به گزارش خبرگزاری ایمنا، ناامیدی یک احساس طبیعی در انسان است و کودکان نیز مانند بزرگسالان آن را تجربه می‌کنند، اما کودکان به دلیل نداشتن تجربه کافی در مدیریت احساسات، ممکن است در برابر ناامیدی آسیب‌پذیرتر باشند و به کمک والدین خود نیاز داشته باشند.
دشواری‌های زندگی، کودکان را نیز دچار یاس و ناامیدی می‌کند؛ اگر شرایط زندگی خانوادگی درست نباشد، مشکلات جدی وجود داشته باشند و یا کودک در امور زندگی خودش دچار مشکل شود طبیعی است که به آن واکنش نشان بدهد.
مشکلات تحصیلی، اختلاف والدین، شکست در رقابت‌ها، مرگ عزیزان یا از دست دادن دوست، تنش‌های خانوادگی و بیماری اگر موجب مشکلات جدی روحی و جسمی نشوند در بهترین حالت سرخوردگی و یاس ایجاد می‌کنند، بنابراین ناامیدی و یاس در کودکان به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود، هر عاملی که باعث ناامیدی کودک است او را به سطح خاصی از ناامیدی می‌کشاند؛ کودکی که والدینش را از دست داده بیشتر از کودکی که در امتحانی شکست خورده رنجیده و ناامید است و هر کدام از این کودکان نیاز به حمایت‌های خاصی دارند.
با این حال برای کمک به کودک غمگین و مأیوس همیشه راهکار اساسی وجود دارد که می‌توانید از آنها استفاده کنید، اگرچه در مواردی نیاز به حمایت‌ها و درک بهتری از شرایط وجود دارد، از این رو عوامل متعددی می‌توانند بر امیدواری کودکان تأثیر بگذارند، در صورتی که فرزندتان از اضطراب، افسردگی و یا سایر مشکلات روانی رنج می‌برد، لازم است از کمک متخصصان روانشناسی و مشاوران استفاده کنید.
تربیت کودکانی امیدوار، یک فرایند تدریجی و زمان‌بر است
فاطمه رضازاده، مشاور و روان‌شناس کودک در خصوص راهکاریی برای امیدآفرینی در کودکان اظهار می‌کند: کودکان در محیطی که احساس امنیت و حمایت می‌کنند، راحت‌تر می‌توانند امید و خوش‌بینی را در خود پرورش دهند؛ والدین با ایجاد فضایی سرشار از عشق و محبت، همچنین با گوش دادن فعال به صحبت‌های فرزندان خود و درک احساساتشان، می‌توانند این حس امنیت را در آنها ایجاد کنند، بنابراین زمانی که کودک شما ناامید است، به او نشان دهید که احساسات او را درک می‌کنید و برای او اهمیت قائل هستید، به او بگویید که می‌دانید او ناراحت است و احساسش را می‌فهمید.
وی ادامه می‌دهد: کودکان بیش از هر چیز از طریق مشاهده رفتار والدین و اطرافیان یاد می‌گیرند، اگر می‌خواهید فرزندتان امیدوار باشد، خودتان نیز با حفظ نگرش مثبت در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات باید الگوی رفتاری امیدواری باشید، همچنین با تلاش برای رسیدن به اهداف خود می‌توانید به فرزندتان نشان دهید که چگونه می‌توان در زندگی امیدوار بود.
این روان‌شناس تصریح می‌کند: هر کودکی در مسیر رشد و پیشرفت خود با چالش‌ها و موانعی روبرو می‌شود، در چنین مواقعی تشویق و حمایت والدین و مربیان می‌تواند نقشی کلیدی در حفظ امید و انگیزه کودک ایفا کند، به تلاش‌های فرزندتان توجه کنید، آنها را به خاطر موفقیت‌هایشان تشویق کنید و در مواقع شکست، با صبر و حوصله به آنها کمک کنید تا از اشتباهات خود درس بگیرند.
وی اضافه می‌کند: یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی که کودکان برای حفظ امیدواری در زندگی به آن نیاز دارند، مهارت حل مسئله است، به فرزندتان یاد دهید که چگونه با چالش‌ها و مشکلات به طور منطقی و خلاقانه روبرو شود و برای حل آنها راه حل‌های مناسب پیدا کند.
رضازاده می‌گوید: به فرزندتان کمک کنید تا نیمه پر لیوان را ببیند و در هر موقعیتی به دنبال فرصت‌ها و نکات مثبت باشد، با انجام فعالیت‌هایی مانند شکرگزاری روزانه، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا تمرکز خود را بر روی داشته‌هایش بگذارد و از آنها قدردانی کند، همچنین به کودک خود یاد بدهید که چگونه می‌تواند با ناامیدی خود کنار بیاید، به عنوان نمونه می‌توانید به او یاد بدهید که نفس عمیق بکشد، تا ده بشمارد، یا به یک فعالیت آرامش‌بخش مانند نقاشی یا گوش دادن به موسیقی بپردازد.
وی اظهار می‌کند: به فرزندتان فرصت‌های مختلفی برای تجربه موفقیت بدهید، این فرصت‌ها می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند فعالیت‌های درسی، ورزشی، هنری و یا اجتماعی باشند، تجربه موفقیت، اعتماد به نفس و امید به آینده را در فرزندتان تقویت می‌کند.
این روان‌شناس تصریح می‌کند: یکی از راههای مؤثر برای پرورش امید در کودکان، تشویق آنها به کمک به دیگران است، با انجام فعالیت‌های داوطلبانه و کمک به افراد نیازمند، فرزندتان یاد می‌گیرد که می‌تواند در دنیای اطراف خود نقشی مثبت داشته باشد و به دیگران کمک کند.
وی ادامه می‌دهد: تربیت کودکانی امیدوار، یک فرایند تدریجی و زمان‌بر است؛ صبر و حوصله داشته باشید و انتظار نداشته باشید که فرزندتان در یک شب به فردی امیدوار تبدیل شود، با حمایت و تشویق مداوم می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا به مرور زمان امیدواری را در خود پرورش دهد.
بازی، دریچه‌ای به سوی امید در کودکان
رضازاده اظهار می‌کند: بازی نه تنها یک سرگرمی لذت‌بخش برای کودکان است، بلکه ابزاری قدرتمند برای پرورش امید در آنها نیز محسوب می‌شود؛ در دنیای بازی، کودکان می‌توانند با چالش‌ها روبرو شده و بر آنها غلبه کنند، اعتماد به نفس خود را افزایش داده و به توانایی‌هایشان ایمان پیدا کنند.
وی ادامه می‌دهد: کودکان از طریق بازی با موقعیت‌های مختلف در فضایی امن روبرو شده و یاد بگیرند چگونه با چالش‌ها و ناامیدی‌ها به طور سازنده برخورد کنند؛ آنها از طریق بازی با همسالان و بزرگسالان تعامل برقرار کرده و اینگونه مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت می‌کنند، همچنین کودکان به وسیله بازی از قدرت تخیل خود برای ساختن دنیایی بهتر استفاده می‌کنند.
این روان‌شناس تصریح می‌کند: بازی‌هایی که کودک از آنها لذت می‌برد، انگیزه و اشتیاق او را برای ادامه تلاش و غلبه بر چالش‌ها افزایش می‌دهد؛ حضور فعال والدین در بازی، حس حمایت و همراهی را به کودک القا کرده و به او نشان می‌دهد که در مسیر رسیدن به اهدافش تنها نیست.
وی اشاره می‌کند: با طرح سوالات و چالش‌های مختلف، به کودک کمک کنید تا تفکر انتقادی و خلاقانه خود را پرورش دهد و در حین بازی، به تلاش‌ها و پیشرفت‌های کودک توجه کرده و او را تشویق کنید؛ کودک باید در محیط بازی احساس امنیت و آرامش کند تا بتواند آزادانه خلاقیت خود را بروز دهد.
رضازاده می‌گوید: از بازی‌های گروهی و مشارکتی استفاده کنید، چراکه این نوع بازی‌ها به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کرده و یاد بگیرد که چگونه با دیگران همکاری کند، همچنین بازی‌های هدفمند و آموزشی را در برنامه روزانه کودک بگنجانید، زیرا این نوع بازی‌ها به ارتقای مهارت‌های شناختی، زبانی و حرکتی کودک کمک می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: به کودک اجازه دهید تا قوانین بازی را تعیین کند، این کار به او حس استقلال و اعتماد به نفس می‌دهد، همچنین از بازی به عنوان ابزاری برای آموزش مفاهیم مثبت استفاده کنید، مفاهیمی مانند صبر، تلاش، امید، و همکاری را می‌توان از طریق بازی به کودک آموزش داد.
با این اوصاف، با به کارگیری این راهکارها، می‌توانید از بازی به عنوان ابزاری قدرتمند برای پرورش امید در کودک خود استفاده کنید و به او کمک کنید تا با چالش‌های زندگی روبرو شده و به اهداف خود در زندگی دست پیدا کند.
نظر شما