به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، داده‌ها بخشی از پایه‌های شهرهای هوشمند را تشکیل می‌دهند؛ جایی که برای مطالعه الگوهای شهر و معرفی بهبودهایی در حوزه‌هایی مانند ترافیک و آلودگی اطلاعاتی مانند کیفیت هوا یا رفت‌وآمد شهروندان جمع‌آوری می‌شوند. بر اساس گزارش کمیسیون اروپا، حجم داده‌های تولید شده بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۵، حدود ۵۳۰ درصد افزایش خواهد یافت.
همانطور که شهرها هوشمندتر می‌شوند، با استفاده از قدرت داده‌ها برای افزایش کارایی، پایداری و کیفیت زندگی ساکنان، خود را در تقاطع نوآوری و محافظت از اطلاعات شخصی خود می‌بینند. این دگرگونی دیجیتال سوالاتی را در مورد اینکه چه کسی صاحب این گنجینه عظیم داده‌های تولید شده توسط فعالیت‌های روزانه افراد است و چگونه می‌توان از حریم خصوصی محافظت کرد، به وجود می‌آورد.
استفاده نادرست از داده‌ها، سوگیری در جمع‌آوری و کاهش اعتماد عمومی این چالش‌ها را تشدید می‌کند. ایجاد تعادل بین مزایای فناوری‌های هوشمند و حفظ حریم خصوصی شهروندان نیازمند چارچوب‌های نظارتی دقیق، شیوه‌های مسئولانه و راه‌حل‌های فناوری است.
مدیریت داده‌های خصوصی؛ یک وظیفه چالش‌برانگیز حاکمیت شهری
یکی از دستگاه‌هایی که داده‌های خصوصی شهروندان را جمع‌آوری می‌کند و جنجال‌برانگیز است، دوربین مدار بسته (CCTV) است. دوربین‌های مداربسته در مکان‌های عمومی به احساس نظارت مداوم منجر می‌شود. پلتفرم‌های داده باز ممکن است به‌طور ناخواسته اطلاعات حساس را بدون حفاظت‌های مناسب در معرض نمایش بگذارند.
این سیستم و سایر ابزارهای مشابه باعث نگرانی مردم شده است که به دنبال تضمین‌هایی در زمینه حفاظت از حریم خصوصی هستند. به هر حال، امنیت و به ویژه شفافیت هنگام استفاده از این داده‌ها و دسترسی به آنها یکی از پایه‌های حکمرانی خوب شهری است.
شهروندان ممکن است حقوق حریم خصوصی خود را به طور کامل درک نکنند. در نتیجه، آنها می‌توانند ناآگاهانه رضایتی را برای جمع‌آوری داده‌های گسترده ارائه دهند یا با به اشتراک گذاشتن داده‌های شخصی از طریق مجوزهای پیچیده برنامه موافقت کنند. شرکت‌ها ممکن است از داده‌های جمع‌آوری‌شده برای سود بهره‌برداری کنند یا به طور بالقوه بدون رضایت صریح کاربران، داده‌های کاربر را بدون افشای شفاف به تبلیغ‌کنندگان شخص ثالث بفروشند.
با این حال، با توجه به دستورالعمل داده‌های شخصی در شهرهای هوشمند که می‌توانند از داده‌های شهروندان خود برای کمک به امور شهری استفاده کنند، جای نگرانی وجود ندارد. رمزنگاری، ناشناس‌سازی داده‌ها و حتی هوش مصنوعی، بعضی از فناوری‌هایی هستند که قادر به حفاظت از داده‌های شخصی و به نوبه خود، حمایت از توسعه داده‌ها است.
یکی دیگر از عناصر طراحی شده برای مبارزه با حملات سایبری که هدف آنها سرقت داده‌های خصوصی است، اطلاعات تشخیص تهدید و سیستم‌های پاسخ مبتنی بر هوش مصنوعی است.
ابتکارات شهرداری برای حفاظت از داده‌های شهروندان
پراتو، ایتالیا
این شهر ناحیه توسکانی در پروژه Data Vaults شرکت کرده است که توسط برنامه افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا تأمین می‌شود و به طور خاص، در اجرای آزمایش شهروندان اطلاعاتی را در مورد موقعیت مکانی، حرکت خود در سراسر شهر، حضور در رویداد یا مشخصات خود به اشتراک می‌گذارند اما در ازای ارسال داده‌ها غرامت مالی دریافت می‌کنند.
این شهر قصد دارد پس از تجزیه و تحلیل این داده‌ها، پیشرفت‌هایی را در زمینه تحرک معرفی کند و می‌خواهد از این فرصت برای تعامل مستقیم با شهروندان و به دست آوردن اطلاعات شخصی آنها به روشی ایمن که به حریم خصوصی آنها احترام می‌گذارد استفاده کند.
سنگاپور
سازمان توسعه رسانه اینفوکام این کشور (IMDA) با Google همکاری کرده است تا شرکت‌ها بتوانند راه‌حل‌های حریم شخصی سندباکس را در راستای ایمنی فناوری‌های ارتقای حریم خصوصی IMDA آزمایش کنند؛ محیطی امن که در آن شرکت‌ها می‌توانند از داده‌ها استفاده کنند یا بدون افشای اطلاعات حساس به اشتراک بگذارند.
هدف کمیسیون حفاظت از داده‌های شخصی و تقویت موقعیت سنگاپور به عنوان یک مرکز منطقه‌ای برای داده‌های قابل اعتماد است که در عین حال امکان استفاده مسئولانه از این اطلاعات برای نوآوری و رشد کسب و کار را نیز فراهم می‌کند.
مونترال، کانادا
با ایجاد و اجرای منشور داده‌های دیجیتال، شهر بر اساس پنج اصل، اقدام به جمع‌آوری و مدیریت داده‌ها به شیوه‌ای اخلاقی و مسئولانه کرده است: حق حفظ حریم خصوصی، تضمین برابری و مبارزه با تبعیض، تضمین کنترل کامل شهروندان بر ردپای دیجیتالی آنها و تلاش برای استفاده منطقی و معقول از داده‌ها.
این منشور چگونگی نظارت شهر بر استفاده از داده‌های دیجیتال را به منظور تشویق پیشرفت و جلوگیری از خطرات مرتبط با اقدامات مخرب توصیف می‌کند. هدف این است که مدیریت داده‌های دیجیتال شهر شفاف‌تر، مسئولیت‌پذیرتر و کارآمدتر باشد.
نظر شما