به گزارش خبرگزاری ایمنا از سیستان‌وبلوچستان، نام قنات با ایرانیان گره خورده است، مردمانی که زندگی در سرزمینی خشک خلاقیت‌های آن‌ها در حفظ و نگهداری آب را نمایان ساخت و دستاوردهایی بر زمین گذاشتند که هنوز هم کارشناسان معماری و شهری در جهان را به حیرت واداشته است.
در بیشتر نقاط ایران زمین که مردمانش با کمبود آب دست‌وپنجه نرم می‌کردند، می‌توان شاهد قنات‌هایی بود که برای استحصال آب‌های زیر زمینی احداث شده بودند، یکی از این قنات‌ها، قنات «کولگ هیچان» است که به یکی از هیجان انگیزترین جاذبه‌های شهرستان نیکشهر در دل زمین تبدیل شده است.
این قنات که در روستای هیچان قرار دارد، در فاصله ۲۳ کیلومتری از مرکز شهرستان نیکشهر واقع شده است و به نام‌های «کولگ» یا «لد بالا» خوانده می‌شود.
طول قنات کولگ، از مظهر تا انتهای هرنج، ۷۰۰ متر و از هرنج تا انتهای قنات حدود ۲۰۰ متر است، این قنات هفت میله دارد که به فاصله ۲۰ متری از هم احداث شده‌اند.
قنات کولگ هیچان از معدود قنواتی است که به جز در میله‌ها، بافت و اصالت آن حفظ شده و امکان تردد در داخل آن تا انتهای قنات امکان‌پذیر است.
بهره‌برداری و مدیریت آب قنات‌ها
مدار گردش آب قنات‌های منطقه‌ی هیچان پنج روزه است، چهار روز اول تقسیم آب به‌صورت شش‌یک انجام می‌شود و روز آخر (پنجم) که ملداری نام دارد، به‌صورت هشت‌یک است، در شش‌یک تقسیم آب در طی شبانه‌روز در شش‌جا خواهد بود، اما در هشت‌یک آب برای هشت‌جا تقسیم خواهد شد.
در هیچان زمین‌های زراعی که در حاشیه و در طول رودخانه تنگ‌سرحه قرار دارند با توجه به دوره‌ی پنج روزه، به پنج منطقه تقسیم می‌شوند که به‌ترتیب در طی این پنج روز مالکان زمین برای دریافت سهمیه آب خود اقدام می‌کنند، ویژگی‌های خاص اقلیمی منطقه‌ی هیچان و کمبود زمین‌های کشاورزی در منطقه موجب شده است که تقسیم‌بندی خاصی برای آب قنات‌ها به‌وجود بیاید که در نواحی داخلی ایران کم‌تر مشاهده می‌شود.
نظر شما