کشورهای دارای بیشترین سلاح‌ هسته‌ ای / بیشترین بمب اتم در کدام کشور است؟

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سلاح هسته‌ای وسیله‌ای انفجاری است که نیروی مخرب خود را از شکافت هسته‌ای، هم‌جوشی هسته‌ای یا ترکیبی از این دو به دست می‌آورد. همه این سلاح‌ها در یکی از دو دسته کلی قرار می‌گیرند که شامل سلاح‌های شکافت و ترکیبی یا طرح‌های مبتنی بر هم‌جوشی حتی مخرب‌تر می‌شود که از نظر فنی سلاح‌های گرما هسته‌ای هستند و به آن‌ها بمب‌های گرما هسته‌ای، سلاح‌های هم‌جوشی، بمب‌های هیدروژنی یا بمب‌های H نیز گفته شود.

سلاح‌های هسته‌ای مقادیر زیادی نیروی انفجاری، گرما و تشعشع آزاد می‌کنند و ترسناک‌ترین ابزار جنگی روی زمین محسوب می‌شوند که بیش از هر سلاح دیگری قادر به ایجاد مرگ، تخریب، جراحت و بیماری هستند. این سلاح‌ها تاکنون دو بار در جنگ استفاده شده است که شامل بمباران هیروشیما و ناکازاکی در سال ۱۹۴۵ توسط ایالات متحده می‌شود که تخریب و تلفات عظیمی برجای گذاشت. پس از آن رقابت تسلیحاتی هسته‌ای در سال ۱۹۸۶ با انباشته شدن بیش از ۴۰ هزار کلاهک هسته‌ای توسط اتحاد جماهیر شوروی و ۲۳ هزار کلاهک توسط ایالات‌متحده به اوج خود رسید.

بر اساس گزارش worldpopulationreview، در حال حاضر حدود ۱۳ هزار و ۸۰ کلاهک هسته‌ای در سرتاسر جهان وجود دارد که روسیه با ۶۲۵۷ کلاهک و پس از آن ایالات متحده با ۵۵۵۰ کلاهک در رتبه‌های بالای فهرست کشورهایی با بیشترین سلاح‌های هسته‌ای قرار دارند. این میزان بسیار کمتر از تعداد سلاح‌هایی است که ایالات متحده یا روسیه در دوران اوج جنگ سرد خود در اختیار داشتند، با این حال هنوز هم تعداد بالایی محسوب می‌شود.

کشورهایی با بیشترین تسلیحات هسته‌ای

روسیه در حال حاضر بیشترین تعداد تسلیحات هسته‌ای را در اختیار دارد که ۱۴۵۸ مورد آن‌ها به‌طور فعال مستقر و ۳۰۳۹ مورد غیرفعال اما برای فعال شدن در دسترس است. ۱۷۶۰ سلاح نیز فرسوده و در انتظار برچیدن است. ایالات متحده با تسلیحات ۱۳۸۹ سلاح فعال، ۲۳۶۱ سلاح غیرفعال اما در دسترس و ۱۸۰۰ سلاح هسته‌ای فرسوده در جایگاه بعدی قرار دارد.

پس از این دو نیز چین با ۳۵۰، فرانسه با ۲۹۰، انگلستان با ۲۲۵، پاکستان با ۱۶۵، هند با ۱۵۶، رژیم اسرائیل با ۹۰ و کره‌شمالی با ۵۰ سلاح هسته‌ای، جایگاه‌های سوم تا دهم لیست مناطقی با بیشترین سلاح‌های هسته‌ای در سال ۲۰۲۴ را به خود اختصاص داده‌اند.

معاهدات محدودکننده تسلیحات هسته‌ای

دولت‌های جهانی به‌دلیل کشندگی گسترده و پتانسیل مخرب سلاح‌های هسته‌ای، در زمینه معاهدات کنترل تسلیحات به توافق رسیدند. این معاهدات شامل پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای 1970 (NPT)، معاهده محدودیت تسلیحات استراتژیک 1972 (SALT) و پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک 1991 (START) می‌شود.

هدف پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای است و پنج کشور ایالات‌متحده، روسیه، چین، فرانسه و بریتانیا را به‌عنوان کشورهای دارای سلاح هسته‌ای (NWS) و بقیه را به‌عنوان کشورهای غیرهسته‌ای (NNWS) طبقه‌بندی می‌کند. بر اساس این معاهده کشورهای دارای سلاح هسته‌ای موافقت می‌کنند که به کشورهای غیرهسته‌ای در توسعه یا دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای کمک نکند و کشورهای غیرهسته‌ای موافقت می‌کند که تلاشی برای توسعه یا دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای نداشته باشد.

کشورهای هر دو طبقه‌بندی در سطحی وسیع‌تر موافقت می‌کنند که به یکدیگر در توسعه انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز کمک و با حسن نیت درباره خلع سلاح هسته‌ای مذاکره کنند. تقریباً همه کشورهای جهان به جز کره شمالی معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را پذیرفته‌اند.