به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، موضوع گرافیتی در بسیاری از شهرها بیشتر به صورت وندالیسم شهری مطرح است که مرتبط با دیوارنگاری‌های شهری به اشکال مختلف است و اغلب باعث ایجاد تصورات منفی در اذهان شده است. دیوارنگاری تصویر بصری شهر را از منظر زیبایی‌شناسی آشفته می‌کند و هزینه‌های سنگینی بر مشاغل و مسئولان شهری تحمیل می‌کند. مشاغلی که وابسته به نماهای شهری هستند نظیر فروشگاه‌ها و رستوران‌ها تحت تأثیر این موضوع قرار می‌گیرند، با کاهش مشتری مواجه می‌شوند و برای پاکسازی دیوارنوشته‌ها هزینه‌های هنگفتی را متحمل می‌شوند که به اقتصاد آنها آسیب می‌رساند.
علاوه بر این، وندالیسم می‌تواند به کاهش ارزش املاک شهری منجر شود و درآمد مالکان و کسب‌وکارهای محلی را به حداقل برساند. از طرف دیگر این کار می‌تواند منجر به افزایش نرخ فساد و جرایم خیابانی در شهرها شود، هویت و تصویر شهر را در ذهن جهانیان تخریب کند و در نهایت به صنعت گردشگری آن شهر آسیب برساند.
وندالیسم زمانی که به صورت تخریب دیوارهای شهری باشد، تصویر نامناسبی در شهر ایجاد می‌کند اما چنانچه تحت یک راهکار برنامه‌ریزی‌شده، جهت‌دهی و مدیریت شود می‌تواند به یک هنر تبدیل شود که زیبایی شهر را چند برابر می‌کند.
گرافیتی چگونه به جامعه کمک می‌کند؟
هنر خیابانی اغلب به آثار گرافیتی در مکان‌های عمومی اشاره دارد که توسط اشخاص یا گروه‌های شخصی انجام می‌شوند که در بسیاری موارد بسیار زیبا و تحسین برانگیز است و می‌تواند زیبایی بصری یک منطقه را به‌طور کامل تغییر دهد. شهری پر از ساختمان‌های خاکستری بتنی سر به فلک کشیده با افزودن هنر، رنگ و نور جلوه زیبایی پیدا می‌کند و محیط کسل‌کننده آن جای خود را به محیطی سرزنده و شاداب می‌دهد.
یکی از جنبه‌های تأثیرگذار هنرخیابانی، تحریک جامعه و تشویق مردم برای توجه به دنیای اطراف است تا به جای قطع ارتباط با جامعه خود، با محیط درگیر شوند. حس زندگی را می‌توان به کمک هنر خیابانی در شهرها به وجود آورد، به‌ویژه وقتی هنرمندان با مسئولان شهری و تجاری گرد هم می‌آیند، می‌توانند آثاری در مقیاس بزرگ خلق کنند که یک فضا را به‌طور کامل بازسازی می‌کند. برای مثال می‌توان به بلفاست، پایتخت ایرلند شمالی اشاره کرد که بخش‌هایی از شهر را که زمانی متروکه بودند، به کمک هنرمندان خیابانی به گالری‌های هنری و مراکز فرهنگی تبدیل کرده است.
مزایای هنر خیابانی برای جامعه
بر اساس مطالعات انجام‌شده، هنر عمومی می‌تواند حس مکان و هویت جامعه را تغییر دهد و شهرها و شهرک‌ها را منحصربه‌فرد و از کسالت دور کند. به‌طور کلی مزایای هنر خیابانی را می‌توان از جنبه‌های مختلف در شهر بررسی کرد.
زیباسازی: هنر خیابانی رنگ و شادابی را به بخش‌های بی‌روح یا نادیده گرفته شده یک جامعه می‌افزاید و به ایجاد احساس غرور و مالکیت در میان اعضای جامعه کمک می‌کند و کیفیت کلی زندگی شهروندان را ارتقا می‌دهد.
گردشگری و توسعه اقتصادی: هنر خیابانی می‌تواند گردشگران را جذب کند و توسعه اقتصادی را برای جامعه به ارمغان بیاورد. گروهی از مردم برای دیدن نقاشی‌های دیواری و سایر هنرهای خیابانی سفر می‌کنند، به این ترتیب گسترش هنر خیابانی در یک شهر می‌تواند باعث رونق کسب‌وکارهای محلی شود.
تفسیر اجتماعی و آگاهی: هنر خیابانی می‌تواند به‌عنوان بستری برای تفسیر و آگاهی اجتماعی باشد، توجه افراد را به موضوعات مهم جلب کند و جرقه‌ای برای آغاز گفت‌وگوها در جامعه ایجاد کند.
مشارکت اجتماعی: این نوع هنر باعث تشویق تعامل و مشارکت اجتماعی می‌شود، به‌ویژه زمانی که هنرمندان اعضای جامعه را در خلق هنر خیابانی مشارکت می‌دهند، حس مالکیت و غرور را در جامعه ترویج می‌دهند.
هنر خیابانی هدفمند
گاهی اوقات هنر خیابانی نه‌تنها از جنبه زیبایی به شهر کمک می‌کند، بلکه هدف مشخصی دارد و می‌خواهد بیانیه‌ای ارائه دهد که به ارتقای زندگی و ارزش‌های یک جامعه بیانجامد. این هنر می‌تواند ارزش‌هایی را برجسته کند که مردم به اشتراک می‌گذارند یا می‌خواهند آنها را جشن بگیرند. برای مثال، نقاشی پرتره شخصی که در یک منطقه مورد احترام است روی دیوارهای آن شهر، به ایجاد حس هویت مردمی کمک می‌کند. مردم از طریق نمایش تاریخ، ارزش‌ها و داستان‌های مشترک به شیوه‌ای ملموس با یکدیگر احساس اشتراک و ارتباط می‌کنند.
گاهی داستانی که به کمک هنر خیابانی روایت می‌شود یک بیانیه سیاسی یا اجتماعی است. گرافیتی از همان ابتدا بحث‌ها را برانگیخته و ابزاری برای آزادی بیان و اعتراض بوده است و با ناشناس ماندن هنرمندان، به آنها این آزادی را می‌دهد تا هر چه می‌خواهند، به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز بیان کنند.
برای مثال در بوینس آیرس، گرافیتی توسط فعالان برای مقاومت در برابر دیکتاتوری نظامی و به اشتراک گذاشتن داستان‌های تاریخی استفاده شده است و این شهر در حال حاضر به هنر خیابانی باورنکردنی خود مشهور است. نمونه دیگری از گرافیتی سیاسی قدرتمند، هنر روی دیوار برلین است که یک مکان نمادین را به یک گالری هنری در فضای باز تبدیل کرد که صحنه‌های آزادی و وحدت را به معرض نمایش می‌گذاشت. در حال حاضر، دیوار برلین آثار بیش از ۱۰۰ هنرمند از سراسر جهان را به نمایش می‌گذارد و گردشگران هر روز برای تماشا و تحسین آن از سراسر جهان به این مکان سفر می‌کنند.
نیویورک، سرچشمه گرافیتی
اگرچه اولین گرافیتی در اواخر دهه ۱۹۶۰ در فیلادلفیا ظاهر شد، اما در نیویورک بود که به یک جلوه هنری تبدیل شد. نیویورک در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۸۰ تبدیل به یک بوم نقاشی گرافیتی فعال شده بود که کاملاً در تضاد با شهری است که امروز می‌شناسیم. هنر خیابانی در آن دوران در سراسر شهر نیویورک گسترش پیدا کرد و دیوارها، متروها و تقریباً هر سطح دیگری توسط هنرمندان خیابانی برچسب‌گذاری شد.
نیویورک که در آن زمان با نرخ بالای جرم و جنایت دست‌وپنجه نرم می‌کرد، تبدیل به خانه هنرمندان خیابانی شد که از شهرت خوبی برخوردار نبودند. در اواسط و اواخر دهه ۱۹۸۰ با گرافیتی مبارزه و اقدامات سختگیرانه‌ای همچون مجازات‌های سخت، محدودیت‌های فروش رنگ و افزایش حضور پلیس انجام شد. پس از آن در سال ۱۹۸۵ جنبشی به نام ابتکار «قطار پاک» آغاز شد که واگن‌های متروی پر از گرافیتی را به‌سرعت پاکسازی یا به‌طور کامل تعویض کرد و در مه ۱۹۸۹ پایان دوران گرافیتی در متروی نیویورک اعلام شد.
از آن زمان، دوره جدیدی از گرافیتی در نیویورک آغاز شد و بیشتر هنرمندان به کارهای سفارشی روی آوردند. با این حال، دوران قرنطینه ویروس کرونا، افزایش بیکاری و مرگ جورج فلوید باعث تجدید حیات گرافیتی در شهر شد و برخی از هنرمندان جسارت کردند و با وجود محدودیت‌ها و جرایم سنگین، ساختمان‌ها و دیوارها را حتی در روز روشن نقاشی کردند.
سائوپائولو، پایتخت گرافیتی جهان
هرچند ریشه گرافیتی در شهر نیویورک است، اما این روزها پر جنب‌وجوش‌ترین صحنه این هنر خیابانی را می‌توان در سائوپائولوی برزیل مشاهده کرد. هنر خیابانی در برزیل در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و از نقاشی‌های دیواری شهر نیویورک الهام می‌گرفت. در سال ۲۰۰۶، قانونی برای ممنوعیت تبلیغات بزرگ در فضای باز در پاسخ به آلودگی بصری شهر تصویب شد که بسیاری از دیوارهای بزرگ شهر را از این هنر بی‌بهره گذاشت.
بیش از یک دهه، مسئولان شهر و هنرمندان گرافیتی روابط تیره‌ای داشتند، مسئولان گرافیتی‌ها را پاک کردند و حتی بعضی از هنرهای خیابانی و نقاشی‌های دیواری را تخریب کردند. در سال ۲۰۱۷، شهردار سائوپائولو بدون مجوز از اداره حفاظت از آثار تاریخی و فرهنگی اقدام به نقاشی روی گرافیتی کرد و پس از آن، وضعیت تغییر کرد. در حال حاضر شهرداری سائوپائولو از جنبش دیوارنگاری حمایت می‌کند به‌طوری که از سال ۲۰۱۷ تا کنون حدود ۱.۶ میلیون دلار در پروژه‌های هنری خیابانی سرمایه‌گذاری کرده است. در ادامه چند پروژه خیابانی مشهور در سراسر جهان معرفی می‌شود.
نقاشی‌های دیواری Kampong Glam، سنگاپور
نقاشی‌های دیواری کامپونگ گلم مجموعه‌ای از نقاشی‌های دیواری هنر خیابانی است که در محله Kampong Glam سنگاپور واقع شده و توسط سازمان توسعه شهری (URA) در سال ۲۰۱۵ با هدف احیای منطقه تاریخی و ترویج گردشگری آغاز شده است.
نقاشی‌های دیواری کامپونگ گلم توسط تیمی از هنرمندان داخلی و بین‌المللی طراحی شده‌اند و توسط سازمان توسعه شهری در یک فرایند رقابتی انتخاب شده‌اند. نقاشی‌های دیواری طیف گسترده‌ای از موضوعات از میراث فرهنگی غنی سنگاپور تا مسائل اجتماعی معاصر را پوشش می‌دهند و هر نقاشی دیواری منحصربه‌فرد و منعکس‌کننده سبک و دیدگاه فردی هنرمند است.
دیوارتراپی، روچستر | نیویورک
دیوارتراپی (Wall\Therapy) یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در روچستر است که از هنر عمومی به‌عنوان ابزاری برای شکل‌دهی به ساختار جامعه و تغییرات اجتماعی استفاده می‌کند. این سازمان در سال ۲۰۱۱ با همکاری یک رادیولوژیست و یک هنرمند محلی، با هدف ایجاد یک پروژه نقاشی دیواری در سطح شهر تأسیس شد که ساکنان با هر سن و پیشینه‌ای را درگیر می‌کند تا از آن الهام بگیرند.
دیوارتراپی هنرمندان محلی و بین‌المللی را گرد هم می‌آورد تا نقاشی‌های دیواری و تأسیسات هنری عمومی را در سراسر شهر با تمرکز بر محله‌ها و جوامع محروم ایجاد کنند. این سازمان از نزدیک با اعضای جامعه از جمله گروه‌های جوانان، مدارس و کسب‌وکارهای محلی همکاری می‌کند تا مکان‌هایی را برای نقاشی‌های دیواری شناسایی کند و اطمینان حاصل کند که آنها هویت منحصربه‌فرد هر محله را منعکس می‌کنند.
دیوارهای زندگی، آتلانتا | جورجیا
دیوارهای زندگی (Living Walls) یک سازمان هنری عمومی مستقر در آتلانتا در ایالت جورجیای آمریکا است و بر ایجاد پروژه‌های هنری عمومی تمرکز دارد که مسائل اجتماعی و فرهنگی را مورد توجه قرار می‌دهند. این سازمان در سال ۲۰۰۹ تأسیس شد و از آن زمان هنرمندان محلی و بین‌المللی بسیاری در اجرای نقاشی‌های دیواری و تأسیسات هنری عمومی در سراسر شهر مشارکت کرده‌اند.
هدف Living Walls آوردن هنر به جوامعی است که دسترسی محدودی به هنر دارند تا فرصت‌هایی برای گفت‌وگو و تعامل بین ساکنان و هنرمندان ایجاد کند. این سازمان همچنین در تلاش است تا از طریق پروژه‌های خود به مسائل اجتماعی و فرهنگی بپردازد و موضوعاتی همچون اصیل‌سازی، برابری زیست‌محیطی و هویت فرهنگی را بررسی کند.
نظر شما