خاطره شیوندی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: برایم هیچ دنیایی به قدر دنیای فرهنگ و هنر وجدآور و زیبا نیست به طوری که در این دنیا با نویسندگی و شعر نفس می‌کشم و زیست می‌کنم؛ همچنین تصمیم دارم تا زمانی که قلم و اندیشه‌ام جوهر دارد برای تحقق رسالتی که خداوند به واسطه شعر و نویسندگی بر عهده‌ام قرار داده است قلمم را زمین نگذارم.
وی در خصوص سوابق خود افزود: به لطف خداوند توفیق کسب رتبه نخست جوان برتر استان چهارمحال و بختیاری در حوزه ادبیات سال ۱۴۰۲ و همینطور کسب مقام اول تا سوم در بیش از پنجاه جشنواره استانی، ملی و بین‌المللی در حوزه شعر و نویسندگی را داشتم.
این شاعر با اشاره به آثار خود تصریح کرد: به لطف خداوند آثار زیادی از بنده در کتب مختلف به چاپ رسیده است، از جمله کتاب مجموعه روایت اربعین با عنوان مرغانِ ابراهیم، مجموعه شعر و داستان دفاع مقدس با عنوان به یاد لاله‌ها، مجموعه شعر حاج قاسم با عنوان سلام سردار و سایر مواردی از این دست؛ همچنین آثار مستقلی از جمله مجموعه داستان با عنوان «پشت پنجره»، مجموعه نمایشنامه با عنوان «پدرها نمی میرند»، مجموعه شعر، رمانی با محوریت موضوعی انقلاب اسلامی ایران با عنوان «دی ماه»، رمانی تاریخی و… نیز در دست چاپ است.
وی عنوان کرد: به نظرم خداوند استعدادهایی را در وجود انسان‌ها به امانت می‌گذارد و مسیر تحقق آن استعداد را هم برایش فراهم می‌کند، استعدادی همچون سرودن شعر؛ حالا بعضی انسان‌ها دیر و بعضی‌ها زود متوجه آن می‌شوند. من هم از این قاعده مستثنی نبودم و چون از کودکی با هیچ چیزی به قدر کتاب، قلم، نوشتن و مطالعه کردن حالم خوش نمی‌شد، کم‌کم از طریق پدر و مادر و دیگر عزیزانِ زندگی‌ام متوجه شدم استعداد نوشتن دارم.
شیوندی گفت: در ابتدا نوشته‌هایم به معنای یک داستان و شعر سالم و بی‌نقص نبودند و صرفاً نوشته‌هایی بودند که فقط رنگ و بوی شعر و داستان داشتند، تا اینکه با تحمل سختی‌های بسیار زیاد و تلاش‌های بی‌وقفه خداوند کم‌کم من را در مسیرهایی قرار داد تا بتوانم از محضر اساتید بزرگواری چه در استان و چه خارج از استان کسب علم کنم و هر لحظه بهتر قلم بزنم.
وی اظهار کرد: هر شخصی در زندگی‌اش رزق‌هایی نصیبش می‌شود که هیچ وقت آن‌ها را فراموش نمی‌کند، چراکه برایش خیلی پرارزش و لذت بخش بودند و هستند؛ مثلاً رزق دیدن حضرت آقا که شانزدهم فروردین ۱۴۰۲ نصیب من شد و حس و حال شگفت‌آور و دلچسبی داشت.
شاعر و نویسنده ادامه داد: اینکه شاعران با حس و حالی خاص شروع به سرودن می‌کنند را قبول دارم، ولی اینکه حتماً در اتاق تاریک باشند را صددرصد نه! چراکه یک وقت‌هایی این حس و حال بعد از راز و نیاز با خدا، رفتن در دل طبیعت، نشستن لب رودخانه و دریا، قدم زدن هنگام غروب، وسط پیاده روی اربعین، نیمه شب، در روضه اهلبیت، زیر باران و بسیاری از موقعیت‌های دیگر رزق آدم می‌شود؛ به نظرم شاعر اگر هر لحظه و در هر شرایطی در مسیر کمال‌گرایی حرکت کند و دل از غیرِ خدا بکند، آمادگی این الهام، عنایت و رزق خداوندی را در موقعیت‌های مختلف در خودش ایجاد می‌کند و اینجاست که تو می‌توانی وسط جنگ هم شعر بگویی.
وی تصریح کرد: اینکه چطور یک شاعر شروع به نوشتن می‌کند قطعاً به همان استعداد و امانت خداوندی که بهش اشاره کردم برمی‌گردد، امانتی که بعد از فهمیدن و شناختنش توسط شاعر، شروع می‌کند به نوشتن و البته ناگفته نماند که این امانت و استعداد باید در مسیر درستی استفاده شود؛ حالا یکی این امانت را در مسیر کمال‌یابی و خداوند به کار می‌گیرد و یکی هم در مسیر شیطان، آنچه خداوند در آیات انتهایی سوره شعرا به آن اشاره می‌فرمایند.
شیوندی افزود: پس باید گاهی وقت‌ها به خودمان تلنگر بزنیم و ببینیم امانت‌دار خوبی هستیم یا نه و ببینیم با این امانت الهی که ما شاعران، کانال و واسطه الهام آن هستیم، سبب گمراهی می‌شویم یا هدایت و کمال.
وی گفت: امیدوار هستم جوهرِ قلمِ همه ما پر از نگاه‌های خاص و ویژه امام عصر باشد و آنچه که بر کاغذ می‌آوریم، مؤثر در امر ظهور ایشان گردد.
نظر شما