به گزارش خبرگزاری ایمنا، ایران در طول سال‌های طولانی میزبان ادیان و آئین‌های مختلف بوده که همین موضوع این کشور را از نظر جاذبه‌ها، تاریخی، هنری و طبیعی تبدیل به یکی از بهترین مقاصد گردشگری جهان کرده است.
یکی از الزامات معرفی ایران به‌عنوان مقصد گردشگری جهان، ثبت آثار در فهرست میراث جهانی است و در این راستا از ایران بیش از ۲۷ عنوان در این فهرست ثبت شده است که به مرور به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت. (این معرفی‌ها به ترتیب تاریخ ثبت جهانی است):
منظره فرهنگی هورامان
هورامان یا اورامانات نام منطقه‌ای تاریخی با بافت پلکانی و آداب و رسوم خاص است که بخش‌هایی از شهرستان‌های سروآباد، سنندج و کامیاران استان کردستان و شهرستان‌های پاوه، جوانرود، نودشه و نوسود استان کرمانشاه را شامل می‌شود.
این معماری که در ۲۰۲۱ به عنوان بیست‌وششمین اثر ثبت شده کشورمان در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد، کاملاً با کوهستان انطباق یافته و متکی بر ساخت و ساز با استفاده از سنگ و به‌صورت خشکه‌چین است و خانه‌ها در روستاهای منطقه با توجه به شیب تند دامنه‌های صخره‌ای به صورت پلکانی ساخته شده است.
لازم به ذکر است خانه‌ها در اکثر موارد در دو طبقه ساخته شده و براساس معیشت فضاهای خانه‌ها با یکدیگر متفاوت است و خانه‌های افراد باغ‌دار، کشاورز، دامدار کمابیش با هم متفاوت است.
همچنین در بسیاری از موارد طبقه همکف به محل نگهداری گله و انبار اختصاص دارد، فضای اصلی مسکونی در طبقه بالاتر واقع است و از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود که ساکنان آن به گویش هورامی سخن می‌گویند.
۵۴ کاروانسرای ایران
کاروانسراهای ایران از دوران باستان نقش استراحت‌گاهی در کناره راه‌ها برای مسافران ایفا کرده و برای کاروان‌ها، زائران و مسافران سرپناه، غذا و آب فراهم می‌کردند؛ این کاروانسراها محلی برای تبادل ارزش‌های انسانی بوده و در طول تاریخ کاروانیان مختلف در این محل به تبادل افکار، فرهنگ‌ها و ارزش‌های انسانی می‌پرداختند و کاروانسرا از این جهت اهمیت بسیاری داشته‌است.
این کاروانسراها مستقیماً درگیر تحولات اجتماعی، فرهنگی بوده‌اند، به گونه‌ای که تأثیر آن را در ادبیات، شعر، نقاشی، مینیاتور، موسیقی و همچنین معماری می‌توان دید.
همچنین بیشترین نوع پلان معماری استفاده‌شده در ساخت کاروانسراهای ایرانی، پلان‌های چهارگوشه و دارای حیاط مرکزی است؛ در این نوع پلان کاروانسراها در ظاهر به یکدیگر شبیه هستند اما در جزئیات، معماری و چینش فضاها با یکدیگر تفاوت‌های زیادی دارند.
با توجه به ابعاد مذکور در خصوص اهمیت فرهنگی کاروانسراها در طول تاریخ، کاروانسراهای ایرانی که شامل ۵۴ کاروانسرا در ۲۴ استان کشور است، در بیست‌وششم شهریور ۱۴۰۲ در جریان چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض در فهرست میراث جهانی قرار گرفت؛ این ۵۴ کاروانسرا عبارتند از: دیر گچین (قم)، نوشیروان (اصفهان)، پرند یا قلعه سنگی (تهران)، رباط شرف (خراسان رضوی)، سنگی انجیره (یزد)، جمال‌آباد (آذربایجان شرقی)، عباس آباد تایباد (خراسان رضوی)، فخر داوود (خراسان رضوی)، شیخعلی خان (اصفهان)، مرنجاب (اصفهان)، امین‌آباد (اصفهان)، گبرآباد (کاشان)، مهیار (اصفهان)، گز (اصفهان)، کوهپایه (اصفهان)، مزینان (خراسان رضوی)، ایزدخواست (فارس)، فخرآباد (خراسان رضوی)، سرایان (خراسان جنوبی)، قصر بهرام (سمنان)، آهوان (سمنان)، میامی (سمنان)، عباس آباد (سمنان)، میاندشت (سمنان)، زین الدین (یزد)، میبد (یزد)، فرسفج (همدان)، خواجه نظر (آذربایجان شرقی)، دهدشت (کهگیلویه و بویراحمد)، بیستون (کرمانشاه)، گنجعلی‌خان (کرمان)، گویجه بل (آذربایجان شرقی)، خوی (آذربایجان غربی)، صائین (اردبیل)، تی تی (گیلان)، باغ شیخ (مرکزی)، زعفرانیه (خراسان رضوی)، مهر (خراسان رضوی)، ینگه امام (البرز)، بستک (هرمزگان)، برازجان (بوشهر)، خرانق (یزد)، آجری انجیره (یزد)، افضل (خوزستان)، نیستانک (اصفهان)، چاه کوران (کرمان)، چمشک (لرستان)، رشتی (یزد)، تاج آباد (همدان)، ده محمد (خراسان جنوبی)، خان (خراسان جنوبی)، چهل پایه (خراسان جنوبی)، سعدالسلطنه (قزوین) و رباط قلی (خراسان شمالی) است.
نظر شما