به گزارش خبرگزاری ایمنا، پس از پیروزی قابل پیش‌بینی اما قاطع حزب کارگر در انتخابات پارلمانی بریتانیا و انتخاب شدن کِر استارمر به عنوان نخست‌وزیر این کشور اعلام شد که دیوید لامی که اظهارات جنجالی ضد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی داشته وزیر خارجه جدید بریتانیا و جایگزین دیوید کامرون خواهد شد.
حزب کارگر در چند سال گذشته پس از توطئه‌های درون حزبی متعدد علیه اعضای چپ‌تر همچون جرمی کوربین و اتخاذ سیاست‌های راست‌گرایانه‌تر بر مسائل سیاسی و اجتماعی خودش را مقبول افراد میانه‌رو خسته از ناکارآمدی حزب محافظه‌کار به رهبری ریشی سوناک کرده است.
وبگاه خبری bne Intellinews درباره موضع سخت این حزب در برابر جمهوری اسلامی ایران نوشته است که آنها نسبت به دولت محافظه‌کار قبلی که ۱۴ سال در قدرت بود، کمتر درگیر خاورمیانه خواهند بود و مواضع تندتری خواهند داشت. مقامات ایران، جدا از اینکه اصلاح‌طلب باشند یا اصولگرا، نباید انتظار شخصیتی همچون جرمی کوربین را در حزب کارگر داشته باشند زیرا هدف کلی رهبری جدید حزب کارگر آغاز فصلی تازه و نامربوط به آن دوران است.
به گفته این وبگاه خبری، استارمر همواره از یک موضع انتقادی با حکومت ایران رفتار می‌کرده که نشان‌دهنده ادامه سیاست‌های سرسخت علیه ایران و محور مقاومت است، همچنین بعید است که دیوید لامی، وزیر خارجه جدید مایل به مذاکرات پشت پرده همچون دوران جک استراو باشد.
بخش عمده‌ای از جهت‌گیری استارمر و حزب کارگر «نو» را می‌توان در نزدیکی بیش از حد آن به رژیم صهیونیستی و تصفیه اعضای حامی فلسطین دانست. در ادامه گزارش bne آمده است که اظهارات پیشین استارمر در خصوص قرار دادن سپاه پاسداران در لیست «سازمان‌های تروریستی» نشان‌دهنده لحن دولت او خواهد بود. حتی در مانیفست حزب کارگر که ماه پیش منتشر شده به وضوح به خطر «گروه‌های متخاصم مورد حمایت دولت‌ها» اشاره شده است. حامیان او در گروه فشار «حزب کارگر دوستان اسرائیل» از این پیروزی و سابقه قضائی استارمر برای «حفظ ثبات منطقه» استقبال می‌کنند.
در زمان کر استارمر، حزب کارگر از متحدان منطقه‌ای همچون اسرائیل و عربستان سعودی حمایت تزلزل‌ناپذیری نشان داده است. استارمر آشکارا از اقدامات نظامی با هدف مقابله با نفوذ ایران در منطقه، به‌ویژه هدف قرار دادن گروه‌های مورد حمایت ایران همچون حوثی‌ها در یمن، حمایت کرده است. این حمایت شامل مداخلات نظامی بریتانیا و ایالات متحده در دریای سرخ در برابر حملات انصارالله نیز می‌شود.
حمایت استارمر فراتر از لفاظی‌ها است و بر تعهد استراتژیک برای تقویت اتحاد با شرکای کلیدی خاورمیانه تمرکز دارد. رویکرد استارمر نشان می‌دهد که مأموریت او از روز اول این است که ایران را از طریق یک استراتژی تدابیر حقوقی و امنیتی چندجانبه منزوی کند؛ حداقل این آنچه است که او در چهار سال گذشته پیشنهاد کرده است.
استارمر با همسویی نزدیک با رژیم صهیونیستی علیه تهدیدات موشکی و پهپادی ایران و حمایت از عربستان سعودی در برابر انصارالله، یک طرف واضح و همسویی قوی با این کشورها را برای کاهش نفوذ ایران انتخاب کرده است.
با وجود بعضی اظهارات مبتنی بر لزوم تعامل مجدد با ایران، سیاست استارمر به سمت انزوای دیپلماتیک و مهار گرایش دارد. استارمر ضمن محکوم کردن اقداماتی همچون ترور شهید سردار قاسم سلیمانی توسط آمریکا، نیاز به اتخاذ رویکردی محتاطانه و سنجیده در برابر ایران را ضروری دانست و از تلاش‌های دیپلماتیک برای کاهش تنش‌ها بدون مصالحه بر سر مخالفت قاطع حمایت کرد. او بر سر مسائلی همچون حقوق بشر و همکاری نظامی ایران و روسیه نیز متمرکز خواهد بود که ممکن است ریسک تحریم‌های متقابل بین ایران و بریتانیا را افزایش دهد.
مشکل دیگر این است که بریتانیا به خانه رسانه‌های فارسی‌زبان بزرگ ضد ایرانی تبدیل شده است که میزبان سازمان‌ها و کانال‌هایی از جمله بی‌بی‌سی فارسی، منوتو و ایران اینترنشنال است که گمان می‌رود آخری توسط رژیم اسرائیل و عربستان سعودی تأمین مالی می‌شوند.
دولت جدید انگلیس نشان‌دهنده تغییر قابل‌توجهی از رویکردی است که در زمان دولت حزب کارگر تونی بلر، به ویژه تحت سرپرستی جک استراو به عنوان وزیر امور خارجه اتخاذ شد. چگونگی مقابله استارمر با چالش امنیتی خاورمیانه را می‌توان از نظرات و اقدامات قبلی او سنجید، اما نکته اصلی این است که به نظر نمی‌رسد او از این کابوس قانونی فرار کند.
وبگاه خبری اماراتی National News از دیدگاهی دیگر به چالش‌های پیش روی استارمر با توجه به تداوم جنگ رژیم صهیونیستی در غزه پرداخته است. نخستین نشست اطلاعاتی او به زودی برگزار خواهد شد و به‌طور قطع غزه یک مسئله کلیدی برای این دولت جدید خواهد بود. احتمال پیروزی ترامپ و روی کار آمدن کارگزاران جنگ افروز در کنار مسئله برنامه هسته‌ای ایران نیز ممکن است برای او چالش‌برانگیز باشد.
بر اساس این گزارش، احتمال تعویض دوید لامی، وزیر خارجه فعلی، در آینده نزدیک با فردی با تجربه‌تر در مسائل خاورمیانه وجود دارد. سوال اصلی این است که با توجه به دور ماندن حزب کارگر از قدرت برای سال‌ها، مقامات فعلی آن تجربه کافی برای تصمیم‌گیری در شرایط دشوار را ندارند.
چالش دیگر بریتانیا، احتمال حمله رژیم صهیونیستی به لبنان است. اگر چنین اتفاقی بیفتد، حملات محور مقاومت در جبهه‌ها مختلف افزایش خواهد یافت. در این صورت آیا استارمر به قیمت منزوی کردن نمایندگان حامی فلسطین خود حاضر است تمام‌قد کنار رژیم صهیونیستی بایستد؟ علی‌رغم کسب بیش از ۶۰ درصد کرسی‌ها، در برخی مناطق کاندیداهای مستقل با تمرکز بر سر مسئله غزه توانستند در برابر کاندیدهای دیگر پیروز شوند.
مایکل استیونز، از اندیشکده RUSI، معتقد است که شش ماه اول نخست‌وزیری استارمر حول خاورمیانه و یافتن راه‌حلی برای غزه تعریف می‌شود. مشکل این است که اگر گروه بزرگی از نمایندگان طرفدار فلسطین او را «در سمت درست نبینند»، فشار سیاسی بیشتری را احساس خواهد کرد. در حالی که برای حزب کارگر فشار وجود خواهد داشت تا به تعهد خود برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین عمل کند، بعید است استارمر از «سیاست‌های نمادین» سایر کشورهای اروپایی پیروی کند زیرا رژیم صهیونیستی با روند به رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط کشورهای اروپایی مخالف است. می‌توان انتظار داشت انگلیس از نفوذ خود در کشورهای عربی برای بهبود روابط میان آنها و رژیم صهیونیستی استفاده کند.
این وبگاه درباره احتمال بازگشت ترامپ و تأثیر آن بر فایل ایران نوشته است که قبل از این شانس کمی برای دستیابی به توافق هسته‌ای وجود داشت، تا حدی به این دلیل که با توجه به کناره‌گیری ترامپ از توافق قبلی، ایرانی‌ها به دولت ایالات متحده برای پایبند بودن به توافق جدید اعتماد نداشتند. از دیدگاه حزب کارگر این سوال مطرح است که آیا آنها ایران را با تحریم‌ها مهار می‌کنند یا با یک رابطه اقتصادی با آن تعامل می‌کنند.
در خصوص پیامد این تغییر دولت بر رابطه انگلیس با کشورهای عربی خلیج‌فارس، دکتر صنم وکیل از اندیشکده چتم هاوس معتقد است که دولت‌های قبلی بر روابط اقتصادی متمرکز بودند، در حالی که دولت فعلی می‌تواند با جدی گرفتن دغدغه‌های امنیتی آنها در تعریف ساختار امنیتی خاورمیانه سهیم باشد. چالش دیگر بحران‌های متعدی است که حل نشده‌اند و مدام فعال و غیرفعال می‌شوند، پس اگر حزب کارگر می‌خواهد دستش باز باشد باید پرونده‌های مرتبط با هم را حل کند زیرا در غیر این صورت شرایط همچون سودان، سوریه، و لیبی بدتر می‌شود.
نظر شما