به گزارش خبرگزاری ایمنا، علی دارابی در نشست «هگمتانه» که به عنوان بیست‌وهشتمین میراث ایران در یونسکو ثبت جهانی شد، با شرحی از فلسفه ثبت جهانی یونسکو و با اشاره به حمایت‌های مالی و معنوی کنوانسیون میراث جهانی یونسکو از پرونده‌ها و آثاری که ثبت جهانی می‌شود، اظهار کرد: روح حاکم بر کنوانسیون میراث جهانی یونسکو، حمایت است و بر این اساس موضوع ثبت جهانی محدود به حمایت از آثار و جلوگیری از تخریب نیست.
وی افزود: در رویکرد توسعه‌یافتگی به مفهوم ثبت جهانی آثار از منظر دیپلماسی فرهنگی نگاه می‌شود و افزایش علاقه‌مندی کشورها به ثبت جهانی نیز از این منظر است و از همین رو، کشورهای توسعه‌یافته که به خوبی از عهده حفاظت از آثار بر می‌آیند در صدر صف ثبت جهانی آثار هستند.
معاون میراث فرهنگی کشور با اشاره به دستاوردها و اثرات ثبت جهانی گفت: در دهلی نو ۱۹۸ کشور حضور داشتند و با این تعدادی که در اجلاس اخیر حضور داشتند یکی از معتبرترین تنظیم اسناد در جهان اتفاق افتاد؛ به این نکته اشاره کردم تا اعتبار کاری که توسط وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انجام شد بر همگان روشن شود.
دارابی یادآور شد: در این نشست ۲۶ اثر فرهنگی و تاریخی ثبت شد و ما در میان ۱۰ کشور نخست دنیا در حوزه میراث فرهنگی ملموس رتبه نهم را داریم و در رتبه میراث ناملموس با ۲۴ عنصر جزو ۵ کشور نخست هستیم و در دولت سیزدهم در دو رتبه صعود کردیم؛ امسال هم در کمیته میراث جهانی ناملموس که در پاییز برگزار می‌شود چند پرونده داریم که موقعیت ایران بهتر خواهد شد.
معاون میراث فرهنگی کشور تاکید کرد: اعتباربخشی فرهنگی، جهانی‌کردن ارزش‌های ایرانی، دیپلماسی فرهنگی، بهره‌گیری از ظرفیت‌های اقتصادی ثبت جهانی، حفاظت از اثر و ویژگی‌های جامعه محلی و توانمند کردن جوامع محلی و میزبان آثار از جمله دستاوردهای است که به گفته دارابی، ثبت جهانی آثار به همراه دارد.
دارابی در ادامه اظهار کرد: ثبت، آغاز کار است؛ حمایت و حفاظت از اثر، کار یک وزارتخانه نیست و همراهی دستگاه‌های مختلف را می‌طلبند، از همین رو پیوست آن در حال نهایی شدن است تا مصوبه نهادهای بالادستی را داشته باشد و دستگاه‌ها بعد از ثبت به وظایف خود عمل کنند، از جمله ردیف اعتباری که سازمان برنامه و بودجه باید اختصاص دهد و استانداران و دیگر دستگاه‌ها نیز وظایف مشخصی داشته باشند که در آن پیوست، بیان شده است.
وی تاکید کرد: بعد از ثبت وظیفه‌ای در روایتگری داریم و باید پیوست رسانه‌های پس از ثبت را داشته باشیم و دستگاه‌های مرتبط در این باره وظایفی دارند؛ این اعتبار باید روایتگری شود تا این ثروت و گنجینه و دارایی عظیم را خوب معرفی، حفاظت و برای آیندگان نگهداری کنیم. این کار یک دستگاه نیست و به عظمت مردم نیاز دارد و نهضت بزرگی برای حفظ و ثبت آثار فرهنگی و تاریخی باید صورت گیرد.
نظر شما