به گزارش خبرگزاری ایمنا، شهید داریوش گودرزی‌کیا متولد ۲۵ بهمن ۱۳۲۲ در روستای اناج از توابع شهرستان اراک در خانواده‌ای محروم متولد شد؛ به دلیل شرایط دشوار خانواده، تا کلاس ششم ابتدایی درس خواند و پس از چندی به‌عنوان نامه‌رسان در وزارت پست مشغول به کار شد؛ شهید گودرزی کیا در سال ۱۳۵۵ در خبرگزاری جمهوری اسلامی که در آن زمان خبرگزاری پارس نام داشت استخدام شد و همزمان به ادامه تحصیل خود ادامه داد.
با شروع جنگ تحمیلی از نخستین داوطلبان اعزام به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بود که پس از حضور در خطوط مقدم جبهه به ثبت رویدادهای مهم جنگ تحمیلی پرداخت.
شهید گودرزی‌کیا در عملیات‌های مختلف مانند فتح‌المبین، رمضان، محرم، والفجر و خیبر شرکت داشت تا اینکه با شرکت در عملیات عاشورا در منطقه میمک مورد اصابت تیر قرار گرفت و سرانجام روز ۲۹ مهرماه ۱۳۶۳ پس از سال‌ها تلاش دلسوزانه و دلاورانه در عرصه‌های مختلف خبری و ثبت جانفشانی‌های رزمندگان اسلام در جبهه‌ها به درجه رفیع شهادت نائل شد؛ شهید داریوش گودرزی‌کیا معتقد بود: «عکاس جنگ، عکاسی است که وقتی صدای سوت خمپاره را شنید خیز نگیرد؛ بلکه باید استوار ایستاده باشد و لحظه برخورد خمپاره را ثبت و ضبط کند.»
شهید داریوش گودرزی‌کیا برنده لوح دست خط زرین حضرت امام (ره)، دیپلم افتخار و سکه یادبود مجتمع، به عنوان برگزیده بخش عکاسی از مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس در سال ۱۳۶۷ است؛ از این شهید بزرگوار ۴ فرزند به یادگار مانده است و آرامگاه او قطعه ۲۷ بهشت زهرا (س) تهران است.
او در وصیت‌نامه‌اش اینگونه آورده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
خدا را سپاس که به من فرصتی داد تا بتوانم چند خطی به‌عنوان وصیت‌نامه از خود باقی بگذارم. البته با تشکر از ذات پاک بی‌همتایش، الهی تو گرامی داشته‌ای نام شهدا را و به آنان اجر و مقام ارزانی داشته‌ای. خدایا تو تنها قادری نه کس دیگر، تو را به نام عظمت تو را به نام الرحمن‌الرحیم تو را به آن‌هایی که در ۲ دنیا شفیع انسان‌ها قرار می‌دهی تو را به دودمان پاک انبیا اولیا و شهدا مرا ببخش و بیامرز و از چاکران شهدا قرار بده و مگذار نامم به بدی در آخرت برده شود.
خدایا اگر به آن مقام لایق نیستم، پس به غلامی غلامان شهدا قرارم ده؛ خدایا تو را سپاس. الهی تو کریمی تو قدیمی تو غفاری تو عظیمی تو داناترینی پس من نادان را دریاب که نیاز جز تو به کسی دیگر نتوان داشت. خدایا تو می‌دانی در ۲ دنیا مقروض هستیم چه کنیم به کجا رو آوریم اگر تو ما را نبخشی. خدایا تو دریای رحمتی ما را در آن دریا غسل ده که ما جز آن دریا به دریاهای دیگر پاک نمی‌شویم.
خدایا فرموده‌ای شهید پس مقامی والا دارد، شهدا نمرده‌اند، بلکه در نزد تو روزی می‌خورند، پس تو را قسم به نام شهید و مقام شهید و به ارج و قرب شهید مرا ببخش و از رهروان شهدا قرارم بده؛ خدایا تو را قسم به کودکان شهدا و به ارواح شهدا از گناه من بگذر که طاقتم تاب شده به عزت و مقام شهدا نام شهید بر من قرار بده.
خدایا چند بار به جبهه مشرف شدم هر بار از بار اول دیدم بهتر شد، گویی در این دانشگاه یک درس نیست، بلکه درس‌ها وجود دارد که باید از تمام آن‌ها با نمرات عالی قبول شد و هر شخصی که تمام دروس را مرور کرد، لابد شهید می‌شود، کسانی هستند که با یک بار مرور تمام نمرات قبولی را با معدل کلمه شهید می‌گیرند؛ راه شهید راه حسین است و راه حسین راه خداست.
آیا می‌شود از این راه گذشت به راحتی هر کس به این سعادت نمی‌رسد پس شاد و صبور باشید ما راهمان را پیدا کرده‌ایم خدا شما را اجر و جزای خیر عنایت فرماید دوست دارم چون کوه سرفراز باشید بالاخره ما باید بمیریم چه خوب است دراین راه، راه خدا، راه خوبان، راه عزیزان خدا جان دهیم؛ خداوند به ما لطف فرموده و پس کرامت عطا کرده چطور باید این خوبی‌های خوب را فراموش کرد. خدایا تو را به ارواح پاک شهیدان و به مقام خوبانت مرا بیامرز، پدر مادر و همسرم را از من راضی گردان. الهی از تو تمنای بخشش برای تمامی مسلمین و هدایت نمودن تمام انسان‌ها به راه راست دارم.»
نظر شما