برزک نگینی در دل کوهستان

به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، برزک شهر گل‌وگلاب با پیشینه بسیار در کشت گل بیش از ۷۰ درصد کاشت گل منطقه کاشان را از آن خود کرده است. این منطقه همچون نگینی در دل کوه‌های کرکس می‌درخشد. این شاهکار در سایه‌سار چنار و بید هر خسته‌ای را آرام می‌کند و سبزه زارهای زیبا و بکر آن گویی قطعه‌ای از بهشت است.

شهر برزک با جمعیتی بالغ بر ۵۰۰۰ نفر بیش از ۵۰۰۰ سال قدمت دارد و دارای آثار تاریخی از دوره ساسانی و سلجوقی و ایلخانی است که گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. وجود تپه تاریخی قلعه، حمام تاریخی دوره صفویه، موزه مردم‌شناسی، قلعه ترشه، مسجد جامع، کتیبه حفر قنات لاآلالون، آسیاب آبی سعدآباد، آب انبار سردل، خانه تاریخی کاردان، خانه تاریخی موسوی، چهار صفه مصلی، قلعه تاریخی نابر و آئین‌های سنتی از جمله مراسم ششم امام حسین (ع) سفره برکت، مهارت دانش آسیاب های آبی، تهیه جوزقند و مراسم برگزاری عروسی برزک که ثبت میراث فرهنگی شده است، بهانه خوبی برای روان شدن سیل گردشگر به این منطقه است.

آب و هوای معتدل آسمانی پاک و آبی، طبیعت بکر، بافت تاریخی، نان‌ها و غذاهای محلی و محصولات باغی مرغوب از جمله شاتوت و آلو که به نام این منطقه ثبت شده این شهرستان را در منطقه متمایز کرده است.

این دیار کهن سرشار از آئین‌ها و غذاهای خاص و منحصر به فرد است که در نوع خود بی نظیر محسوب می‌شود یکی از این غذاهای محلی پخت سیب کلوخی است که در فصل برداشت سیب زمینی از باغات این منطقه طبخ می‌شود

وجود ده‌ها کارخانه صنعتی و ۵۰۰ کارگاه سنتی گلاب‌گیری برزک را به عنوان بزرگ‌ترین تولید کننده گل محمدی و گلاب معرفی می‌کند. این منطقه حاصلخیز با تولید ۵۰۰ تن شاتوت به عنوان قطب شاتوت کشور شناخته می‌شود.

برزک در حفظ بافت تاریخی در طول تاریخ پیش قدم بوده و به عنوان پایلوت اقامت در خانه‌های بوم‌گردی شناخته می‌شده است که از آن جمله به سرای سوشید، بوم گردی خانه روحانی، سرای آرامش، بوم گردی آویزا، سرای شاتوت، سرای گلاب، خانه ماه جون، بابا غلام، پدر سالار و خانه مادر اشاره کرد که همه ساله پذیرای مسافران و گردشگران بسیاری است.

این شهر زیبا با تفاوت دمایی حداقل ۲۰ درجه با کاشان ییلاق‌های بیشماری از جمله ویشنگ را در دل خود پنهان کرده که کمتر دستخوش دست انسان شده و طبیعتی بکر و زیبا را به نمایش گذاشته است.

این منطقه یکی از مناطق حفاظت شده محیط زیست به شمار می‌آید و گونه‌های گیاهی و جانوری خاص و نادری از جمله یوز پلنگ ایرانی را در کوه‌های سر به فلک کشیده پنهان کرده است. مردمان این دیار سخت کوش و مهربان با زبان و گویشی متفاوت از نخستین آریایی‌ها محسوب می‌شوند که هر رهگذری را به نوشیدن چایی و دم‌نوش‌های طبیعی میهمان می‌کنند.

«سیب کلوخی» برزک

مردمان نگین کوهستان، آئین‌های مخصوصی در مناسبت‌های مذهبی و سنتی دارند که مخصوص این سرزمین است و شامل پخت «آش حلیم» می‌شود که برای شکرانه محصولات خود در تابستان تهیه می‌کنند.

باغداران از شب تا صبح با وحدت و همدلی دیگ‌های زیادی را در کنار هم روی شعله‌های آتش می‌گذارند و با مشقت این آش را با هیزم طبخ می‌کنند تا خوشمزگی بیشتری به آن ببخشند، در کنار آن نیز ادعیه‌های مخصوص به همراه صلوات نذر و در پایان میان نیازمندان توزیع می‌کنند.

سفره برکت که پهن کردن سفره‌های ۵۰ متری و چیدن تمام خشکبار و محصولات شهر برزک بر سر این سفره در روز ششم آقا امان حسین (ع) است، پس از عزاداری میان مردم توزیع می‌شود و نخل گردانی این دیار کهن در منطقه و کشور بی نظیر است. مراسمی که مخصوص ماه محرم است و نحوه خاصی از عزاداری مردمان این منطقه را نشان می‌دهد.

وجود ده‌ها کارخانه صنعتی و ۵۰۰ کارگاه سنتی گلاب‌گیری برزک را به عنوان بزرگ‌ترین تولید کننده گل محمدی و گلاب معرفی می‌کند. این منطقه حاصلخیز با تولید ۵۰۰ تن شاتوت به عنوان قطب شاتوت کشور شناخته می‌شود

از دیگر مراسم و آئین‌های این دیار برپایی عروسی است که به نوعی در سبک خود بی نظیر است، خانواده داماد با بر سر گذاشتن طبق‌های مسی تمام لوازم عروس را بر آن می‌چینند و با ساز و دهل به منزل عروس می‌برند، پس از اخذ اجازه از پدر عروس آن را به خانه داماد می‌آورند و هفت شبانه‌روز عروسی، پایکوبی و شادمانی می‌کنند.

این دیار کهن سرشار از آئین‌ها و غذاهای خاص و منحصر به فرد است که در نوع خود بی نظیر محسوب می‌شود یکی از این غذاهای محلی پخت سیب کلوخی است که در فصل برداشت سیب زمینی از باغات این منطقه طبخ می‌شود.

مراحل پخت سیب کلوخی به این نحو است که ابتدا زمینی که پس از برداشت محصول شخم خورده است، کمی خشک شود سپس کلوخ‌های که بر زمین مانده است را به شکل خانه‌ای هرمی شکل کوچک درست می‌کنند، پس از آن داخل این خانه کلوخی را پر از چوب و هیزم می‌کنند و آتش می‌افروزند.

پس از اینکه چوب‌ها به طور کامل سوخت و تبدیل به زغال و خاکستر شد، کلوخ‌ها نیز کاملاً داغ و پخته می‌شود. آن زمان وقت ریختن سیب زمینی‌ها به داخل آن کلبه کوچک است؛ زمانی که سیب‌زمینی را کامل داخل خاکسترها می‌ریزند، تلی را به وجود می‌آورند که داخل آن سیب‌زمینی و خاکستر است. این تل خاکی تا ۴۰ دقیقه به حال خود رها می‌شود و پس از آن سیب‌زمینی‌های پخته را از میان خاکستر جدا و نوش جان می‌کنند.

این دیار کهن با وجود شهری بودن از بودجه و اعتبار کمی برخوردار است و کمبود فضاهای رفاهی، شغلی، آموزشی و ورزشی برای جوانان میزان مهاجرت را در آن افزایش داده است که می‌طلبد مسئولان به این منطقه توجه بیشتری داشته باشند.