به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، گسترش نیروگاه‌های خورشیدی عظیم با افزایش ضایعات این بخش همراه است، با این حال دفع این زباله‌ها اغلب به عهده نهادهای غیررسمی قرار دارد که افرادی به‌صورت خودجوش و برای کسب درآمد به‌صورت خانوادگی یا استخدام کارمند آن‌ها را راه‌اندازی کرده‌اند.
هند خانه بعضی از بزرگترین نیروگاه‌های خورشیدی جهان و دارای ۱۱ پارک خورشیدی وسیع است. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۲۶، در ۱۲ ایالت خود ۳۹ پارک دیگر نیز راه‌اندازی کند. این اقدام در راستای تعهد آن برای آینده‌ای سبزتر است، اما بدون شک ضایعات حاصل از توسعه انرژی خورشیدی را در این کشور افزایش می‌دهد.
ضایعات انرژی خورشیدی در هند
زیر آفتاب سوزان هند دریایی از صفحات خورشیدی در چشم‌اندازهای نیمه‌خشک می‌درخشد و انرژی پاک برای ایالت‌های سراسر این کشور تأمین می‌کند. با این حال صفحات خورشیدی یک جنبه منفی قابل‌توجه دارد که شامل ضایعات حاصل از پانل‌های ساخته‌شده از شیشه، آلومینیوم، سیلیکون و عناصر خاکی کمیاب، همچنین اینورترهای برق و سیم‌کشی‌ها می‌شود.
در اصل در حالی که سازندگان پنل‌های خورشیدی ادعا می‌کنند که ساخته‌های آن‌ها چندین دهه عمر طولانی دارند، پنل‌ها خیلی زودتر در حین نصب و حمل‌ونقل یا در اثر قرار گرفتن در معرض بادهای موسمی و طوفان شکسته شوند. به این ترتیب بلندپروازی‌های خورشیدی هند با مقدار زیادی زباله همراه است که پیش‌بینی می‌شود این میزان تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۶۰۰ هزار تن و تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۱۹ میلیون تن برسد.
انتظار می‌رود حدود دوسوم از این زباله‌ها از پنج ایالت راجستان، گجرات، کارناتاکا، تامیل‌نادو و آندراپرادش حاصل شود که هشت از ۱۰ پارک بزرگ خورشیدی هند را در خود جای داده‌اند.
هند دارای مقررات اساسی در مورد مدیریت زباله‌های خورشیدی خود است و مسئولیت آن را تا حد زیادی بر عهده شرکت‌های خصوصی واگذار کرده که نیروگاه‌های خورشیدی دارند. طبق این مقررات، زباله‌های خورشیدی باید در یک بازه زمانی مشخص ۹۰ تا ۱۸۰ روزه از نیروگاه‌ها به پیمانکاران زباله الکترونیکی مجاز توسط هیئت مرکزی کنترل آلودگی (CPCB) منتقل شوند.
با این حال چالش‌های عملی و اقتصادی فراوانی هم‌چون تعطیلی ناگهانی یک شرکت بازیافت زباله خورشیدی در تامیل‌نادو در سال ۲۰۲۱ به دلیل رکود اقتصادی ناشی از همه‌گیری در این راستا وجود دارد. بنابراین دوام اقتصادی یک نگرانی حیاتی است. از سوی دیگر بیشتر نیروگاه‌های خورشیدی در نواحی دورافتاده قرار دارند و تدارکات لازم و حمل‌ونقل آن‌ها گران است، شیشه خورشیدی نیز هیچ ارزشی ندارد.
بنابراین شبکه‌ای از اپراتورهای غیررسمی در هند ایجاد شده است که پنل‌های خورشیدی ضایعاتی را برچیده، جمع‌آوری، حمل‌ونقل و بازیافت می‌کنند. فعالیت آن‌ها اوراق کردن پنل‌های شکسته برای دستیابی به فلزات ارزشمند و سایر مواد به‌کاررفته در آن‌ها به‌ویژه نقره است که ارزش بالایی دارد.
این اقدام در اکثر موارد خطرناک محسوب می‌شود، اما فعالان در آن از مهارت بالایی برای انجام فرآیند تفکیک اجزا برخوردار شده‌اند، تا آنجا که حتی بازیافت‌کنندگان بزرگ زباله‌های الکترونیکی و خورشیدی نیز اغلب مسئولیت خود را بر دوش این نهادهای کوچک غیررسمی می‌اندازند. با این وجود هند هنوز هم مسیری طولانی در سر و سامان بخشیدن به عواقب ناشی از بلندپروازی‌های خورشیدی خود در پیش دارد.
نظر شما