به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست‌های ضددیزل خودروهای برقی تمرکز را بر اثرات مضر انتشار آن‌ها نه‌تنها برای محیط زیست، بلکه برای سلامتی انسان قرار داده است و به دنبال صفر کردن این انتشارات آلوده‌کننده است. در سپتامبر ۲۰۱۵ گروه خودروسازی فولکس‌واگن به جرم تقلب در آزمون تشخیص‌دهنده آلاینده‌های بیش از ۱۱ میلیون دستگاه فولکس‌واگن و آئودی که در طول سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ فروخته‌شده بودند، به دام افتاد و این رسوایی دستکاری ارقام آلودگی، به کمک انقلاب بزرگ صنعت حمل‌ونقل پایان پیدا کرد.
دامنه رشد انقلاب حمل‌ونقل که به‌دنبال مسیر جدیدی در این صنعت است، در کشورهای مختلف، شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند. اگرچه کشورهایی همچون ژاپن مدتی پیش خودروهای موتور احتراقی را از جاده‌های خود حذف کردند، اما مقامات اتحادیه اروپا مأموریت جدیدی را تعیین کرده‌اند که هدف آن خاموش کردن شعله‌ای است که موجب زنده نگه داشتن گازوئیل شده است، هرچند این کار پس از دهه‌ها تبلیغ و گسترش موتورهای دیزل آسان نخواهد بود.
جایگزین‌هایی که برای خودروهای دیزلی در نظر گرفته می‌شوند عبارت است از خودروهای برقی باتری‌دار که با انرژی الکتریکی کار می‌کنند و برای شارژ باتری‌های خود به برق وصل می‌شوند، خودروهای برقی پیل سوختی که انرژی آن‌ها توسط هیدروژن تأمین می‌شود که در پیل سوختی به الکتریسیته تبدیل می‌شود و خودروهای LPG یا CNG که در مقایسه با موتورهای دیزلی پیشین، ۷۵ درصد کمتر اکسیدهای نیتروژن منتشر می‌کنند.
خودروهای برقی پیل سوختی هیچ‌گونه آلودگی تولید نمی‌کنند و فقط بخار آب گرم منتشر می‌کنند، از طرف دیگر جایگاه‌های سوخت‌گیری برای خودروهای LPG یا CNG فراوان است و موجب می‌شود این خودروها جایگزین‌های کم‌هزینه‌تر و پرطرفدارتری برای خودروهای گازوئیلی و بنزینی باشند.
ممنوعیت‌های اروپایی برای دیزل
پس از رسوایی جدی دیزلگیت گروه فولکس‌واگن، شوراهای شهر شهرهای بزرگی همچون مادرید و پاریس و حتی تمام شهرهای کشورهایی همچون نروژ، به‌عنوان مجازات طرح ممنوعیت این خودروها را اجرا کردند. در سال ۲۰۲۳ بیش از ۱۲ میلیون و ۸۴۷ هزار خودرو در اروپا فروخته شد و برای نخستین بار، خودروهای برقی در این فروش از خودروهای دیزلی پیشی گرفتند.
سهم خودروهای برقی از ۱۳.۹ درصد در سال ۲۰۲۲ به ۱۵.۷ درصد افزایش و سهم دیزل از ۱۴.۵ درصد در ۲۰۲۲ به ۱۱.۹ درصد کاهش داشت. این در حالی است که در سال ۲۰۱۲، موتورهای دیزلی ۵۵ درصد از ثبت‌نام خودروهای اروپا را تشکیل می‌داد و این ارقام روند کاهشی فروش موتورهای دیزلی را به خوبی نشان می‌دهد. در سال جاری تا کنون فروش خودروهای دیزلی به ۲۸ هزار و ۲۲۷ دستگاه رسیده است که نشان‌دهنده کاهش ۱۴ درصدی سهم آن در بازار نسبت به مدت مشابه در سال گذشته است.
برخلاف تصور برخی افراد، سوخت گازوئیل در اروپا هنوز ممنوع نشده است و همچنان به‌آسانی در دسترس میلیون‌ها راننده قرار دارد. ناگفته نماند که این سوخت برای تأمین انرژی لازم ژنراتورها، تراکتورها و کاربردهای صنعتی بی‌شماری ضروری است. با این حال، استاندارد سختگیرانه یورو ۶، همراه با گسترش مناطق بدون آلایندگی و کاهش یارانه‌های مرتبط، به معنی مرگ آهسته خودروهای دیزلی است.
در پایان سال ۲۰۲۳، استاندارد یورو ۷ در اتحادیه اروپا تصویب شد که حد انتشار اکسیدهای نیتروژن را برای خودروهای دیزلی ۸۰ میلی‌گرم در کیلومتر تعیین کرد و قرار است در سال ۲۰۲۷ برای وسایل نقلیه سبک و در سال ۲۰۲۹ برای وسایل نقلیه سنگین اعمال شود.
آیا گازوئیل در اروپا ممنوع می‌شود؟
کمیسیون اروپا ممنوعیت جدی برای موتورهای بنزینی و دیزلی تا سال ۲۰۳۵ پیشنهاد کرده است که در صورت تصویب، پایان خط برای وسایل نقلیه دیزلی خواهد بود. دانمارک می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ به فروش خودروهای موتور احتراقی پایان دهد و شهر کپنهاگ از سال ۲۰۲۳ مناطق گسترده‌ای را با آلایندگی صفر و بدون خودروهای دیزلی راه‌اندازی کرده است. استکهلم سوئد، مقررات منع ورود خودروهای بنزینی و دیزلی به مرکز شهر را برای کاهش آلودگی و انتشار گازهای گلخانه‌ای تصویب کرده است که از سی‌ویکم دسامبر ۲۰۲۴ لازم‌الاجرا می‌شود.
مزایای حذف دیزل از صنعت حمل‌ونقل
شهرها نخستین مراکزی هستند که متوجه مزایای این طرح می‌شوند، زیرا حذف آلودگی موجب کاهش بیش از ۴۰۰ هزار مرگ زودرس ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در اروپا می‌شود. رهایی از مدل‌های دیزلی به معنای کاهش اثرات اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق در هوا بر سلامتی است و صدها میلیارد یورو صرفه‌جویی در هزینه مراقبت‌های بهداشتی به دنبال خواهد داشت. علاوه‌بر این، تغییرات ساختاری در تردد شهری ایجاد می‌شود که رونق دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی یکی از آن‌ها است.
یکی از نگرانی‌های حمل‌ونقل، کامیون‌ها و خودروهای سنگین هستند که ۲۵ درصد از آلاینده‌های حمل‌ونقل جاده‌ای اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهند و بدون‌شک گازوئیل پرمصرف‌ترین سوخت در این بخش است و سال گذشته حدود ۹۶ درصد از سهم بازار را به خود اختصاص داده است. قانون‌گذاران اروپایی اهداف کاهش دی‌اکسیدکربن را برای وسایل نقلیه سنگین تعیین کرده‌اند که فروش کامیون‌های دیزلی جدید را تا سال ۲۰۴۰ متوقف خواهد کرد. تولیدکنندگان موظف خواهند بود میانگین آلایندگی کامیون‌های جدید را تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۴۵ درصد، تا سال ۲۰۳۵ به میزان ۶۵ درصد و تا سال ۲۰۴۰ به میزان ۹۰ درصد کاهش دهند.
عواقب انقلاب حمل‌ونقل
افشای اینکه چه کسی هزینه‌های این گذار در حمل‌ونقل را تقبل خواهد کرد، تأثیر بسیاری بر تولیدکنندگان و در نتیجه بر کارگران این بخش خواهد گذاشت، ممنوعیت گازوئیل در بعضی شهرها و کشورها نیز به افزایش قیمت سوخت منجر می‌شود. همه این موارد گروه‌های اجتماعی محروم را هدف قرار می‌دهد که نمی‌توانند بهای پیوستن به این انقلاب را بپردازند. بسیاری از کارگران کم‌درآمد زمانی که صحبت از تعویض ماشین‌های دیزلی با ماشین‌های نسل جدید می‌شود، با مشکل مواجه خواهند شد. کاهش این اثر منفی مستلزم یک استراتژی فراگیر برای بخش حمل‌ونقل همچون طرح‌های یارانه‌ای و حمایتی یا حتی سیاست‌های جدید است که به‌طور معمول در شرایط اضطراری ظاهر می‌شوند. شاید برنامه‌هایی همچون MOVES III که به حمل‌ونقل الکتریکی به‌ویژه خرید وسایل نقلیه الکتریکی، خودروهای هیبریدی پلاگین و خودروهای سلول سوختی هیدروژنی انگیزه می‌دهد، بتواند به‌طور قابل‌توجهی گذار به سمت وسایل نقلیه بدون آلایندگی را تقویت کند.
نظر شما