به گزارش خبرگزاری ایمنا، ضرورت استفاده از سلاح برنده و شگفت‌انگیز «هنر» در طول تاریخ به‌ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی که نیاز به تبیین ایده‌های مکتب و انقلاب و دفاع از هویت اصیل و الهی آن روشن‌تر حس می‌شد، امری محسوس و قابل توجه است؛ در اینکه «هنر» وسیله بیان نیرومند و مؤثر و ماندگاری است، شکی نیست و از سویی اینکه پیام‌هایی که بر موج هنر به آفاق فرستاده می‌شود، جاودانه می‌ماند و زمان‌ها و مکان‌ها را به زیر بال می‌کشد سخنی نیست.
زبان هنر، به آسانی و در فرصتی اندک و البته که با نفوذ و تأثیری بیشتر مفاهیم را به انسان‌ها منتقل می‌کند؛ هنرمندان، حیات هنری خود را ابتدا با رشد دادن مواهب و استعدادهای خود شروع می‌کنند، از طریق خواندن و تماشای آثار هنری دیگران و شنیدن آهنگ‌ها در این بهره‌گیری و برخورد با آثار هنری، لذت می‌برند؛ یک قدم جلوتر، پس از این لذت بردن، کوشش در جهت محاکات و تقلید است، از آن پس قدم فراتر می‌گذارند به تجربه‌های شخصی می‌پردازند، سپس ابزار روح زمان در آثار خود در هنرشان دیده می‌شود و نشانه‌هایی از محیط و نیازها و خواسته‌ها شکوفا می‌شود.
در این مسیر اماکنی مانند هنرستان‌های هنرهای زیبا، بستری مناسب برای طی کردن این روند است، چرا که مشتاقان و دوستداران هنر با پا گذاشتن به این عرصه فرصتی قابل توجه برای طی این مسیر پیدا می‌کنند؛ سال ۱۳۱۶ اداره کل پیشه و هنر در استان اصفهان تشکیل و هنرستان هنرهای زیبا تابع آن شد؛ در همان سال رئیس این اداره جهت رونق بخشیدن به هنر دستور داد طرحی برای تأسیس هنرستان هنرهای زیبا تهیه شود و عیسی بهادری مسئولیت طرح و تصویب آن را پذیرفت. فرماندار وقت اصفهان ۲۴ هزار متر زمین در حاشیه شمال زاینده‌رود، واقع در شمال خیابان شهید مطهری کنونی از قرار متری هشت ریال خریداری کرد و به احداث هنرستان اختصاص داد که با نظارت مهندسان آلمانی ساخت این بنا انجام شد، اما چون در این طرح کارگاه به تعداد کافی پیش‌بینی نشده بود، در ضلع غربی هنرستان چند کارگاه هنری دیگر در مدت چهار ماه احداث شد.
بنای این هنرستان روی یک صفه سنگی به ارتفاع ۱۱۰ سانتی‌متر است و در فضای این هنرستان دو ساختمان به صورت جدا از هم و هر کدام در دو طبقه ساخته شده است؛ ایوان مرتفع با ۲۵ ستون باربر رو به جنوب، این دو ساختمان را با هم مرتبط کرده و ساختمان اداری به‌وسیله کتیبه‌ای از کاشی معرق با زمینه لاجوردی و نقوش سنتی که توسط استاد عیسی بهادری طراحی شده که با خط زیبای نستعلیق استاد حبیب‌اله فضایلی نام هنرستان هنرهای زیبا و تاریخ تأسیس ۱۳۱۵، تزئین شده است.
در حال حاضر این هنرستان یکی از مراکز مشهور آموزش هنری است که ساختمان آن در خیابان مطهری، حد فاصل خیابان شمس‌آبادی و پل آذر واقع شده و در تاریخ بیست‌وچهارم اسفند ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۵۴۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
محمدحسین محمدی، مدیر هنرستان هنرهای زیبا با بیان اینکه هنرستان هنرهای زیبای اصفهان در حقیقت یک باغ‌موزه آموزشی، هنری، تاریخی و گردشگری با سابقه ۸۶ ساله است، اظهار کرد: در ابتدا رشته‌های صنایع دستی مثل کاشی کاری، منبت‌کاری و زری‌بافی محور فعالیت‌های آموزشی هنرستان بوده اما به مرور زمان و با توجه به تغییر ذائقه جوانان، بیشتر به سمت رشته‌های گرافیک، پویانمایی، سینما، نمایش، موسیقی و نقاشی رفته البته رشته نقاشی از همان سال‌های ابتدای تأسیس هنرستان، تدریس می‌شده است.
وی افزود: فرصت شش سال آموزش در هنرستان، سال‌ها است که در قالب سه سال آموزشی تعریف شده که این موضوع برای آموزش عمیق و مؤثر، فرصت کمی است و تأثیر قابل توجهی در کیفیت آموزشی می‌گذارد.
مدیر هنرستان هنرهای زیبا ادامه داد: با این وجود، امروز روند تولیدات و آثار هنرجویان، سرعت خوبی به خود گرفته و حضور هنرجویان در جشنواره‌های علمی، فرهنگی و هنری به‌خصوص در رشته‌های موسیقی، نمایش، انیمیشن و گرافیک، درخشان است.
محمدی اضافه کرد: این هنرستان در گذشته و امروز یکی از مراکز مهم تبادلات و تأثیرات فرهنگی و هنری در سطح استان بوده که البته توجه بیش از پیش مسئولان را در راستای ارتقای کمی و کیفی فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی هنرستان می‌طلبد.
وی خاطر نشان کرد: امروزه موزه هنرستان به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند از آثار فرهنگی و صنایع دستی که به ثبت ملی رسیده‌اند، نقش مهمی در معرفی هویت، فرهنگ و هنر اصفهان دارد.
محمدی با بیان اینکه هدف نهایی، رسیدن به هنر در تراز تمدن اسلامی است، اما تا رسیدن به این هدف، راه دشوار و نسبتاً طولانی را در پیش داریم، ادامه داد: حضور استادان نام‌آوری در هنرستان، از جمله استاد عیسی بهادری، استاد فرشچیان، استاد اولیایی و استاد جزی‌زاده، در دهه‌های ابتدایی تأسیس هنرستان، روند بسیار خوبی را در تربیت نیروی انسانی خبره و تربیت هنرمندان شاخص ایجاد کرده بود.
وی در پایان گفت: امیدوارم با گسترش رشته‌های هنری در سطح مراکز آموزشی و دانشگاهی، همچنین توجه به کیفیت آموزشی، شاهد تحول در محتوا و تولید آثار فاخر فرهنگی و هنری در سطح کشور عزیزمان باشیم و در این راستا اگر می‌خواهیم منشأ تحولات سازنده و اثرگذار در حوزه‌های فکری و نظری شویم، چاره‌ای جز استفاده از ظرفیت‌ها و قالب‌های هنری نداریم.
نظر شما