به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، یکی از بزرگترین بنادر زغال‌سنگ جهان، بندر نیوکاسل (PON) در نیوساوت‌ولز استرالیا، به‌عنوان گزینه اصلی برای استقرار توربین‌های بادی دریایی شناور تعیین شده است. تبدیل این بندر به قطب بادی فراساحلی تا پنج گیگاوات به پروژه‌های توربین شناور منطقه بادی فراساحلی این بخش (هانتر) سرویس‌دهی خواهد کرد که دومین منطقه توسعه اعلام‌شده استرالیا محسوب می‌شود.
منطقه باد فراساحلی هانتر یک منطقه تقریباً دو هزار کیلومتر مربعی در اقیانوس آرام و اولین منطقه در استرالیا خواهد بود که میزبان توربین‌های شناور است. وجود کانال ناوبری عمیق، منطقه توسعه در دسترس و نبود زیرساخت‌های پل، این منطقه را برای ایفای نقش به‌عنوان یک مرکز دریایی بسیار مناسب می‌کند. در این راستا مطالعه‌ای برای شناسایی کمیت و اندازه امکانات جدیدی در منطقه انجام شده است که به‌احتمال زیاد برای این پروژه مورد نیاز خواهد بود.
این مطالعه نشان داد که با سرمایه‌گذاری و مشاوره مناسب با ذی‌نفعان، منطقه منتخب دارای ویژگی‌های فیزیکی مناسبی برای حمایت از صنعت بادی فراساحلی در نیو ساوت‌ولز و مناطق وسیع‌تر استرالیا است. یک مرکز باد فراساحلی تجسم‌شده، عملکردهای مختلفی از جمله مونتاژ، مرحله‌بندی، عملیات تولید و نگهداری را برای این صنعت انجام می‌دهد.
توسعه استراتژیک جدید نه‌تنها بندر نیوکاسل را به‌عنوان یک بخش مرکزی برای پروژه‌های بادی شناور در منطقه استرالیا ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را نیز برای توسعه‌های بادی شناور و پایه ثابت جذب کند.
تلاش‌های انجام‌گرفته برای تبدیل شدن به بخشی کلیدی از صنعت نوپای بادی فراساحلی استرالیا در حالی صورت می‌گیرد که رقیب اصلی ویکتوریا، بندر هیستینگز، برنامه‌های توسعه‌اش را توسط وزیر محیط‌زیست فدرال به مرحله نقشه‌کشی رسانده است. با این حال وظیفه راه‌اندازی یک تأسیسات بندری مرکزی برای بادهای دریایی در ویکتوریا که قرار است مطابق با اهداف ایالت برای تولید دو گیگاوات بادی دریایی تا سال ۲۰۳۲، چهار گیگاوات تا سال ۲۰۳۵ و ۹ گیگاوات تا سال ۲۰۴۰، تا سال ۲۰۲۸ راه‌انداری شود، چندین درجه ضروری‌تر است.
نظر شما