منصور حافظ‌پرست در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: قلم‌زنی شغل پدری من بود، طوری که سابقه آن در خانواده ما به بیش از ۱۰۰ سال می‌رسید؛ شش ساله بودم که پدرم مرا به کارگاه قلم‌زنی آورد و تا امروز در حال ادامه آن هستم.
وی با بیان اینکه مشکلاتی در این زمینه وجود دارد که البته تنها منحصر به قلم‌زنی نیست، افزود: حال صنایع‌دستی در ایران خوب نیست، زیرا در کشور به اندازه کافی گردشگر نداریم و از طرفی هزینه‌های تولید، افزایش یافته در حالی که درآمدها ثابت مانده است.
این هنرمند قلم‌زنی خاطر نشان کرد: کارهای فاخری که در قلم‌زنی تولید می‌شود، مشتری خود را دارد هرچند که نسبت به مشاغل دیگر، تعداد کمتری دارند، چراکه هم مواد اولیه کمتری نیاز دارد و هم زمان زیادی برای آن صرف می‌شود؛ کسانی که به صورت سِری‌کاری به تولید محصول می‌پردازند به مواد اولیه زیادی نیاز دارند.
حافظ‌پرست عنوان کرد: اگر هزینه‌های خانوار را در نظر بگیریم، صنایع‌دستی در آخرین اولویت‌های آن قرار دارد، البته اگر چیزی در جیب مانده باشد؛ توان خرید مردم، کم و هزینه‌های مواد اولیه، زیاد شده است به‌طوری که با تورم افسار گسیخته، قیمت‌ها به‌طور دائم در حال تغییرند.
وی با بیان اینکه کپی محصول، یعنی کاری را از شخص دیگری دیدن و مانند او ساختن است، ادامه داد: کپی و تقلب با هم متفاوت هستند؛ تقلب می‌تواند در مواد اولیه صورت گیرد و به وجدان تولیدکننده بازمی‌گردد، اما درباره کپی کردن، همیشه به دوستانم توصیه می‌کنم که خلاق و ابداع‌کننده باشند تا نیاز به از دست دیگران دیدن، پیدا نکنند؛ اینچنین، افراد کپی‌کننده همیشه از طراحان خلاق، عقب می‌افتند.
هنرمند قلم‌زنی افزود: اشتغال‌زایی با شعار صورت نمی‌گیرد بلکه نیازمند انگیزه است؛ وقتی افراد بدانند که شغل صنایع‌دستی به طور نسبی قادر به برآورده سازی نیازهای آن‌هاست، به سمت آن انگیزه پیدا می‌کنند؛ در واقع انگیزه، خودبه‌خود می‌تواند موجب اشتغال‌زایی شود.
نظر شما