ارزش‌ها و انگیزه برای ایجاد این تغییرات است و نتیجه آن ارتقای کیفیت زندگی در یک جامعه از طریق فعالیت‌های سیاسی و غیرسیاسی است. به بیان ساده‌تر، مشارکت شهروندان به مشارکت گسترده ساکنان در برنامه‌های دولت و زندگی عمومی اشاره دارد و این به معنای تقویت دموکراسی و حکمرانی در سطح محلی است که منجر به ایجاد جامعه‌ای فراگیرتر می‌شود که منافع همه ذی‌نفعان را برآورده می‌کند.
علاوه بر این، ارتباط قوی بین مشارکت مدنی و بهبود کیفیت زندگی ساکنان وجود دارد؛ ساکنانی که احساس می‌کنند در تصمیم‌گیری‌های شهری مشارکت دارند، تمایل بیشتری به ابراز احساسات مثبت نسبت به شهر خود دارند و همکاری بیشتری در مراحل اجرا و راه‌اندازی پروژه‌ها انجام می‌دهند. در دوران بعد از همه‌گیری کووید -۱۹ مقامات محلی بیشتر از قبل تلاش می‌کنند تا سطوح بالاتری از تعاملی را که در دوران همه‌گیری ایجاد شده بود، حفظ کنند و راه‌های تأثیرگذاری برای افزایش تعامل پیدا کنند.
چالش‌های امروزی از تغییرات آب‌وهوایی گرفته تا افزایش فراگیری خدمات برای همه افراد و همچنین بهبود سلامت عمومی، پیچیده‌تر از همیشه هستند و بدون کمک ساکنان قابل حل نیستند. این موضوع منجر به افزایش علاقه در بین مسئولان شهری و مدیران محلی برای یادگیری نحوه ارائه بهتر خدمات برای شهرها و محله‌ها است و افزایش مشارکت مدنی را در اولویت‌های اصلی آنها قرار داده است.
شهروندان بیش از هر زمان دیگری برای مشارکت در پروژه‌های شهر خود انگیزه دارند. در طول سال‌های گذشته، مردم متوجه شده‌اند که تصمیمات سیاستی چقدر می‌تواند در زندگی روزمره آنها تأثیر بگذارد. گاهی اوقات، تنها چیزی که شهروندان را از مشارکت بیشتر در جوامع خود و دولت‌های محلی باز می‌دارد، این است که نمی‌دانند چه فرصت‌هایی وجود دارد. دولت‌های محلی می‌توانند با تبلیغ این فرصت‌ها در کانال‌های رسانه‌های اجتماعی، ایجاد تقویم در وب‌سایت‌های شهرداری یا حتی تهیه یک خبرنامه ماهانه از فرصت‌های آینده برای مشارکت شهروندان، این مشکل را برطرف کنند.
رودریگو بوینو، جامعه مقاوم در برابر تغییرات آب‌وهوا
رودریگو بوینو در اوایل دهه ۱۹۸۰ به‌عنوان یک محله ویلایی متشکل از خانه‌های غیررسمی در زمین‌های رودخانه‌ای احیاشده ظهور کرد که به خدمات اولیه همچون آب تمیز، فاضلاب، برق، مدرسه، بهداشت و درمان و سایر خدمات دولتی دسترسی نداشت. نزدیک بودن این محله به یک آبراه مستعد سیل و ازدحام جمعیت، آن را در معرض خطرات اقلیمی قرار می‌داد.
دولت بیش از ۱۰ سال سعی کرد تا ساکنان را از محله بیرون کند و خانه‌های آنها را از بین ببرد، اما هربار ساکنان راه‌هایی برای به تأخیر انداختن تخلیه پیدا می‌کردند که نشان‌دهنده درجه بالایی از خودسازماندهی و خودکارآمدی آنان بود. در همین حال، تغییرات آب‌وهوایی منجر به وقوع سیلاب در محله شد و خانه‌های ضعیف را در معرض خطر سقوط در کانال قرار داد. یک سیستم مدیریت شهری جدید در سال ۲۰۱۶، مسئله تخلیه شهر را کنار گذاشت و استراتژی جدیدی را برای رسیدگی به چالش‌های رودریگو بوینو اتخاذ کرد؛ این استراتژی شامل همکاری و تصمیم‌گیری مشترک با ساکنان بود و نتایج شگفت‌آوری به دنبال داشت.
رویکرد مشارکتی برای بهبود مسکن
اهداف کلی پروژه ارتقای محله رودریگو بوینو چندوجهی و متمرکز بر ادغام مسکن، اتصال شهری و فرصت‌های اجتماعی‌اقتصادی بود و یک رویکرد یکپارچه را شامل می‌شد که محوریت را از دولت به مردم تغییر داد. مؤسسه مسکن بوینوس آیرس یک تیم محلی متشکل از مددکاران اجتماعی، جامعه‌شناسان و معمارانی را تعیین کرد که هر روز در رودریگو بوینو به‌طور مستقیم با ساکنان ملاقات می‌کردند.
این تیم با همه ساکنان آشنا شد و به روایت‌های شخصی آنها از مدرسه و مشاغل و مهاجرت گوش داد تا حس اعتماد را در آنها شکل دهد. این تعامل آهسته و پیوسته در طول هشت سال، حس اعتماد ساکنان به تیم را تقویت کرد و مؤسسه مسکن را قادر ساخته است تا امکانات رفاهی و سیاست‌های محلی را متناسب با نیازهای ساکنان ایجاد کنند. یکی از نخستین تغییرات در سال ۲۰۱۷ رخ داد، زمانی که تیم محلی توانست به تصویب قانون جدیدی کمک کند که به‌طور رسمی مالکیت زمین و خانه ساکنان رودریگو بوینو را به رسمیت بشناسد و آغازی برای تحول محله شد.
پیش از آن، ساکنان ویلاهای غیررسمی به‌طور قانونی مالک زمینی نبودند که در آن خانه‌های خود را ساخته‌اند. این موضوع یک ترس دائمی از اخراج در آنها ایجاد می‌کرد و آنها را از بسیاری از خدمات شهری و فرصت‌های شغلی محروم می‌کرد. همسایه‌ها مراقبت خانه‌های یکدیگر بودند اما با این حال، ممکن بود در نبود اهالی خانه، دیگری آن را تصاحب کند.
پس از تصویب قانون جدید، مجموعه‌ای از تغییرات ساختاری شامل شبکه خیابانی راه‌اندازی شد و ساکنان آدرس پستی برای خانه خود گرفتند. به این ترتیب ساکنان می‌توانستند نامه دریافت کنند، برای خدمات شهری ثبت نام کنند و از خدمات اضطراری بهره ببرند.
در این شبکه جدید خیابانی، ۶۱۱ واحد مسکونی جدید با سیستم‌های آبگرمکن خورشیدی ساخته و به ساکنان عرضه شد. قیمت وام مسکن برای خانه‌های جدید بر اساس درآمد تعیین و ارزش خانه‌های قدیمی خودساخته ساکنان از کل هزینه کسر می‌شد. خانه‌هایی که در معرض سقوط نبود، از لحاظ زیبایی و زیرساختی ارتقا پیدا کردند تا ساکنان بتوانند در خانه‌های خود بمانند.
ایجاد شغل از طریق تاب‌آوری و پایداری
تاب‌آوری و حفاظت از محیط‌زیست از عناصر کلیدی برای بهبود جامعه رودریگو بوینو بود. در سال ۲۰۲۲، مؤسسه مسکن فعالیت بهسازی کانالی را آغاز کرد که یکی از مرزهای محله را تشکیل می‌دهد. تا کنون این کانال پاک‌سازی شده، سیستم کنترل آب طوفان نصب شده و دیوار حائل برای کاهش خطر سیل ساخته شده است. پس از تکمیل پروژه، یک نوار ساحلی برای حمایت از گردشگری منطقه ایجاد می‌شود و فضای عمومی بیشتری را در اختیار ساکنان قرار خواهد داد.
مؤسسه مسکن همچنین کارگاه‌های مهارتی و آموزشی مختلفی را برای ساکنان ارائه می‌کند، از جمله یک کارگاه سه ماهه در مورد باغبانی و کشاورزی که منجر به ایجاد نهالستان La Vivera Organica در سال ۲۰۱۹ شد. این نهالستان که توسط ۱۴ زن محلی راه‌اندازی شد، گونه‌های بومی موجود در ذخیره‌گاه تالاب مجاور کانال را پرورش می‌دهد و به‌عنوان منبعی از محصولات محلی تازه عمل می‌کند.
با شروع قرنطینه‌های کووید -۱۹ این نهالستان محصولات غذایی تازه را در اختیار جامعه قرار داد و محصولات را به آسیب‌پذیرترین ساکنان اهدا کرد. این فعالیت به محله کمک کرده است تا تجارت خود با مرکز شهر را گسترش دهد. در سال ۲۰۲۱، یک محوطه غذاخوری برای خدمت به ساکنان و بازدیدکنندگان منطقه حفاظت‌شده زیست‌محیطی افتتاح شد و هتل هیلتون بوینوس آیرس متعهد شد صددرصد محصولات ارگانیک خود را از این نهالستان خریداری کند.
مدیر تجاری نهالستان لا ویورا معتقد است که همکاری جدید بین دولت و ساکنان در موفقیت پروژه مسکن تأثیرگذار بوده است زیرا مردم محلی دقیقاً می‌دانستند که به چه امکاناتی نیاز دارند و این امکانات به کمک تیم محلی شناسایی و در اختیار دولت قرار داده شد تا مسئولان اولویت‌های پروژه را تعیین کنند.
رشد محله و بازگشت به ریشه‌ها
برقراری پیوند بین مداخلات اجتماعی، اقتصادی و مسکن ترکیبی است که مؤسسه مسکن در سایر سکونتگاه‌های غیررسمی در بوینوس آیرس به کار می‌گیرد و بیش از ۷۰ هزار نفر از آن بهره می‌برند. هر محله دارای تفاوت‌های ظریف و اولویت‌های خاص خود همچون مدارس، مراکز بهداشتی و درمانی یا فضای سبز است. رویکرد تدریجی، مشارکتی و جامع مؤسسه مسکن برای بهبود محله الگوی مهمی برای بسیاری از شهرهای جهان است. تخمین زده می‌شود که ۱.۲ میلیارد شهرنشین در سراسر جهان ساکن هستند که به مسکن امن و مقرون‌به‌صرفه دسترسی ندارند و با استفاده از این رویکرد می‌توانند به مشکلات خود غلبه کنند.
برای رودریگو بوینو، نتایج مشارکت اجتماعی شهروندان در پروژه بازسازی فراتر از منافع مادی بوده است. یکی از ساکنان محله که صاحب غرفه‌ای در سالن غذاخوری محله است، حفظ دستورالعمل‌های قدیمی آشپزی را یکی از مزایای این پروژه می‌داند و معتقد است که ارائه غذاهای محلی پاراگوئه در منطقه حفاظت‌شده زیست‌محیطی به ترویج گردشگری این محله کمک خواهد کرد.
نظر شما