روز عرفه؛ در‌هاي آسمان براي پذيرش تضرع بندگان باز است

روز عرفه از ايام باشكوه و عظيم است. روزي است كه در‌هاي آسمان را براي پذيرش تضرع‌ هاي عاشقانه‌ي‌ بندگان ذات اقدس اله مي ‌گشايند و باز هم آن فاعل بالعشق خواهان بازگشت اشرف مخلوقاتش به بارگاه امن‌اش است. آري باز هم فرصت براي بازگشت انسان به اصل و جايگاه اعلي اوليه‌اش را فراهم مي ‌كنند، چقدر بزرگوارند و بزرگوارانه رفتار مي ‌كنند.
چقدر ظلم كرديم! چقدر ناديده گرفتيم آن همه رحمت را! ولي باز هم مي ‌خوانندمان، دعوتمان مي‌ كنند و مي‌ خواهند همچو شب قدر به ارزش و منزلت خود نائل شويم. آري روز عرفه، روزي است كه حق تعالي بندگان خويش را به عبادت و اطاعت خود دعوت كرده و از آن سوي سفره جود خود را براي آن ها گسترانيده است.
آورده‌اند كه: زماني ‌كه جبرئيل مناسك حج ابراهيمي را به ابراهيم خليل‌ الله مي‌ آموخت، چون به عرفه رسيد به او گفت: «عرفت» و او پاسخ بلي را داد؛ لذا به اين نام خوانده شد.
هم چنين آورده‌اند كه: مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف مي ‌كنند و بعضي آن را از جهت تحمل و صبر و رنجي مي ‌دانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شوند، چرا كه يكي از معاني «عرف» صبر و شكيبايي است.
علاوه بر آن، در روايتي آمده كه آدم و حوا پس از هبوط از بهشت و آمدن به كره‌ي خاكي در اين سرزمين يكديگر را يافتند و به همين دليل عرفات و اين روز عرفه نام گرفته است.
شيطان را در اين روز در غل و زنجير مي ‌كشند و باز هم زمينه‌ي پيروزي انسان را بر نفس فراهم مي ‌كند. امام صادق (ع) فرموده‌اند: اگر شخص گناه‌ كاري نتواند در شب ‌هاي قدر خود از قدر و منزلت خود به نحو احسنت استفاده كند و بهره گيرد، مي ‌تواند در اين روز از امتيازات برخورداري از رحمت الهي برخوردار شود.