به گزارش خبرگزاری ایمنا، سومین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر در اصفهان با اکران فیلم بهشت تبهکاران همراه بود؛ «بهشت تبهکاران» جدیدترین ساخته مسعود جعفری جوزانی است که با بازی بازیگران شاخصی از جمله امیرحسین آرمان، لادن مستوفی، سحر جعفری جوزانی، پژمان بازغی، حمید گودرزی، رضا یزدانی، بهنام تشکر، هومن برق نورد،، افسانه بایگان و فرهاد قائمیان، حسام منظور، رضا شفیعی جم، فریبا متخصص، فخرالدین صدیق شریف، اسماعیل خلج، علیرضا جلالی تبار، محمدرضا هاشمی، سهیل برخورداری، حمید متقی، فتح‌الله جعفری جوزانی و مهدی مهریار به جشنواره فجر چهل‌ودوم رسید.
خلاصه این فیلم از این قرار است که حسن جعفری کارمند شرکت نفت آبادان به تهران می‌آید و ناخواسته وارد ماجراهایی می‌شود؛ داستان این فیلم در زمان ملی شدن صنعت نفت و از شهریور سال ۱۳۲۹ روایت می‌شود. سالی که احمد دهقان نماینده مجلس، روزنامه‌نگار و مدیر تئاتر «نصر» توسط حسن جعفری در خیابان لاله‌زار تهران به قتل می‌رسد. در خلاصه داستان رسمی فیلم نوشته شده: «یک نویسنده و فعال کارگری جوان، ناخواسته اسیر دسیسه‌های تبهکاران می‌شود…»
جعفری جوزانی همانند دیگر کارهای خود مانند در مسیر تندباد و در چشم باد به سراغ کاری تاریخی و برهه‌ای حساس رفته است و باید به این نکته توجه داشت که پرداختن به چنین موضوعاتی، امری حساس و در عین حال دارای شرایطی ویژه است، چرا که قرار است مخاطبانی با این مسیر همراه شوند که در آن روزگار حضور نداشته و بر همین اساس لازم است فیلمنامه و بازی بازیگران جذابیت لازم را داشته باشد.
یکی از نکات مورد توجهی که در این فیلم توجه مخاطبانی که طبیعتاً در آن برهه زمانی حضور نداشتند را به خود جلب می‌کند، طراحی صحنه و لباس است، چرا که از سکانس ابتدایی تا آخرین لحظات فیلم بیننده در فضایی سیر می‌کند که با اینکه تاکنون در آن قرار نگرفته اما برای او قابل درک است، اما یکی از نقاط ضعف این داستان را می‌توان ریتم کند و بازیگران فراوان آن دانست، بازیگرانی که به هرکدام به‌صورت سطحی پرداخته شده و شاید بود و نبود تعدادی از آن‌ها در خط اصلی داستان تفاوتی ایجاد نمی‌کرد.
از لحظات ابتدایی این فیلم بازیگران فراوانی نشان داده می‌شوند که شاید جز سردرگم شدن مخاطب نتیجه دیگری نداشته باشد و این موضوع فیلمنامه و داستان را بیش از پیش برای مخاطب مبهم می‌کند، در روند این فیلم شاهدیم که این بازیگران اضافی از نیمه و یا نقطه اوج فیلم، یعنی پس از قتل دهقان (پژمان بازغی)، یکی یکی کنار می‌روند از آنجاست که خط داستان تا حدودی برای مخاطب روشن شده و در جریان اصل ماجرا قرار می‌گیرد؛ از سویی شاید از دیگر دلایل مبهم ماندن ماجرای این داستان، ناقص بودن این فیلم بود چرا که علی قائم‌مقامی تهیه‌کننده فیلم «بهشت تبهکاران» در نشست خبری این فیلم اظهار کرد: چند روز قبل از شروع جشنواره فیلم فجر، با مدیران صحبت کردم که چند روزی برای رساندن نسخه نهایی صبر کنند، منتها گفتند قانون برای همه یکسان است و بلیت‌فروشی انجام شده است. پس آن ماجرایی در روزهای ابتدایی جشنواره اتفاق افتاد و در آن روزها نسخه فیلم ما که روی پرده رفت، ناقص بود.
مسعود جعفری‌جوزانی کارگردان این فیلم نیز در توضیح این فیلم اظهار کرده است: به دنبال کیسی بودم که همیشگی باشد، در مورد اینکه آدم‌هایی که دفاع می‌کنند، چرا اعدام می‌شوند؟ اما اگر قرار بود در مورد یک مسئله فیلم بسازیم، تبدیل به کلیشه فیلمسازی در حوزه قصاص می‌شد. در نهایت با دوستانم در انجمن حقوق‌شناسان مشورت کرده و تصمیم گرفتیم که یک مسئله ریشه‌ای را در تاریخ بررسی کردیم؛ کتابی درباره کاراکتر اصلی فیلم حسن جعفری نوشته شده که قطعی ثابت کرده این فرد بی‌گناه است و اسم کتاب «بی‌گناهی که بر دار شد» است. اینکه این فرد قاتل نبوده و چون سیاسی و اهل قلم بوده، اعدامش کرده‌اند، البته این فیلم اقتباسی به حساب نمی‌آید؛ بلکه اثری پژوهشی است. زیرا من تمام پرونده‌ها و اسناد مربوطه را مطالعه کردم. «بهشت تبهکاران» درباره اهمیت استقلال قوه قضائیه است، چراکه در هر سرزمین و کشوری اگر قوه قضائیه مستقل نباشد، بهشت تبهکاران است و جهنم انسان. زندگی حسن جعفری به‌واقع فیلم است و من همواره دوست دارم در ژانرهای مختلف فیلم‌هایی بسازم که بتواند رد پایی از من و علایقم باشد.
اگر بخواهیم نگاهی کلی به فیلم حدود ۱۲۰ دقیقه‌ای «بهشت تبهکاران» داشته باشیم باید آن را اینگونه توصیف کنیم:
در دقایق ابتدایی، فیلم به فضای ملتهب سال ۱۳۲۹ در آبادان و حضور ملی‌گرایان و طرفداران حزب توده پرداخته شده است و پس از آن نیز روایتگر دستگیری حسن جعفری (امیرحسین آرمان) جوان ۲۳ ساله که کارمند شرکت نفت و روزنامه‌نگار است و در این مسیر نمایش دادن تظاهرات روز کارگر و شکنجه شدنش جعفری در زندان توسط مردی ناشناس که در ادامه هویت او مشخص می‌شود از نقاط قابل توجه فیلم است که مخاطبان را با خود همراه کرد و این موضوع را می‌توان از واکنش‌های مخاطبان در هنگام شکنجه شدن او متوجه شد.
در ادامه این داستان و پس از آزادی جعفری از زندان با وساطت شخصی که او نمی‌شناسد، همه و حتی دختر مورد علاقه‌اش به او پشت می‌کنند و در ادامه این مسیر قرار است که سروان نقشینه، حسن جعفری را با نقشه قبلی به تهران برده و او را با احمد دهقان نماینده مجلس و صاحب امتیاز تهران مصور آشنا کند و اینجا یعنی پس از گذشت حدود ۴۵ دقیقه از فیلم داستان با ریتمی مناسب پیش می‌رود و مخاطب در جریان ماجرا قرار می‌گیرد.
شاید اگر مخاطبی از نیمه داستان یعنی از سکانس قتل جعفر دهقان تا پایان فیلم به تماشا می‌نشست نیز در جریان بیشتر ماجراهای فیلم قرار می‌گرفت و ندیدن نیمه اول فیلم ضرر چندانی به او نمی‌زد.
نظر شما