به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، چند روزی طول کشید تا بتوانیم با خانواده علیزاده هماهنگ شویم و ساعتی را میهمان خانه پر مهر و شکوه آن‌ها باشیم.
حوالی ساعت دو ظهر بود که به منزل آن‌ها رسیدیم، یک خانه ویلایی با حدود ۲۰ متر مربع حیاط و حدود ۱۰۰ متر زیربنا که شرایط به‌نسبت مساعدی را برای این خانواده مهیا می‌کرد.
به محض باز شدن در، محمدعلی به پیشواز ما آمد؛ کودکی پنج ساله که مرد دوم خانه محسوب می‌شد؛ با اعتماد به نفس و روی خوش ما را به داخل راهنمایی کرد و همین حین بود که آقای علیزاده هم خودش را به جلوی در رساند.
پس از احوال‌پرسی به خانه رفتیم، خانه‌ای که چهار فرزند سالم و با نشاط در آن زندگی می‌کردند؛ به همراه پدر و مادری که سعی داشتند زندگی شیرینی را برای خودشان و آن‌ها رقم بزنند.
مادر ۲۵ ساله با کودک سه چهار ماهه خود از اتاق بیرون آمد و کنار همسرش روی مبل نشست؛ شرایط آرام آرام برای آغاز مصاحبه آماده می‌شد و پدر و مادر تلاش داشتند تمام فرزندان را کنار هم قرار دهند اما این کودکان پر جنب و جوش توجهی به دوربین و مصاحبه نداشتند و هر لحظه در رفت‌وآمد بودند.
در همین حال که مشغول مصاحبه بودیم، محمدحسن و محمدعلی بارها به کادر دوربین می‌آمدند و می‌رفتند، فاطمه که فرزند بزرگ این خانواده بود، صبر و تحمل بیشتری داشت.
زینب خانم، فرزند سه ماهه خانواده نیز گاهی با صدای گریه خود توجه‌ها را جلب می‌کرد و مادر تلاش داشت تا او را آرام کند.
از شرایط مسکن این خانواده جویا شدیم؛ آقای علیزاده می‌گوید: شرایط خانواده‌اش به نحوی است که نمی‌تواند خانه آپارتمانی اجاره کند و البته کسی خانه آپارتمانی به آن‌ها اجاره نمی‌دهد.
وی ادامه می‌دهد: اجاره کردن خانه ویلایی هزینه‌ها را بیشتر می‌کند، البته صاحب خانه ما از خانواده شهدا و بسیار منصف است و اجاره‌های چند برابری طلب نمی‌کند.
از امکاناتی که این خانواده شش‌نفره از جانب دولت دریافت کرده‌اند، جویا شدیم اما به نظر می‌رسید تنها یک وام ۶۰ میلیون تومانی سهم آن‌ها شده است.
آقای علیزاده می‌گوید: برای زمین نیز ثبت نام داشته‌ایم، اما در بجنورد هیچ اقدام مثبتی تاکنون رقم نخورده است. وام فرزند چهارم را نیز ثبت نام کردیم اما همچنان خبری از پرداخت نیست؛ هرچند برای ضامن نیز مشکلات زیادی داشتیم و بانک‌ها بر خلاف مصوبات چندین ضامن طلب می‌کردند.
مسکن که نیاز اساسی خانواده‌های پرجمعیت است، مورد تاکید پدر خانواده است؛ او می‌گوید: چالش دیگر خودرو است؛ اگر بتوانیم خودرو بخریم، طبق قوانین نمی‌توانیم شش‌نفره سوار شویم که تخلف است و این مسائل را باید دولت پیگیری کند.
خانم رحیمی ادامه می‌دهد: همسرم از ۹ صبح به مغازه می‌رود، ساعت ۹ شب که می‌آید باید با فرزندان بازی کند؛ البته کمک اطرافیان همیشه وجود داشته است؛ بسیاری اوقات پیش آمده که مادر، مادر همسرم و خواهران همسرم کمک حالم می‌شوند.
مادر خانه معتقد است در حوزه جمعیت و خانواده باید دید بلندمدت داشت؛ به‌یقین تا یک سنی بریز و بپاش‌هایی دارند، اما از سنی به بعد شرایط تغییر می‌کند؛ سختی‌هایی وجود دارد، اما به شیرینی‌هایش می‌ارزد.
خانم رحیمی می‌گوید: دختر بزرگم دیگر کمک حالم شده است، هرچند سعی می‌کنم به او سخت نگیرم، اما خودش در نگهداری دیگر بچه‌ها کمک می‌کند.
از این مادر جوان که حالا زندگی‌اش چهار ثمره شیرین دارد می‌پرسیم با کودکانی که ده برابر شما انرژی دارند چه می‌کنید که همان ابتدا پاسخ می‌دهد صد برابر هم بیشتر است، او می‌گوید برای بچه‌ها قانون گذاشته است که وسایل بازی را باید در اتاقشان بریزند و هر شب جمع کنند و بعد بخوابند.
خانم رحیمی تاکید می‌کند: تربیت چند کودک از تربیت یک فرزند راحت‌تر است اما باید فرزند بزرگ‌تر درست تربیت شود زیرا فرزندان بعدی از برادر و خواهر بزرگ خود الگو می‌گیرند.
مشغول گپ زدن با این مادر بودیم که زینب، نوزاد ۳ ماه خانواده روی دستان مادرش به خواب رفت، خانم رحیمی می‌گوید: بچه‌ها مانعی برای من نبودند؛ هر فعالیتی داشتم ادامه‌دار بوده است، اگر جایی می‌خواهم بروم فرزندان را هم می‌برم و خودم را محدود نکردم.
خانواده آقای علیزاده معتقد هستند برکت هرکدام از فرزندان را در زندگی خود دیده‌اند؛ موقع به دنیا آمدن هریک از آن‌ها اتفاقی خاص برایشان افتاده که موجب شده است قدم بزرگی رو به جلو بردارند؛ از خرید موتور و خودرو تا بهبود اوضاع مالی. این زوج می‌گویند برکتی که خداوند وعده داده است را با گوشت و پوست لمس کرده‌اند.
پدر خانواده اضافه می‌کند: باید مدیریت را تمرین کرد؛ او می‌گوید طی این سال‌ها مدیریت اقتصادی را یاد گرفته‌اند؛ می‌دانند در کدام مناطق شهر اجناس ارزان‌تری خرید یا در زمان‌های حراجی لباس کودکان را تهیه کنند.
این زوج گلایه‌هایی هم از مسئولان داشتند؛ آن‌ها می‌گویند: اگر بناست سیاست‌های فرزندآوری در کشور اجرایی شود، دولت وظایفی دارد که اجرایی نمی‌شود، به‌عنوان نمونه طبق قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، دولت موظف است به خانواده‌های چهار فرزند زمین یا مسکن بدهد.
وی می‌افزاید: این موضوع در خراسان شمالی اصلاً پیش نرفته است و راه و شهرسازی پاسخی به ما نمی‌دهد.
نظر شما