احمد چیت‌ساز در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به عوامل خطرساز ابتلاء به بیماری پارکینسون و با بیان اینکه سن، جنسیت، وراثت و قرار گرفتن در معرض سموم و آفت‌کش‌ها از جمله عوامل خطرساز ابتلاء به بیماری پارکینسون محسوب می‌شود، اظهار کرد: بزرگسالان جوان به ندرت ابتلاء به بیماری پارکینسون را تجربه می‌کنند؛ در واقع ابتلاء به این بیماری در اواسط یا اواخر زندگی افراد آغاز می‌شود و خطر ابتلاء به آن با افزایش سن افزایش می‌یابد.
وی با بیان اینکه در صورتی که نزدیکان یک فرد به بیماری پارکینسون مبتلا باشند احتمال ابتلای وی به این بیماری بیشتر می‌شود، افزود: نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلاء به بیماری پارکینسون قرار دارند.
متخصص مغز و اعصاب و فوق تخصص بیماری پارکینسون و اختلالات حرکتی با اشاره به ارتباط قرارگیری افراد در معرض سموم و فلزات سنگین و ابتلای آنها به بیماری پارکینسون تصریح کرد: استفاده از داروها می‌تواند به کنترل علائم این بیماری که شامل لرزش، داشتن احساس سنگینی در پاها، تغییر حالت بدنی و شیوه ایستادن افراد، تغییر در نحوه صحبت کردن و مشکل در تعادل و هماهنگی عضلات می‌شود، کمک کننده باشد.
چیت‌ساز با بیان اینکه برای افزایش سطح دوپامین در مغز بیماران پارکینسون و کمک به کنترل علائم غیرحرکتی از دارودرمانی استفاده می‌شود، ادامه داد: داروهایی که برای این بیماران تجویز می‌شود بر سایر مواد شیمیایی مغز آنها مانند انتقال دهنده‌های عصبی که اطلاعات را بین سلول‌های مغز منتقل می‌کنند نیز تأثیرگذار است.
وی با بیان اینکه برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که بدن آنها به خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهد پزشک ممکن است تحریک عمیق مغز را توصیه کند، گفت: با انجام یک عمل جراحی، پزشک الکترودهایی را در بخشی از مغز می‌کارد و آنها را به یک دستگاه الکتریکی کوچک کاشته شده در قفسه سینه متصل می‌کند.
متخصص مغز و اعصاب و فوق تخصص بیماری پارکینسون و اختلالات حرکتی اضافه کرد: این دستگاه و الکترودها، بدون درد منجر به تحریک نواحی خاصی در مغز بیمار می‌شوند و حرکت را به گونه‌ای کنترل می‌کنند که ممکن است به توقف بسیاری از علائم مرتبط با حرکت پارکینسون مانند لرزش، کندی حرکت و سفتی کمک کند.
نظر شما